نگاهی به شوگان فستیوا؛ پراید موتور وسط با 220 اسب بخار قدرت!

فورد فستیوا شوگان مدلی ویژه و تولید محدود بود که توسط یک شرکت کوچک با نصب پیشرانهٔ V6 فورد تاروس SHO پشت صندلی‌های جلو ساخته شد.

خودرویی که ما ایرانی‌ها آن را با نام پراید می‌شناسیم، در اصل به درخواست فورد توسط مزدا طراحی شد و بعداً امتیاز تولید آن به کیا داده شد. این خودرو با نام‌های مزدا ۱۲۱، فورد فستیوا و کیا پراید در کشورهای مختلف به فروش رسید. در اواخر دههٔ ۸۰ میلادی نسخه‌ای دیوانه‌وار از این ماشین نه توسط هیچ‌کدام از این سه خودروساز بلکه به‌وسیلهٔ یک شرکت کوچک آمریکایی ساخته شد که شوگان نام گرفت. کارانددرایور در ژانویهٔ ۱۹۹۱ این خودرو را بررسی کرده است که برگردان فارسی آن را در ادامه خواهید خواند.

رنو ۵ توربوی عجیب و شگفت‌انگیز رنو را به خاطر دارید؟ هاچ‌بک کوچک رالی که پیشرانه‌ای باشکوه را در جایی که قبلاً صندلی‌های عقب قرار داشت نصب کرده بود؟ رنو ۵ توربو با ترکیب موتور وسط، گلگیرهای بیرون زده و شتاب و چابکی بالا، نسخه‌ای جاده‌ای از مدل مسابقه‌ای رالی بود که به خاطر قوانین مسابقات ساخته شد. تاریخ از این ماشین به‌عنوان اولین هاچ‌بک کوچک اقتصادی یاد می‌کند که به خودروی موتور وسط هیجان‌انگیز تبدیل شد. حال خودروی جدیدی بنام شوگان هم از همان فرمول استفاده کرده است.

شوگان محصول یک شرکت افترمارکت بنام اسپشیال ادیشن در کالیفرنیا است. این شرکت یک فورد فستیوا را گرفته و پیشرانه و گیربکس فورد تاروس SHO را پشت صندلی‌های جلوی آن قرار داده است. اسپشیال ادیشن قصد ساخت ۲۵۰ دستگاه از این خودرو را دارد و ما برای یک آزمایش رانندگی اختصاصی با پروتوتایپ شوگان راهی کالیفرنیا شدیم تا این پروژهٔ جذاب را از نزدیک ببینیم.

مدیران اسپشیال ادیشن برای ساخت شوگان افراد مهمی مثل «ریک تیتوس» (پسر جری تیتوس، قهرمان مسابقهٔ ترنس ام ۱۹۶۷) و «چاک بک» که در برنامهٔ فورد GT40 دههٔ ۶۰ نقش داشته را گرد هم جمع کرده‌اند. برای ساخت این خودرو هم نقطهٔ شروع خوبی در نظر گرفته شده است زیرا فستیوا خودروی اقتصادی محکم و خوش‌ساختی محسوب می‌شود. پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 تاروس SHO با ۲۴ سوپاپ و ۲۲۰ اسب بخار قدرت را شاید بتوان جذاب‌ترین پیشرانهٔ پرفورمنس حال حاضر در خودروهای آمریکایی دانست.

برای نصب این موتور روی فستیوا، بک و تیتوس کابین خودرو را اوراق کرده و کف خودرو و بخش داخلی گلگیرها را جدا کرده‌اند. سپس پیشرانه و گیربکس کامل SHO همراه با پلوس‌ها و ترمزهای دیسکی خنک شونده روی ساب‌فریم لوله‌ای فولادی نصب شده است. برای تعلیق عقب خودرو از ساختار و کمک‌فنرهای جلوی تاروس استفاده شده و تعلیق و ترمزهای جلو هم متعلق به تاروس SHO هستند. جلوی پیشرانه هم دو صندلی ریکارو نصب شده است. یکی از معدود قطعات فستیوا که همچنان حفظ شده سیستم فرمان رک ‌اند پینیون است.

گلگیرهای برجستهٔ عظیم فایبرگلاسی رینگ‌های BBS با لاستیک‌های گودیر ۲۴۵ را پوشانده‌اند و یک باک سوخت ۵۷ لیتر زیر کاپوت فستیوا که حالا خالی شده قرار گرفته است. در اینجا رادیاتور بزرگی هم وجود دارد که هوای موردنیاز خود را از بریدگی بزرگ روی کاپوت دریافت می‌کند. وزن این ماشین با تمام مایعات ۱۱۶۰ کیلوگرم است که ۴۳ درصد آن در جلو و ۵۷ درصد روی محور عقب قرار دارد.

هرچند فستیوای موتور وسط در رانندگی ما پتانسیل پرفورمنس خود را نشان داد (شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت را در ۵.۴ ثانیه ثبت کردیم) اما هنوز کار زیادی برای تبدیل شوگان به یک خودروی جاده‌ای متمدن یا حداقل کمی رام شده باقیمانده است. سیستم اگزوز پروتوتایپ آزمایشی ما سروصدای زیادی داشت، پدال گاز و اتصال تعویض دنده به توسعهٔ بیشتری نیاز داشت و برخی تغییرات مثل برآمدگی گلگیرهای عقب محل بحث بود. بااین‌حال، هندلینگ خودرو مناسب بود و تعلیق جلوی تاروس به‌عنوان تعلیق عقب شوگان به‌درستی عمل می‌کند.

البته با وجود قدرت و وزن بیش‌ازحد آن پیشرانهٔ V6 که در پشت خودرویی کوچک با فاصلهٔ محوری ۲,۳۱۱ میلی‌متری قرار گرفته است، این ماشین صرف‌نظر از چگونگی تنظیم شاسی، به انحراف و تغییر جهت تمایل خواهد داشت؛ بنابراین، شوگان خودرویی برای همه نیست. این یک هیولای کوچک و تندوتیز است که با رفتار وحشیانه و قیمت پایهٔ ۴۷,۵۰۰ دلاری، عموم مردم را به‌عنوان خریدار در برابر خود نمی‌بیند. تنها چیزی که برای شوگان مهم است، ۲۵۰ علاقه‌مند به خودرو است که دوست دارند سریع‌ترین و شاید احمقانه‌ترین فستیوا را داشته باشند.

مشخصات فنی