مصاحبه با پیتر شرایر درباره توسعه کیا استینگر

این دیگه از اون نظرا بود.اگه یک نسل طراحی ماشینای کره ای بهتر از ژاپنیا بود ولی الان دیگه اونطوری نیست . ی نگاه به شاسی بلندای تویوتا. کمری .کرولا xli بیشتر مدلای لکسوس.اکورا و اینفینیتی و هوندا ومزداو … نگاه کنی(نسل جدیدشون)و با نسل جدید کره ای ها مقایسه کنی میفهمی که اونا در مقابل ژاپنیا دوباره مثه اسباب بازی شدن:))))کره ای هایی که جدیدا فقط کپی میکنن(مثه همین و گرنجور )

باز دوستان کره ای دوست جو زده شدن…. بالا این ماشین حرف نداره ما هم میگیم ولی این عاخه نزدیک لکسوس ال اس هم نیست. مهندسی لکسوس رو فقط بنز داره ولاغیر. طراحی کره ای ها حرف نداره ولی مهندیسیشون هیچ وقت به ژاپنی ها نخواهد رسید.

چه دیدگاه بچگانه ای!
خداوکیلی آدمو ناامید میکنید از خوندن نظرات
طراحی این به کل طراحی های تویوتا می ارزه!!! تازه بعدشم نوشته از لحاظ فنی نمیدونم چون تست نشده :))
به جان خودم همین الان یه کمری بزارن جلوت، کنارشم اینو بزارن بگن انتخاب کن شیرجه میزنی رو کمری، شاید اینجا بگی نه ولی خودت و اونایی که لایکت زدن خوب میدونن کیفیت چیه و کجاست
تمام این طراحی های کره ای صرفا تو عکس خودنمایی میکنن اما از نزدیک و دراز مدت دل آدمو میزنن.
هنوز که هنوزه کمری 2007 تو جاده جلب نظر میکنه اما تو نهایت 3-4 سال دیگه به این ماشین بزور هم نگاه نمیکنی.
جدای از این صحبتا اسم تویوتا را کنار اینجور برندها نیاری بهتره چه برسه قیاس.
ما همیشه پیشرفت صنعت کره را ستایش کردیم که خب به لطف آمریکا و بهرحال تلاش نسبی خودشون بوده اما دیگه مقایسه با غولهای خودروسازی که تنها هزینه تحقیق و توسعه شون کل صنعت کره را میبلعه خنده داره….

… یه کم سوادتون از برندها رو ببرین بالا. برند شناس باشید. کجای دنیا اسم کیا رو در کنار تویوتا میارن من نمیدونم والا. یه آرم تویوتا می ارزه به کل شرکت کیا با همه دم و دستگاشون. شماره چند نفر رو بهتون بدم که همین ماشینای کره ای پدرشونو دراورده. برین تو سایتایی که نظرات دارندگان ماشینای کره ای رو داره بگردین. ببینین چند نفرشون از مصرف سوخت بالای ماشین ناراضی ان. ببینین چند نفرشون از به صدا افتادن ماشیناشون میگن. ببینین چند نفرشون از گیج زدن ECU ماشین و دیگر بخش های الکتریکی ماشیناشون مینالن. و غیره و غیره. من خودم تا 2 سال قبل عاشق ماشین کره ای بودم. مخصوصاً اپتیما. همیشه می گفتم اگه پول داشتم قطعاً اپتیما میگرفتم. چرا؟ چون اون زمان فقط ظاهر ماشینارو نگاه میکردم. از چیزای دیگه سر در نمی آوردم. یه بار تو خیابون یه هوندا دیدم که البته اون موقع اسمشو نمیدونستم. (آکورد بود) با خودم گفتم صاحبش عقلشو از دست داده ها. خوب میرفت یه اپتیما میگرفت جای این برند متفرقه. اون موقعا زیاد برندا رو نمیشناختم. مخصوصاً هوندا که آدم شاید ماهی یه بار تو خیابون ببینه. یا یه دفعه با دوستام داشتم درمورد ماشین صحبت می کردم، یکی از بچه ها که خوب از ماشین سر در می آورد گفت عمر مفید ماشینای هیوندای 4 ساله. من برگشتم گفتم چرا چرت میگی مگه میشه. ماشین ایرانی بیشتر از اینه. اونوقت هیوندای 4 سال؟ این حرف رو اون موقع زدم چون چیزی از عمر مفید نمیدونستم. فکر میکردم عمر یه ماشین تا زمانیه که کار کنه. حالا هرجور که کار کنه. بالاخره گذشت تا حدود یه سال پیش که بالاخره پدرمون تصمیم گرفت یه ماشین خوب بگیره. من از همون موقع کلی از وقت روزام رو میذاشتم درباره ی تحقیق درباره ی برندها و ماشینای مختلف. هم تو سایت های خارجی هم ایرانی. هم نظرات مردم هم نظرات کارشناسان. پس از یه مدت کوتاه به طرز عجیبی نظرم درمورد برندها 180 درجه تغییر کرد. من که عاشق ماشینای کره ای بودم(به خاطر علم ناقصم)، با تحقیق و بدون هیچ تعصبی دیگه حتی ذره ای ازشون خوشم نمی اومد. دیگه حتی ظاهر زیباشون هم دیگه برام جذابیتی نداشت و نداره. طوری عاشق برندهای ژاپنی مخصوصاً تویوتا و هوندا شدم(البته جدیداً مزدا هم اضافه شده :) ) که قسم میخورم اگه بهترین و گرونترین ماشین کره ای(مثل همین استرینگر ) رو کنار یه ماشین کلاس پایین تر و ارزونتر تویوتا (مثل کمری) بذارن بگن یکیشو انتخاب کن، بدون هیچ درنگی تویوتا رو انتخاب می کنم. طوری به تویوتا و ماشینای ژاپنی اعتماد پیدا کردم که حتی ندیده هم میخرمشون.حتی اگر طراحیشون زیبا هم نباشه. چون به این نتیجه رسیدم اون چیزی که واسه آدم موندگاره و بهش افتخار می کنه کیفیت و قابلیت اطمینان یه ماشینه نه ظاهر و آپشن هاش. البته اینم بگم که به نظرم ماشینای ژاپنی حتی تو طراحی هم از کره ای ها سرن. طراحی یه ماشین که فقط ظاهرش و اون چیزی که نمایان هست و مردم عادی میبینن که نیس. طراحی یه ماشین شامل فاکتورها و بخش های مختلفی میشه. وگرنه ببخشیدا اگه این طور نبود دیگه 3 سال زمان گذاشتن واسه طراحی یه ماشین خیلی خنده دار بود. هرمیتاس اتابکی تو یه مستند تو تلویزیون می گفت طراحی یه ماشین حدود 3 سال طول میکشه. مثلاً یکی از اون فاکتورهای پنهان از چشم مردم، طراحی یه ماشین از نقطه نظر ضریب آئرودینامیک هستش. ضریب درگه که رو خیلی چیزا از جمله مصرف سوخت تاًثیر میذاره. به عنوان مثال پریوس. همین پریوس به نظر اکثر مردم زشت، یکی از کمترین ضریب درگ هارو بین همه ی ماشینای دنیا داره و تقریباً با مرسدس کلاس E که یکی از بهترین هاست، برابره. اصن فلسفه ی تولید پریوس همین بوده. خلق نشده که زیبا باشه. خلق شده که عملکرد بهینه ای داشته باشه. منم خودم اولا که به پریوس نگاه میکردم، خوشم نمیومد. ولی وقتی فهمیدم کوچکترین خط و نقطه ای روی این ماشین دلیل داره و الکی گذاشته نشده، اتفاقاً ازش خوشمم اومد. یا مثلاً چرا چراغاش اون شکلیه. الان که نگاهش می کنم، واقعاً ازش لذت می برم. طراحی یعنی این. انگار طراحای تویوتا شب خوابیدن صبح پاشدن گفتن خواب دیدیم این جوری طراحی کنیم. آخه خدا به آدم عقل داده. مگه میشه یزرگترین خودروساز دنیا و یکی از اصیل ترین خودروسازان دنیا با اون همه عظمتش، یکی از بهترین تیم های طراحی رو نداشته باشن؟ نه میشه؟ تویوتا هرچیم که باشه، بهش نگاه میکنی لااقل یه طراحی متمایز از بقیه ماشینا رو میبینی. این یعنی احترام به خریدار. نه این شرکت کیا که بعضی ماشیناشو میبینی امکان نداره یاد حداقل یه ماشین از برند دیگه نیفتی. بالا یکی نظر داده روتون میشه به این استرینگر بگین کپی؟ آره آقای محترم من روم میشه. حتی به خود شرایر هم اگه ببینمش میگم. انگار باید حتماً بری از خود شرایر بپرسی آقای شرایر شما کپی برداری کردی احیاناً؟ نه خیر آقا خدا به آدم چشم داده. داره میبینه. وقتی هرجاشو نگاه میکنی بلافاصله یاد یه ماشین دیگه ای میفتی این اسمش چیه؟ من نمیدونم این اسمش کپی نیس پس چیه؟ حالا اگه یه قسمتش شبیه ماشین دیگه ای بود میشد گفت شانسی شبیه درومده. ولی نه دیگه ای این همه.خدا رو شاهد میگیرم اگه بهم بگن بین پریوس و همین کیا استینگر یکی رو انتخاب کن من پریوس رو برمیدارم. شاید به نظر شما الکی میگم یا عقلمو از دست دادم. ولی باور کنید همینه. پریوس طراحی منحصر به فرد داره، تکنولوژی ای داشته و داره که الگوی همه ی خودروساران دنیا برای ساخت ماشین هیبریدی شده.(اینو من نمی گم. جرمی کلارکسون میگه) توش میشینی از خوشحالی در پوست خودت نمیگنجی که سوار یه ماشین با برند اصیل ژاپنی شد. همونطور که یه زمانی اسب رو بر اساس اصالتش میگرفتن و مثلاً سوار شدن بر یک اسب اصیل عرب، افتخار و جایگاهی برای صاحبش داشت، در مورد ماشین هم اصالت فوق العاده موضوع مهمی هستش. حالا هی یه عده بیان بگن اصالت دور و زمونش سر اومده. خوب اون یه عده برن ماشین غیر اصیل بگیرن پزشو بدن. به هرحال این جا ایرانه دیگه. کشوری که توش ملاک و معیار برتری یه چیزفقط ظاهر اون چیزه. همینم هست که هیچ وقت پیشرفت نمی کنیم. کیفیت دیگه چه صیغه ایه. گور بابای کیفیت. یه چیزی بسازیم مردم رو گول بزنیم فروشمون بره بالا. در نهایت به این جماعت کره ای پرست توصیه میکنم عقلتون به چشتون نباشه. خدا به آدم یه چیزی به نام قدرت تفکر داده. اگه عشق ماشین هستید اول برین تحقیق کنین بدون تعصب. ببینین تفاوت برندهای مختلف تو چیه. ببینین هر شرکتی چه تاریخی داره و چه جوری به این جایگاهی که داره رسیده. آیا با تلاش و زحمت خودش رسیده و هرچی داره از خودشه یا به کمک شرکت های دیگه جایی برای خودش تو دنیا باز کرده. ببینین هر شرکتی با چه چیزی تو دنیا شناخته میشه. به عنوان مثال به کیفیت بالاش معروفه، به اصالتش معروفه، به لذت رانندگی و هندلینگش، به آپشنهای زیادش، به زیبایی ماشیناش یا هر چیز دیگه ای. اون شرکتی رو به عنوان محبوب خودتون انتخاب کنید و روش تعصب داشته باشین و بهش افتخار کنین که پشتوانه محکمی مثل کیفیت و اصالت و… داشته باشه. نه پشتوانه ضعیفی مثل زیبایی و … . چون زیبایی یه چیزیه که ممکنه به راحتی تغییر کنه. ممکنه یه شرکت الان یه ماشین قشنگ بزنه اما بعد چند سال یه ماشین بزنه به دل خیلی ها نشینه. اون وقته که اگه یه پشتوانه ی محکمی نداشته باشه لطمه ی زیادی میخوره و شما هم دیگه چیزی برای طرفدار ازشون ندارید. اما چیزی مثل کیفیت امکان نداره به همین راحتی ها از دست بره. لذا شما میتونید روی یه خودروساز مثلاً به خاطر اصالت یا کیفیت بالاش برای همیشه تعصب داشته باشید و همیشه افتخار کنید که عاشق اون شرکت هستید. مثلاً بنز که میشه گفت با اصالت ترین خودروساز دنیاس. همین اصالتش هیچ وقت اجازه نمیده کیفیتش پایین بیاد یا حتی طراحی هاش دچار لغزش زیاد بشه. درسته بنز ماشیناش زیبا هستند، اما اون چیزی که باهاش شناخته میشه کیفیت و اصالتشه. لذا حتی اگه یه روزی ماشیناش زشت هم بشن، بازم برای طرفداراش همون بنزه همیشگیه. این یعنی یه تکیه گاه ماندگار.
واقعاً ببخشید این قدر زیاد شد. ولی چه میشه کرد که وقتی یه عده از روی کم دانشی به عشقت توهین میکنن، راهی جز مقابله به مثل نداری.