در اواسط دههٔ ۹۰، فورد با تجهیز تاندربرد به پیشرانهٔ سوپرشارژ موستانگ کبرا، نسخهٔ اسپرت از این کوپهٔ بزرگ را ساخت که هیچگاه روی خط تولید نرفت.
خودروسازان در طول دوران فعالیت خود کانسپتهای زیادی تولید میکنند که اکثر آنها هیچگاه به تولید انبوه نمیرسند. دلیل اصلی ساخت این کانسپتها، آزمایش مفاهیم جدید است. بهعنوانمثال، در دنیای کانسپتها، طراحان میتوانند از محدودیتهای خودروهای تولیدی رها شده و به رؤیاهای خود رنگ واقعیت ببخشند. البته گاهی عناصری از یک کانسپت در خودرویی تولیدی استفاده میشود اما کانسپتها عمدتاً در حد نمایش خلاقیت و نوآوری باقی میمانند. علاوه بر این، نوع دیگری از کانسپتها هم هستند که بر اساس خودروهای تولیدی ساخته میشوند اما بنا به دلایلی، روی خط تولید نمیروند.
کانسپت فورد SVE تاندربرد دههٔ ۹۰ از همین دسته است. این کوپهای بود که میخواست حال و هوای لوکس و راحت تاندربرد را با شخصیت اسپرت موستانگ کبرا ترکیب کند. بااینحال، به خاطر سیاستهای فورد، SVE تاندربرد هیچگاه تولید نشد. این در حالی است که این نسخه میتوانست محصول نمادین فورد را نجات دهد. پس از تولید بیوقفه از سال ۱۹۵۵، کاهش فروش فورد را مجبور کرد که در سال ۱۹۹۷ به تولید تاندربرد خاتمه دهد اما شاید ارائهٔ یک نسخهٔ پرفورمنس قدرتمند میتوانست شرایط را بهبود دهد.
کوپههای فورد در دههٔ ۹۰
در دههٔ ۹۰، فورد غیر از موستانگ، سه کوپهٔ دیگر تولید میکرد که تاندربرد، مرکوری کوگار و لینکلن کانتیننتال مارک VIII بودند. کوگار و تاندربرد در اصل یک خودرو با برندهای متفاوت بودند و مارک VIII هم روی همین پلتفرم ساخته شده بود؛ بنابراین، فورد اساساً یک کوپهٔ یکسان را با سه برند مختلف عرضه میکرد. این کوپهها همچنین چیزی نبودند که بتوانند نظر عموم مردم را به خود جلب کنند. بزرگترین پیشرانهٔ تاندربرد و کوگار یک نمونهٔ ۴.۶ لیتری V8 با ۲۰۵ اسب بخار قدرت بود که مصرف سوخت بسیار بالایی داشت. مارک VIII هم به نسخهٔ ۳۲ سوپاپی DOHC همان موتور مجهز بود که قدرت قابلاحترام ۲۸۰ اسب بخار را تولید میکرد. در دنیای موستانگ هم این پیشرانه با سوپرشارژر، تا ۳۰۵ اسب بخار قدرت تحویل میداد.
ایدهٔ تاندربرد با پیشرانهٔ موستانگ کبرا
در همان سالها، بخش SVE (مهندسی خودروهای ویژه) فورد به این فکر افتاد که اگر بتوان آن نسخهٔ قدرتمند موتور موستانگ را در سینهٔ تاندربرد قرار داد خیلی خوب میشود. بدین ترتیب، کانسپت SVE تاندربرد در سال ۱۹۹۵ متولد شد. تاندربردها در اکثر تاریخ طولانی این نام، کوپههایی با ظاهر جالب بودند که همیشه بدون دلیل موجهی پیشرانههای ضعیفی داشتند و به همین دلیل، به تاندربرد (به معنای پرندهٔ رعدآسا) لقب تحقیرآمیز تاندرچیکن (جوجهٔ رعدآسا) را داده بودند. ازاینرو، در اواسط دههٔ ۹۰، مهندسان فورد چهار دستگاه تاندربرد را به پیشرانهٔ ۴.۶ لیتری V8 سوپرشارژ موستانگ مجهز کردند.
این تاندربرد کانسپت یک کوپهٔ پرفورمنس واقعی بود. پروتوتایپهای این ماشین به گیربکس پنج سرعتهٔ دستی ترمک مجهز شده بودند. این ترکیب قوای محرکه دقیقاً همانی بود که در موستانگ SVT کبرا مدل ۱۹۹۶ ارائه میشد. علاوه بر ارتقاء قدرت و پرفورمنس، تیم SVE دستی به ظاهر تاندربرد هم کشید. نسل دهم این خودرو هرچند زشت بهحساب نمیآمد اما چیز خاصی هم نبود ولی ارتقاء رینگها و افزودن اسپویلر میتواند حتی معمولیترین خودروها را هم جذاب جلوه دهد و این کاری بود که تیم SVE انجام داد. آنها برای تاندربرد قدرتمند خود از رینگهای ۱۷ اینچی پنج پره و همینطور سپر و عناصر دماغهٔ موستانگ کبرا R استفاده کردند. در عقب هم با نصب یک اسپویلر اختصاصی و سر اگزوزهای کرومی، کار تکمیل شد و تاندرچیکن تنبل و کسلکننده ناگهان به یک کوپهٔ جذاب پرفورمنس بالا تبدیل شد.
پروژهای که تولید نشد
SVE تاندربرد همهٔ عناصر لازم برای موفقیت را داشت. از پرفورمنس بالا گرفته تا ظاهر جذاب اما فورد دیدگاه متفاوتی داشت و پروژه را لغو کرد. به نظر میرسد این کانسپت قربانی تصمیم بزرگتر شرکت برای حذف کامل تاندربرد بوده شد زیرا همانطور که گفته شد، به دلیل فروش پایین فورد به تولید تاندربرد در سال ۱۹۹۷ پایان داد. البته این شرکت در دههٔ ۲۰۰۰ دوباره تاندربرد را در قالب یک کوپهٔ دونفره با طراحی رترو بازگرداند اما بازهم خریداران استقبال نکردند و در سال ۲۰۰۵ تاندربرد برای همیشه کنار گذاشته شد. البته فورد ادعا میکرد نسل یازدهم تاندربرد بهعنوان مدلی تولید محدود برای جشن پنجاهسالگی این نام در نظر گرفته شده بود اما مطمئناً اگر فروش خوبی میداشت، هرگز کنار گذاشته نمیشد.
از آن چهار پروتوتایپ SVE تاندربرد هم سه تا نابود شدند و یکی در اختیار مالک خصوصی قرار گرفت. هرچند برخی گزارشات به دیده شدن این یک نمونه در وبسایتهای فروش خودرو اشاره کرده بودند اما صحت این گزارشات یا واقعی بودن خود خودرو موردتردید بوده و تا به امروز از سرنوشت این تاندربرد منحصربهفرد اطلاعات موثقی در دست نیست.
R@min
۱۹ دی ۱۴۰۲همین الان شجاعت خرج بدن می تونن رو پلتفرم ماستنگ یه کوپه لوکس با اسم لینکلن برای رقابت با مرسدس و بنتلی بدن بیرون با کمترین هزینه ! فقط متریال کابین مهمه که اونم زحمتی نیست براشون.
کادیلاک هم می تونه رو کوروت Z06 اینکارو انجام بده.
NAVID۰۰۹۸
۱۹ دی ۱۴۰۲شجاعت نمیخواد !
یه حسابرسی سرانگشتی میخواد بکنند تا ببینند هزینهی طراحی و تولیدش صرف میکنه یا نه !!!
مطمئناً صرف نمیکنه و اگر نه میساختنش !
مرکوری شرکت جالبی بود که سال ۲۰۰۸ کُشته شد !
مرکوری اومده بود بیوک را لِه بکنه ولی خودش لِه شد !
کلاً آمریکاییها تو خودکشی کردن شرکتهاشون یَد طولانی دارند !
البته که رقیب را میخرند تا موی دماغشون نشه و به مرور زمان لِهِش میکنند تا از یادها بره !
شاید بپرسید مگه مرض دارند ضرر بدن !
آره عزیزان ، سیاستشون خیلی هم بِجاست ، اونها برای آینده سرمایهگذاری میکنند و با ضرری مشخص حتی میلیارد دلاری ، جلوی ضررهای بیشتر را میگیرند !
در تجارت باید قانون جنگل را اجرا کنند و اگر نه نخوری ، خورده میشوی ، راه تعامل و این حرفها کشکِ و اگر هم تعاملی صورت بگیره در آخر فروپاشی دارد نه سرانجام !
دنیای تجارت آزاد با اینی که در ایران شاهدش هستید فرق میکند !
تجارت آزاد ، پارتی بازی نداره ، لابیگری داره ولی جنگِ خوردن و خورده نشدن از لابیگری هم مهمتر هست !
۱۹ دی ۱۴۰۲مرکوریییی
عاااحههه😆😁😣
amir
۱۹ دی ۱۴۰۲لینکلن کانتیننتال مارک ۸ چقدر زشته با اون چراغ های باریک و کشیده اش عوض مارک ۵ عالی بود قشنگ یه کلاسیک مشت
میگم شما از پلت فرم فاکس بادی فورد خوشتون میاد یا من فقط نمیپسندم؟
علی یوسفی
۱۹ دی ۱۴۰۲بنام پروردگار و سلام به دوستان و عزیزان سایت بنظرم این خودرو هم مشابه برخی از آمریکایی های دهه های ۸۰ و ۹۰ نمیتونست جانشین شایسته ای برای نیاکانش باشه و تولید نشدنش کار درستی بوده.
Fy
۱۹ دی ۱۴۰۲صنعت خودروی آمریکا رو به شکسته😒
حسین
۲۰ دی ۱۴۰۲یه نکته عجیب اینکه عکس این ماشین روی کارت سوخت ها چاپ شده!!
BMW
۲۰ دی ۱۴۰۲ولی قیافه خفتی داره🥲😁