اولین تجربهٔ رانندگی با هیوندای کُنا

برای اولین بار به رانندگی با کراس‌اوور نورسیدهٔ هیوندای کُنا پرداخته‌ایم، آیا این می‌تواند رنو کپچر، نیسان جوک و مزدا CX-3 را شکست دهد؟

هیوندای به‌تازگی کراس‌اوور کوچک جدید خود بنام کُنا را معرفی کرده که برای رقابت با نیسان جوک، رنو کپچر و پژو ۲۰۰۸ طراحی شده است. مدیران این شرکت کره‌ای اذعان کرده‌اند که می‌توانسته‌اند این ماشین را زودتر به بازار عرضه کنند اما در حرکتی غیرمعمول طی یک دورۀ پنج‌ساله رقبای بالقوۀ آن‌را موردبررسی قرار داده و دیدگاه‌های خریداران را مطالعه کرده‌اند. کُنا نتیجه این اقدامات است. این خودرو از طراحی غیرمتعارفی برخوردار است که ترکیبی است از برخی ویژگی‌های طراحی محصولات کنونی هیوندای (خصوصاً چراغ‌های عقب) با عناصری که منحصر به کُنا هستند. طراحی کُنا خصوصاً در بخش جلویی با چراغ‌های دوگانه کاملاً غیرمتعارف است و شکی نیست که کاملاً از طراحی محافظه‌کارانه مدل‌های i20 و i30 فاصله گرفته است.

کُنا در ماه نوامبر امسال به بازار انگلستان عرضه خواهد شد و خریداران می‌توانند از بین یک موتور ۱ لیتری سه سیلندر با ۱۲۰ اسب بخار قدرت و ۱۷۵ نیوتن متر گشتاور و یک واحد ۱.۶ لیتری چهار سیلندر توربوشارژر با ۱۷۵ اسب بخار قدرت یکی را انتخاب کنند. علاوه بر این، مهندسان هیوندای در حال کار بر روی یک پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری دیزل هم برای کُنا هستند که ۱۱۵ یا ۱۳۰ اسب بخار قدرت دارد. این موتور در آوریل سال ۲۰۱۸ به بازار عرضه خواهد شد.

اما هیوندای بریتانیا هنوز تصمیم نگرفته است که آیا این موتور دیزلی را در انگلستان عرضه کند یا نه؛ بنابراین ممکن است کُنا فقط با دو موتور بنزینی و یک نسخهٔ الکتریکی در این کشور عرضه گردد. نسخهٔ الکتریکی کُنا پیش از پایان سال آینده معرفی خواهد شد. موتور بنزینی کوچک‌تر این کراس‌اوور تنها با یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی عرضه می‌گردد درحالی‌که موتور ۱.۶ لیتری به یک گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک دوکلاچه مجهز است. علاوه بر این، کُنا با دو سیستم تعلیق مختلف عرضه می‌گردد. نسخهٔ استاندارد و معمولی این ماشین با تعلیق عقب ساده و ارزان Torsion Beam عرضه می‌گردد درحالی‌که نسخه‌های چهارچرخ محرک، نمونهٔ دیزلی قدرتمندتر و مدل مجهز به موتور ۱.۶ لیتری بنزینی به تعلیق عقب چند اتصالی مجهز هستند.

بعد از گذشت مدت بسیار کوتاهی از زمان رونمایی کُنا، فرصتی دست داد تا در زادگاهش کرهٔ جنوبی در محل تست هیوندای، رانندگی کوتاهی با آن داشته باشیم. این رانندگی نشان داد که کره‌ای‌ها دورهٔ توسعه و تولید طولانی‌ای را برای ساخت کنا گذرانده‌اند. خودروی مورد آزمایش ما مجهز به پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری بنزینی توربو با گیربکس دوکلاچه و سامانهٔ چهارچرخ محرک بود که بنابراین از سیستم تعلیق عقب پیشرفته‌تر سود می‌برد. همان‌طور که از خودرویی با ۱۷۵ اسب بخار قدرت انتظار می‌رود، در عملکرد کُنا کشش کافی وجود دارد درحالی‌که گیربکس دوکلاچه نیز دنده‌ها را به‌صورت روان تعویض می‌کند؛ اما این گیربکس در هنگام تعویض دنده‌ها همیشه کاملاً هوشمند به نظر نمی‌رسد.

با سبک رانندگی آرام، دنده‌ها در دور حدود ۳ هزار rpm تعویض می‌شوند اما گر بخواهید سریع و تهاجمی رانندگی کنید، دور موتور ۱.۶ لیتری کُنا در هنگام تعویض دنده به ۴ هزار rpm می‌رسد. در هنگام حرکت کروز، صدای موتور به نحو زیبایی در پس‌زمینه شنیده می‌شود اما با عبور سرعت از ۱۱۰ کیلومتر در ساعت صدای باد عجیبی از آینه‌های جانبی به گوش می‌رسد. درواقع این صدا از سرعت حدود ۱۰۵ کیلومتر در ساعت قابل‌شنیدن است. در هنگام آزمون هندلینگ، با اینکه کُنای موردبررسی ما از تنظیم تعلیق مخصوص بازار کُرهٔ جنوبی استفاده می‌کرد اما هنوز هم احساس خوبی داشت. بااین‌حال تعلیق نسخهٔ کره‌ای با فرمان بسیار سنگین که ارتباطی برقرار نمی‌کند، به‌هیچ‌وجه جذاب نیست؛ بنابراین باید منتظر نسخهٔ اروپایی بمانیم که بیشتر بر چابکی تمرکز دارد.

بااین‌حال بر اساس شواهدی که از این رانندگی به دست آوردیم، کُنا بیشتر بر کارایی تمرکز دارد تا لذت خالص خالص که این امر با فضای داخلی هم ترکیب شده است. کُنا کمی از نیسان جوک کشیده‌تر است و اوورهنگ‌های کوتاه آن نیز موجب ایجاد فاصلهٔ محوری بیشتری شده است. درنتیجه در کُنا فضای داخلی بیشتری نسبت به جوک وجود دارد. این کارایی در عمل هم احساس می‌شود زیرا نیازی نیست که سرنشینان عقب زانوهای خود را به پشتی صندلی‌های جلو فشار دهند و در بخش فضای سر هم مشکلی وجود ندارد مگر اینکه قدِ سرنشینان بیش از ۱۸۰ سانتیمتر باشد.

صندوق بار این کراس‌اوور کره‌ای حجم مطلوبی برابر با ۳۶۰ لیتر دارد که فراتر از بسیاری از هم‌کلاسانش قرار می‌گیرد و می‌توان اشیاء بزرگ را با آن حمل نمود. امکانی که نمی‌توان در بسیاری از کراس‌اوورهای ساب‌کامپکت مشاهده کرد. بااین‌حال صندوق بار رنو کپچر کمی بزرگ‌تر از کُنا است. کابین این خودرو نیز ساده‌تر و کارآمدتر از استایل عجیب بیرونی آن است. البته مخلوطی از پلاستیک‌های خشک در قسمت‌هایی از کابین به ‌کار رفته که بعید است به‌طورمعمول سرنشینان آن‌را لمس کنند. همچنین طراحی داخلی کُنا نیز متعارف است و تا حدودی شبیه به i30 به نظر می‌رسد.

نمایشگر هشت اینچی خودرو در مکانی کمی نامناسب نصب شده است اما بااین‌وجود این نمایشگر به‌اندازهٔ کافی واضح است و دکمه‌های میانبُری هم برای کمک به جابجایی بین عملکردها تعبیه شده است. علاوه بر این، یک نمایشگر سربالای بزرگ هشت اینچی هم برای کُنا در نظر گرفته شده که هیوندای می‌گوید نسبت به تمامی خودروهای این کلاس قابلیت‌های بیشتری دارد. البته احتمالاً این نمایشگر به‌عنوان یک آپشن در تمامی مدل‌ها ارائه خواهد شد.

نتیجه

هیوندای کمی دیر وارد بخش کراس‌اوورهای ساب‌کامپکت شده است اما به نظر می‌رسد راه و رسم ساخت خودرویی در این کلاس را به‌خوبی فراگرفته است. کُنا ظاهری غیرمتعارف، کابین کاربردی و اتصال قدرتمندی را ارائه می‌کند و بنابراین پتانسیل واقعی این را دارد که رقیبی جذاب برای نیسان جوک و رنو کپچر باشد.

مشخصات فنی

منبع: AutoExpress