ابعاد پرابهت بدنه شاسی بلند لوکس لندروور و پیشرانه حجیم آن که از فلسفه «هر چه بزرگتر، بهتر» پیروی مینماید، تا همین اواخر به عنوان دشمن درجه یک مفهوم کوچکسازی به شمار میرفتند.
بسیاری از پیشرانه های بکار رفته در انواع رنجروور، از نوع دیزلی بودهاند و اولین مدل بنزینی که از یک پیشرانه V-8 در زیر درب کاپوت خود استفاده نکرد، مربوط به سال ۲۰۱۲ بود. اما اینک پیشرانه ۳لیتری V-6 سوپرشارژ که خود جایگزین گزینه V-8 شده، حتی قرار است همراه یک پیشرانه کوچکتر در خط تولید رنجروور حاضر شود.
نسخه P400e علی رغم برخورداری از ظاهری عضلانی به یک پیشرانه ۴ سیلندر خطی توربوشارژ به حجم دولیتر و با توان خروجی ۲۹۶ از بخار مجهز شده است.
این پیشرانه در تعامل با یک موتور الکتریکی ۱۱۴ اسب بخاری قرار داشته و نیروی حاصل توسط گیربکس ۸ سرعته اتوماتیک به سمت چرخها روانه خواهد شد. توان ترکیبی ۳۹۸ اسب بخار حاصل از این مجموعه، نسبت به توان خروجی هر یک از دو پیشرانه V-6 بیشتر بوده اما هنوز هم نسبت به توانایی ۵۱۸ تا ۵۵۷ اسب بخار موتورهای سوپرشارژ V-8، دچار کمبود است.
همچنین میزان دامنه حرکتی که رنجروور p400e تنها از طریق انرژی الکتریکی ذخیره شده در باتری ۱۳.۱ کیلووات ساعت لیتیوم-یون خود، قادر به طی آن است برابر ۵۰ کیلومتر اعلام شده است. میزان مصرف سوخت این خودرو در آزمون EUDC به گونهای متناقض، معادل ۲.۸ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر اعلام شده که در عمل غیر محتمل است.
در دنیای واقعی و بر اساس اطلاعات ارائه شده از سوی کامپیوتر سفری خودرو، میتوان میزان مصرف سوخت رنجروور P400e را در حدود ۱۱.۷ واحد دانست. به منظور شارژ مجدد باتری این خودرو بایستی فلپ تعبیه شده در قسمت جلوپنجره را باز نموده تا به پورت شارژ دست پیدا کنید. براساس اظهارات شرکت سازنده، در یک اتصال سطح۲ با جریان ۳۲ آمپر، حدود ۲ ساعت و ۴۵ دقیقه برای شارژ باتری زمان نیاز است. اما این زمان در اتصال به برق ۱۲۰ولت استاندارد، در حدود ۱۴ ساعت به طول خواهد انجامید.
باتری بزرگ موجب افزایش قابل توجه وزن این خودرو شده است. وزن خالص P400e در حدود ۲۵۸۵ کیلوگرم اعلام شده است. این رقم در قیاس با اوزان نسخههای V-6 و V-۸ به قدرت ۵۱۸ اسب بخار و مدل ۵۷۷ اسب بخاری هشت سیلندر، به ترتیب در حدود ۲۵۳ و ۱۲۶ و ۱۲ کیلوگرم سنگینتر است.
در سرعت های پایینتر توان خروجی پیشرانه بنزینی و الکتریکی به طور موثر با یکدیگر ترکیب میشود تا اثر افزایش وزن خودرو را تا حد زیادی پوشش داده و شتاب صفر تا ۹۶ این خودرو را به حدود ۶.۴ ثانیه برسانند.
از طریق فشردن یک دکمه تعبیه شده در کنسول مرکزی میتوان حالت EV را که در آن تنها از نیروی الکتریسیته برای به حرکت درآوردن خودرو استفاده میشود، انتخاب نمود. این حالت حداکثر تا سرعت ۱۳۷ کیلومتربرساعت عملکرد داشته و هرگونه اعمال فشار غیر متعارف بر پدال گاز موجب بیدار شدن پیشرانه احتراق داخلی خواهد شد.
همچنین یک حالت save هم وجود دارد که در آن شارژ باتری برای استفادههای آتی ذخیره شده و از طریق زیر منوهای سیستم اطلاعات سرگرمی قابل دستیابی است. در ضمن اگر یک مقصد خاص را در سامانه ناوبری تعیین کرده باشید، P400e تلاش میکند تا با هوشمندی هرچه تمامتر از شارژ باتری استفاده نماید.
خوشبختانه تواناییهای آفرود P400e کم از سایر مدلهای رنجروور ندارد. این خودرو قابلیت حرکت در آبی به عمق ۹۰ سانتیمتر را داشته و از سیستم تعلیق فنری-بادی برخوردار است. انتقال نیروی موتور الکتریکی به وسیله گیربکس ۸ سرعته اتوماتیک ساخت ZF بهگونهای است که مشابه سامانههای کمکی تقویت کشش مکانیکی-الکترونیکی به کار رفته در مدلهای غیرهیبریدی رنجروور عمل مینمایند. در سرعتهای بسیار پایین، گشتاور لحظهای موتور الکتریکی موجب کنترل بهتر خودرو شده و آن را مناسب عبور از مسیرهای صخرهای مینماید.
حین حرکت در بزرگراه، نرمی سیستم تعلیق بسیار لذتبخش است. هرچه سرعت افزایش مییابد اثرات وزن اضافه خودرو نیز بیشتر نمایان میشود. هنگام حرکت با سرعتهای استاندارد شهری و در لحظات عبور از روی سطوح ناصاف، کیفیت سواری خودرو با وجود رینگهای ۲۱ اینچی، کاملا شاخص و مناسب به نظر میرسد.
البته هنگام عبور از پیچ، بدنه خودرو به حد قابل توجهی به سمت بیرون متمایل میشود و میزان چسبندگی نهایی خودرو هم نسبتا کم است.
دقت سیستم فرمان در حد مناسب ارزیابی میشود و دید به بیرون کابین نیز وضعیت مشابهی دارد.
ترمزهای احیایی نسبت به آنچه در سایر خودروهای هیبریدی و برقی مشاهده کردهایم، کمتر حالت تهاجمی داشته و در سرعتهای پایینتر، نیروی آنها با ترمزهای اصطکاکی-هیدرولیکی ترکیب میشود.
در انگلستان، P400e حدود ۲۰درصد از فروش کل رنجروور را به لطف معافیتهای مالیاتی به خود اختصاص داده و انتظار میرود عرضه آن از اواخر سال ۲۰۱۸ به عنوان مدل ۲۰۱۹ در ایالات متحده آغاز شود.
بهای این خودرو از ۹۶,۱۴۵ دلار آغاز میشود که نسبت به ارزان ترین نسخه V-8 حدود ۹۷۰۰ دلار ارزانتر است.
منبع: caranddriver
Fk
۲۸ فروردین ۱۳۹۷اون وقت دوتا پست پایین تَر نشریه ذیقی میگه از پنج یک میگیره موتورش
ی قرمز پلاک گذر تو ایران اومده بود
چن ساعت من فقط زیرو روی این ماشینو نگاه میکردم
دو سه ماه پیشم یدونه اووک گذر تعمیر گاه دوستم بود باور کنید انگار تو ی دنیای دیگه میرید وقتی اینهمه ظرافت و زیبایی و کیفیت رو بأهم یجا میبینید
محمدرضا
۲۸ فروردین ۱۳۹۷ماشین خیلی خوبیه اما بنتلی رو حتی با قیمت خیلی بالاتر اکه داشته باشم ترجیح میدم.که البته ندارم?
پهلوان مک لارن(دانیال)Surrey-England
۲۸ فروردین ۱۳۹۷(( رنجروور P400e در سطوح بالای این سگمنت جای گرفته اما انتخاب اول ما نخواهد بود و میتوان گزینههای دیگر را نیز مد نظر قرار داد.))
البته فکر نکنم گفته باشه انتخاب اول ما نخواهد بود،در واقع گفته انتخاب اول ما بین محصولات رنج روور نخواهد بود و نه اینکه گزینه های دیگه هم مد نظر قرار داده بشه و…
درست میگم آقای باباپور؟؟
البته قصد جسارت ندارم ولی 2 یا 3 روز پیش بود خوندم فکر نکنم اینو نوشته بود.چون یجوری تناقص داره.
به هر حال ممنونم.
هر چه سریع تر به نظرم jlr سیستم اطلاعات و سرگرمیشو بهبود بده بهتره چون ضعفی که به چشم بیاد در واقع همینه مورده که اکثره مجلات هم اشاره میکنن.
بهراد
۲۸ فروردین ۱۳۹۷همیشه به هیبریدی ها علاقه داشتم ?
اما باید مصرفشم قابل قبول باشه صدی زیر ۷ لیتر برای شاسی بلند های سنگین
و صدی زیر ۵ لیتر برای سدان های سنگین ،رقمی معقول محسوب میشه اگر به ترتیب به ۵ و ۳ لیتر برسن که عالیی میشن.
یه باک ۱۰۰ لیتریو ، مصرف ۳ لیتر در صد کیلومتر ، کجا ها که نمیشه رفت .
Saeed Boroomand
۲۹ فروردین ۱۳۹۷خیلی سخته به این مصرف رسیدن. هیبرید حدود سی درصد میتونه مصرف رو کاهش بده اگه غیر علمی نگاه کنیم. مصرف یه موتور برای ماشین سنگین توی حالت ایده آل میتونه به حدود هفت تا هشت لیتر برسه، البته نا با موتور های امروزی، که میشه تا پنج لیتر کاهشش داد. اما خب اون موقع که اپوزد پیستون هت تولید انبوه بشن، فیول سل های سی ان جی با بازده یک و نیم برابر بیشتر و بازده عملی دو برابر بیشتر( چون خروجیشون مستقیم برقه) جای همه هیبرید ها رو میگیرن. البته اگه هیبرید آینده ای داشته باشه.
ماشین های سبک هم به راحتی میتونن به حدودسه و نیم تا دو و نیم لیتر برسن به زودی.
بهراد
۲۹ فروردین ۱۳۹۷اگر تقلب صورت نگیره میشه آینده ی خوبی براش در نظر گرفت، مثلا ولوو xc90 t8 میگفتن صدی ۲.۱ میسوزونه، اما در واقعیت عدد ها جابجا شدن.
اگر یه پیشرانه مثل ولوو داشته باشیم با سبک کردن اجزای هیبرید و موتور درونسوز، و یکمم پیشرفت تکنولوژی میشه انتظار داشت که به هدفمون میرسیم.
تکنولوژی مثل خاموش کردن سیلندر ها تا ۷ سیلندر در یک موتور ۸ سیلندری هم جالب هست، فکر کنم این کار ها زمانی به ثمر برسه که دیگه ذخایر زمین هم شاید به اتمام برسن.
یه کمی مربوط به موتور هست و بقیه هم به اگزوز و اجزای تنفس موتور .