بله به اوراکان قوی‌تر، نه به آونتادور دیفرانسیل عقب!

شاید لامبورگینی اوروس خبرسازترین محصول حال حاضر این شرکت باشد اما ایتالیایی‌ها کار خود با دو سوپرکار محبوب دیگر را تمام نکرده‌اند!

مدیر تحقیقات و توسعه لامبورگینی آقای مائوریزیو رجیانی در مصاحبه با درایو گفته که نسخه قوی تری از اوراکان در حال بررسی می‌باشد.

پرفورمنته در حال حاضر به عنوان نسخه پرچم‌دار اوراکان انجام‌وظیفه می‌کند و قادر به ثبت رکورد خارق‌العاده در پیست نوربرگ رینگ بوده اما در نهایت نسخه خاص‌تری جای این محصول را خواهد گرفت.

رجیانی گفته است:

کار ما توسعه بی‌وقفه خودروها برای بهتر بودن است. استراتژی ما از نظر پرفورمنس همواره رشد بوده است. ما برای بهبود دوباره آنچه که در یک خودرو داریم کار می‌کنیم… پرفورمنسی را که در آینده وجود خواهد داشت را خواهیم دید.

احتمالاً در آینده هایپرکارهای تولید محدود بیشتری همچون وننو و سنتناریو نیز وجود خواهند داشت. البته تولید هیولاهای مخصوص پیستی همچون مک لارن سنا GTR یا فراری FXX K در برنامه‌های لامبورگینی جایی ندارند زیرا این خودروساز ادعا می‌کنند مشتریانش می‌خواهند محصولات ایتالیایی را در جاده‌ها نیز برانند.

هرچند، یکی از کارهایی که لامبورگینی اصلاً علاقه‌ای به انجامش ندارد تولید آونتادور دیفرانسیل عقب است.

رجیانی دراین‌باره گفته است:

ما نمی‌خواهیم چنین خودرویی داشته باشیم. سیستم چهار چرخ محرک بسیار ایمن‌تر و پرفورمنس تر است. بدون مزیت‌های سیستم چهار چرخ محرک، کنترل کشش هم معنایی نخواهد داشت.

اگرچه اوراکان ۱۰ سیلندر به‌صورت دیفرانسیل عقب ارائه شده اما سوپرکارهای ۱۲ سیلندر این خودروساز از زمان مورسیه لگو در سال ۲۰۰۱ تاکنون تنها به‌صورت چهار چرخ محرک عرضه شده‌اند. آخرین باری که یک لامبورگینی ۱۲ سیلندر دیفرانسیل عقب تولید شد به سال ۱۹۹۹ و تولد دیابلو GT بازمی‌گردد که پیشرانه ۶ لیتری آن قدرت ۵۷۵ اسب بخاری تولید می‌کرد.

آونتادور S قدرت ۷۳۰ اسب بخاری داشته و لامبورگینی معتقد است اگر این قدرت زیاد به چرخ‌های عقب انتقال یابد هندل کردن آن کار سختی خواهد بود. رجیانی تصریح می‌کند:

با این کار مشتریان زیادی ناامید خواهند شد زیرا سیستم کنترل کشش دخالت‌های زیادی در کار خواهد داشت و مزیت واقعی خود را از دست خواهد داد.