آزمایش عملکرد خودرو با تایر زاپاس در فورد موستانگ

سرعت گرفتن در حالت استفاده از یک تایر زاپاس با ابعاد کوچکتر از تایرهای معمول نه‌تنها بی‌احتیاطی است، بلکه تجاوز کامل از توصیه‌های راهنمای نگهداری خودرو به شمار می‌رود؛ جایی که در راهنمای خودرویی مانند فورد موستانگ GT می‌خوانیم که در این حالت نباید با سرعتی بیشتر از ۵۰ مایل یا ۸۰ کیلومتر بر ساعت رانندگی کرد. ضمن اینکه یک هشدار دیگر نیز بر روی تایر زاپاس درج شده است. امّا دست‌اندرکاران Car and Driver تمام این هشدارها را نادیده گرفته و شرایط عملکرد خودرو را با یک تایر زاپاس بررسی کرده‌اند. گزارش این بررسی را در ادامه مرور می‌کنیم.

در رانندگی با لاستیک‌های زاپاس، با حداکثر توان ممکن خودرو، خطرات زیادی وجود دارد. تنها ۲ دور در پیست کافی است تا لاستیک کوچک زاپاس دود کند و آتش بگیرد. منظور از آتش در اینجا، شعله‌های واقعی است. اگر کسی با طرز کار آتش‌خاموش‌کن آشنا نباشد، آتش‌سوزی می‌تواند در عرض چند ثانیه، منجر به آسیب کلی به خودرویی مانند موستانگ شود.

امّا شرایط رانندگی با موستانگی که در یکی از گوشه‌هایش، یک تایر زاپاس کوچک به کار گرفته شده، تفاوت زیادی با حالت عادی ندارد. تایرهای زاپاس مینی T155/60R-18 Maxxis که فورد در موسانگ‌های بدون پکیج «پرفورمنس» استفاده می‌کند، با فشار باد توصیه شده ۶۰ psi، تفاوت ظاهری چندانی با تایرهای معمول خودرو ندارند. در نتیجه، نتایج مرتبط با آزمایش‌های هندلینگ و سیستم ترمز مشابه همان نتایجی هستند که با تایرهای تمام‌فصل پیرلی پی‌ زیرو Nero با ابعاد ۲۵۵/40ZR-19 به‌دست می‌آیند. جیکی کولن (Jamie Cullen)، مسئول تیم دینامیک وسایل نقلیه فورد در این زمینه می‌گوید:

هدف از یک تایر زاپاس کوچک، رسیدن به عملکرد و پاسخ تایرهای استاندارد، در بهترین حالت ممکن است. این تایرهای کمکی از یک ترکیب تهاجمی و حداقل عمق آج برای حصول چنین نتایجی استفاده می‌کنند.

ترمز‌گیری

عملکرد ترمزهای ABS از سرعت ۱۱۲.۶۵ کیلومتر بر ساعت در حالتی که زاپاس در گوشه سمت چپ جلو قرار گرفته، اندکی با حالتی که از ۴ تایر پی زیرو استفاده شود، متفاوت است. اندکی کشیدگی در سمت چپ احساس می‌شود، امّا شدتش به آن اندازه نیست که شرایط از کنترل خارج شود. مسافت توقف در این حالت برابر ۵۲.۷۳ متر ثبت شده که تنها حدود ۳۰ سانتی از وضعیت استاندارد فورد موستانگ فاصله دارد. همچنین میزان کشیدگی در حالت استفاده از زاپاس در عقب، سمت چپ، کمتر بوده، امّا در عین حال، حدود ۳۰ سانتی‌متر دیگر به فاصله توقف افزوده شده است.

گردش در پیچ

تست شتاب جانبی از الگوی استاندارد بررسی‌های مجله Car and Driver پیروی می‌کند؛ یعنی گردش در یک پیچ ۳۰۰ فوتی در دو جهت و سپس میانگین‌گیری از نتایج. در حالت استفاده از پی زیرو در تمام چهار گوشه موستانگ، شتاب جانبی برابر ۰.۸۸ g به‌دست آمده است. امّا وقتی تایر زاپاس در گوشه سمت چپ جلو قرار می‌گیرد، بر چسبندگی اثر گذاشته و شتاب جانبی ۰.۸۴ g ثبت می‌شود. در همین حال، وقتی زاپاس را به چرخ داخلی پیچ در عقب انتقال می‌دهیم، تمایل موستانگ به گردش بیشتر شده و شتاب جانبی به مقدار ۰.۹۱ g بهبود می‌یابد. همچنین در حالتی که جهت گردش تغییر پیدا می‌کند، تایر زاپاس در چرخ خارجی عقب موستانگ، بر میزان چسبندگی اثر منفی گذاشته و عدد ۰.۸۵ g ثبت می‌شود. در مجموع، به طور متوسط در هنگام استفاده از تایر زاپاس در عقب خودرو، چه در چرخ خارجی و چه در چرخ داخلی، شتاب جانبی ۰.۸۸ g ثبت می‌شود که بسیار شبیه به عملکرد تایرهای پیرلی است.

شتاب‌گیری

در تست شتاب صفر تا ۹۶.۶ کیلومتر بر ساعت، تأثیر تایر زاپاس مشخص‌تر است؛ جایی که زمان شتاب ۴.۸ ثانیه موستانگ، در حالت استفاده از زاپاس در چرخ سمت چپ درعقب، به ۵.۲ ثانیه افزایش می‌یابد. دیفرانسیل لغزش‌محدود موستانگ در حالی که تلاش می‌کند تایرها را با همان سرعت به گردش دربیاورد، امّا از تفاوت قطر تایرها که حدود ۵ سانتی‌متر می‌شود، غافل است؛ موضوعی که منجر به کاهش چسبندگی و در نتیجه، عملکرد کُندتر در شروع به حرکت و یا بکسواد بیشتر شده و در نهایت، از سطح شتاب‌گیری خودرو می‌کاهد. وقتی چرخ‌ها کشش لازم را به‌دست آوردند، اندکی تمایل خودرو به سمت چپ احساس می‌شود که البته تصحیح آن به کمک فرمان آسان است.