مقایسه تندر 90 و سمند LX

اگر از نیسان و مزدای ‍ژاپن که تیراژی بسیار پایین دارند و پژو که تقریبا از ایران رفته فاکتور بگیریم،‌ رنو در حال حاضر تنها خودروساز معتبر میهمان ایران است که اگر برود، مشتریان از خودروسازی کشور از شریکی با اعتبار و بین المللی محروم خواهد شد و مشتریان نیز فرصت استفاده هرچه بیشتر از خودروهایی با کیفیت را از دست خواهند داد.

رنو تنها خودروساز معتبر دنیاست که حاضر به سرمایه گذاری در ایران شده و حتی با وجود اعمال تحریم های بین المللی و همسویی و همراهی دولت فرانسه با تحریم کنندگان، ساز رفتن از ایران را نزده و می خواهد با هر راهی که شده بماند و به فعالیت خود ادامه بدهد. حالا هم اگر اعتراضی کرده و درخواست افزایش قیمت داده، به نظر می رسد از سر ناچاری بوده، همان طور که تولیدکنندگان داخلی نیز از این دست اعتراض ها و درخواست ها داشته و دارند. رنو روزی که به ایران آمد یورو 700 تومان قیمت داشت و قرار بود با یوروی 700 تومانی خودرو بسازد، اما حالا که نرخ یورو از چهار هزار تومان هم گذشته، باید به آنها حق داد که خواستار افزایش قیمت شوند. حتی اگر درخواست رنویی ها غیر منطقی هم بوده باشد، عرف بین المللی و اصول حرفه ای اجازه نمی دهد مسوولان وزارت صنعت در پاسخ رنویی ها بگویند “خب بروید “.

به نظر می رسد در شرایط فعلی که خودروسازی ایران تنها تر از قبل شده و تولیدش افتی شدید و نگران کننده را تجربه کرده، نباید با رفتارهای هیجانی و اظهارنظرهای مغرورانه، اندک انگیزه رنو را از بین برد و همین یک شریک باقیمانده را نیز به کشورش فرستاد. تهدید رنو برای خروج از ایران تهدیدی از سر زیاده خواهی و باجگیری نیست که بخواهیم با آن مقابله به مثل کنیم و موضعی حماسی در برابرش بگیریم، رنو هم مانند شرکت های داخلی “درد” دارد، درد ارز، درد تورم، درد نقل و انتقال پول و درد …، پس باید درکش کرد نه ردش. رنو که برود، فقط تندر-90 و مگان را از دست نداده ایم، بلکه معتبرترین و شاید تنهاترین شریک خودروسازی مان را هم از کف خواهیم داد، شریکی که در مقایسه با هموطن اش “پژو”، صادقانه تر و زیربنایی تر و اثرگزارتر در ایران کار کرده است.

پژویی ها 24 سال است میهمان ایران شده اند و در این مدت تنها به فکر سود بردن از بازار کشور بوده و هیچگاه حاضر نشدند حتی یک یورو در خودروسازی ایران سرمایه گذاری کنند. رنویی ها اما نه تنها حاضر به ریسک سرمایه گذاری در ایران شدند، بلکه به گواه فعالان صنعت خودرو، این شرکت فرانسوی تاثیری غنی بر قطعه سازی کشور گذاشته که قابل انکار نیست. حال چه شده که ما ناز پژو را می کشیم و رنو را می رانیم، الله اعلم؛ ..

این مگه کلاس می فهمه چیه

البته این مقایسه یه کم قدیمیه ولی از آنجاییکه که قرار تو خیابونهای ما پر بشه از سمند و تندر بد نیست تامل بیشتری به این مقایسه بشه.
باید در نظر داشت که تندر ایران دارای موتور 1600 سی سی 16 سوپاپ میباشد و موتور K4M رنو جز موتورهای با تکنولوژی روز رنو محسوب شده و 105 اسب بخار قدرت داره. این در حالی است که موتور لوگان در این آزمون 8 سوپاپ بوده و 90 اسب قدرت داشته. بنابراین می توان حدس زد که اگه تندر با موتور فعلی عرضه شده در کشور ما در این قیاس شرکت می کرد قطعا امتیاز بالاتری نسبت به سمند LX کسب می کرد.در ضمن هر فرد باید با توجه به نیاز و مورد استفادش از خودرو و بودجه اش نسبت به انتخاب خودرو اقدام کنه، هر چند محدوده انتخاب ما در کشور به خاطر عدم تنوع محصولات خیلی کمه.

من خودرویی نیاز دارم که پرقدرت، پر شتاب و فرز در شروع حرکت باشه، ترمز قوی و ضد قفل و کیسه هوا داشته باشه و مصرف سوختش در شرایط کنونی کم باشه. قطعاتش هم به راحتی گیر بیاد. ضمنا فضای کافی برای 5 نفر داشته باشه و راحت در سفر باشه.
حالا اینکه آیینش برقی نباشه و مجبور باشم با دست تنظیم کنم برام در اولویت نیست و امکاناتی از این دست.

کسانیکه همش میگن تندر قرار بود 7 میلیون باشه یه نگاه به قیمت لوگان بندازن. تازه این در خود روسیه تولید شده و موتور ضعیف تری روش نصبه. تو خود سایت رنو من لوگان فول رو که تقریبا معادل E2+LP خودمون میشه رو 10590 یورو دیدم. حالا تبدیل کنید ببینید چند در میاد.

البته اگر قرار باشه تندر تولیدش محدود بشه و بعد قطع بشه ( به خاطر تحریم احتمالی) انتخاب بعدی من سمند خواهد بود به شرطی که موتور ملی ( FEV آلمان) روش نصب بشه.