ماسل کارها: تاریخچهٔ فورد موستانگ (قسمت نهم)

این هفته هم با قسمت دیگری از سری مطالب ماسل کارها در خدمت شما عزیزان هستیم. در مرور تاریخچهٔ این ماسل کار افسانه‌ای، از قسمت هفتم، به نسل سوم رسیدیم که تاریخچهٔ این نسل در قسمت قبلی هم ادامه پیدا کرد و در این قسمت نیز همچنان ادامهٔ تاریخچهٔ نسل سوم موستانگ را بیان می‌کنیم. در قسمت قبلی این سری مطالب تا سال ۱۹۸۷ پیش رفتیم یعنی سالی که نسل سوم موستانگ فیس‌لیفت عمده‌ای را تجربه کرد. در قسمت هشتم این سری مطالب به‌طور کامل تغییرات و بهسازی‌های موستانگ طی این فیس‌لیفت را بیان کردیم و امروز در این قسمت ادامهٔ تاریخچهٔ نسل سوم فورد موستانگ را از سال ۱۹۸۸ به بعد پی می‌گیریم.

تغییرات عمده‌ای در سال ۱۹۸۸ در موستانگ صورت نگرفت و صرفاً ارائهٔ سقف T-Top از میانهٔ این سال متوقف شد. در سال ۱۹۸۹ نیز فورد به مناسبت بیست‌وپنج‌سالگی موستانگ نسخهٔ ویژه‌ای از آن‌را معرفی نمود؛ اما این مدل تفاوت چندانی با نسخه‌های استاندارد موستانگ نداشت و تنها ویژگی آن نشان کوچک ۲۵ سالگی روی داشبورد سمت شاگرد بود. تولید نسخهٔ ۲۵ سالگی موستانگ از تاریخ ۲۷ مارس سال ۱۹۸۹ آغاز شد و تا پایان مدل ۱۹۹۰ ادامه یافت.

از سال ۱۹۸۹ به بعد اما فورد تمرکز بر توسعهٔ نسل چهارم موستانگ را آغاز کرد و به همین دلیل نسل سوم تا پایان تولیدش یعنی سال ۱۹۹۳ تغییرات چندانی را تجربه نکرد. بااین‌حال در سال ۱۹۹۰ تغییراتی در کابین موستانگ صورت گرفت که شامل اعمال تغییراتی در داشبورد سمت راننده و نصب غربیلک فرمان جدیدی می‌شد که به ایربگ مجهز بود. علاوه بر این، در پانل‌های جانبی عقب تجدیدنظر شده و دستگیره‌هایی برای سرنشینان عقب تعبیه شد، کیفیت صدای بلندگوها بهبود پیدا کرد، جیب روی درها به‌صورت استاندارد ارائه شد و تریم چرمی هم برای موستانگ قابل سفارش بود.

برای مدل ۱۹۹۱ اما تغییراتی در پیشرانهٔ ۲.۳ لیتری چهار سیلندر موستانگ صورت گرفت که قدرت آن‌را از ۸۸ اسب بخار به ۱۰۵ اسب بخار افزایش داد. این افزایش قدرت به لطف تجدیدنظر در سر سیلندر پیشرانه با شمع دو جرقه‌ای در هر سیلندر رخ داده بود. همچنین در همین سال در سقف نسخهٔ کابریولت اصلاحاتی صورت گرفت و برای نمونه‌های مجهز به موتور ۵ لیتری هم رینگ‌های آلیاژی ۱۶ اینچی جدید پنج پره‌ای با طرح ستاره‌ای ارائه شد؛ اما در این سال قیمت پایهٔ موستانگ برای اولین بار از ۱۰ هزار دلار فراتر رفت و درنتیجه فروش آن رو به کاهش گذاشت به‌نحوی‌که فروش موستانگ در سال ۱۹۹۱ برای اولین بار در طول تاریخش به زیر صد هزار دستگاه در سال رسید. کاهش فروش موستانگ در سال بعد هم ادامه یافت و فروش آن در سال ۱۹۹۲ به تنها ۷۹ هزار دستگاه رسید.

در سال ۱۹۹۳ که آخرین سال تولید نسل سوم موستانگ بود، به علت ایجاد تغییراتی در پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری موستانگ، قدرت آن کاهش یافته و به ۲۰۵ اسب بخار رسید. همچنین در این سال برای اولین بار امکان سفارش سیستم پخش سی‌دی به‌صورت کارخانه‌ای برای موستانگ فراهم شد. در همین سال اما فورد بخش جدیدی بنام SVT را به‌منظور تولید نسخه‌های اسپرت و قدرتمندتری از محصولاتش تأسیس کرد. شاید امروزه مشهورترین محصول بخش SVT فورد مدل F150 رپتور باشد اما این بخش کار خود را با تقویت نسل سوم موستانگ آغاز کرد و اولین محصول آن نسخهٔ اسپرتی از موستانگ با نام SVT کبرا بود که در سال ۱۹۹۳ معرفی شد.

این مدل از همان پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری V8 استفاده می‌کرد که در مدل‌های GT و LX هم وجود داشت اما با اعمال تغییراتی خروجی این موتور به ۲۳۵ اسب بخار قدرت و ۳۸۰ نیوتن متر گشتاور رسیده بود که ۳۰ اسب بخار بیشتر از GT مدل ۱۹۹۳ بود و بنابراین قوی‌ترین مدل نسل سوم موستانگ محسوب می‌شد؛ اما موستانگ SVT کبرا علیرغم قدرت بیشتر، ظاهر ساده‌تری نسبت به مدل GT داشت. علاوه بر این، در همین سال مدلی بنام کبرا R هم تولید شد که در اصل نسخه‌ای مخصوص مسابقه بود تا جایی که حرف R در آن از کلمهٔ Race گرفته شده بود اما به‌صورت قانونی مجوز تردد در جاده‌های عمومی را هم داشت.

در این مدل به جهت کاهش وزن، سیستم صوتی شامل رادیو، بلندگوها، آنتن و سیم‌کشی‌ها به همراه صندلی‌های عقب، کمربندهای ایمنی عقب، چراغ‌های مه شکن، تهویه مطبوع و عایق‌های صدا حذف شده بود که حذف تمامی این موارد موجب کاهش وزنی در حدود ۲۰۰ کیلوگرم شده بود. علاوه بر این در کبرا R کمک‌های قابل تنظیم Koni و فنرهای Eibach استفاده شده بود که هرچند برای استفاده در خیابان‌ها کمی خشک بود اما در پیست مسابقه عالی عمل می‌کرد. این مدل همچنین به ترمزهای بزرگ‌تری هم مجهز شده بود که در جلو دارای دیسک‌های عظیم ۱۳ اینچی و در عقب ۱۰.۵ اینچی بود.

کبرا R اما از همان پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 کبرای استاندارد استفاده می‌کرد ولی این موتور به یک رادیاتور منحصربه‌فرد و یک خنک‌کنندهٔ روغن به‌صورت استاندارد مجهز شده بود که خنک‌کنندگی موتور را بهبود می‌بخشید. کبرا R همچنین به رینگ‌های ۱۷ اینچی جدیدی هم مجهز شده بود. البته این رینگ‌ها چندی بعد در نسل جدید موستانگ GT مدل ۱۹۹۴ ارائه شدند اما پیش از آن برای کبرا R ارائه شده بود. البته این رینگ‌ها در کبرا R به رنگ مشکی با تریم کرومی بودند و با لاستیک‌های گودیر پوشیده شده بودند که لاستیک‌های استاندارد موستانگ کبرا محسوب می‌شد. به گفتهٔ SVT، موستانگ کبرا R ظرف ۵.۷ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت می‌رسید و توانایی دستیابی به حداکثر سرعت ۲۲۵ کیلومتر در ساعت را هم داشت. کبرا R خودروی تولید محدودی بود به‌نحوی‌که تنها ۱۰۷ دستگاه از آن ساخته شد که همگی به رنگ قرمز بودند و بسیاری از آن‌ها توسط مجموعه‌های خصوصی خریداری شدند.

نهایتاً اما در سال ۱۹۹۳ تولید نسل سوم موستانگ پس از ۱۴ سال به پایان رسید و بنابراین این نسل رکورد طولانی‌ترین زمان تولید را در بین تمامی نسل‌های موستانگ در اختیار دارد. نسل سوم این خودرو هرچند در ظاهر به‌هیچ‌عنوان درخور نام بزرگ موستانگ نبود اما رونق بیشتری نسبت به نسل دوم داشت چراکه در این نسل قدرت خودرو به بیش از ۲۰۰ اسب بخار رسید و مدل‌های کابریولت و GT هم پس از چند سال غیبت بار دیگر در این نسل به خانوادهٔ موستانگ بازگشتند. نسل سوم موستانگ طی ۱۴ سال به فروشی بیش از ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار دستگاه دست پیدا کرد و سرانجام در سال ۱۹۹۳ از خط تولید کنار رفت تا جای خود را به نسل مدرن و تازه‌نفس چهارم بدهد.

اما گفتیم که از سال ۱۹۸۹ فورد تمرکز خود را بر روی توسعهٔ نسل چهارم موستانگ گذاشته و پروژهٔ توسعهٔ این نسل در آن سال آغاز شد. بدین ترتیب از سال ۱۹۹۰ پروتوتایپ‌های مختلفی از نسل چهارم موستانگ ساخته شد. سپس در نمایشگاه دیترویت ۱۹۹۳ فورد کانسپتی بنام موستانگ مک III را رونمایی کرد که اشاره‌ای به نسل چهارم موستانگ محسوب می‌شد. سپس نهایتاً چندی بعد نسل چهارم فورد موستانگ رسماً معرفی شده و تولید آن از اکتبر سال ۱۹۹۳ آغاز شد و با مدل ۱۹۹۴ به بازار آمد.

این نسل بر اساس نسخهٔ بروز شدهٔ پلت‌فرم فاکس ساخته شده بود که فورد به‌منظور بهبود این پلت‌فرم جهت استفاده در نسل چهارم موستانگ ۷۰۰ میلیون دلار هزینه کرده بود. در این راستا تلاش‌هایی در جهت بهبود هندلینگ خودرو و کاهش سروصدا صورت گرفته بود. همچنین تعلیق جلوی موستانگ از نوع مک‌فرسون با بازوهای کنترلی طولانی‌تر، اسپیندل‌های جدید، میله‌های آنتی رول و سایر ارتقاءها بود. تعلیق عقب نیز از نوع چهار اتصالی بود و در تمامی مدل‌ها ترمزها به‌صورت استاندارد در هر چهارچرخ دیسکی بودند درحالی‌که امکان سفارش ترمز ABS هم وجود داشت.

طراحی نسل چهارم موستانگ توسط Bud Magaldi صورت گرفته بود که در آن از برخی عناصر موستانگ‌های کلاسیک استفاده کرده بود. در کل نسل چهارم موستانگ از استایل بسیار مدرن‌تری برخوردار بود که کاملاً از فرم خشک و بی‌روح نسل سوم فاصله گرفته بود. البته این نسل در ظاهر هنوز هم با یک موستانگ اصیل بسیار فاصله داشت اما طراحی آن تا حد زیادی بهتر از قبل شده بود. در نسل چهارم موستانگ همچنان نسخهٔ کابریولت وجود داشت اما برخلاف نسل‌های قبل، مدل کوپه در دو نسخهٔ مختلف ناچ‌بک و فست‌بک یا لیفت‌بک تولید نمی‌شد و نسخهٔ کوپهٔ نسل چهارم صرفاً به یک کوپهٔ معمولی تبدیل شد. به‌عبارت‌دیگر، دو نسخهٔ کوپهٔ قبلی در یک مدل ادغام شدند و حالا موستانگ تنها در دو نسخهٔ کوپه و کابریولت به تولید می‌رسید.

نسل چهارم موستانگ در کنار ظاهر کاملاً جدید، از کابین جدیدی هم بهره‌مند بود که در آن از طرح کاکپیت دوگانه استفاده شده بود. در سال ۱۹۹۴ موستانگ با آپشن‌های زیادی ارائه شده که بعضی از آن‌ها بعدها به تجهیزات استاندارد تبدیل شدند. ازجملهٔ تجهیزات این ماسل کار می‌توان به پنجره‌ها و آینه‌های برقی، ریموت کنترل و سیستم ورود بدون کلید، تهویه مطبوع و کروز کنترل اشاره کرد. همچنین تمامی مدل‌ها به‌صورت استاندارد به کمربندهای ایمنی سه‌نقطه‌ای و دو ایربگ جلو مجهز بودند.

در بخش پیشرانه‌ها نیز خوشبختانه نمونهٔ چهار سیلندر در لیست موتورهای نسل چهارم وجود نداشت و پیشرانهٔ پایه یک واحد ۳.۸ لیتری V6 با ۱۴۵ اسب بخار قدرت و ۲۹۲ نیوتن متر گشتاور بود. نیروی این موتور به‌صورت استاندارد توسط یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی انتقال پیدا می‌کرد درحالی‌که امکان سفارش یک گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک هم وجود داشت. در سال ۱۹۹۴ اما مدل GT معرفی شد که عملکرد بالاتری نسبت به موستانگ GT نسل قبلی داشت. البته GT جدید همچنان از همان پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 (که در اصل حجم آن ۴.۹ لیتر بود) نسل قبلی استفاده می‌کرد که مثل قبل ۲۱۵ اسب بخار قدرت داشت.

اما برخلاف نسل قبلی، این پیشرانهٔ هشت سیلندر صرفاً در مدل GT ارائه می‌شد و برای مدل پایه قابل سفارش نبود. موستانگ GT ظرف حدود ۶.۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت می‌رسید و توانایی دستیابی به حداکثر سرعت ۲۲۰ کیلومتر در ساعت را داشت. موستانگ GT در ظاهر هم با برخورداری از پروژکتورهای جلو، اسپویلر عقب و رینگ‌های متفاوت، به‌صورت جزئی از نسخهٔ پایه متمایز شده بود. در قسمت بعدی این مطلب، ادامهٔ تاریخچهٔ نسل چهارم موستانگ را پی خواهیم گرفت. با ما همراه باشید.

Mustang GT 1994