جعبهٔ آمریکایی! دیدار با فورد فِلِکس 2016

هرچند زمان زیادی به پایان عمرش نمانده اما فورد فلکس هنوز هم خودروی مغروری است

-دیترویت، میشیگان

بعضی خودروها هستند که نمی‌توان آن‌ها را در کلاس خاص و مشخصی قرار داد؛ یعنی از ویژگی‌های دو یا چند کلاس برخوردار بوده و به‌نوعی ترکیبی از چند خودرو محسوب می‌شوند؛ مانند ب‌ام‌و X6 که هم کوپه است و هم SUV یا مرسدس بنز CLS که هم سدان است و هم کوپه و یا آئودی آلرود که هم کراس‌اوور است و هم استیشن؛ اما یکی از خودروهای دیگری که مشمول این تعریف می‌شود، فورد فلکس است. خودرویی که بیشتر یک استیشن است تا کراس‌اوور، یک قلب بای‌توربو دارد و جالب‌تر از هر مینی‌ونی به نظر می‌رسد.

خبر غم‌انگیز این است که فلکس کم‌کم به دوران پایانی عمر خود نزدیک می‌شود. خودرویی که در حال حاضر هشت‌ساله است و بر روی نسخهٔ بروز شدهٔ پلت‌فرم D4 ساخته شده است که ریشهٔ آن به زمانی بازمی‌گردد که فورد مالک ولوو بود. هرچند ممکن است فلکس کمی قدیمی به نظر برسد و یا اینکه چند سالی بیشتر به پایان عمرش باقی نمانده باشد، اما این خودرو هنوز هم جذاب و منحصربه‌فرد است. در اینجا نیز یک دستگاه فلکس ۲۰۱۶ در اختیار من است که ساعاتی را با آن گذرانده‌ام.

محاسن

فورد فلکس یک خودروی دوقطبی است یعنی افراد یا آن‌را دوست دارند و یا آز آن متنفرند و هیچ نظری میانهٔ این دو وجود ندارد. من از گروه اول هستم. فلکس در ظاهر بهتر از هر مینی‌ونی به نظر می‌رسد درحالی‌که ظاهر بهتری هم از بسیاری از کراس‌اوورها دارد. این‌یک رتروی مدرن است که با ظاهر جعبه‌ای شکل و جالب خود، از دیگر خودروها متمایز بوده و طرح دورنگ بدنهٔ آن (که به‌عنوان بخشی از پکیج اسپرت ظاهری ارائه می‌شود) نیز به جذابیت‌های ظاهری‌اش افزوده است.

من تضمین می‌دهم هنگامی‌که چراغ راهنمایی سبز شده و پا را روی پدال گاز فلکس فشار دهید، خنده بر لبانتان نقش ببندد. هرچند این ماشین تقریباً ۲.۲ تن وزن دارد اما در بسیاری از آزمایش‌ها در حدود تنها ۶ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر در ساعت رسیده است که با توجه به‌اندازه و شکل آن، فوق‌العاده سریع است. پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V6 اکوبوست بای‌توربوی فلکس ۳۶۵ اسب بخار قدرت و ۴۷۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که هرچند ارقام خارق‌العاده‌ای در بخش کراس‌اوورهای عملکردی این روزها محسوب نمی‌شود، اما برای چیزی شبیه به فورد فلکس تجربهٔ رانندگی رضایت بخشی را به ارمغان می‌آورد.

فلکس یکی از راحت‌ترین خودروهای شش/هفت‌نفرهٔ حال حاضر بازار است. من از نشستن درون فورد اکسپلورر متنفرم اما عاشق نشستن در فلکس هستم. من احساس می‌کنم در این خودرو یک‌میلیون سانتیمتر فضای شانه و فضای زانو وجود دارد درحالی‌که فضای پای بسیاری زیادی هم در هر سه ردیف صندلی‌ها به چشم می‌خورد. من حدود شش سال پیش به همراه چهار نفر دیگر به یک سفر جاده‌ای با فورد فلکس رفتم و هنوز هم معتقدم که این‌ یکی از بهترین خودروهای مناسب مسافت‌های طولانی است.

معایب

استایل بیرونی جالب و پکیج ظاهری اسپرت کاملاً برای تازه نگه داشتن طراحی بیرونی فلکس کافی است اما در داخل به‌روشنی سن و سال خود را نشان می‌دهد. البته من خوشحالم که فورد سیستم اطلاعاتی-سرگرمی آن‌را به آخرین ورژن Sync 3 مجهز کرده است اما ازلحاظ طراحی و متریال داخلی به‌وضوح فلکس متعلق به دوران گذشتهٔ فورد به نظر می‌رسد. کنترل فرمان آن سخت و ناخوشایند است و صندلی‌ها هرچند راحت‌اند اما کاملاً فرسوده به نظر می‌رسند حتی درحالی‌که این ماشین تنها حدود ۱۳ هزار کیلومتر کارکرد دارد. این در حالی است که مواد بکار رفته در برخی قسمت‌های کابین نیز بی‌کیفیت هستند.

پیشرانهٔ V6 اکوبوست، موتور سرگرم‌کننده‌ای است اما همواره شما را راهی پمپ‌بنزین می‌کند به‌گونه‌ای که با سیستم چهارچرخ محرک (این سیستم با موتور اکوبوست به‌صورت استاندارد ارائه می‌شود) به‌صورت ترکیبی حدود ۱۴ لیتر بنزین در هر صد کیلومتر مصرف می‌کند.

فلکس مورد آزمایش من حدود ۵۱ هزار دلار قیمت دارد که ۲۰ هزار دلار بیشتر از نسخهٔ پایه است؛ بنابراین نمونهٔ مورد آزمایش هرچند قیمت کمتری از یک اکسپلورر پلاتینوم با قیمت ۵۳,۲۳۵ دلار دارد اما گران‌تر از یک اکسپلورر اسپرت است که از همان موتور استفاده می‌کند و تعداد صندلی‌ها و قابلیت‌های مشابهی با فلکس دارد. این مشکل در تمام طول عمر فلکس گریبان گیر آن بوده است. همچنین هرچند به نظر من فورد فلکس خودروی فوق‌العاده جالبی است اما در کلاس پررقابت کراس‌اوورها خودروهای معمولی بیشتر می‌فروشند. بااین‌حال من نمی‌توانم فورد را به خاطر اینکه درنهایت قصد توقف تولید فلکس را دارد ببخشم.

رقبا

شورلت تراورز، دوج دورانگو، فورد اکسپلورر، جی‌ام‌سی آکادیا، کیا سورنتو، هوندا پایلوت، هیوندای گرند سانتافه، مزدا CX-9، نیسان پث‌فایندر، تویوتا هایلندر، فولکس‌واگن اطلس و بیوک انکلاو

مشخصات فنی

منبع: Motor1