خودروهای هیدروژنی این روزها احساسی شبیه اخبار قدیمی دارند. در این میان هیوندای تجربه مناسبی در این بخش داشته و از سال ۲۰۰۱ تاکنون خودروهایی با قوای محرکه سلول سوختی را توسعه داده است. وارد شدن کره‌ای‌ها به تولید انبوه بیش از ۴۰ سال طول کشیده و حتی کارهای زیادی پیش رو وجود دارد.
اما حس اعتماد به نفس نهایی هیوندای در بازار خودروهای سلول سوختی، شاسی‌بلند نکسو است. برخلاف تلاش‌های قبلی صورت گرفته این خودرو از صفر به عنوان یک شاسی‌بلند هیدروژنی سفارشی طراحی شده است. ما اولین بار در کره جنوبی پشت فرمان این خودرو نشسته‌ایم و البته باید گفت مدل‌های بازار اروپا سال آینده وارد بازار خواهند شد.
خب چرا نکسو باید در مقایسه با تلاش‌های قبلی موفق‌تر باشد؟ هیوندای ادعا می‌کند فاکتور کلیدی در این بخش دوام و اطمینان است. مجموعه سلول سوختی توسان (ix35) طول عمر ۵ ساله‌ای داشت درحالی‌که مجموعه بکار رفته در نکسو عمری ۱۰ ساله خواهد داشت. این امر نه تنها به معنی اطمینان خاطر بیشتر در خرید این محصول است بلکه باعث افزایش ارزش خودرو در بازار دست‌دوم شده و بنابراین نکسو را به گزینه مناسب لیزینگی تبدیل می‌کند.
فاکتور دیگری که می‌تواند به فروش نکسو کمک کند استایل منحصربه‌فرد می‌باشد. بهای ۵۳ هزار پوندی توسان سلول سوختی اصلاً توجیه نداشت زیرا در هر حال با طراحی یک توسان طرف بودید؛ اما در نکسو که ابعادی مشابه آئودی Q5 دارد شاهد فرمی خاص، دستگیره‌های درب آسان‌بازشو و چراغ‌های جلو و عقب کریستال مانند خواهید بود که ظاهر شیک و متمایزی را ایجاد کرده است.
این احساس خاص بودن به کابین نیز سرایت کرده است. کابین این خودرو شبیه هیچ‌یک از محصولات دیگر هیوندای نبوده و داشبورد در تسلط صفحه‌نمایش ۱۲.۳ اینچی سیستم اطلاعات سرگرمی است. منوها را می‌توان با لمس بخش‌های مربوطه یا اهرم چرخانی که در کنسول مرکزی قرار گرفته کنترل کرد. این کنسول پلاستیکی بوده اما لیست تجهیزات نکسو باعث خواهد شد این موضوع را فراموش کنید. کیفیت متریال بکار رفته در کابین یک پله بالاتر از سطح کاری هیوندای احساس می‌شود اما هنوز هم پایین‌تر از مبلغی است که شما برای این خودرو می‌پردازید.
نکسو علاوه بر لیست بلندبالای تجهیزات پر از سیستم‌های ایمنی پیشرفته می‌باشد. هیوندای از نکسو به عنوان بستر آزمایش تکنولوژی خودران سطح ۴ استفاده کرده اما حتی نمونه‌ی حاضر در تست نیز می‌توانست در بزرگراه‌ها عملکردهای ترمز، شتاب و فرمان را به عهده بگیرد. دوربین‌هایی در آینه‌های جانبی کار گذاشته شده‌اند که نقاط کور عقب را در صفحه‌نمایش نشان می‌دهد. این خودرو را حتی با ریموت می‌توان پارک کرد. البته این ویژگی در خودروی حاضر در تست کار نمی‌کرد.
موضوع احساس‌برانگیز اینکه با توجه به ابعاد مخزن‌های هیدروژن قرار گرفته در کف نکسو، گلایه زیادی درباره فضای کابین وجود ندارد. فضای سر و پا در عقب فوق‌العاده خوب بوده و درحالی‌که صندوق‌عقب ۴۷۱ لیتری خیلی عمیق نیست اما برای اکثر خانواده‌ها کافی خواهد بود. همچنین در کابین نیز فضاهای ذخیره‌ای زیادی وجود دارد.
خب همه‌چیز نکسو به تجهیزات و ظاهر ختم نمی‌شود. نسل جدید قوای محرکه سلول سوختی در این خودرو بکار رفته و گفته می‌شود راندمان آن با بهبود ۵ درصدی به ۶۰ درصد رسیده است. این سیستم همچنین ۱۵ کیلوگرم سبک‌تر و جمع و جورتر از قبل است. میزان دوام سیستم سلول سوختی نکسو نیز بسیار بهبود یافته و قدرت خروجی نیز به ۱۵۲ اسب بخار رسیده است. محدوده حرکتی نکسو در دنیای واقعی نیز حدود ۶۴۰ کیلومتر می‌باشد.
یکی از رضایت‌بخش‌ترین ویژگی‌های این سیستم هیدروژنی وجود فیلتر هوای هوشمندی است که می‌تواند ۹۹.۹ درصد ذرات را جذب کند. این سیستم در یک شب نخواهد توانست مشکل آلودگی هوای شهرهای بزرگ را حل کند اما استفاده از این‌گونه فیلترها در برخی نواحی شهری می‌تواند کیفیت هوا را بهبود بخشد. همانند تمامی خودروهای هیدروژنی، نکسو نیز می‌تواند نیروبخش خانه شما باشد. هیوندای می‌گوید یک مخزن هیدروژن نکسو می‌تواند انرژی کافی یک خانه را در سه روز متوالی تأمین کند.
علیرغم پیچیدگی ساختار کف خودرو، نکسو بیشتر سواری‌ای مشابه یک خودروی الکتریکی نرمال دارد. هیچ دنده یا پله‌ای در فرایند انتقال قدرت وجود نداشته و تنها یک دکمه ساده D در کنسول مرکزی قرار دارد که خودرو را به جلو حرکت می‌دهد. شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت هیوندای نکسو برابر با ۹.۷ ثانیه است که برای یک شاسی‌بلند ۲ تنی مناسب ارزیابی می‌شود.
تست نکسوی جدید اکثراً در بزرگراه صورت گرفته اما حتی در جاده‌های نرم و روان نیز وزن سه مخزن هیدروژن و قوای محرکه قابل‌توجه بود. این امر بر تکان‌های بدنه تأثیر گذاشته است؛ اما اگر این موضوع را نادیده بگیرید شاهد سواری نرمی خواهید بود که این امر به لطف سیستم تعلیق با بازه حرکتی بلندتر و آرامش زیاد و دوری از صدای باد به دست می‌آید. ما باید منتظر نسخه‌های تولیدی نهایی بمانیم و قضاوت اصلی را به آن زمان موکول می‌کنیم.
متأسفانه مشکلات قدیمی خودروهای هیدروژنی هنوز هم پابرجاست. علیرغم قول‌های داده شده همچنان فقدان زیرساخت‌ها در بریتانیا دیده می‌شود؛ بنابراین اگرچه سوخت‌گیری دوباره مخزن‌های ۱۵۶ لیتری تنها ۵ دقیقه زمان میبرد اما باید مسافت زیادی را برای این کار طی کنید. بدین ترتیب نکسو هنوز هم گزینه قابل‌اعتنایی برای اکثر خریداران محسوب نمی‌شود. البته هیوندای مطمئن است که سرمایه‌گذاری‌ها باعث افزایش تقاضا خواهند شد.
مشکل دیگر این خودروها قیمت بالاست. هیوندای جزئیات کامل قیمت‌گذاری را منتشر نکرده اما یکی از سخنگویان شرکت ادعا می‌کند این خودرو رقابت مناسبی با محصولات ۶۶ هزار پوندی‌ای همچون تویوتا میرای خواهد داشت و شرایط لیزینگی مناسبی خواهد داشت؛ اما این قیمت هنوز هم بالاست.
تجربه هیوندای در ساخت خودروهای سلول سوخت واقعاً خود را در نکسو نشان داده است. این خودرو نشان دهنده تلاش‌ها و جاه‌طلبی‌های هیوندای بوده و احساس خاص‌تری نسبت به توسان قبلی ارائه می‌کند. علیرغم طراحی شیک، کابین تکنولوژیک و پرفورمنس و راندمان بهبود یافته، مشکل فقدان زیرساخت‌ها هنوز به چشم می‌آید. نکسو اگرچه خودروی خوبی است اما هنوز هم دایره خریداران محدودی داشته و آن را نمی‌توان به همه توصیه کرد.
مشخصات هیوندای نکسو جدید
- قیمت: 65 هزار پوند (تخمینی)
- پیشرانه: سیستم سلول سوختی با پیشرانه الکتریکی ۴۰ کیلوواتی
- قدرت/گشتاور: 152 اسب بخار/۳۹۵ نیوتون متر
- شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت: 9.۷ ثانیه
- حداکثر سرعت: 179 کیلومتر در ساعت
- محدوده حرکتی: حدود ۶۴۰ کیلومتر
- مصرف سوخت: 93.۷ کیلومتر به ازای یک کیلوگرم
- موعد عرضه: ژانویه ۲۰۱۹
منبع: autoexpress
محمد
۱۳ اسفند ۱۳۹۶برای من این جالبه:
««یکی از رضایت‌بخش‌ترین ویژگی‌های این سیستم هیدروژنی وجود فیلتر هوای هوشمندی است که می‌تواند 99.9 درصد ذرات را جذب کند. این سیستم در یک شب نخواهد توانست مشکل آلودگی هوای شهرهای بزرگ را حل کند اما استفاده از این‌گونه فیلترها در برخی نواحی شهری می‌تواند کیفیت هوا را بهبود بخشد.»»
یعنی مثلا تو آلودگی هوای تهران اگه اینو سوار بشید هوا رو تا ۹۹.۹٪ پاک تحویلتون میده
بعد ما تو ««صنعت»»!! خودروسازیمون هنوز یه چیز ساده در حد یه قفل پیش کشنده درب ماشین که کُل دست دورش روبگیره(مثل تمام ماشینای خارجی) نمیتونیم تولید کنیم
Amir
۱۳ اسفند ۱۳۹۶ظاهر جالبی داره
نمای داخلیشم قشنگه??
امیر
۱۳ اسفند ۱۳۹۶آفرین هیوندای بسیار عالی ساخته.اما بالاخره خودروهای آینده برقی هستند یا هیدروژنی؟مشکلی که در مورد برقی ها هست هزینه و منابع تامین انرژی الکتریکی هستش اما هیدروژن که در دسترس ترین عنصر روی زمینه.
Divergence
۱۳ اسفند ۱۳۹۶“اما بالاخره خودروهای آینده برقی هستند یا هیدروژنی؟” این سوال شما اشتباه است. چون هیدروژنی ها هم برقی هستند. بهتر بود سوال را این گونه مطرح میکردید که منبع تامین انرژی ماشین های برقی در آینده سلول های سوختی هستند یا باتری ها ؟
امیر
۱۴ اسفند ۱۳۹۶بله دوست عزیز درست می فرمایید.منظور من هم همین بود
الف.ی
۱۳ اسفند ۱۳۹۶البته سه عنصر فراوان در زمین به ترتیب آهن ، اکسیژن و سیلسیم هستند
هیدروژن فراوان ترین عنصر در کل جهانه نه در زمین
حامد
۱۳ اسفند ۱۳۹۶کابینش زیباست ولی رنگ بندی کابینش دلچسب نیست باید از رنگ جذاب تری استفاده میکردن
تو متن نوشتید نکسو عمری 10 ساله خواهد داشت
میشه توضیح بدید بعد ۱۰ سال باید این ماشین رو چیکار کرد؟?
Divergence
۱۳ اسفند ۱۳۹۶اگر طبق تبلیغات مدت زمان پر کردن مخرنش 5 دقیقه طول بکشه و بردش هم 640 کیلومتر باشه ارزش قیمتش رو داره ، فقط نکته منفی اش این است که ایستگاه های شارژ هیدروژن همه جا در دسترس نیستند. یک نکته مثبت هم این ماشین نسبت به ماشین هایی مثل تسلا داره که باتری های لیتیوم یون یک مشکلی دارند که حتی اگر استفاده هم نشوند ، به دلیل self-discharge خود به خود در طول زمان تخلیه میشن ، یعنی شما تسلا مثلا با شارژ 20 درصد یک ماه استفاده نکنی ، باز هم خود به خود باتریش خالی میشه ، ولی هیدروژنی ها این مشکل رو ندارند.
Saeed Boroomand
۱۳ اسفند ۱۳۹۶این که تو عمل بازده شصت درصد داره خیلی خوبه.
همینو مادیفایش کنن و از پیل های سالید اکسید استفاده کنن که بتونه با سی ان جی سازگار شه عالی میشه.
درایو ترینشم تبدیل کنن به هیبرید سری که پیل سوخت فقط وقتایی روشن شه که باتری رو میخواد شارژ کنه ، و اندازه اش رو هم کوچیک کنن و ارزون تر و سبک تر. عمر پیل سپخت رپ زمان رپشن بودنش و تعدد خاموش روشن شدن ها تعیین میکنه، همینو راحت میشه پنجاه سال ازش استفاده کرد.
پیل سوخت آینده احتمالی ماشین های هیبرید هست هر چند اگه همچین آینده ای وجود داشته باشه. به هر حال بازدهش روی کاغذ از بازده موتور های درون سوز بهتره.
ramiiin
۱۴ اسفند ۱۳۹۶واقعا نیاز نبود اینقدرطراحیش عجیب غریب باشه می تونست عام پسندتر باشه.
Pj
۱۴ اسفند ۱۳۹۶چرا اینقدر زشته در نگاه اول آدم رو میبره به طراحی های کمونیستی ، باز به بیرونش طراحی داخلی خیلی بی روح و حوصله سر بره به طراحی های دهه هشتاد میخوره بازگشت به آینده به خصوص اون پانل وسط
احمد
۱۴ اسفند ۱۳۹۶قدرت انفجار هیدروژن خیلی بالاست خطرناک از هیدروژن برای سوخت موشک استفاده میکنند یه تصادف کنی امکان انفجار بالاست یه منطقه اطراف خودرو منفجر کنی این سوخت به درد خودرو نمیخوره
Saeed Boroomand
۱۴ اسفند ۱۳۹۶مخزن ها منفجر نمیشن حتی اگه یه ماشین با سپر مستقیم بخوره بهشون، محکم هستن سیلندر ها، اما در مورد انفجار تصور غلطی وجود داره ، سوختی مثل گازوویل که خیلی دیر میسوزه و تبخیر نمیشه راحت ، قابلیت انفجار بالایی داره به شرط این که دمای محیط به اندازه کافی بالا باشه( توی تصادفات) ، برعکس سوختی مثل سی ان جی خیلی فراره و فرصت فرار داره از محیط .
به هر حال این جور موارد توی قدم های اولیه طراحی لحاظ میشن