بدترین خودروهای اسپرت: فورد Probe

فورد پروب خودروی بدی نیست اما بازاریابی آن کاملاً اشتباه بود

چه خودرویی است؟

پروب یک کوپهٔ اسپرت جهانی بود که در سال ۱۹۸۹ توسط فورد به‌عنوان جایگزین مدل EXP در ایالات‌متحده و مدل موفق کاپری در اروپا معرفی شد. این خودرو در دو نسل تا سال ۱۹۹۷ تولید شد.

کی و کجا ساخته شد؟

نسل اول پروب در اواخر سال ۱۹۸۸ معرفی و مدت کوتاهی بعد تولیدش آغاز شد. این نسل تا سال ۱۹۹۳ که نسل دوم معرفی شد، به تولید رسید. درمجموع ۳۰۹,۸۷۶ دستگاه از این کوپهٔ اسپرت در کارخانهٔ میشیگان فورد تولید شد.

مشخصات فنی

هر دو نسل پروب بر روی پلت‌فرم مزدا ساخته شدند و مهندسی آن توسط دو شرکت فورد و مزدا صورت گرفت. همچنین بسیاری از قطعات فنی این خودرو با مزدا MX-6 مشترک بود و ۶۰ درصد از مهندسی نسل دوم آن توسط مزدا صورت گرفته بود. در نسل اول از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۳ پروب با سه پیشرانهٔ مختلف عرضه شد. موتور پایه یک واحد ۲.۲ لیتری تنفس طبیعی چهار سیلندر بود و موتور بعدی هم نسخهٔ توربوشارژ همان پیشرانهٔ پایه بود. بالاترین موتور هم یک نمونهٔ ۳ لیتری V6 با ۱۴۵ اسب بخار قدرت بود.

ولی در سال‌های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ یعنی در نسل دوم، برای پروب دو موتور ارائه شد که البته کارآمدتر و قدرتمندتر بودند. این پیشرانه‌ها شامل یک واحد ۲ لیتری متعلق به موندئو با ۱۲۰ اسب بخار قدرت و یک نمونهٔ بزرگ‌تر ۲.۵ لیتری V6 با ۱۶۴ اسب بخار قدرت می‌شدند. گیربکس‌ها نیز پنج سرعتهٔ دستی و چهار سرعتهٔ اتوماتیک بودند.

چرا بد است؟

نه، درواقع فورد پروب خودروی خوبی بود تا جایی که هر دو نسل آن در آزمون جستجوی بهترین خودروی جهان توسط مجلهٔ Automobile حتی به مقام سوم دست پیدا کردند. همچنین قیمت و تاریخ تحویل آن نیز دقیقاً همانی بود که وعده داده شده بود. فرود پروب آغاز راه تولید خودروهای مقرون‌به‌صرفه در دنیا بود ولی مشکلی پروب با دیگر خودروهایی که تاکنون در این سری مطالب معرفی کرده‌ایم کاملاً متفاوت بود چراکه این کوپهٔ آمریکایی بیشتر در بخش بازاریابی مشکل داشت.

پروب در آمریکا در اصل به‌عنوان نسل جدید موستانگ در نظر گرفته شده بود اما این یک خودروی دیفرانسیل جلو، فاقد موتور V8 و با اصل و نسب ژاپنی بود که هرگز نشانی از موستانگ نداشت. ابن واقعیت به‌تدریج موجب کاهش فروش پروب شد به‌گونه‌ای که در سال ۱۹۹۳ نزدیک به ۱۲۰ هزار دستگاه از آن فروخته شد اما چهار سال بعد فروش سالانهٔ پروب به تنها ۱۹,۴۰۰ دستگاه رسید. به‌طورکلی خریداران آمریکایی و طرفداران فورد از چیزی که فورد طراحی کرده و ساخته بود راضی نبودند.

در همین حال، در طرف دیگر اقیانوس اطلس، پروب وظیفهٔ دشوار پُر کردن بازاری را بر عهده داشت که پیش از آن توسط کوپهٔ محبوب کاپری اشغال شده بود. در اوایل دههٔ ۹۰ میلادی، بازار خودروهای اسپرت اروپا در حال احیا بود و خودروهایی مانند هوندا پرلود، نیسان سیلویا، میتسوبیشی اکلیپس و تویوتا سلیکا از این تقاضای رو به رشد بهره می‌برند؛ بنابراین فورد تصمیم گرفت پروب را به‌عنوان رقیب مستقیمی برای کوپه‌های ژاپنی و آلمانی در اروپا عرضه کند و امیدوار بود سالانه حداقل ۲۰ هزار دستگاه از آن فقط در بریتانیا فروخته شود.

اما در طول سه سال تنها حدود ۱۵ هزار دستگاه پروب در انگلستان فروخته شد یعنی نزدیک به یک‌چهارم رقم پیش‌بینی‌شده. بر اساس آخرین گزارش‌ها، تنها ۷۱۸ دستگاه فورد پروب هنوز در این کشور وجود دارد؛ بنابراین پروب اساساً ماشین خوبی بود اما در زمانی اشتباه، مکانی اشتباه و برای خریدارانی اشتباه ارائه شد. خریداران آمریکایی یک کوپهٔ دیفرانسیل عقب V8 می‌خواستند درحالی‌که اروپاییان خواهان یک کوپهٔ جمع‌وجور و کم‌مصرف بودند و پروب هیچ‌یک از این‌ها نبود. موفقیت نسل چهارم موستانگ در آمریکا و مدل‌های اسکورت و سی‌یرا کاسورث در اروپا و انگلستان شاهد این ادعا هستند.

اما همه با این نظر موافق نیستند

هرچند پروب خودروی اسپرتی که مردم از فورد در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی انتظار داشتند نبود، اما این یکی از اولین محصولات جهانی نسبتاً موفق این شرکت بود. پروب همزمان در آمریکا و اروپا عرضه شد و سعی داشت رضایت خریدارانی با انتظارات کاملاً متفاوت را جلب کند. این استراتژی فورد در حال حاضر نیز برای بسیاری از محصولاتش اجرا می‌شود و موفق است مانند نسل کنونی موستانگ که یک خودروی اسپرت جهانی است و از فروش و محبوبیت بالایی در هر دو سوی اقیانوس اطلس برخوردار است.

منبع: Motor1