داستان فورد GT90، رقیب ناکام مک‌لارن F1

فورد GT90 در سال ۱۹۹۵ با پیشرانهٔ V12 چهار توربو به‌عنوان جانشینی برای GT40 افسانه‌ای معرفی شد اما بنا به دلایلی هیچ‌گاه به تولید نرسید.

فورد GT و سلف نمادین آن، GT40، خودروهای بسیار مشهوری هستند و جایگاهی رفیع در تاریخ خودروسازی دارند اما دراین‌بین، یک خودرو هم جود دارد که هرچند برای عضویت در این خانواده ساخته شد اما هیچ‌گاه نتوانست شهرت به‌اندازهٔ دیگر مدل‌های فورد GT شهرت پیدا کند. GT90 که در اواسط دههٔ ۹۰ به‌عنوان یک کانسپت ساخته شد و می‌توانست به رقیب سوپرکارهای فوق‌العاده‌ای مثل مک‌لارن F1 تبدیل شود، هیچ‌گاه تولید نشد و هرگز بخشی از میراث خانوادهٔ فورد GT نخواهد بود. بیایید تاریخچهٔ این سوپرکار ناکام آمریکایی را مرور کنیم.

جانشینی برای GT40

GT90 به‌عنوان جانشین GT40 افسانه‌ای در نظر گرفته شده بود که در اواسط دههٔ ۶۰ برای مسابقات استقامتی ساخته شد. هرچند ریشه‌های اولیهٔ GT40 به انگلستان و همکاری با شرکت بریتانیایی ساخت خودروهای مسابقه‌ای لولا (Lola) بازمی‌گردد اما این پروژه خیلی زود به سرپرستی کارول شلبی افسانه‌ای به امریکا منتقل شد. این خودرو که با هدف حضور در مسابقات لمان و شکست فراری طراحی شده بود، در سال ۱۹۶۶ سرانجام به هدف خود رسید و در لمان رتبه‌های اول تا سوم را به دست آورد.

علاوه بر این، یک خودروی دیگر هم روی توسعهٔ GT90 تأثیرگذار بود که کمتر از GT40 شهرت دارد. این یک خودروی رالی بنام GT70 است که تنها شش دستگاه از آن ساخته شد. این پروژه در بریتانیا و به رهبری طراح خودرو «لن بیلی» توسعه پیدا کرد که زمانی مهندس ارشد پروژهٔ GT40 بود. GT70 که از پیشرانه‌های مختلفی مثل نمونه‌های چهار سیلندر کاسورث استفاده می‌کرد، متأسفانه نتوانست موفقیت‌های GT40 را ادامه دهد و در دوران کوتاه خود در رالی با مشکلاتی در پیشرانه، ترمز و سیستم تعلیق مواجه شد.

زبان طراحی جدید فورد

در نیمهٔ اول دههٔ ۹۰، با عدم ارائهٔ ایده‌های جدید و پیشرفت‌های هیجان‌انگیز در طراحی، در زمینهٔ نوآوری و طراحی دوران تنبلی را سپری می‌کرد و زبان طراحی قبلی آن که از اواسط دههٔ ۸۰ آغاز شده بود، تا حدی رنگ و بوی کهنگی گرفته بود. در همین دوران، برندهای ژاپنی هم رفته‌رفته جا پای خود را در بازار آمریکا سفت کردند و مشکل فورد دوچندان شد. ازاین‌رو، شرکت آمریکایی متوجه شد برای اصلاح سبد محصولات خود و ارائهٔ مدل‌هایی جدید به خریداران، بشدت به ایجاد تغییری اساسی در طراحی خود نیاز دارد. بدین ترتیب، از نیمهٔ دههٔ ۹۰، فورد مسیر جدیدی را در پیش گرفت و GT90 بخش مهمی از این زبان طراحی جدید بود که نیو اج (New Edge) نام گرفت. این اولین خودرو فورد بود که با این زبان طراحی ساخته شد و الهام‌بخش چندین مدل تولیدی بود. زبان طراحی نیو اج که خطوط آیرودینامیکی نرم را با زوایای تیز ترکیب کرده بود، جوایز متعددی را کسب کرد و موردتمجید قرار گرفت.

نیروگاه GT90

GT90 علاوه بر طراحی، زیر پوست هم بسیار چشمگیر بود. در سینهٔ این خودرو یک نیروگاه ۵.۹ لیتری ۹۰ درجه V12 اختصاصی قرار داشت که بر اساس سری پیشرانه‌های ماژولار فورد ساخته شده بود. البته درحالی‌که موتورهای ماژولار فورد از نوع V8 و V10 بودند، برای GT90 موتور V12 در نظر گرفته شد. این پیشرانه که به‌خودی‌خود بسیار چشمگیر بود، به چهار توربوشارژر گرت هم مجهز شده بود. این پیشرانه در مرحلهٔ توسعه، برای تنظیم دقیق، روی یک لینکلن تاون کار نصب و آزمایش شد. این پیشرانه ۷۲۰ اسب بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد که برای آن زمان اعداد فوق‌العاده‌ای بودند. نیروی موتور هم از طریق یک گیربکس پنج سرعته دستی به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد که به‌طور مشترک توسط شرکت بریتانیایی FF Developments و ریکاردو ساخته شده بود.

GT90 علاوه بر پیشرانهٔ فوق‌العاده، از برخی تکنولوژی‌های صنعت هوافضا هم بهره می‌برد. به دلیل حرارت بالای اگزوزها، پانل‌های بدنهٔ GT90 در خطر ذوب شدن قرار داشتند و فورد این مشکل را با استفاده از سرامیک‌هایی شبیه چیزی که در شاتل فضایی استفاده می‌شد حل کرد. رینگ‌های ۱۹ اینچی خودرو هم با لاستیک‌های سفارشی پوشیده شده بودند که توسط گودیر به‌طور اختصاصی برای GT90 ساخته شده بودند. کابین نیز برای چنین خودرویی به‌طور شگفت‌آوری راحت بود زیرا فورد بجای الهام گرفتن از موتوراسپرت، کابینی لوکس با تلفن داخلی، تهویه مطبوع و سیستم صوتی با ۱۰ بلندگو را تدارک دیده بود.

سرنوشت GT90 چه شد؟

GT90 اولین بار در نمایشگاه دیترویت ۱۹۹۵ رونمایی شد و زبان طراحی نیو اج فورد را آغاز کرد. این خودرو حتی در یکی از قسمت‌های تاپ گیر هم ظاهر شد و جرمی کلارکسون پشت فرمان آن نشست تا به مخاطبین این برنامه در سراسر جهان معرفی شود. بااین‌حال، کلارکسون پس از رانندگی با سوپرکار فورد، نظر چندان خوبی در مورد هندلینگ و پرفورمنس آن نداشت. به دلیل بازخوردهای ضعیف و هزینه‌های تولید بالا، GT90 جواز تولید را دریافت نکرد و در حد همان یک پروتوتایپی که در دیترویت رونمایی شد باقی ماند. بااین‌وجود، GT90 به بازی‌های ویدئویی ماشینی راه پیدا کرد و در چند بازی مشهور مثل نید فور اسپید و گرن توریسمو ظاهر شد. پروتوتایپ این سوپراسپرت آمریکایی هم در چند رویداد خودرویی مثل فستیوال سرعت گودوود ۲۰۰۸ به نمایش درآمد و نهایتاً در سال ۲۰۱۲ به موزهٔ موتوراسپرت هاجک در اوکلاهاما رسید. البته GT90 زمانی که به این موزه رسید، با مشکلاتی متعددی مثل شکستگی شیشه در وضعیت نامناسبی قرار داشت اما نهایتاً این سوپراسپرت به شکوه اولیهٔ خود بازگردانده شد و همچنان در همین موزه نگهداری می‌شود.