دیفندر خودرویی است که برند لندروور را تعریف می‌کند اما نسل جدید آن تفاوت‌های بنیادینی با ریشه‌های خود دارد…
دیفندر ۲۰۲۰ جدید در نمایشگاه فرانکفورت امسال معرفی شده و از تکنولوژی‌های نوین و طراحی آینده نگرانه تر سود میبرد. این خودرو اگرچه نیم‌نگاهی به نمونه‌های پیشین خود داشته اما طراحی کاملاً متمایزی دارد.
ما ساعت‌ها صرف گفت‌وگو با طراحان و مهندسان این خودرو کردیم تا به جزئیات آن پی ببریم. این شما و این همه ی آن چیزی که باید درباره‌ی نسل جدید لندروور دیفندر بدانید…
- کاملاً جدید
کاملاً جدید عبارتی است که معمولاً به‌صورت گسترده‌ای در صنعت خودرو بکار می‌رود اما دیفندر جدید واقعاً کاملاً جدید است! هیچ قطعه‌ی دیفندر جدید با نسل پیشین مشترک نبوده و حتی نشان‌های هر دو نیز فرق می‌کند.
- آلومینیوم در برابر فولاد
هسته‌ی اصلی دیفندر نسبت به قبل کاملاً متفاوت است. لندروورهای پیشین دارای پانل‌های بدنه‌ی آلومینیومی و ساختار فریم نردبانی فولادین بودند؛ اما نسل جدید دیفندر تقریباً در جهتی مخالف حرکت کرده و از بدنه‌ی مونوکوک آلومینیوم و پانل‌های فولادی استفاده کرده است. این پانل‌های فولادی را می‌توان در درب‌ها و گاردهای جلو مشاهده کرد.
- قیمت
نگاهی به قیمت‌گذاری لندروور نشان می‌دهد که قیمت پایه‌ی مدل ۹۰ در بریتانیا حدود ۳۵ هزار پوند بوده و بهای مدل ۱۱۰ از ۴۵۲۴۰ پوند آغاز می‌شود. البته مدل پایه‌ی ۹۰ نسخه‌ای تجاری بوده و از کمترین تجهیزات برخوردار است.
- خشن و سرسخت
دیفندر جدید روی ساختاری با نام D7x سوار شده که حرف x مخفف واژه‌ی مفرط و شدید است. مهندسان می‌گویند این ساختار در برخی موارد از ژئومتری مشابه ساختار D7 بکار رفته در رنجروور، ولار و دیسکاوری سود برده است. البته همین مهندسان اعلام کرده‌اند طراحی ساختار دیفندر جدید کاملاً از صفر شروع شده و ساختار بدنه‌ی منحصربه‌فرد آن باعث شده دیفندر وارد سطح جدیدی شود.
- بازی نام ها
مهندسان این خودرو می‌گویند گفت‌وگوهایی درباره‌ی ادامه‌ی استفاده از پسوندهای ۹۰ و ۱۱۰ داشته‌اند. این اعداد اساساً به فاصله‌ی بین محوری خودروها در واحد اینچ اشاره داشته اما فاصله‌ی بین محوری دیفندر جدید ۲۲۷ و ۲۲۸ میلی‌متر در مدل‌های ۹۰ و ۱۱۰ افزایش یافته است. یکی از مهندسان لندروور گفته این نام ها طرفداران زیادی داشته و میراث قابل‌توجهی پشت این اعداد نهفته است.
- تنوع پیشرانه‌ها: تمرکز روی دیزل
دیفندر در ابتدا با چهار پیشرانه عرضه خواهد شد: دو نمونه‌ی ۴ سیلندر ۲ لیتری توربودیزل، پیشرانه‌ی ۲ لیتری توربوی بنزینی و نمونه‌ی ۶ سیلندر ۳ لیتری بنزینی با سیستم هیبریدی ملایم. در بازار استرالیا سه پیشرانه عرضه شده و خبری از نمونه‌ی ۲ لیتری توربوی بنزینی نخواهد بود. لندروور همچنین در آینده نسخه‌ی پلاگین هیبریدی دیفندر جدید را نیز عرضه خواهد کرد.
- اورهنگ عقب مشابه
نمای جلو و عقب دیفندر ۹۰ و ۱۱۰ مشابه هم بوده و اگرچه مدل قبلی دیفندر ۱۱۰ از اورهنگ عقب بیشتری برخوردار بوده اما در نسل جدید فرقی بین دو مدل وجود ندارد. به این ترتیب تنها تفاوت مدل‌های ۹۰ و ۱۱۰ جدید به فاصله‌ی ۴۳۵ میلی‌متر مرکز مدل ۱۱۰ برای جا دادن درب‌های عقب مربوط می‌شود.
- مدل مرموز ۱۳۰
اسناد منتشر نشده نشان می‌دهد سومین مدل دیفندر یعنی ۱۳۰ در سال ۲۰۲۲ معرفی خواهد شد. لندروور به‌صورت رسمی چیزی را اعلام نکرده اما اسناد نشان می‌دهند این خودرو فاصله‌ی بین محوری یکسان با مدل ۱۱۰ خواهد داشت اما بدنه‌ی آن بزرگ‌تر بوده و اورهنگ عقب بیشتری خواهد داشت.
- دیفندر پیکاپ
هیچ حرفی درباره‌ی تولید نسخه‌ی پیکاپ این خودرو زده نشده و مهندسان هم تنها به پیشنهاد‌هایی دراین‌باره اشاره کرده‌اند. یکی از آن‌ها گفته که شما از نظر تئوری می‌توانید یک پیکاپ با استفاده از بدنه‌ی مونوکوک بسازید اما اگر هم چنین اتفاقی تائید شود چندین سال طول خواهد کشید.
- سیستم تعلیق بادی استاندارد در دیفندر ۱۱۰
مدل کوتاه‌تر و سه درب دیفندر ۹۰ به‌صورت استاندارد با سیستم تعلیق پیچشی یا بادی سفارشی عرضه خواهد شد. سیستم تعلیق بادی که به‌صورت استاندارد در مدل ۱۱۰ وجود دارد باعث حداکثر تغییر ارتفاع ۱۴۵ میلی‌متری خودرو می‌شود.
- گیربکس اتوماتیک
مدل‌های قبلی دیفندر تنها با گیربکس دستی عرضه می‌شدند اما نسل جدید این خودرو تنها با گیربکس ۸ سرعته اتوماتیک ساخت ZF در دسترس خواهد بود.
- رینگ‌ها و لاستیک‌ها
دیفندر با رینگ‌های ۱۸ تا ۲۲ اینچی در دسترس است. رینگ‌های ۱۸ و ۲۰ اینچی با لاستیک‌های کارای تمام سطوح عرضه خواهند شد ولی خب برای آفرود هم می‌توان سری به تأمین‌کنندگان افترمارکتی زد.
تمامی دیفندرها دارای رینگ‌های آلیاژی هستند اما لندروور همچنین رینگ‌های فولادی ۱۸ اینچی را نیز به‌صورت آپشن ارائه می‌کند. این رینگ‌ها ظاهر فوق‌العاده خاطره‌انگیزی دارند.
- لاستیک زاپاس روی درب پشتی
لاستیک زاپاس نصب شده روی درب عقب ۲۶۰ میلی‌متر بر طول دیفندر جدید می‌افزاید.
- سیستم‌های الکتریکی دیفندر با استاندارد IP67
سیستم‌های الکترونیکی و ارتباطی دیفندر جدید با استانداردهای غوطه‌وری آب IP67 همخوانی دارند. به این ترتیب سیستم‌های یاد شده به مدت یک ساعت زیر آبی به عمق یک متر کار کرده و آسیب نمی‌بینند.
- غوطه‌وری ۹۰۰ میلی‌متری در آب
همانند دیسکاوری، این خودرو می‌تواند تا عمق ۹۰۰ میلی‌متر در آب فرو رود. مهندسان لندروور می‌گویند این خودرو در تئوری می‌تواند راهی آب‌های عمیق‌تر هم شود اما خب ریسک غرق شدن خودرو وجود دارد. اگر شما در آب عمیق‌تری فرو رفتید و خودرو شروع به حرکت ناگهانی و ناخواسته کرد، باید درب‌ها را باز کرد تا کمی از آب وارد کابین شود. این امر به‌صورت موقتی با افزایش وزن خودرو شده و به کشش بیشتر کمک می‌کند. واضح است که کف‌پوش و تریم داخل کابین آسیب می‌بیند اما سیستم‌های الکتریکی مشکلی نخواهند داشت.
- ریکاوری پوینت
همانند اکثر محصولات مدرن لندروور، مالبند یا ریکاوری پوینت، پشت پانل‌های بدنه پنهان شده و برای دسترسی به آن‌ها باید برخی بخش‌های بدنه را جدا کرد. مهندسان شرکت برای تست مالبند دیفندر جدید به تأسیسات تست معروف لندروور رفته‌اند. برای دسترسی به این نقاط باید نمای پلاستیکی جلوی خودرو و نقاط اتصال پلاستیکی به سپر را را برداشت که این کار حدود ۵ ساعت طول می‌کشد.
- دیفندر جدید فقط با پیشرانه‌های ۴ و ۶ سیلندر
پیشرانه‌های ۸ سیلندر لندروور از نظر فنی می‌توانند در بدنه‌ی این خودرو جای گیرند اما شرکت می‌گوید برنامه‌ای برای نصب این پیشرانه‌ها روی دیفندر جدید وجود ندارد.
- قدم گذاشتن داخل کابین
تنها یک آپشن پله کناری برای تمامی مدل‌های دیفندر وجود دارد. مدل‌های ۱۱۰ از دو پله استفاده کرده و قابل‌تغییر هستند. برخلاف نمونه‌های بکار رفته در رنجر رپتور، پله‌های کناری دیفندر ریل‌های راک نیستند.
- دو شل گیر
شل گیرهای استاندارد این خودرو بیشتر در بارش‌های سبک کاربرد داشته و برای اینکه خودرو در بارش‌های سنگین گل‌ولای را پخش نکند باید از شل گیرهای جایگزین و بزرگ‌تر استفاده کرد.
- پوشش لاستیک زاپاس الاستیک
پوشش لاستیک زاپاس از نوع الاستیکی است بنابراین تمامی چرخ ها از ۱۸ تا ۲۲ اینچی را در خود جای می‌دهد.
- چراغ‌های زیاد
شاید ۱۷۰ وسیله جانبی برای دیفندر جدید در دسترس باشد اما هیچ‌یک بهتر از چراغ‌های نوربالا نیستند. دلیل این کار هم تأکید مهندسان لندروور روی قوانین سراسر دنیا بوده و این کار را به شرکت‌های افترمارکتی نسپرده‌اند تا آن‌ها دید خودرو را بهتر کنند. لندروور خودش کیت نورانی تائید شده را ارائه کرده است.
- شارژ باتری
باتری ۱۲ ولت عادی این خودرو زیر صندلی راننده‌ی مدل‌های فرمان راست قرار گرفته است. مهندسان شرکت می‌گویند این باتری دسترسی آسانی دارد؛ اما خبری از باتری دوم یا جعبه‌فیوز جدا نیست.
- وینچ سفارشی دیفندر
این خودرو به‌صورت سفارشی با وینچ ریموتی در دسترس است که ظرفیت ۴۵۳۶ کیلوگرمی دارد. این وینچ پشت قاب پلاک پنهان شده و برای استفاده از آن باید قاب پلاک را جدا کرد. این وینچ را می‌توان تا فاصله‌ی ۴۵ متری و از راه دور کنترل کرد.
- روی سقف
روف راک دیفندر وزن ۳۶ کیلوگرمی داشته و برای کاهش درگ آئرودینامیکی و صدای باد ناخواسته مهندسی شده است. این روف راک می‌تواند تا ۱۶۸ کیلوگرم وسیله را در زمان رانندگی حمل کرده و در صورت سکون هم ظرفیت ۳۰۰ کیلوگرمی دارد یعنی دو نفر می‌توانند روی سقف چادر زده و بخوابند.
- حمل بار
حمل کننده‌ی جانبی دیفندر می‌تواند به پنجره وصل شده و تا ۱۷ کیلوگرم بار را حمل کند. این سیستم برای حمل وسایل خیس یا کثیف طراحی شده است. این وسیله را تنها می‌توان در سمت راست دیفندر نصب کرد زیرا لولاهای درب پشتی در این بخش قرار دارند.
ادامه دارد…
ایلیا
۲۸ مهر ۱۳۹۸عالیه.
وقتی بچه بودم بابام یه لاندیور(لندروور) مشکی داشت، بهترین خاطرات بچگیم با این ماشین بود، کل بچه های فامیل توی قسمت عقبش مینشستیم. یادش بخیر… دیگه بعد از اون هرچی ماشین داشتیم و داشتم هیییچ حس و شیرینی نداشت.
کاش میشد این ماشین رو داشته باشم و باهاش برم توی همون محله ی قدیمی، به یاد اون روزها…
MehdiTurbo
۲۸ مهر ۱۳۹۸اره واقعن مام یه شورولت داشتیم عین کشتی بود،نمیدونم چرا جریانش چیه که به قول تو هر چی ماشین خریدیم اون حس شیرینیو نداشت،شاید چون تویه دوران بچگیمون بوده شاید برای بابا هامون این حس نباشه.چون بابام فروخت سیلو خرید،ای کاش میشد تافت زد خیلی چیزا همونجور میموند مخصوصن شرایط اقتصادی،یه روز میاد اوضاع بهتر از اون موقع باشه.
مصطفی
۲۹ مهر ۱۳۹۸استفاده از مال بند 5 ساعت طول می کشد ؟؟؟؟
پس به چه دردی می خوره؟ تو این مدت کار از کار گذشته دیگه !!
مال بند برای شرایط اضطراریه که بتوان ماشینو سریع از شرایطی که توش گیر کرده در آورد. خیلی وسیله مهم و کاربردیه برای آفرود. نه اینکه 5 ساعت طول بکشه تا بتونی تازه بهش دسترسی پیدا کنی !!!!!
برام جالب شد بدونم مهندسش با خودش چی فکر کرده ؟!
datsun
۲۹ مهر ۱۳۹۸احتمالا تو ترجمه اشتباه شده دسترسی به مالبند تو ۵ ساعت برا آفرودر فاجعه اس.
نوید جهرمی
۲۹ مهر ۱۳۹۸ماشین ترک های قشقایی فارس بود. اینقدر عاشق این ماشین بودن که حد نداشت. هنوزم نمونه هایی ازش در حال استفاده است.
Farzad
۲۸ مهر ۱۳۹۸واقعا جون سخته ها واقعا … بهتر از رقبا…
ایمان
۲۸ مهر ۱۳۹۸هرچی باشه یک لندروور دیفندر هست
یکی از اسطوره های آفرود
مدرن و پُر آپشن
دانیال_Surrey،England
۲۸ مهر ۱۳۹۸یه تشکر ویژه هم بکنیم از شاهین عزیز بابت ترجمه.?
..
یه جایی هم من میخوندم که 90 درصد قطعات دیفندر جدیده((برخلاف گفته ی متن)) و مابقی که بیشترش با دیسکاوری اشتراک داره،تا حد ممکن ارتقاء پیدا کرده.
اینو گفتم که اگه یه موقع جایی دیدید اینو گفته خیلی تعجب نکنید!!?
Sina
۲۸ مهر ۱۳۹۸اینجور که معلومه ماشین خوبی باید باشه ولی من حس خوبی نسبت بهش ندارم چونکه اگر ماشین رو به دو قسمت _ کابین _ و _ موتور _ تقسیم کنیم ماشین آفرود واسه سفر به دور دست از نظر من باید از نظر کابین پر از تکنولوژی و صفحه نمایشو همه چیز باشه ولی از نظر موتوری یه موتور قدرتمند ساده بدون هیچ قطعه اضافی باشه نهایتن سوپر شارجر نه حتی توربو که ماشین به راحتی خراب نشه جون سخت باشه با هرجور که بنزینی بریزی داخلش به راهش ادامه بده اگرم خراب شد بشه سریع تعمیرش کرد
اینجور ماشینی های مثل دیفندر رو آدم میخره که باهاشون بره به عمق جنگل و کوهستانو و جاهای دور افتاده حالا اینها برداشتن به جای موتور یه لپ تاب گذاشتن داخل کاپوت یه موتور چهارسیلندر با کلی دمو دستگاه برقی که اگر موتور خراب بشه باید یه مهندس کامپیوتر ورداری بیاری تعمیرش کنه با اینجور ماشینا حداکثر بیشتر ۲۰۰ کیلومتر نباید از یه تعمیرکار مدرن دور شد از اونورم درسته قسمت پایه ش کمه ولی اگر بخوای یه دیفتدر نسبتا درست حسابی داشته باشی نه فول آپشن باید تا ۷۰ هزار پوند خرج کنی با این پول گزینه های خیلی بهتری میشه خرید و با خیال راحت زد به دل طبیعت
من ترجیح میدم لندکروز بخرم یا با این پول فورانر تی آر دی پرو بخرم و باقی پولشم بدم یه تیونر دخلش رو پر از تلنولوژی کنه برام بعد با خیال راحت بزنم به دل طبیعت
مازیاد
۲۹ مهر ۱۳۹۸سلام. تو یه گروه عضوم تو اینستا. همه خارجی ان. اونجا یکی پرسیده بهترین اتومبیل برای سفر به دور دنیاچی هست؟ 5 گزینه ی مورد نظرتون رو بگین.
خودم هنوز جواب ندادم. به نظرتون چه گزینه هایی رو معرفی کنم؟ قیمت مهم نیست. صفر خریده میشه ماشین و حتما دودیفرانسیله باشه
سفر دور دنیاستا. نهایتا 30 درصد تو کشورای پیشرفته هست باقیش کشورای افریقا و اسیا و امریکای جنوبیه.
یه ماشین جون دار میخوان و حتما suv باشه
AMANTE
۲۹ مهر ۱۳۹۸1, Toyota 4runner
2. Mitsubishi pajero sport
3. Toyota 70 Series
علی
۲۹ مهر ۱۳۹۸تویوتا سری 70 چهار درب یا دو درب. نیاز به تعریف نداره. همینو بدونین تو استرالیا ستون فقرات پلیس مناطق دور افتاده و شهرهای معدنیه.
جی کلاس بنز نسخه پروفشنال. خیلیا با این مدل رفتن. یکی بود چهل سال با این مدل داشت مسافرت میکرد. تا سر پیری داشت کشورا رو میگشت بدونه توقف. تنها چیزی که تعویض میکرد لاستیک و فیلترها و روغنها بود. بیست سال پیش تو افریقا بود و با همگانگی سفارتخونه المان تو کشورای افریقایی از قبل فیلتر و روغنها رو از المان میفرستان میرفت تحویل میگرفت و خودش تعویض میکرد. درباره جی کلاس پروفشنال میگن یه دفترچه داره تمام این چیزا رو نشون داده. بار اول نه ولی بار دوم حتی شمعک رو میتونی خودت تعویض کنی.
میتسوبیشی پاجرو کلاسیک. بهترین گزینه. بیشترین پیشنهاد از طرف اونایی که رفتن و بهترین امکانات رفاهی. تنها نکته ی منفیش اینه میگن بیشتر از این سه تا میسوزونه. انتخاب اول تقریبا 80 درصد ماجراجوها این مدله
تویوتا 4رانر. تو کشورای غیر امریکای شمالی زیاد نمیخرن. چون قطعات الکترونیکی زیادی توش به کار رفته و برا همین بیشترین بازار فروشش تو امریکای شمالیه. جایی که زنگ بزنی به سرویس تویوتا یه تعمیرگاه سیار میرفتن و مشکلو برطرف میکنن اونم مجانی.
اگه میخوایی خیلی خوش بگذره و کولر و همه چی اوکی باشه حضرت بخر. منظورم تویوتا لندکروزر سری 200. قطعات الکترونیکی زیادی داره اما خیلی قابل اطمینانه. بن پایه قطعات الکترونیکیش با مدلای بقیه فرق داره. قطعات ده برابر جون سخت تر و قابل اطمینان تره. برا همینه تو کشورای توسعه نیافته این مدلو میخرن. دلیل گرون بودن حضرت همینه. چون به جا اینکه مثلا بالابر شیشه های برقی معمولی بزاره اومده یه بالابرهای برقی گذاشته که تا سی سال خراب نمیشه. تو یوتوب یه فیلم بودش با چیپ رنگلر انلیمیتید میرفتن. تو جاده ایی که خر نمیره. جیب با هر سربالایی و سر بلندی صدای بلندگوها قطع میشد یا نور چراغها یهویی قطع و وصل میشدن. تو نصف مسیر خیلی از بلندگوها از کرا افتادن. اخر مسیر نصف قطعات برقی جیب به فنا رفت. مانیتور جیب دیگه روشن نشد. نیروی گرانش و نیروهای وارده خیلی از سیمها رو از هم جدا کرد. اما حضرت هیچیش نشد. خیلیا میگن حضرت گرونه. اما نمیگن چرا گرونه. حضرت گرونه چون همونقدر رو کیفیت قطعاتش کار شده. خودم بودم یه حضرت برمیداشتم میرفتم ایرانگردی. چون ویزا بهم نمیدن. حتی نوع سیم کشی حضرت اعجوبس. حتی اون ترمزهاش اعجوبس. با یه مدل امریکایی مقایسه کرده بودن. اکثر سیمهای مدل امریکایی اویزون بود. لوله های هیدرولیک تو مدل امریکایی خیلی تو معرض تهدید قرار داشتن. با دست میشد بهشون دست زد. حالا فکرشو بکن یه سنگ بهشون بخوره. ترمزها از مدار خارج میشه. این چیزی بود اوستای تعمیرگاه تو فیلم میگفت. تو تویتا اما همه چی مهار شده بود. لوله های هیدرولیک ترمز اینقدر قشنگ مهار شده بودن که با چشم حتی نمیشد دید.
اینه دلیل گرونی حضرت.
mohsen
۲۹ مهر ۱۳۹۸به نظرم اینکه مالبند رو پشت پنل قرار دادن و 5 ساعت هم طول میکشه بهش دسترسی داشته باشی نکته منفی هستش! فکر کن توی برف گیر کنی و با دست یخ زده بخوای 5 ساعت پنل باز کنی تا ماشین رو بکسل کنی!
دلیلشو نمیدونم چرا همچین کاری کردن!؟
یاس ی
۲۹ مهر ۱۳۹۸واقعا خوشگله و کاربردی. هرچه بیشتر زمان میگذره ظاهرش جذابتر میشه برای بیننده.
یادش بخیر مرحوم پدرم یدونه مدل 58 صفر خریده بود. من و دیفندر چند ماه با هم اختلاف سنی داشتیم. یادش بخیر عجب جون سختی بود خداییش. همیشه دلم میخواست یدونه جدید داشته باشم ولی الان که اینو میبینم میگم خدا یدونه از اینا نصیب کنه.
فرشید
۲۹ مهر ۱۳۹۸چقدر خوشگله
محصولات روور و رنجر رور بدجوری دل میبرن