چشم‌و‌هم‌چشمی چشم‌بادامی‌ها؛ مصاف توسان، قشقایی و اسپورتیج

هیوندای توسان خودرویی راحت، آرام و قابل‌اعتماد بوده و به یکی از بهترین شاسی بلندهای بازار بدل شده است. رقبای زیادی در این کلاس حضور دارند بنابراین ما این خودرو را در برابر دو رقیب نام‌آشنا یعنی نیسان قشقایی و کیا اسپورتیج قرار داده‌ایم تا خودروی برتر را انتخاب کنیم.

بهای خودروها

هر سه برند قاعدتاً ارزش در برابر مبلغ پرداختی بالایی دارند بنابراین جای تعجبی ندارد که اختلاف کمی در بهای این سه رقیب وجود داشته باشد. بهای آغازی توسان ۱۸۶۹۵ پوند بوده و این رقم برای اسپورتیج و قشقایی به ترتیب ۱۸ هزار و ۱۸۵۴۵ پوند می‌باشد.

کیا در این بین از همه ارزان‌تر است اما گارانتی درخور توجه ۷ ساله را ارائه می‌دهد درحالی‌که هیوندای از گارانتی ۵ ساله و نیسان از گارانتی ۳ ساله برخوردار هستند.

استایل و ظاهر خودرو

خریداران در این کلاس جذب خودروهایی با ظاهر برجسته و همه‌جارو می‌شوند. هیوندای به لطف جلوپنجره‌ی گیرایی که با چراغ‌ها احاطه شده شروعی قوی دارد. قوس‌های چرخ احاطه شده با پلاستیک نمای استحکام بیشتری را به خودرو می‌بخشند درحالی‌که پنجره‌های شیب‌دار عناصر اسپورت بودن را به خودرو دیکته می‌کنند. در مجموع تناسبات به خوبی در این خودرو رعایت شده و از جانب ما نمره‌ی خوبی را دریافت می‌کند.

ظاهر نیسان در مقام مقایسه کمی ساده است. قشقایی ظاهر بدی ندارد اما از آن دسته از خودروها نیست که پس از پارک کردنش نگاهی دوباره به آن بیندازید. هرچند برای برخی خریداران، این خودرو دقیقاً همانی است که می‌خواهند. از نمای بغل خودرو خطوط سنگینی داشته اما در کل زوایای شیکی دارد.

کیا به جرئت درخشان‌ترین ستاره در این بخش است. نمای جلو با چراغ‌های اندکی متورم که نظراتی متفاوت را ایجاد می‌کنند کامل شده و از هر زاویه‌ای که به خودرو بنگرید، خیلی آسان به چشم می‌آید. نمای عقبی دارای چراغ‌های نازک بوده که به وسیله‌ی نواری خطی به همدیگر متصل شده و احتمالاً بهترین نمای خودرو هستند.

کابین خودرو

طراحی کابین توسان به اندازه‌ی ظاهر بیرونی خودرو چشمگیر نیست و یا حداقل با کیفیت رقبای خود برابری نمی‌کند. پلاستیک‌های سخت در کابین دیده شده و طراحی پایه‌ی آن نیز در مقایسه با رقبا اندکی سالخورده به نظر می‌رسد. استفاده از سیستم اطلاعات سرگرمی آسان است و صفحه‌نمایش آن شفاف بوده و اینترفیس آن نیز روان است.

این صفحه‌نمایش بسیار بهتر از نمونه‌ی بکار رفته در نیسان است. البته داشبورد نیسان به خوبی به همدیگر چفت شده اما شاید برخی افراد تصور کنند که همانند توسان، داشبورد قشقایی نیز نمایی ساده دارد.

اسپورتیج خوش‌ترکیب‌ترین داشبورد را در این مقایسه دارد. احساس خوبی نسبت به سوئیچ‌ها وجود داشته و حس گران‌بها بودن بیشتری را نسبت به رقبای خود ایجاد می‌کند. صفحه‌نمایش اسپورتیج از نظر نرم‌افزاری با توسان یکسان بوده و به عنوان نتیجه استفاده‌ی آسانی دارد.

کاربردی بودن

صندوق بار ۵۱۳ لیتری توسان در این کلاس پیشرو است. با در نظر گرفتن اینکه توسان تنها خودروی این مصاف است که از زاپاس فول سایز بهره می‌برد، بیشتر به چشمگیر بودن صندوق آن می‌شود پی برد. در بخش عقب کابین فضای سر و پای زیادی وجود دارد.

از نظر اندازه بیرونی قشقایی اندکی کوچک‌تر از توسان است و همین مورد در کابین احساس می‌شود. فضای پا زیاد است اما سر افراد بلندقد ممکن است با سقف تماس پیدا کند. صندوق ۴۳۰ لیتری قشقایی در پسِ توسان قرار می‌گیرد اگرچه که این فضا از اکثر هاچبک های استاندارد خانوادگی بزرگتر است.

کیا از نظر کاربردی بودن در سطحی برابر با توسان قرار می‌گیرد و صندلی‌های عقب آن فضایی مساوی با پسرعموی خود دارند. ورود و خروج به خودرو نیز به علت سطح وسیع باز شدن درب‌ها به آسانی صورت می‌پذیرد.

سواری

واضح است که در جاده اولویت نخست توسان راحتی بوده است. شاید لذت رانندگی زیادی با این خودرو ایجاد نشود اما با سواری نرم و بی حاشیه‌ی خودرو می‌توان این موارد را به فراموشی سپرد.

نیسان احساس تندوتیز بودن بیشتری نسبت به هیوندای دارد و در این میان راحتی فدای اسپورت بودن نشده است. تکان‌های بدنه‌ی قشقایی کمتر از توسان بوده و ترمزهای نیز حس مثبت‌تری ایجاد می‌کنند. تنها نقطه‌ضعف خفیف این خودرو در بخش تجربه‌ی رانندگی آینه‌های جانبی بیش‌ازحد بزرگ خودرو هستند که در سرعت‌های بالا نویز ایجاد می‌کنند.

اسپورتیج از همان شاسی بکار رفته در توسان بهره می‌برد. طبیعی است که در جاده حس دو خودرو کاملاً یکسان بوده اما کیا سیستم تعلیق را بر مبنای تعریف خود تنظیم کرده و بنابراین کمی سفت‌تر عمل می‌کند. شاید در مجموع اسپورتیج اندکی از راحتی خود را از دست داده باشد اما حرکات بدنه‌ی آن به خوبی کنترل شده است.

پیشرانه‌ها

تنها بخش مشترک توسان و اسپورتیج بخش شاسی نیست بلکه پیشرانه‌های بکار رفته در این دو خودرو نیز یکسان هستند. پیشرانه‌های ۱.۶ لیتری بنزینی و ۱.۷ و ۲ لیتری دیزل با خروجی‌های متفاوت در لیست انتخابی این دو خودرو دیده می‌شوند.

پیشرانه‌های دیزلی بزرگ‌تر با سیستم چهارچرخ محرک عرضه می‌شوند درحالی‌که دیگر گزینه‌ها قدرت را فقط به چرخ‌های جلو منتقل می‌کنند. پیشرانه‌ی ۱.۷ لیتری حاضر در تست مصرف سوخت ادعایی ۴.۶ لیتری دارد اما در آزمایش‌ها ما به مصرف ۶.۳ لیتری دست یافتیم. این پیشرانه کمی پر سروصدا نیز هست.

قلب آهنین قشقایی در این تست نمونه‌ای دیزلی با حجم ۱.۵ لیتر است. تا زمانی که خواهان گشتاور بیشتر پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری نباشید، همین پیشرانه‌ی ۱.۵ لیتری نرم‌تر و بهتر است. قشقایی با این پیشرانه سریع از دو رقیب خود بوده و در دنیای واقعی نیز کم‌مصرف‌تر از این دو است.

قضاوت نهایی

همان‌طوری که حدس زده می‌شد مصاف این سه حریف نزدیک بوده است. هیوندای توسان راحت و کاربردی است اما داشبورد معمولی و تجربه رانندگی متوسط آن توسان را در رتبه‌ای پایین‌تر قرار می‌دهد.

نیسان رقیبی شناخته شده در این کلاس بوده و جوایز زیادی را از آن خود کرده است. این خودرو سرزنده بوده و رانندگی آسان و کیفیت ساخت خوبی دارد و پیشرانه‌ی دیزل آن نیز در این تست نرم‌تر و کم‌مصرف‌تر از بقیه است. البته کابین کمی سالخورده و سیستم اطلاعات سرگرمی متوسط این خودرو موفقیت‌های این خودرو را اندکی تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. در نهایت این کیا است که رتبه‌ی برتر را به دست می‌آورد. اسپورتیج نه تنها گیراترین طراحی را دارد بلکه بهای ارزان‌تر و گارانتی مثال‌زدنی این خودرو از جمله مواردی هستند که نمی‌شود چشم را روی آن‌ها بست. در کلاسی که خودرویی معقول در اولویت خریداران است، کیا به خوبی عمل می‌کند. [دانلود ویدئو] [polldaddy poll=9484405]