نبرد کابوی و سامورایی، موستانگ مک‌وان در برابر نیسان Z

موستانگ مک‌وان و نیسان Z شباهت‌های زیادی به هم دارند. هردو خودرو به پیشینهٔ خود که به سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۰ بازمی‌گردد کاملاً وفادار هستند و آن‌قدر در ظاهر خود از المان‌های رترو استفاده کرده‌اند که حتی برای افراد غیر ماشینی هم قابل‌شناسایی هستند. همچنین بسیاری از مردم در گذشته این خودروها را داشته‌اند و با دیدن آن‌ها دوران خوشی را به یاد می‌آورند که چندین دهه با فوردها و داتسون‌ها سپری کرده‌اند. حال نیز نسخه‌های مدرن این دو خودرو با گیربکس‌های دستی و حداقل ۴۰۰ اسب بخار قدرت زیر کاپوت کشیدهٔ خود می‌خواهند خاطرات خوشی را برای آینده رقم بزنند.

اما علیرغم همهٔ این شباهت‌ها، این دو کوپهٔ اسپرت جذاب از لحاظ قیمت اختلاف زیادی باهم دارند. هم‌اکنون با پرداخت ۴۱,۰۱۵ دلار می‌توان یک نیسان Z پایه خرید اما برای خرید یک مک‌وان حداقل به ۵۴,۵۹۵ دلار نیاز خواهد بود؛ بنابراین، شاید رویارویی Z پایه با موستانگ GT پریمیوم ۴۳,۹۶۰ دلاری رقابت برابرتری باشد ولی نیسان آزمایشی ما از نوع پرفورمنس بود که از مجموعهٔ ارزشمندی از تجهیزات اضافی مثل ترمزهای بهتر، دیفرانسیل لغزش محدود، پدال‌های آلومینیومی و لاستیک‌های پهن‌تر برخوردار است. این ویژگی‌ها قیمت Z را حدود ۱۰ هزار دلار افزایش داده و به همراه پارکابی‌های چراغ‌دار، کف‌پوش‌های سفارشی و رنگ قرمز بدنه، قیمت نمونهٔ آزمایشی ما را به ۵۳,۶۱۰ دلار رسانده است.

موستانگ مک‌وان ما نیز به پکیج هندلینگ مجهز بود که قیمت آن را ۳,۷۵۰ دلار افزایش می‌دهد اما در عوض لاستیک‌های چسبندهٔ میشلن پایلوت اسپرت کاپ ۲ و اسپویلر عقب را به همراه دارد. کالیپرهای ترمز قرمزرنگ به قیمت ۴۹۵ دلار نیز قیمت نهایی موستانگ آزمایشی ما را به ۶۰,۷۴۰ دلار رسانده‌اند. پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 این ماشین ۴۸۰ اسب بخار قدرت را به همراه ۵۵۵ نیوتن متر گشتاور درست وقتی عقربهٔ دورسنج موتور از نیمه عبور می‌کند تحویل راننده می‌دهد. Z هم ۴۰۰ اسب بخار قدرت را از پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 توئین توربوی خود بیرون می‌کشد و ۴۷۵ نیوتن متر گشتاور هم در بازهٔ گسترده‌ای از ۱,۶۰۰ تا ۵,۲۰۰ rpm آن را همراهی می‌کند.

موستانگ از هر لحاظی برای نیسان بزرگی می‌کند مثل وزن که حدود ۱۳۰ کیلوگرم سنگین‌تر است. نیسان همچنین بیش از ۴۰ سانتی‌متر طول کمتر و نزدیک به ۱۸ سانتی‌متر فاصلهٔ محوری کمتری هم نسبت به رقیب آمریکایی دارد؛ بنابراین، وقتی دو خودرو کنار هم پارک شوند، حتی نمی‌توان Z را از پشت موستانگ دید. این باعث برتری نیسان در استفاده‌های روزمره مثل پارک کردن و مانور دادن می‌شود اما مک‌وان از صندوق بار بزرگ‌تری برخوردار است و وقتی سرعت بالا می‌رود و جاده پیچ‌درپیچ می‌شود، احساس پایداری بیشتری دارد.

فاصلهٔ محوری و عرض بیشتر موستانگ تنها یکی از برتری‌های آن در هنگام مانوردهی در سرعت‌های بالا هستند. واکنش کمک‌فنرهای تطبیقی این ماشین در جاده‌های کوهستانی هنگام پایین رفتن و بالا آمدن از شیب‌ها تفاوت قابل‌توجهی دارد. در مقابل، نیسان زودتر تحت‌فشار قرار می‌گیرد و راحت‌تر راننده را به وحشت می‌اندازد اما جایی که نیسان واقعاً در آن اشتباه کرده انتخاب لاستیک است. لاستیک‌های بریجستون پوتنزا S007 این خودرو نه‌تنها با اندازهٔ ۲۵۵ در جلو ۲۷۵ در عقب از لاستیک‌های فاق کوتاه میشلن پایلوت اسپرت کاپ ۲ موستانگ با اندازهٔ ۳۰۵ در جلو ۳۱۵ در عقب باریک‌تر هستند بلکه به‌خوبی میشلن هم عمل نمی‌کنند.

لاستیک‌های میشلن مثل کندوی عسل چسبنده هستند و هرچند هنگام حرکت مشکلات مسیر را بیشتر بروز می‌دهند اما ارزشش را خواهد داشت زیرا مک‌وان در پیچ‌ها مثل میمونی که در جنگل‌ها به درخت‌ها آویزان می‌شود پایداری دارد. این ویژگی به معنای افزایش اعتمادبه‌نفس راننده و لذت رانندگی خواهد بود. البته Z در سرعت‌های متوسط رفتار خوشایندی دارد اما هنگام ترمز گیری‌های سخت، درحالی‌که موستانگ راحت متوقف می‌شود، نیسان لیز می‌خورد و غر میزند.

آزمایش ترمز ما هم بر این موضوع صحه می‌گذارد زیرا فورد از سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت در ۴۲ متر متوقف شد درحالی‌که نیسان به ۵۰.۶ متر فضا نیاز داشت. در آزمایش چسبندگی هم موستانگ شتاب جانبی ۱.۰۶ جی را ثبت کرد اما Z نتوانست بهتر از ۰.۹۳ جی عمل کند. در همین حال، برای خراب کردن روز گردشگران در آخر هفته هم موستانگ انتخاب بهتری است زیرا غرش مهیبی از خود ساطع می‌کند. توربوها ممکن است راه کارآمدی برای تولید قدرت باشند اما هیچ‌کدام صدایی شبیه یک V8 تنفس طبیعی ندارند. این موتور صدایی دارد که راننده را به وجد می‌آورد اما نیسان حتی نمی‌تواند به آن نزدیک شود زیرا تقریباً ساکت است و این برای دوستداران ماشین ناامیدکننده خواهد بود.

در طراحی بیرونی اما نمی‌توان هیچ‌کدام از این خودروها را به‌طورقطع برنده دانست زیرا هردو بدون شک ظاهر بسیار خوبی دارند و هنگام پارک کردن می‌توانند نظر رهگذران را به خود جلب کنند. در داخل اما با نگاه اول به نیسان امتیاز بیشتری می‌دهیم زیرا کابین آن با طرح دورنگ و پرزرق‌وبرق، جذاب‌تر به نظر می‌رسد اما داخل مک‌وان مثل دیگر موستانگ‌ها بوده و این روزها رنگ و بوی کهنگی گرفته است. بااین‌حال، با لمس قسمت‌های مختلف، فورد پیروزی غیرمنتظره‌ای در کیفیت متریال کسب می‌کند. داخل Z، از دستگیره‌های در شل و ول گرفته تا دکمه اسپرت حالت S، احساس ارزانی دارد. به دلایل واقعاً نامعلومی، این دکمه را باید فشار داد و نگه داشت تا حالت اسپرت و تطبیق‌دهندهٔ دور موتور فعال شود.

بنابراین، ممکن است داخل موستانگ خیلی خوب به نظر نرسد اما لااقل همه‌چیز سفت و محکم در جای خود قرار گرفته است. موستانگ همچنین سواری خشک خود را با صندلی‌های نرمی که ضربه‌ها را از بین برده و درعین‌حال در پیچ‌ها به‌خوبی از بدن حمایت می‌کنند جبران کرده است. سواری نیسان کمی نرم‌تر است اما قسمت نشیمنگاه صندلی‌های آن به‌طور قابل‌توجهی سفت‌تر احساس می‌شود که این درمجموع مک‌وان را به خودروی راحت‌تری تبدیل می‌کند.

در پایان رقابت، درحالی‌که به نظر می‌رسید موستانگ پیروزی آسانی کسب کرده است، نیسان در مسابقهٔ نهایی نمایش خوبی از خود نشان داد. دو خودرو را برای برگزاری مسابقهٔ درگ کنار هم قرار دادیم و قدرت و گشتاور بیشتر موستانگ هیچ کاری برای آن نکردند. هردو خودرو به لانچ کنترل مجهز هستند و هردو ظرف ۴.۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت رسیدند اما نیسان ۴۰۰ متر را ظرف ۱۳ ثانیه طی کرد درحالی‌که مک‌وان یک‌دهم ثانیه دیرتر به خط پایان رسید. البته این کافی نیست تا نیسان را به پیروز این رقابت تبدیل کند ولی آن‌قدر به Z اعتبار می‌دهد تا موستانگ نتواند آن را تحقیر کند.

مقام دوم: نیسان Z

نقاط قوت: سریع‌تر در خط مستقیم، طراحی بیرونی زیبا، سواری راحت روی جاده

نقاط ضعف: چسبندگی پایین لاستیک‌ها، کابین پلاستیکی، صندوق بار کوچک

مقام اول فورد موستانگ مک‌وان

نقاط قوت: تنظیم مناسب شاسی برای پیست، صدای جذاب موتور V8 تنفس طبیعی، صندلی‌های راحت

نقاط ضعف: سواری سفت، طراحی داخلی بی‌هیجان، قیمتی در حد مدل‌های سوپرشارژ

مشخصات فنی