تجربهٔ رانندگی با لینکلن کانتیننتال، پرچم‌دار 400 اسبی

لینکلن کانتیننتال جدید ممکن است به‌عنوان خودرویی لوکس و آرام شناخته شود اما یک روی وحشی‌گری هم دارد چراکه زیر کاپوت خود یک نیروگاه دو توربو ۴۰۰ اسب بخاری را پنهان کرده است

لینکلن پس از یک وقفهٔ ۱۴ ساله مدل کانتیننتال خود را بازگردانده است و برای این سدان پرچم‌دار خود یک پیشرانهٔ منحصربه‌فرد هم ارائه کرده است. موتور ۳ لیتری V6 توئین ‌توربو که ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۴۲ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. نیروی این موتور نیز از طریق یک گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک انتقال پیدا می‌کند. کانتیننتال در حالت استاندارد به‌صورت دیفرانسیل جلو عرضه می‌شود اما سامانهٔ چهارچرخ محرک هم برای آن قابل سفارش است که نمونهٔ مورد آزمایش ما هم از این سیستم برخوردار بود.

چهارصد اسب بخار قدرت خالص در این سدان آمریکایی از طریق چهارچرخ خودرو به آسفالت چنگ می‌زنند که شتابی انفجاری را برای کانتیننتال به ارمغان می‌آورد. نمونهٔ مورد آزمایش ما توانست در ۵.۴ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند که حتی ۰.۱ ثانیه از رقم اعلامی لینکلن هم سریع‌تر است. این شتاب با توجه به وزن ۲ تنی کانتیننتال، رقمی قابل‌احترام است؛ اما فراتر از شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر، عملکرد خوب کانتیننتال در پیمودن مسافت ۴۰۰ متر است به‌گونه‌ای که این مسیر را در ۱۳.۸ ثانیه طی نمود.

بنابراین لینکلن کانتیننتال با تکیه بر پیشرانهٔ شش سیلندر دو توربوی خود، در خط مستقیم به‌خوبی توان رقابت با رقبای خود را دارد. رقیب مستقیم این خودرو یعنی کادیلاک CT6 در بالاترین تیپ مجهز به یک پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 توئین توربو با ۴۰۴ اسب بخار قدرت بوده که نیروی آن به هر چهارچرخ انتقال پیدا می‌کند. این در حالی است که کادیلاک در شتاب صفر تا ۹۶ با زمان ۵.۱ ثانیه کمی سریع‌تر از لینکلن است که به‌احتمال‌زیاد این امر به خاطر وزن کمتر (۷۳ کیلوگرم کمتر) و گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک سریع‌تر CT6 است.

یکی دیگر از رقبای کانتیننتال، جنسیس G90 است. خودرویی مجهز به یک پیشرانهٔ ۳.۳ لیتری، گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک و سامانهٔ چهارچرخ محرک. اگرچه جنسیس ۳۵ اسب بخار قدرت کمتری از لینکلن دارد اما در شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر ۰.۱ ثانیه سریع‌تر است. کادیلاک و جنسیس به ترتیب مسافت ۴۰۰ متر را هم در ۱۳.۶ ثانیه و ۱۳.۹ ثانیه طی می‌کنند که هر دو عملکردی نزدیک به کانتیننتال دارند.

با وجود قرارگیری ۵۹ درصد از وزن خودرو بر روی محور جلو، کانتیننتال نسبتاً عملکرد خوبی در پیچ‌ها دارد. البته بدنهٔ آن کمی در پیچ‌ها خم می‌شود اما به‌صورت شگفت‌آوری خنثی و کنترل می‌گردد. شاسی این ماشین به‌خوبی تنظیم شده که این امر حتی بیشتر از MKZ بوده است. بااین‌حال شاید بخشی از عملکرد خوب کانتیننتال در پیچ‌ها به خاطر سیستم مبدل گشتاور پیچیدهٔ سامانهٔ چهارچرخ محرک آن باشد که می‌تواند گشتاور متفاوتی را به هر چرخ ارسال کند. فرمان کانتیننتال هم پاسخگویی سریعی داشته و قدرت توقف خودرو نیز قابل‌قبول است به‌گونه‌ای برای توقف از سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت نیاز به ۳۶ متر مسافت دارد.

در شرایط رانندگی در دنیا واقعی، کانتیننتال عمدتاً کار خود را برای نشان دادن عملکردی لوکس و آرام به‌خوبی انجام می‌دهد. صدای موتور در بیشتر مواقع غیرقابل‌شنیدن است و گیربکس هم انتقال قدرت را نسبتاً روان انجام می‌دهد. سدان لوکس لینکلن در بزرگراه‌ها مانند یک سدان بزرگ مناسب احساس می‌شود هرچند که گاهی اوقات تعلیق تحت تأثیر ناهمواری‌های شدید ضرباتی را به اتاق وارد می‌کند. این در حالی است که خودروی مورد آزمایش ما مجهز به رینگ‌های ۱۹ اینچی بود بنابراین انتظار می‌رود اگر رینگ‌های ۲۰ اینچی را سفارش دهید خشونت سواری کانتیننتال افزایش یابد.

نکتهٔ قابل‌توجه در بیرون این ماشین دستگیرهٔ درهای آن است که به‌صورت یکپارچه با زه‌های پایینی پنجره‌های جانبی طراحی شده است؛ اما ظاهراً لینکلن زمان زیادی را صرف توسعهٔ صندلی‌های کانتیننتال کرده است و این به‌وضوح مشخص است چراکه این صندلی‌ها راحت بوده و درعین‌حال حمایت مناسبی را از بدن به عمل می‌آورند. همچنین صندلی‌های این سدان لوکس آمریکایی تنظیمات فراوانی دارند تا جایی که حتی بعضی از آن‌ها کاربردی به نظر نمی‌رسد. همچنین نمونهٔ مورد آزمون ما مجهز به پوشش چرمی داشبورد و صندلی‌های بود که نمایی پریمیوم را به داخل آن بخشیده است.

اما چند ایراد در کابین کانتیننتال به چشم می‌خورد. کنترل تهویهٔ آن هرچند کاربردی است اما به خاطر قرارگیری دکمه‌هایی قدیمی در فضایی نسبتاً کوچک، نمای نامطلوبی دارد. همچنین نمونهٔ مورد آزمون ما دارای پوشش سقف استاندارد پارچه‌ای بود که گاهی اوقات شبیه به محصولات فورد به نظر می‌رسد. البته هرچند هم‌اکنون لینکلن پوشش سقف آلکانترا را در بالاترین تیپ برای کانتیننتال ارائه می‌کند اما این شرکت باید این ویژگی را در تمامی تیپ‌های کانتیننتال به‌صورت استاندارد عرضه کند.

کانتیننتال مورد آزمون ما که از نوع ۳.0T AWD بود، ۷۰,۹۰۰ دلار قیمت دارد که جهش بسیار بلندی را نسبت به قیمت پایهٔ ۴۵,۴۸۵ دلاری کانتیننتال نشان می‌دهد. بخش بزرگی از این اختلاف قیمت به خاطر پیشرانهٔ وحشی ۴۰۰ اسب بخاری آن است که ۳۲۶۵ دلار قیمت دارد و بخشی دیگر به خاطر یک پکیج لوکس است که شامل ترکیبی از چراغ‌های LED، یک سیستم صوتی بهتر و یک دستگاه پخش CD می‌شود و ۵ هزار دلار قیمت دارد. یکی دیگر از پکیج‌های تکنولوژی کانتیننتال نیز ۳۱۰۵ دلار قیمت دارد اما این پکیج شامل لیستی طولانی از تکنولوژی‌های کمک‌رانندهٔ پیشرفته مانند کروز کنترل تطبیقی، دوربین ۳۶۰ درجه و هشدار خروج از خط می‌شود. در کل می‌توان گفت لینکلن کانتیننتال تلاش می‌کند که مجدداً شکوه دههٔ ۶۰ خود را به دست آورد و به نظر می‌رسد برای این کار شروعی مناسب و معقول داشته است. لینکلن در این خودرو خردمندانه، راحتی را بالاتر از همه‌چیز در اولویت قرار داده است درحالی‌که موتور وحشی آن‌هم عالی است.

مشخصات فنی

منبع: MotorTrend