هیوندای HB20 با جامه R-Spec

پیشاپیش عذر خواهی میکنم که کامنتم ربط خاصی به موضوع نداره…

خدایا چرا ماها فک میکنیم که همه چیز که خرابه خودش

بعدن درست میشه؟

خدایا چرا ما همگی منتظریم که کشورمون خراب و داغون

بشه و از بدبختی بمیریم. بعدش یکی بیاد و نجاتمون

بده؟

ما داریم انتظار چی یا چه کسی رو میکشیم؟

چرا همش میگیم اشکال نداره بعدن همه ی این بدبختی ها

میشه خوشبختی و همه چی درست میشه؟

چرا هر کس که دستش به یه جایی میرسه همه ی گذشتش یادش

میره شروع میکنه به پر کردن جیب خودش. چرا منافع کشور

که در نهایت منافع خودمون رو هم شامل میشه رو نادیده

میگیریم؟

چرا تو هیچ چیزی پیشرفت نمیکنیم؟

چرامثلن خودرو سازی ما با یه کشوری مثل کره اینقدر

فاصله گرفته؟ قسم میخورم اگه ماشین ایرانی وجود داشت

که قیمت معقولی داشت و نصف تکنولوژی و امکانات این

کره ای ها که ازشون بد میگیم رو داشتن دیگه هیچ کس

سراغ محصولات اینا نمیرفت.

ببخشید که زیاد حرف زدم. فقط لطفا نگید که چرا اینا رو

از خودت شروع نمیکنی. چون من یه پسر دانشجوی 19 ساله

هستم که وختی این چیزا رو میبینم حالم از این زندگی

به هم میخوره.