10 خودروی اسپرت جذاب جنرال موتورز که فراموش شدند، از سیلورادو تا کادیلاک

در این مطلب به خودروهای اسپرتی که بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ توسط برندهای مختلف جنرال موتورز ساخته شدند خواهیم پرداخت.

امروز اگر از خودروهای پرفورمنس جنرال موتورز صحبت شود، کوروت، کامارو و کادیلاک‌های بلک‌وینگ به ذهن می‌آیند اما اگر به دههٔ ۲۰۰۰ بازگردیم، این لیست بسیار طولانی‌تر خواهد شد. جنرال موتورز پیش از ورشکستگی در سال ۲۰۰۹، مدل‌های اسپرت را تقریباً برای تمام برندهای خود مثل کادیلاک، شورلت، پونتیاک، بیوک و ساترن ارائه می‌کرد. ازاین‌رو، لیستی از ۱۰ خودروی پرفورمنس جنرال موتورز تهیه کرده‌ایم که از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ ساخته شدند.

شورلت SSR سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶

نام SS در شورلت مخفف سوپراسپرت است و پیشینهٔ آن به نسل اول کوروت و سال ۱۹۵۶ بازمی‌گردد. طی دهه‌های بعد، شورلت از این نام برای نسخهٔ اسپرت بسیاری از خودروهای خود استفاده کرد اما در سال ۲۰۰۳ با معرفی SSR (مخفف سوپراسپرت رودستر) یکی از عجیب‌ترین خودروهای تاریخ جنرال موتورز خلق شد. این یک پیکاپ دونفره با طراحی رترو و سقف کانورتیبل بود. SSR ابتدا با یک پیشرانهٔ ۵.۳ لیتری V8 با ۳۰۰ اسب بخار قدرت و گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک عرضه شد ولی در دو سال آخر تولید شورلت یک موتور ۶ لیتری قوی‌تر با ۳۹۰ اسب بخار قدرت و یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی را ارائه کرد. SSR اما در بازار موفق نکرد و بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ تنها حدود ۲۴ هزار دستگاه از آن فروخته شد.

شورلت سیلورادو SS سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷

SSR تنها پیکاپ شورلت با نام SS نبود زیرا در همان سال ۲۰۰۳ شورلت نسخهٔ SS را برای سیلورادو ۱۵۰۰ هم ارائه کرد. این نسخه که برای رقابت با فورد F150 لایتنینگ در نظر گرفته شده بود، به یک موتور ۶ لیتری V8 با ۳۴۵ اسب بخار قدرت مجهز بود که در کنار گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک قرار می‌گرفت. درحالی‌که لایتنینگ فقط به‌صورت محرک عقب عرضه می‌شد، سیلورادو SS به سامانهٔ چهارچرخ محرک مجهز شده بود تا نظر خریدارانی که خواهان یک پیکاپ اسپرت AWD بودند را جلب کند.

ساترن ویو رد لاین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷

ساترن ویو ناشناخته‌ترین خودروی این لیست است. نسخهٔ رد لاین این کراس‌اوور که در سال ۲۰۰۴ ارائه شد، به یک پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V6 ساخت هوندا با ۲۵۰ اسب بخار قدرت مجهز شده بود که ارتقاء بزرگی نسبت به موتور ۳ لیتری V6 استاندارد ویو با تنها ۱۸۰ اسب بخار قدرت محسوب می‌شد. نسخهٔ رد لاین همچنان از کاهش ۲.۵ سانتی‌متری ارتفاع، اصلاح کالیبراسیون فرمان، رینگ‌های ۱۸ اینچی و کیت بدنه هم بهره می‌برد و یکی از جالب‌ترین کراس‌اوورهای آن زمان محسوب می‌شد.

شورلت مونت کارلو SS سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷

از بین موتورهای سری LS جنرال موتورز، موتور LS4 کاملاً فراموش شده است. این موتور که ۵.۳ لیتر حجم و ۳۰۳ اسب بخار قدرت داشت، برای کاربردهای دیفرانسیل جلو طراحی شده بود. خودروهای دیفرانسیل جلو با پیشرانهٔ V8 عرضی بسیار غیرمعمول هستند ولی در دههٔ ۲۰۰۰ جنرال موتورز چهار خودرو با این ترکیب ساخت. پیشرانهٔ LS4 زیر کاپوت شورلت مونت کارلو SS، ایمپالا SS، پونتیاک گرند پری GXP و بیوک لاکراس سوپر قرار گرفت تا جنرال موتورز بتواند با نسل پنجم موستانگ و دوج چارجر که تازه احیا شده بود رقابت کند. هر چهار خودرو به لطف موتور V8 بسیار سریع بودند ولی چندان موفق عمل نکردند زیرا کسی یک خودروی پرفورمنس V8 دیفرانسیل جلو نمی‌خواست.

ساب ۹-2X آئرو سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶

این هاچ‌بک پنج‌در یک ساب واقعی نبود بلکه در اصل نسخهٔ ری‌بج شدهٔ سوبارو ایمپرزا بود. قوی‌ترین نسخهٔ این خودرو که آئرو نام داشت، از پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ تخت سوبارو با ۲۲۷ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد که در سال ۲۰۰۶ با موتور ۲.۵ لیتری سوبارو جایگزین شد و قدرت را به ۲۳۰ اسب بخار افزایش داد. طی دو سال ساب موفق به فروش تنها ۱۰,۳۴۶ دستگاه ۹-2X شد.

شورلت تریل‌بلیزر SS سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹

در سال ۲۰۰۶ اولین شاسی‌بلند شورلت با نشان SS تولید شد. این خودرو تریل‌بلیزر SS بود که از یک پیشرانهٔ ۶ لیتری V8 با ۳۹۵ اسب بخار قدرت بهره می‌برد. به خانوادهٔ ساب ۹-7X که بر اساس تریل‌بلیزر ساخته شده بود نیز در سال ۲۰۰۸ نسخهٔ آئرو با همین موتور ۶ لیتری اضافه شد اما درحالی‌که شورلت به‌صورت محرک عقب و چهارچرخ محرک قابل خریداری بود، ساب فقط با سامانهٔ چهارچرخ محرک ارائه می‌شد. هردوی این خودروها تولید پایینی داشتند زیرا از تریل‌بلیزر SS بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ تنها ۲۶,۴۱۱ دستگاه و از ۹-7X از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ فقط ۱۹,۲۸۶ دستگاه ساخته شد.

کادیلاک XLR-V سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹

ساخت یک رودستر لوکس بر اساس کوروت با برند کادیلاک روی کاغذ ایدهٔ خوبی به نظر می‌رسید ولی این ایده با تصمیمات وحشتناکی همراه شد. XLR فقط با گیربکس اتوماتیک عرضه می‌شد و از بهترین ویژگی کوروت C6 یعنی پیشرانهٔ آن بی‌بهره بود زیرا بجای استفاده از موتور LS2، کادیلاک تصمیم گرفت XLR را به موتور ۴.۶ لیتری V8 نورث‌استار خود مجهز کند که تنها ۳۲۰ اسب بخار قدرت داشت. در سال ۲۰۰۶ اما کادیلاک نسخهٔ XLR-V را با موتور ۴.۴ لیتری سوپرشارژ نورث‌استار معرفی کرد که با ۴۴۳ اسب بخار قدرت، بسیار بهتر به نظر می‌رسید ولی هنوز هم در حد کوروت Z06 با موتور ۷ لیتری و ۵۰۵ اسب بخار قدرت نبود.

کادیلاک STS-V سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹

وقتی حرف از مدل‌های سری V کادیلاک می‌شود، معمولاً CTS-V به ذهن می‌آید که امروز به CT5-V بلک‌وینگ تبدیل شده است ولی کمتر کسی برادر بزرگ‌تر این خودرو یعنی STS-V را به یاد می‌آورد. این سدان اسپرت که چند سال بعد از CTS-V به بازار آمد، هرگز موردتوجه قرار نگرفت. STS-V از همان پیشرانهٔ ۴.۴ لیتری V8 سوپرشارژ نورث‌استار XLR-V استفاده می‌کرد که در اینجا ۴۷۰ اسب بخار قدرت داشت. STS-V ارتقاءهای دیگری مثل تجهیز به ترمزهای برمبو، رینگ‌های ۱۸ اینچی و تعلیق سفت‌تر را هم تجربه کرده بود ولی متأسفانه این‌ها برای جلب نظر خریداران کافی نبودند و طی چهار سال تنها ۲,۵۰۳ دستگاه از آن فروخته شد.

پونتیاک سولستیس GXP سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰

سولستیس تلاش جنرال موتورز برای ساخت یک رودستر ارزان‌قیمت به‌منظور رقابت با مزدا MX-5 بود. این خودرو در سال ۲۰۰۵ به بازار آمد و حال و هوایی اسپرتی به برند پونتیاک بخشید که در آن سال‌ها بشدت بدان نیاز داشت. یک سال بعد هم ساترن اسکای بر اساس سولستیس ساخته شد که در خارج از آمریکا با نام اوپل GT و دوو G2X عرضه شد. نسخهٔ پایهٔ سولستیس به یک پیشرانهٔ ۲.۴ لیتری چهار سیلندر مجهز بود که با ۱۷۷ اسب بخار قدرت، میاتا را به چالش کشید اما پونتیاک نسخهٔ قوی‌تر GXP را هم با موتور ۲ لیتری توربوشارژ و ۲۶۰ اسب بخار قدرت ارائه کرد. سولستیس و اسکای برای زمان خود خودروهای اسپرت بسیار جذابی بودند ولی متأسفانه ورشکستگی جنرال موتورز باعث مرگ آن‌ها شد.

شورلت HHR SS سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰

HHR هم یکی دیگر از خودروهای عجیب شورلت بود. این یک استیشن با طراحی رترو بود که برای رقابت با کرایسلر پی‌تی کروزر طراحی شد. HHR هرگز برای پرفورمنس ساخته نشده بود ولی در سال ۲۰۰۸ جنرال موتورز ایدهٔ دیوانه‌وار تجهیز این خودرو به موتور ۲ لیتری توربوشارژ پونتیاک سولستیس را مطرح کرد. این پیشرانه در اینجا هم همان ۲۶۰ اسب بخار قدرت را تولید می‌کرد ولی در صورت سفارش گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک، قدرت به ۲۳۵ اسب بخار کاهش میافت. متأسفانه تولید HHR SS در سال ۲۰۱۰ خاتمه یافت و بخش پرفورمنس جنرال موتورز بسته شد.