سیستم جدید تعلیق فورد RevoKnuckle

در گذشته‌ای نه چندان دور خودروهای اسپرت تعریفی خاص داشتند و تنها به خودروهای با توان بالاتر از ۲۰۰ اسب بخار اطلاق می‌شد. ولی امروزه تقریباً تمامی سازندگان خودرو حداقل یک خودروی سوپرهاچ بک در اختیار دارند. در حالی که سال ۱۹۹۵ پورشه ۹۱۱ کاررا ۲۷۲ اسب بخار قدرت داشت، در حال حاضر خودروهای هاچ بک دیفرانسیل جلویی مانند اوپل آسترا OPC با ۲۸۰ اسب قدرت، فورد فوکوس RS با ۳۰۵ اسب بخار، رنو مگان RS با ۲۶۵ اسب بخار و فولکس واگن Scirocco R با ۲۶۵ اسب بخار توان، در بازار حضور دارند. تمام این خودروهای نام برده از توربوشارژر استفاده می‌کنند و قدرت سرسام آوری دارند.

این خودروهای قدرتمند تمامی توان خودرو را تنها به چرخ‌های جلو منتقل می‌کنند. کنترل این گونه خودروها یکی از مسائل اساسی خودروسازان است که با وجود سیستم تعلیق مناسب پایداری و فرمان پذیری این گونه خودروها اصلاح می‌شود. مثلاً فولکس واگن از سیستم‌های الکتریکی در تعلیق خود بهره گرفته است یا اپل از مکانیزمی در سیستم تعلیق خود حرف می زند که آن را HiPer Strut نامیده است.

اما فورد در کنترل این شیطان کوچک خود به مشکل برخورد کرده بود. موتوری که در مدل فوکوس RS استفاده کرده بودند دارای توان تولیدی ۳۵۰ اسب بخاری است. با وجود این چنین موتور قدرتمندی که تمام توان آن در چرخ‌های جلو توزیع می‌شود کنترل خودرو، فرمان پذیری و همچنین توقف این اسب سرکش کوچولو کمی پیچیده است.
تنها راه حل مشکلات فوق طراحی یک سیستم تعلیق جدید بود که فورد این کار را کرد و آن را RevoKnuckle نامید. البته از سیستم Quaife هم بهره برداری کرد. این سیستم در واقع وظیفه تقسیم تورک بین چرخ‌ها را از طریق دیفرانسیل به طور خودکار بر عهده داشت تا میزان لغزش به حداقل برسد.
تعلیق RevoKnuckle در واقع بر مبنای سیستم تعلیق مک فرسون (McPherson) طراحی شده است که وزن آن کمتر شده و از همه مهم‌تر هزینه آن نسبت به سیستم تعلیق دوجناغی پایین‌تر شده است. از مزیت‌های این سیستم تعلیق کاهش تورک فرمان است که به دلیل طول‌های نامساوی شفت‌های انتقال توان در FWD معمولاً تورک بالایی برای فرمان پذیری نیاز است. این ایده فورد باعث شد تا ناممکن‌هایی که در گذشته بود امکان پذیر شود. انتقال ۳۰۰ اسب بخار یا ۴۰۰ نیوتن متر توان از طریق موتور تنها به چرخ‌های جلو در خودروهای FWD ناممکن بود که کمپانی فورد آن را ممکن کرد.

بیایید مسئله را بیشتر باز کنیم. به تایرها و تماس آنها بر روی زمین دقت کنید. نیروی جلوبرنده Traction از دو طریق آشکار می‌شود. در واقع قطعه‌ای به نام کوپل باید چرخ‌ها وجود داشته باشند تا نیرو را از طریق پلوس دریافت نمایند. این قطعه نیروی دور زننده حول محور فرمان ایجاد می‌کند. هر چه فاصله بین مرکز چرخ با محور فرمان بیشتر باشد، اثر نیروی یاد شده بیشتر است. انتخاب تایرهای پهن‌تر بر روی اختلاف این فاصله تأثیر می‌گذارد. باعث عملکرد نامناسب خودرو می‌شود.
نزدیک نگه داشتن مرکز تایرها تا جایی که امکان دارد به محور فرمان یکی از آرمان‌های خودرو سازان می‌باشد که به خاطر سطوح ناهموار نقطه تماس مکرراً حرکت می‌کند و باعث می‌شود مرکز چرخ با محور فرمان هم راستا نشود. تعلیق RevoKnuckle طراحی شد تا مکانیزم عملکردی McPherson را ساده‌تر و هزینه آن را کمتر بکند. اختلافی که در بالا بدان اشاره شد در این نوع تعلیق مقدار کوچکی است.

حال بگذارید کمی در مورد سیستم ضد لغزشش دیفرانسیل Quaife فورد بیشتر بحث کنیم. این سیستم بیشتر از چرخ‌دنده مارپیچ به جای کوپلینگ های ویسکوز و کلاچ استفاده می‌کند. هر کدام از پلوس ها دارای چرخ‌دنده خورشیدی هستند که به این چرخ‌دنده ها به پلوس ملحق شده‌اند. این چرخ‌دنده خورشیدی توسط شش چرخدنده مارپیچ سیاره‌ای احاطه شده است و دور آن می‌چرخند. این سیستم سعی ندارد تا چرخ سمت چپ را یا سرعتی برابر سمت راست بچرخاند. اگر هر دو چرخ دارای نیروی Traction مناسب بودند دارای تورک یکسان هستند. این سیستم بیشتر بر روی تورک هر چرخ حساس است تا سرعت دورانی آن چرخ.

زمانی که یکی از چرخ‌ها شروع به لغزش نماید، شش چرخ‌دنده سیاره‌ای شروع به دور زدن می‌کنند تا نیرویی مانند اصطکاک ایجاد کرده و نیروی Traction کافی را به چرخ باز گردانند. به طور طبیعی نیروی ترمزی در برابر چرخی ایجاد می‌کند که نیروی Traction کمتری دارد. یکی مزیت‌های بسیار ویژه این نوع سیستم انتقال بهتر توان نسبت به AWD می‌باشد. از دیگر مزیت‌ها این است که به واسطه افزایش یا کاهش پدال گاز خیلی تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد. این سیستم خیلی ساده، پر بازده و کارآمد می‌باشد. تنها عیب این سیستم در مواجه با سطوح یخی است که باعث می‌شود خودرو تماماً بکسوات بکند که البته به طور مکانیکی قابل محدود شدن است. در نهایت باید گفت که فورد، RS500 را ساخته تا بگوید که سیستم تعلیق Revoknuckle به خوبی از پس چنین خودروی ۲.۵ لیتری توربوشارژ شده بر می‌آید. این خودروی دیفرانسیل جلو ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت خود را تنها در ۵.۶ ثانیه طی می‌کند. [دانلود ویدئو] [jwplayer mediaid=”۵۷۲۸۶″]