یادی از الدزمبیل راکت 88؛ اولین خودروی عضلانی آمریکا

درحالی‌که خیلی‌ها پونتیاک GTO و فورد موستانگ را به‌عنوان اولین ماسل کارها می‌شناسند، پیشینهٔ این خودروها به سال ۱۹۴۹ و الدزمبیل راکت ۸۸ بازمی‌گردد.

خودروهای عضلانی بخشی نمادین از خودروسازی آمریکا هستند. بااین‌حال، درحالی‌که اکثر مردم خودروهای عضلانی را با نام‌هایی مثل پونتیاک GTO و فورد موستانگ می‌شناسند، اولین ماسل کار تاریخ، الدزمبیل راکت ۸۸ است که در سال ۱۹۴۹ عرضه شد یعنی بیش از یک دهه قبل از آنکه ماسل کارها در بازار آمریکا مطرح شوند. ازاین‌رو، در ادامه قصد مرور تاریخچهٔ این خودرو را داریم تا بیشتر با آن آشنا شویم.

تعریف خودروی عضلانی

تعریف خودروی عضلانی موضوعی موردبحث است ولی اکثر علاقه‌مندان معتقدند ماسل کار به خودرویی نه‌چندان بزرگ دیفرانسیل عقب با پیشرانهٔ V8 بزرگ و قدرتمند و قیمت مناسب گفته می‌شود. به همین دلیل، معمولاً از پونتیاک GTO که در سال ۱۹۶۴ متولد شد به‌عنوان اولین خودروی عضلانی واقعی یاد می‌شود ولی در ادامه خواهیم دید اولین خودرویی که فرمول ماسل کارها را استفاده کرد، الدزمبیل راکت ۸۸ بود.

داستان الدزمبیل راکت ۸۸

الدزمبیل ۸۸ که برای پر کردن فاصلهٔ بین مدل‌های ۷۶ و ۹۸ در نظر گرفته شده بود، اولین بار در سال ۱۹۴۹ معرفی شد. این خودرو روی نسخهٔ اصلاح‌شده‌ای از پلت‌فرم A-Body جنرال موتورز ساخته شده بود که با خودروهایی مثل شورلت شول و پونتیاک تمپست مشترک بود. ۸۸ ابعاد یکسانی با ۷۶ داشت اما از ۹۸ حدود ۲۵ سانتی‌متر کوچک‌تر بود؛ بنابراین، الدزمبیل در سال ۱۹۴۹ اساساً سه خودروی فول سایز ارائه می‌کرد اما ۸۸ کمی خاص‌تر بود. برخلاف مدل ۷۶ که با یک پیشرانهٔ شش سیلندر خطی عرضه می‌شد، ۸۸ به یک موتور V8 مجهز بود. هرچند همین موتور در مدل ۹۸ هم ارائه می‌شد اما ۸۸ کمی جمع‌وجورتر بود و وزن کمتری داشت. به‌طور خلاصه، ۸۸ اولین خودروی آمریکایی بود که بدنهٔ نسبتاً کوچک و سبک‌وزنی را با پیشرانهٔ V8 قدرتمند ترکیب کرد.

اعداد و ارقام الدزمبیل راکت ۸۸

پیشرانه‌ای هشت سیلندری که در سینهٔ ۸۸ قرار گرفت، یک موتور کاملاً جدید بود که راکت نام داست و جایگزین پیشرانهٔ هشت سیلندر خطی الدزمبیل شد. به همین دلیل، این خودرو راکت ۸۸ نام گرفت. این موتور در نسخهٔ اول ۵ لیتر حجم داشت و به لیفترهای هیدرولیکی، میل‌لنگ فورج‌کاری شده و پیستون‌های آلومینیومی مجهز بود. همچنین قطر سیلندر این موتور هم از کورس پیستون بیشتر بود. این موتور با کاربراتور دو دهنه، ۱۳۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد که شاید امروز رقم اندکی به نظر برسد اما در سال ۱۹۴۹ موتور بسیار سرحالی محسوب می‌شد. برای مقایسه، موتور V8 محبوب سرتخت فورد در آن دوران تنها ۱۰۰ اسب بخار داشت. پیشرانهٔ راکت همچنین گشتاور قابل‌توجه ۳۴۳ نیوتن متری تولید می‌کرد. به لطف این نیرو، راکت ۸۸ ظرف حدود ۱۳ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و می‌توانست به حداکثر سرعت ۱۵۵ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. این خودرو ۴۰۰ متر را هم در ۱۸ ثانیه طی می‌کرد.

چرا راکت ۸۸ اولین خودروی عضلانی محسوب می‌شود؟

همان‌طور که گفته شد، راکت ۸۸ اولین خودرویی بود که بدنهٔ کوچک و سبک‌وزنی را با پیشرانهٔ V8 قدرتمند ترکیب کرد. این دقیقاً همان فرمولی بود که خودروهای عضلانی بر پایهٔ آن شکل گرفتند. علاوه بر این، الدزمبیل با راکت ۸۸ وارد مسابقات نسکار هم شد. این خودرو در نسکار بسیار موفق عمل کرد و از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۱ در بیش از نیمی از مسابقات پیروز شد هرچند که بعداً زیر سایهٔ هادسون هورنت قرار گرفت. موفقیت راکت ۸۸ در پیست به فروش آن کمک شایانی کرد و ماسل کار الدزمبیل در اقتصاد رو به رشد آمریکا پس از جنگ، در بین نظامی‌های سابق بسیار محبوب شد و فروش چشمگیری را تجربه کرد. نسل اول ۸۸ تا سال ۱۹۵۳ تولید شد و در سال ۱۹۵۲، الدزمبیل مدل سوپر ۸۸ را با کاربراتور چهار دهنه و ۱۶۰ اسب بخار قدرت معرفی کرد.

میراث ماندگار

۸۸ برای پنج دهه در سبد محصولات الدزمبیل ماندگار شد اما در سال ۱۹۸۵ در نسل نهم با حذف موتور V8 و تبدیل شدن به خودرویی دیفرانسیل جلو، بسیار از شکوه سابق خود فاصله گرفت. نسل دهم و آخر ۸۸ هم در طول دههٔ ۹۰ تولید شد اما هیچ نشانی از شکوه سابق نداشت تا اینکه الدزمبیل نهایتاً در سال ۱۹۹۹ به تولید آن پایان داد. پیشرانهٔ V8 راکت نیز در اشکال مختلف تا سال ۱۹۹۰ زنده ماند هرچند که در سال ۱۹۷۵ نام راکت از روی آن حذف شد. این موتور در اوایل دههٔ ۶۰ به توربوشارژ مجهز شد و اولین موتور توربوی تولیدی در صنعت خودروسازی لقب گفت. موتور راکت در سال ۱۹۶۴ نیز بازطراحی شد و در سینهٔ همهٔ محصولات الدزمبیل قرار گرفت و حتی به زیر کاپوت خودروهای بیوک، کادیلاک و پونتیاک هم راه پیدا کرد.

به‌طورکلی، هرچند راکت ۸۸ به‌عنوان یک خودروی پرفورمنس معرفی نشد اما پیشگام ایجاد فرمولی بود که منجر به تولید ماسل کارها شد. این خودرو باعث شد دیگر خودروسازان آمریکایی به نسکار بپیوندند. طی سال‌های بعد نیز آمریکایی به لطف قیمت ارزان سوخت و هیجان بالای ناشی از پرفورمنس موتور V8، عاشق ماسل کارها شدند و این‌گونه شد که دوران طلایی خودروهای عضلانی در سال ۱۹۶۴ با معرفی پونتیاک GTO و فورد موستانگ آغاز شد. محبوبیت این خودروها در اواخر دههٔ ۶۰ به اوج رسید و باعث خلق افسانه‌هایی مثل دوج چارجر، پلیموث باراکودا و شورلت کامارو شد یعنی خودروهایی که بدون ساخت الدزمبیل راکت ۸۸ شاید هیچ‌گاه تولید نمی‌شدند.