ماسل کارها: تاریخچهٔ موستانگ شلبی (قسمت پنجم)

در قسمت قبلی سری مطالب تاریخچهٔ موستانگ شلبی گفتیم که نسل پنجم موستانگ برای مدل ۲۰۱۰ یک فیس‌لیفت و به‌روزرسانی عمده را تجربه کرد و بنابراین نسخهٔ شلبی هم در ظاهر دستخوش تغییرات بزرگی شد. در این فیس‌لیفت علیرغم تغییرات ظاهری بنیادین، هیچ‌کدام از پیشرانه‌های موستانگ تغییری نکرد که این یعنی زیر کاپوت شلبی GT500 مدل ۲۰۱۰ همچنان همان موتور V8 سوپرشارژ قبلی قرار داشت اما خروجی آن با ۴۰ اسب بخار و ۴۰ نیوتن متر افزایش، به ۵۴۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۰ نیوتن متر گشتاور افزایش یافت که دقیقاً هم‌اندازهٔ مدل GT500KR بود زیرا این افزایش خروجی به لطف استفاده از ارتقاءهای GT500KR به دست آمده بود. این ارتقاء همچنین مصرف سوخت شلبی جدید را هم کاهش داد.

علاوه بر این، SVT تعلیق موستانگ شلبی GT500 را هم از نو تنظیم کرده و آن‌را به رینگ‌های ۱۹ اینچی فورج‌کاری شده با لاستیک‌های گودیر مجهز کرده بود. البته این رینگ‌های جدید فقط در مدل کوپه ارائه می‌شد و نسخهٔ کابریولت همچنان از همان رینگ‌های ۱۸ اینچی قبلی استفاده می‌کرد. به لطف این تغییرات، موستانگ شلبی GT500 مدل ۲۰۱۰ می‌توانست ظرف ۴.۲ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت رسیده و به حداکثر سرعت ۲۹۰ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند درحالی‌که توانایی تحمل شتاب جانبی ۱.۰ جی را هم داشت. تولید GT500 اما محدود به دو هزار دستگاه در سال بود.

قلب تپندهٔ جدید

همان‌طور که گفتیم، هرچند موستانگ برای مدل ۲۰۱۰ به‌روزرسانی بزرگی را تجربه کرد اما کل خانوادهٔ آن در این مدل همچنان از همان پیشرانه‌های قبلی که در زمان معرفی نسل پنجم در سال ۲۰۰۵ ارائه شده بود استفاده می‌کردند؛ اما یک سال بعد یعنی برای مدل ۲۰۱۱ فورد خانه‌تکانی کاملی در موتورهای موستانگ انجام داد و پیشرانهٔ تمامی مدل‌ها تغییر کردند؛ بنابراین در سینهٔ شلبی GT500 مدل ۲۰۱۱ هم قلب یک پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V8 آلومینیومی جدید قرار گرفت که از موتور آهنی قبلی ۴۵ کیلوگرم وزن کمتری داشت و ۱۰ اسب بخار قدرت بیشتری هم نسبت به تولید می‌کرد؛ بنابراین قدرت GT500 مدل ۲۰۱۱ به ۵۵۰ اسب بخار رسید؛ اما علاوه بر وزن کمتر و قدرت بیشتر، موتور آلومینیومی جدید این ماشین مصرف سوخت کمتری هم داشت به‌گونه‌ای که در هر صد کیلومتر در شهر ۱۶ و در بزرگراه ۱۰ لیتر بنزین مصرف می‌کرد.

در شلبی GT500 مدل ۲۰۱۱ اما علاوه بر تغییر پیشرانه، تغییراتی هم به‌منظور بهبود هندلینگ صورت گرفته بود که یکی از آن‌ها کاهش ارتفاع خودرو به میزان ۱۱ میلی‌متر در جلو و ۸ میلی‌متر در عقب بود. علاوه بر این، GT500 به سیستم کمکی الکتریکی جدید فرمان فورد هم مجهز شده بود که موجب سریع‌تر و دقیق‌تر شدن سیستم فرمان و بهبود عملکرد آن در مسیرهای پیچ‌درپیچ در هنگام پارک کردن می‌شد. همچنین برای شلبی GT500 مدل ۲۰۱۱ پکیجی سفارشی بنام SVT پرفورمنس هم ارائه شده بود که شامل رینگ‌های کاملاً جدید آلومینیومی سبک‌وزن فورج‌کاری شدهٔ ۱۹ اینچی در جلو و ۲۰ اینچی در عقب، لاستیک‌های گودیر ایگل F1 سوپرکار، تنظیم عملکردی کمک‌های جلو و عقب با فنرهای سفت‌تر و مواردی دیگر می‌شد. این تغییرات موجب بهبود عملکرد و هندلینگ خودرو شده بود به‌گونه‌ای که شلبی GT500 مدل ۲۰۱۱ یک دور پیست VIR را ظرف ۲ دقیقه و ۵۸ ثانیه طی کرد که سریع‌تر از خودروهایی چون ب‌ام‌و M3، آئودی R8 V10، دوج وایپر و پورشه ۹۱۱ GT3 بود.

GT350 جدید، دست‌پروردهٔ شلبی آمریکن

همان‌طور که در قسمت‌های قبلی گفتیم، هرچند فورد در نسل پنجم موستانگ با ساخت GT500 جدید رسماً موستانگ شلبی را احیا کرد اما خبری از مدل GT350 نبود و GT500 تنها عضو خانوادهٔ موستانگ شلبی جدید محسوب می‌شد؛ اما هرچند فورد رسماً هیچ‌گاه در نسل پنجم موستانگ مدل شلبی GT350 را تولید نکرد، شرکت شلبی (در سال ۲۰۰۹ نام این شرکت رسماً به شلبی آمریکن تغییر یافت) به مناسبت چهل‌وپنج‌سالگی اولین موستانگ شلبی GT350 مدل ۱۹۶۵، تصمیم به ساخت نسخهٔ جدیدی از این خودرو گرفت و در مراسم افتتاح حراجی برت جکسون، GT350 کاملاً جدیدی را معرفی کرد. البته همان‌طور که گفته شد این خودرو توسط شلبی آمریکن ساخته شد فورد در توسعهٔ آن دخالتی نداشت. به همین دلیل، این GT350 جزء مدل‌های رسمی نسل پنجم موستانگ محسوب نمی‌شود.

در سینهٔ GT350 همان موتور ۵ لیتری V8 استاندارد موستانگ GT قرار داشت اما این پیشرانه به یک سوپرشارژر Ford Racing مجهز شده بود که قدرت آن‌را به ۵۲۵ اسب بخار افزایش می‌داد؛ اما حتی در صورت تمایل خریدار، امکان افزایش این قدرت به ۶۲۴ اسب بخار هم وجود داشت که البته در این صورت گارانتی خودرو باطل می‌شد. پیشرانهٔ ۵ لیتری سوپرشارژ در GT350 صرفاً با گیربکس دستی ارائه می‌شد و کسانی که خواهان گیربکس اتوماتیک بودند باید به نسخهٔ تنفس طبیعی این موتور رضایت می‌دادند که ۴۳۰ اسب بخار قدرت داشت. شلبی GT350 جدید علاوه بر پیشرانهٔ سوپرشارژ، به سیستم تعلیق Ford Racing هم مجهز شده بود.

این مدل در بیرون نیز تغییرات زیادی را تجربه کرده بود که ازجملهٔ آن‌ها می‌توان به دماغهٔ جدید، سپرهای بلند جدید، اضافه شدن اسپلیتر، دریچهٔ روی کاپوت کاربردی، کانال‌های خنک‌کنندهٔ ترمزها، چراغ‌های عقب متفاوت سه‌بخشی و خروجی‌های اگزوز مرکزی اشاره کرد. GT350 مدل ۲۰۱۱ تنها با یک ترکیب رنگ بیرونی سفید با خطوط آبی عرضه می‌شد ولی برای مدل ۲۰۱۲ رنگ‌های دیگری هم ارائه شد اما نشان ۴۵ سالگی از روی خودرو حذف گردید. تست‌های جاده‌ای اولیه که توسط موتور ترند انجام شد، نشان داد که شلبی GT350 می‌تواند ظرف ۳.۷ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت برسد که از مدل GT500 با شتاب ۴.۲ ثانیه‌ای سریع‌تر بود.

موستانگ شلبی GT350 جدید بعدازاینکه در سال ۲۰۱۰ به‌عنوان جشن چهل‌وپنج‌سالگی شلبی GT350 کلاسیک در مراسم افتتاحیهٔ حراجی برت جکسون رونمایی شد، در نمایشگاه شیکاگو ۲۰۱۱ برای اولین بار به نمایش عمومی درآمد. سپس برای سال ۲۰۱۲ نسخهٔ کابریولت آن نیز ارائه گردید. کسانی که خواهان یک شلبی GT350 بودند می‌توانستند موستانگ‌های مدل ۲۰۱۱ خود را به‌طور مستقیم به مرکز شلبی در لاس‌وگاس ببرند تا شلبی آن‌ها را به GT350 تبدیل کند.

آخرین به‌روزرسانی

نسل پنجم موستانگ برای مدل ۲۰۱۳ دومین فیس‌لیفت خود را تجربه کرد که البته تغییرات آن جزئی‌تر از فیس‌لیفت اول بود. این آخرین فیس‌لیفت نسل پنجم موستانگ محسوب می‌شد و در نمایشگاه لس‌آنجلس ۲۰۱۱ رونمایی شد. در این فیس‌لیفت تغییراتی در دماغهٔ نسخهٔ معمولی موستانگ ایجاد شده بود که آن‌را به مدل شلبی GT500 شبیه کرده بود اما خود شلبی GT500 در این قسمت تقریباً هیچ تغییری را تجربه نکرد زیرا این نسخه پیش از فیس‌لیفت، طراحی متفاوت و جذاب‌تری از نسخه‌های معمولی داشت و به همین دلیل در فیس‌لیفت مدل ۲۰۱۳ ظاهر GT500 تقریباً دست‌نخورده باقی ماند. البته شلبی GT500 مدل ۲۰۱۳ در عقب مثل نسخه‌های معمولی موستانگ به چراغ‌های LED جدید سه‌بخشی مجهز شده بود درحالی‌که دو سر اگزوز قبلی نیز با نمونه‌های دوقلو جایگزین شدند. بدین ترتیب در مدل ۲۰۱۳، نسخه‌های معمولی موستانگ بیش از همیشه به شلبی GT500 شبیه شدند.

بزرگ‌ترین تغییر شلبی GT500 مدل ۲۰۱۳ اما در زیر کاپوت آن صورت گرفته بود یعنی جایی که پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V8 سوپرشارژ قبلی با یک موتور ۵.۸ لیتری V8 جدید جایگزین شد. این موتور با چهار سوپاپ در هر سیلندر (DOHC)، سوپرشارژر و اینترکولر، ۶۶۲ اسب بخار قدرت و ۸۵۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد که افزایش چشمگیری نسبت به ۵۵۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۰ نیوتن متر گشتاور موتور قبلی محسوب می‌شد. به لطف این پیشرانه، شلبی GT500 مدل ۲۰۱۳ قوی‌ترین موستانگ کارخانه‌ای تاریخ تا آن زمان محسوب می‌شد. پیشرانهٔ ۵.۸ لیتری این ماشین اما برای خنک شدن به حجم هوای بسیار زیادی نیاز داشت و به همین دلیل جلوپنجرهٔ خودرو حذف شد که این تنها تفاوت نمای جلویی شلبی GT500 مدل ۲۰۱۳ با مدل‌های قبلی بود.

در شلبی GT500 مدل ۲۰۱۳ غیر از تعویض پیشرانه، تغییرات عملکردی دیگری هم صورت گرفته بود که ازجملهٔ آن‌ها می‌توان به تجهیز به پمپ سوخت دوقلو، انژکتورهای بزرگ‌تر، کلاچ بزرگ‌تر، فن بزرگ‌تر، اینترکولر سه ردیفه، میل‌گاردان یک‌تکهٔ فیبر کربنی، سیستم کنترل پایداری الکترونیکی چهار حالته، ترمزهای جلوی بزرگ‌تر برمبو با کالیپرهای شش پیستونه، آنتی رول بار جلوی بزرگ‌تر و تنظیم مجدد کمک‌فنرها اشاره کرد. علاوه بر این، ویژگی‌های آئرودینامیکی خودرو نیز اصلاح شده بود که به گفتهٔ فورد موجب کاهش ۱۴ درصدی ضریب درگ و افزایش ۶۶ درصدی داون‌فورس جلو می‌شد.

در شلبی GT500 مدل ۲۰۱۳ انتقال نیرو توسط همان گیربکس شش سرعتهٔ دستی Tremec TR6060 صورت می‌گرفت اما این گیربکس با یک پمپ روغن داخلی، تقویت شده بود تا با نیروی عظیم پیشرانهٔ جدید مطابقت پیدا کند. این آخرین GT500 با گیربکس دستی محسوب می‌شد زیرا در نسل جدید آن که به‌تازگی معرفی شده است نیروی موتور صرفاً توسط یک گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک دوکلاچه انتقال پیدا می‌کند. با وجود همهٔ این تغییرات و استفاده از پیشرانهٔ بزرگ‌تر و قوی‌تر، وزن شلبی GT500 مدل ۲۰۱۳ تنها ۱۴ کیلوگرم بیشتر از قبل شده و به ۱۷۴۶ کیلوگرم رسیده بود.

برای شلبی GT500 جدید یک پکیج پرفورمنس هم ارائه شده بود که کمک‌فنرهای Bilstein دوحالته و دیفرانسیل لغزش محدود تورسن را به خودرو اضافه می‌کرد. فورد در زمان معرفی GT500 مدل ۲۰۱۳ ادعا کرد که این خودرو می‌تواند به حداکثر سرعت ۳۲۵ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. در فوریهٔ ۲۰۱۲ در نمایشگاه شیکاگو نیز شلبی رسماً اعلام کرد که نسخهٔ کابریولت GT500 جدید را هم تولید خواهد کرد. این نسخه با مدل ۲۰۱۴ به بازار آمد و حداکثر سرعت آن به ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت کاهش یافته بود. مجلهٔ موتور ترند در می سال ۲۰۱۲ شلبی GT500 را موردبررسی قرار داد. جدیدترین ماسل کار فورد در این آزمایش شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت را در ۳.۵ ثانیه به ثبت رساند و مسافت ۴۰۰ متر را ظرف ۱۱.۶ ثانیه طی کرد که از شورلت کامارو ZL1 و کوروت Z06 آن زمان سریع‌تر بود.

ادامه دارد…