فورد شلبی GR-1؛ سوپراسپرت جذابی که ۲۰ سال پیش باید ساخته می‌شد!

فورد شلبی GR-1، کانسپتی خیره‌کننده با قلب V10 و طراحی بی‌نظیر، می‌توانست تاریخ‌ساز شود اما چرا این سوپراسپرت هرگز به تولید نرسید؟ داستان یک رؤیای ناتمام را در پدال بخوانید.

فورد در طول تاریخ خود کانسپت‌های عجیب و خلاقانهٔ زیادی معرفی کرده که بسیاری از آن‌ها هرگز به خط تولید راه نیافتند اما اگر از طرفداران فورد GT و دنیای خودروهای پرفورمنس باشید، کانسپت شلبی GR-1 که در سال ۲۰۰۵ رونمایی شد، قطعاً قلب شما را تسخیر خواهد کرد. این خودرو با نامی که یادآور تاریخ پرافتخار فورد است، قرار بود به تولید برسد اما هرگز از مرحله کانسپت فراتر نرفت. بیایید داستان این سوپراسپرت فراموش‌شده را بررسی کنیم.

فورد شلبی GR-1؛ ترکیبی از گذشته و آینده

شلبی GR-1 توسط بخش «خلق محصولات پیشرفته» فورد و تحت نظارت «مانفرد رومپل» طراحی شد. این خودرو از برخی قطعات فورد GT که در سال ۲۰۰۲ معرفی شده بود، بهره می‌برد. شاسی GR-1 از کانسپت شلبی کبرا سال ۲۰۰۴ اقتباس شده بود که خود آن‌هم از شاسی فورد GT گرفته شده بود. با تغییراتی جزئی، این شاسی برای جای‌گیری یک موتور تمام آلومینیومی V10 آماده شد. قدرت موتور از طریق یک گیربکس دستی شش سرعته با دیفرانسیل لغزش محدود به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود.

یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های GR-1، درهای «پروانه‌ای» آن بود یعنی درهایی که بیشتر با مدل‌های مک‌لارن شناخته می‌شوند. بدنه آلومینیومی صیقلی و فاصله محوری کوتاه (حدود ۶۰ سانتی‌متر کوتاه‌تر از فورد GT) ظاهری متمایز و ترکیبی از سبک رترو و مدرن به آن بخشیده بودند. کابین GR-1 نیز ترکیبی از عناصر نوستالژیک و فناوری پیشرفته بود. داشبورد با آمپرهای آنالوگ و دیجیتال، بلندگوهای داخل پشت‌سری صندلی‌ها و سیستم «TireIQ» که پارامترهایی مانند نیروی G را ثبت می‌کرد، از ویژگی‌های برجسته کابین این سوپراسپرت بودند.

مشخصات فنی

همان‌طور که اشاره شد، GR-1 به یک پیشرانهٔ ۶.۴ لیتری V10 تمام آلومینیومی مجهز بود که ۶۰۵ اسب بخار قدرت و ۶۸۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. درنتیجه، اگر این سوپراسپرت تولید می‌شد می‌توانست به رقیب مستقیمی برای دوج وایپر تبدیل شود. GR-1 به لطف پیشرانهٔ قدرتمند خود، ظرف ۳.۹ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و می‌توانست به حداکثر سرعت ۳۰۵ کیلومتر بر ساعت دست یابد.

چرا GR-1 تولید نشد؟

وقتی GR-1 برای اولین بار به جهان معرفی شد، ایده تولید محدود آن مطرح بود اما پس از بررسی‌های دقیق‌تر، فورد متوجه شد که این پروژه چالش‌های بزرگی دارد. ویژگی‌هایی مانند ارتفاع خودرو، فاصله محوری و وزن ۱۷۷۰ کیلوگرمی آن که باید حدود ۱۸۰ کیلوگرم کاهش می‌یافت، نیاز به بازطراحی داشتند. علاوه بر این، فورد GT که در سال ۲۰۰۵ به بازار آمده بود نیز با تقاضای کمتر از حد انتظار مواجه شد و درحالی‌که فورد قصد تولید ۴,۵۰۰ دستگاه از این سوپراسپرت را داشت، در طول یک سال موفق به فروش حدود ۴ هزار دستگاه شد. درنتیجه، برای جلوگیری از تکرار این تجربه، فورد تصمیم گرفت GR-1 را در حد یک کانسپت نگه دارد.

البته تلاش‌هایی از سوی علاقه‌مندان برای احیای این پروژه انجام شد. شرکت سوپرفورمنس، یک شرکت کوچک کالیفرنیایی که در بازسازی خودروهای نمادین تخصص دارد، در سال ۲۰۱۹ اعلام کرد که قصد تولید نسخه‌ای از GR-1 را دارد و حتی سفارش‌هایی از طرفداران دریافت کرد اما قوانین فدرال آمریکا مانع از این کار شد زیرا سوپرفورمنس نتوانست معافیت‌های لازم از استانداردهای ایمنی برای تولید محدود را کسب کند و پروژه متوقف شد. درنتیجه، شلبی GR-1 در حد همان یک نمونهٔ کانسپت باقی ماند.