صنعت و بازار خودروی ایران در سال ۱۳۹۷ یک سونامی بزرگ را تجربه کرد. جایی که تدبیر به فراموشی سپرده شد و تصمیمات عجولانه، غیرمسئولانه و ویرانگری در این حوزه گرفته شد تا هم‌زمان هم تولیدکنندگان، واردکنندگان و مصرف‌کنندگان را متضرر سازد.
جدای این موضوع که منتفعان این تصمیمات که نظام اقتصادی کشور را نیز تهدید نموده و اخلالی عظیم در زندگی بسیاری از مردم ایجاد نمودند، چه کسانی بودند و چه برخوردی با آن‌ها شده، لزوم پیشگیری و اتمام این روند نامبارک بیش از پیش احساس می‌شود و در این راه قانون‌گذاران قوه مقننه و قضائیه را به استمداد می‌طلبد.
با تأسف باید گفت که رکود بزرگ صنعت خودرو در ایران نه از جانب اجانب که از سوی مدیران ناکارآمد، سودجو و فرصت‌طلب هدایت شده است. هزاران مشتری ایرانی اینک دستشان از خودرو کوتاه مانده یا باید با افزایش چند برابری قیمت‌های این خودروها کنار بیایند. خودروهای نا ایمن و غیراستاندارد همچنان مهلت ساخت می‌گیرند و با بی‌شرمی از امکانات ایمنی و رفاهی آن‌ها نیز کم می‌شود. دلالان و واردکنندگان بی‌انصاف نیز نام و آوازه فروشندگان خوش‌نام این حوزه را آلوده نموده‌اند و هر کسی به خود اجازه می‌دهد که با شگردی برای فروش یک خودروی خیالی، جیب مردم را خالی نماید.
در این میان بر آن دسته از واردکنندگان منصف باقی مانده و تولیدکنندگان و فروشندگان اندک و انگشت‌شمار باوجدان فرض است که دامن خود را از این ناپاکی‌های بازار پاک و منزه نگاه دارند. مردم و مشتریان غیر مصرف‌کننده خودرو نیز باید بدانند که هجوم آن‌ها به بازار خودروهای موهوم و خیالی و بازی در نمایش تبلیغاتی برخی شرکت‌ها، علاوه بر زیان تمام جامعه، به زیان خود آن‌ها نیز منجر خواهد شد.
اما امید ما همچنان به تحولی اساسی در اندیشه و تصمیمات مردم است. جایی که می‌تواند روند نامیمون فعلی را به راه دیگری بکشاند که خواستگاه همه و در مسیری درست خواهد بود. لازم است که خریدوفروش خودروهای صفر توسط افرادی که بدان نیازی ندارند، متوقف گردد. اگر اراده جمعی به سمت تحریم خودروهای بی‌کیفیت و ناامن استوار گردد می‌توان علاوه بر کاهش قیمت به فشار به خودروسازان برای تأمین کیفیت و ایمنی نیز امیدوار بود.
صنعت خودروی ما نیز نیاز به مردانی چون مصدق و امیرکبیر دارد نه سودازده‌هایی سفارشی و شکست خورده. تحولات صنعت خودروی جهان به ما نشان می‌دهد که تا یک دهه آینده، علاوه بر سهولت ساخت خودرو و فرایندهای آن به‌واسطه تولید خودروهای الکتریکی، شاهد تغییراتی بنیادین خواهد بود که می‌توان در نقش یک نظاره‌گر باقی ماند و یا همانند پیشروهایی که اکنون در صنعت خودروی چین، هند، اروپا و امریکا ظهور کرده‌اند، پیشاهنگ بود.
سال ۱۳۹۸، می‌تواند سال پایان راه‌های اشتباهی باشد که تصمیم سازان ما تاکنون برای صنعت خودرو گرفته‌اند و اکنون این صنعت را به بیماری محتضر تبدیل نموده‌اند. امیدواریم سال ۱۳۹۸، سال آغاز خبرهایی خوب از حرکت استارت‌آپ‌های مستقل ایرانی در این عرصه، مخصوصاً در حوزه تولید خودروهای نوین، الکتریکی، خودران و هوشمند باشیم. برای شروع هنوز دیر نیست.
برای شما همراهان خوب مجله پدال که یک سال دیگر صمیمانه و بردبارانه در کنار ما بودید و کاستی‌های ما را تحمل کردید بهترین آرزوها را داریم.
OMID
۲ فروردین ۱۳۹۸داستان دیسلایکا چیه ؟ به طرز عجیبی زیادن
ADAK
۲ فروردین ۱۳۹۸با تأسف باید گفت که رکود بزرگ صنعت خودرو در ایران نه از جانب اجانب که از سوی مدیران ناکارآمد، سودجو و فرصت‌طلب هدایت شده است…
حالا یه وقت بد نباشه اینا را گفتی شما ؟!!؟!؟!!!!!!؟!؟
بیژن
۲ فروردین ۱۳۹۸مرسی از همدردیتون جناب جهرمی
F.A
۳ فروردین ۱۳۹۸با تأسف عرض میکنم که
بر اساس تجربه سنوات گذشته؛ خودروسازی و واردات خودرو در ایران هیچ وقت مسیر درست را طی نخواهد کرد و شک نکنید که فردا از امروز بدتر خواهد بود و هیچ وقت مشکلات به صورت ریشه ای حل نخواهد شد و فقط گاهی بازار برای مدت کوتاهی با مسکن کنترل و سپس منفجر می شود.
علت این آشفتگی را همه می دانند.
هیچ چیز سر جای خودش قرار ندارد! مدیرانی به معنای واقعی بی لیاقت ، سست ، ترسو ، فرمانبر و مطیع، منفعت طلب و . . .