اولین تجربهٔ رانندگی با فورد ماوریک، جایگزینی عالی برای کراس‌اوورها

بررسی یک خودروی جدید که در سگمنت مشخصی از بازار قرار داشته باشد کار ساده‌ای است. در این صورت، یک فرمول آسان برای مقایسهٔ آن خودرو با رقبا وجود دارد مثل فضای سر، ظرفیت بار، قدرت و… که از این طریق می‌توان نتیجه‌گیری کرد؛ اما گاهی یک شرکت قدم جسورانه‌ای برای ایجاد یک سگمنت کاملاً جدید برمی‌دارد و اینجا است که همه‌چیز جالب می‌شود. فورد ماوریک یکی از همین خودروها است. پس از بررسی این ماشین به‌وضوح مشخص شد که فورد یک دستهٔ کاملاً جدید در بین پیکاپ‌ها ایجاد کرده که هم به‌تنهایی خودروی قابل‌توجهی است و هم درعین‌حال می‌تواند جایگزینی برای خودروهایی از کلاس‌های کاملاً متفاوت مثل کراس‌اوورها و سواری‌ها باشد.

ماوریک یک پیکاپ یکپارچه مثل هیوندای سانتا کروز و هوندا ریجلاین با اندازه‌ای جمع‌وجور است که پیکاپ‌های کوچک گذشته مثل نیسان هاردبادی و شورلت S10 دههٔ ۹۰ میلادی را یادآوری می‌کند. تیپ پایهٔ XL این خودرو با قیمت ناچیز ۲۰ هزار دلار، به‌صورت استاندارد به قوای محرکهٔ هیبریدی محرک جلو مجهز است که با پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی در کنار موتور الکتریکی و باطری ۱.۱ کیلووات ساعتی، مصرف سوختی کمتر از ۶ لیتر در هر صد کیلومتر دارد. این نسخه هرگز پیکاپ ناتوانی نیست زیرا با مجموع ۱۹۱ اسب بخار قدرت، می‌تواند تا ۹۱۰ کیلوگرم را یدک بکشد و یا ۶۸۰ کیلوگرم را حمل کند. این اعداد برای پیکاپی که حدود ۳۰ سانتی‌متر کوتاه‌تر و پنج هزار دلار ارزان‌تر از رنجر است، چشمگیر به نظر می‌رسند.

اگر تیپ پایهٔ ماوریک کافی نباشد، خریداران می‌توانند سراغ تیپ‌های XLT یا لاریانت بروند که موتور ۲ لیتری چهار سیلندر اکوبوست با ۲۵۰ اسب بخار قدرت و ۳۷۵ نیوتن متر گشتاور برای آن‌ها قابل سفارش است. این موتور در ترکیب با پکیج سفارشی یدک کشی، حداکثر ظرفیت بکسل را تا ۱۸۱۰ کیلوگرم افزایش می‌دهد. علاوه بر این، برای موتور اکوبوست سامانهٔ چهارچرخ محرک هم قابل سفارش خواهد بود. در همین حال، به لطف لیست انعطاف‌پذیر آپشن‌ها، خریداران می‌توانند ماوریک را مثل بهترین پیکاپ‌های بازار همچون F150، پیکربندی کنند. البته با طولانی شدن لیست آپشن‌ها، قیمت این خودرو با بسیاری از پیکاپ‌های میان سایز بازار هم‌تراز می‌شود اما بااین‌حال، ماوریک هنوز هم گزینهٔ برجسته‌ای خواهد بود.

حتی در ارزان‌ترین نسخه با رینگ‌های ۱۷ اینچی فولادی و داشبورد پلاستیکی خشک، فورد به تمام عناصر کابین راحت و هوشمند ماوریک اهمیت داده است. طراحان در اینجا از دستگیره‌های درب جذاب و کاربردی استفاده کرده و محفظه‌های اشیاء فراوانی را در جای‌جای کابین تعبیه کرده‌اند بدون آنکه فضای داخل بیش‌ازحد شلوغ به نظر برسد. در گوشه‌های کنسول مرکزی هم قسمت‌های لاستیکی کار شده که برای استفاده‌های خشن و کاری یک پیکاپ ویژگی مفیدی است. همهٔ تیپ‌ها به‌صورت استاندارد به اندروید اتو و اپل کارپلی مجهز هستند که به‌صورت پایه از طریق نمایشگر لمسی ۴.۲ اینچی کنترل می‌شود. به‌طور خلاصه، کابین ماوریک حتی در نسخهٔ پایه با صندلی‌های پارچه‌ای و فقدان ابتدایی‌ترین ویژگی‌ها، مکانی دلپذیر خواهد بود.

پیشرانهٔ نسخهٔ پایه نیز بسیار قانع‌کننده است. ازآنجایی‌که نسخهٔ هیبریدی به سیستم نسبتاً قوی احیای انرژی ترمزها مجهز است، ترمز گیری‌های آرام در ابتدا ممکن است کمی دشوار باشد اما من به‌سرعت با آن اُخت گرفتم. همچنین تأثیری که این سیستم در افزایش بهره‌وری پیشرانهٔ هیبریدی دارد نیز ارزش کلنجار رفتن با آن‌را خواهد داشت. مثل اکثر خودروهای هیبریدی، یک گیربکس eCVT با عملکردی دوست‌داشتنی و خوشایند هم نیروی پیشرانهٔ بنزینی و الکتریکی را به چرخ‌ها تحویل می‌دهد.

علیرغم قدرت نه‌چندان زیاد پیشرانه، یدک کشی با ماوریک آسان است. من یک تریلر ۷۲۵ کیلوگرمی با یک ماشین چمن‌زنی روی آن‌را به خودرو متصل کردم و قوای محرکهٔ هیبریدی قدرت کافی داشت تا هرگز هنگام بالا رفتن از یک تپهٔ شیب‌دار، اعصاب‌خردکن نباشد؛ بنابراین اگر چیزهایی که یدک می‌کشید حدود ۹۰۰ کیلوگرم وزن دارند، مدل پایهٔ ماوریک بسیار مناسب خواهد بود. تنها قسمتی از تیپ پایهٔ این خودرو که ناامیدکننده به نظر می‌رسد، عدم ارائهٔ کروز کنترل و آینه‌های برقی است؛ بنابراین کسانی که خواهان این دو مورد هستند باید سراغ تیپ XLT بروند.

کیفیت سواری ماوریک در همهٔ تیپ‌ها همان چیزی است که از پیکاپی انتظار می‌رود که بر اساس معماری محرک جلوی فورد (مشترک با برانکو اسپرت، اسکیپ و فوکوس) ساخته شده است: راحت، تقریباً مشابه خودروهای سواری و بدون هیچ‌گونه بادی‌رول یک پیکاپ سنتی بدنه روی شاسی. موقعیت نشستن راننده و دید رو به بیرون مثل رنجر یا هایلوکس دههٔ ۹۰ است اما برخلاف این پیکاپ‌های قدیمی، اینجا مکان بسیار راحتی برای پیمودن کیلومترها خواهد بود. به لطف طراحی داخلی خوب، مانور دهی و پارک کردن خودرو در جاهای تنگ بسیار راحت است و ورود و خروج به خودرو نیز به‌راحتی صورت می‌گیرد. همچنین ارتفاع از زمین هم برای افراد کوتاه‌قد کاملاً مناسب خواهد بود.

اما مهم‌ترین قسمت در هر پیکاپ، قسمت بار است و ماوریک در این بخش هم بسیار کاربردی است. هرچند اتاق بار این پیکاپ تنها حدود ۱.۴ متر طول دارد اما فورد تا جای ممکن آن‌را کاربردی ساخته است. علاوه بر ظرفیت بار ۶۸۰ کیلوگرمی، درب چند موقعیتی قسمت بار نیز امکان حمل آسان‌تر اجسام بزرگ را فراهم می‌کند درحالی‌که پریز برق ۱۲ ولت و یک پریز ۱۱۰ ولت سفارشی هم برای کسانی که با ماوریک به پیک‌نیک یا محل کار می‌روند ویژگی‌های مفیدی محسوب می‌شود؛ بنابراین درمجموع، هرچند ماوریک یک پیکاپ کوچک و ارزان است اما هنوز هم بیش‌ازحد انتظار کاربردی و قابل‌استفاده خواهد بود.

این چیزی است که ماوریک را برای من از یک پیکاپ کوچک، به یک وسیلهٔ نقلیهٔ جذاب تبدیل می‌کند. این راهی آسان برای داشتن یک پیکاپ است و تقریباً هیچ‌کدام از ویژگی‌های منفی پیکاپ‌های سنتی را ندارد. ماوریک هیبریدی راحتی و مصرف سوخت خودروهای سواری یا کراس‌اوورهای ارزان‌قیمت بازار را ارائه می‌کند و درعین‌حال چهار بزرگ‌سال را به‌راحتی حمل می‌کند و وظایف یک پیکاپ را هم به‌خوبی انجام می‌دهد. همچنین اگر سامانهٔ چهارچرخ محرک و پکیج آفرودی FX4 برای ماوریک سفارش داده شود، به یک خودروی ماجراجویی در برابر رقبایی مثل سوبارو کراس‌ترک و یا حتی برانکو اسپرت تبدیل خواهد شد.

ماوریک در تیپ پایهٔ XL با قیمت ۲۰ هزار دلار، می‌تواند رقیب قدرتمندی برای کراس‌اوورهای ساب‌کامپکت رده پایینی مثل هوندا HR-V یا کیا سول باشد درحالی‌که مصرف سوخت فوق‌العاده‌ای که در طول این آزمایش ثبت شد نیز ماوریک هیبریدی را در بازار در برابر خودروهایی مثل تویوتا رافور هیبریدی یا هوندا CR-V هیبریدی قرار می‌دهد درحالی‌که هزاران دلار ارزان‌تر است. به همین دلیل، من کاملاً تحت تأثیر قرار گرفتم که ماوریک چگونه هم به‌عنوان یک پیکاپ روی هدف اصلی خود تمرکز دارد و هم می‌تواند برای خریداران سگمنت‌های کاملاً متفاوت بازار جذاب باشد. ماوریک می‌تواند نظر آمریکایی‌ها را در مورد پیکاپ تغییر دهد و انتظار می‌رود بتواند نظر خریدارانی که قبلاً هرگز به پیکاپ فکر نمی‌کردند را به خود جلب کند.

مشخصات فنی