کانسپت لامبورگینی ترزو میلنیو را به یاد میآورید؟ این خودرو با همکاری MIT ساخته شده بود و میخواست یک سوپرکار الکتریکی با ساختاری فوقالعاده سبکوزن و ظاهری بسیار آئرودینامیک را به نمایش بگذارد.
البته این یکی که با نام راتون شناخته میشود ظاهراً گیراتر است، حداقل سازندهی آن یعنی دیوید پلیچیاری این عقیده را دارد. هدف او طراحی خودرویی بوده که نشان دهندهی نسل جدید خودروهای مسابقهای باشد، خودروهایی که از آئرودینامیک ساختارشکنی بهره برده و راهحلهای فنی نوینی داشته باشند.
آئرودینامیک فعال راتون بهصورت خودکار توسط حسگرهای خودرو مدیریت شده و باعث میشود خودرو در سرعتهای بالا و هنگام عبور از پیچها پایداری مثالزدنیای داشته باشد. نسل بعدی چرخها نیز به این موضوع کمک میکند چراکه ترکیبی از بخشهای مگنتیک، الکترو استاتیک و… هستند. البته ما از طرز کار این چرخها مطمئن نیستیم اما خیلی علمی تخیلی به نظر میرسند.
دیگر ویژگی جالبتوجه این کانسپت مجازی بافت بدنه است که گفته شده نورانی بوده و رنگ آن میتواند تغییر یابد بنابراین زمانی که رانندگان با خطری بالقوه مواجه شوند و یا اینکه در مسابقه خطری وجود داشته باشد رنگ خودرو عوض خواهد شد.
البته ظاهر خودرو همچون ویژگیهای منحصربهفردش وجه اشتراک چندانی با کانسپت لامبورگینی ترزو میلنیو ندارد. جدای از چرخهای بزرگ، راتون تقریباً مشابه نسل بعدی خودروهای فرمول ۱ بوده ولی فاقد بال عقب میباشد.
ساسان
۲۴ اسفند ۱۳۹۷تقریبا”یک خودرو فورمول1هست…لامبورگینی اینهمه پتانسیل داره تو طراحیش.اینهمه المانها وزوایای زیبا..اما اون علاقه مندانی که به شکل مستقل رندر میزنن برای این خودرو ساز نود درصدش طرحهای بیخودیه…الان این توسبک خود F1بودنشم میتونست از المانهای طراحی شرکت بیشتر استفاده کنه
OMID
۲۴ اسفند ۱۳۹۷هویت نداره