خداحافظی با ون‌های سری E فورد

خانوادهٔ خودروهای سری E فورد شامل ون‌های فول سایز (در دو مدل ون باربری و ون مسافربری) و شاسی وانت (که خریدار بعداً می‌تواند هر چیزی را که نیاز داشت روی آن نصب کند) می‌شود که تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. فورد سری E تاکنون و در چهار نسل تولیدشده است که پس از سری F و مدل فالکون استرالیا، طولانی‌ترین زمان تولید یک خودرو توسط فورد محسوب می‌شود.

تولید نسل فعلی سری E یعنی نسل چهارم از سال ۱۹۹۲ آغازشده است که هرچند چنین بار مورد فیس‌لیفت و بهسازی قرارگرفته است اما خودرویی کاملاً قدیمی محسوب می‌شود. به همین دلیل پس معرفی نسل جدید ون ترانزیت توسط فورد در سال ۲۰۱۳، این شرکت تصمیم گرفت تولید ون‌های سری E خود را متوقف کرده و صرفاً تولید نسخه‌های شاسی وانت آن‌را ادامه دهد.

بدین ترتیب در سال ۲۰۱۵ تولید ون‌های سری E فورد پس از ۵۴ سال متوقف‌شده و ون ترانزیت جایگزین آن شد. چراکه ون‌های سری E به دلیل کهنگی، معایب فراوانی داشتند و در دنیای امروزی چندان مناسب حمل مسافر نبودند. بااین‌حال از سال ۱۹۸۰ سری E فورد پرفروش‌ترین ون فول سایز آمریکایی محسوب می‌شد به‌گونه‌ای که در سال ۲۰۰۷ با فروش ۱۶۸,۷۲۲ دستگاه، حدود ۸۰ درصد از کل فروش ون‌های فول سایز بازار ایالات‌متحده را به خود اختصاص داد.

در سال ۲۰۰۷ فورد نسل چهارم سری E را مورد بهسازی، ارتقاء و فیس‌لیفت نسبتاً عمده‌ای قرار داد تا آن‌را بروزتر کرده و توانایی رقابت آن‌را حفظ نماید هرچند که همچنان شیوهٔ سنتی خود را حفظ کرده و در برابر ون‌های بزرگ جدید بازار همچون مرسدس بنز اسپرینتر و فولکس‌واگن کرافتر حرفی برای گفتن نداشت. بااین‌حال در این فیس‌لیفت ظاهری سری E کاملاً مشابه سری F جدید شده و بهسازی‌های فراوانی در سیستم تعلیق و ترمز انجام گرفت که موجب افزایش ظرفیت بار (در شاسی وانت و ون باربری) گردید.

سری E جدید در مدل‌های گوناگونی از E150 تا E450، با طول شاسی و ظرفیت مسافر مختلف و با طیف وسیعی موتورهایی از ۶ سیلندر خطی ۴.۹ لیتری تا ۶.۸ لیتری V10 به بازار عرضه شد. بااین‌وجود معایب و جنبه‌های منفی این خودرو همچون مصرف سوخت وحشتناک، ارگونومی تاریخ‌مصرف گذشته و فنربندی متعلق به دوران دههٔ ۷۰ همچنان باقی بودند.

بزرگ‌ترین نسخهٔ ون سری E مدل E350 محسوب می‌شود و مدل E450 صرفاً به‌صورت شاسی وانت عرضه می‌گردد. همچنین صرفاً برای مدل E350 پیشرانهٔ بزرگ بنزینی V10 قابل سفارش بود. موتوری که ۳۰۵ اسب بخار قدرت و ۵۷۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. البته برای این ون بزرگ دو موتور دیگر ۵.۴ لیتری V8 بنزینی با ۲۵۵ اسب بخار قدرت و ۶ لیتری V8 دیزل با ۲۳۵ اسب بخار قدرت نیز قابل انتخاب بودند. گیربکس‌ها نیز شامل دو نمونهٔ ۴ و ۵ سرعتهٔ اتوماتیک می‌شدند.

E350 ون کاملاً بزرگی محسوب می‌شود به‌گونه‌ای که در نسخهٔ کشیده طولی برابر با ۶ متر داشته و ظرفیت حمل ۱۴ نفر را دارد. ظرفیتی که تقریباً هم‌اندازهٔ یک مینی‌بوس است! این ون غول‌پیکر و سنتی آمریکایی با تمام معایبش خودرویی دوست‌داشتنی، خاطره‌انگیز و بسیار کاربردی بود اما فورد به خاطر دلایلی که ذکر شد تصمیم بر توقف تولید آن گرفت؛ بنابراین باید برای همیشه با ون‌های محبوب سری E فورد خداحافظی کنیم. ون‌هایی که یکی از نمادها فورد محسوب شده و بخشی از تاریخ این شرکت را تشکیل می‌دهند.