تجسم خودروهای کلاسیک قدیمی به فرم کانسپت‌هایی جذاب

خودروهای کانسپت یا مفهومی جزو مهم‌ترین محصولاتی هستند که در رویدادهای خودرویی ویژه معرفی می‌شوند زیرا شکل یا تکنولوژی بکار رفته در آن‌ها نشانی از جهت‌گیری سازنده در سال‌های آینده می‌باشد. متأسفانه گاهی اوقات شاهد فراموشی کانسپت های زیبایی هستیم که معرفی شده‌اند و ویژگی‌های جذاب بصری آن‌ها هرگز به محصولات تولیدی راه نمی‌یابند.

یکی از طراحان دنیای خودرو به دنبال حذف این نگاه غلط بوده و کانسپت هایی مدرن از خودروهای کلاسیک ارائه کرده است که شاید بد نباشد خودروسازان هم نگاهی به آن‌ها بیندازند.

• ب ام و ۲۸۰۰ اسپیکاپ ۱۹۶۹

همانند لامبورگینی مارزال، ب ام و ۲۸۰۰ اسپیکاپ ۱۹۶۹ از بدنه‌ای با طراحی مارچلو گاندینی سود می‌برد. نام این خودرو ترکیبی از واژه‌های اسپایدر و کوپه بوده و با نگاهی به پانل سقف جداشدنی می‌توانیم علت انتخاب این نام را بفهمیم. نمای جلوی این خودرو شباهت زیادی به همان کانسپتی دارد که نهایتاً توسط گاندینی به آلفارومئو مونترال تبدیل شد اما با استفاده از کاپوتی متفاوت، ب ام و جلوه‌ی دیگری یافت. در نمای عقب نیز صندوقی گوشه‌دار پشت شیشه‌ی عقب به چشم می‌خورد.

اما کانسپت مدرنی که مشاهده می‌کنید دماغه‌ای دارد که از ویژگی‌های i8 و چراغ‌های LED مدرن آن بهره برده است. پف روی کاپوت نیز کمی بزرگ‌تر بوده و غیر از این‌ها کلیت طراحی شبیه مدل اصلی می‌باشد.

• مزدا RX-500 1970

این خودرو که در نمایشگاه توکیوی سال ۱۹۷۰ معرفی شد تلاشی جذاب برای تصور یک سوپرکار با پیشرانه‌ی روتاری بود. پیشرانه‌ی ۱ لیتری دو روتوری بکار رفته در RX-500 قدرت ۲۴۷ اسب بخاری داشته است. پانل‌های بدنه‌ی پلاستیکی نیز باعث شده‌اند وزن این خودرو حدود ۸۵۰ کیلوگرم باشد.

تبدیل این سوپرکار کلاسیک به نمونه‌ای مدرن کار بسیار سختی بوده و بنابراین تقریباً مشابه نسخه اصلی ازکاردرآمده است؛ اما رینگ‌های مدرن‌تر و رنگ سبز بدنه جزو مهم‌ترین تغییرات این رندر مدرن می‌باشند.

• لامبورگینی مارزال ۱۹۶۷

لامبورگینی مارزال اصلی در سال ۱۹۶۷ و در نمایشگاه ژنو معرفی شد. کار طراحی بدنه توسط کمپانی برتونه و مارچلو گاندینی انجام شده بود. مارزال دارای دو درب گالوینگ بزرگ بود که دسترسی به صندلی‌های جلو و عقب را میسر می‌ساخت.

اما طراح رندر مدرن این خودروی کلاسیک از شکلی نرم و روان برای لامبورگینی مارزال استفاده کرده و در بخش جانبی درب‌های عجیبی به چشم می‌خورد. در کابین هم فضا برای ۴ نفر مهیاست.

• شورولت آئرووت ۱۹۷۶

شورولت کوروت پیشرانه وسط تا چند وقت دیگر معرفی خواهد شد اما ایده‌ی قرار دادن پیشرانه پشت سر راننده به چندین سال پیش مربوط می‌شود. تا زمان معرفی کانسپت آئرووت در سال ۱۹۷۶، چندین خودروی آزمایشی با این نوع آرایش پیشرانه تجسم شده بود.

فرم پایه‌ی این خودرو در سال ۱۹۷۳ پدیدار شد و این نسخه‌ی اصلی دارای پیشرانه‌ی روتاری وانکل بود. شورولت سپس پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۶.۵ لیتری را در بخش پشتی خودرو قرار دارد. حتی گفته می‌شود این خودرو پایه‌ی شکل‌گیری چهارمین نسل کوروت بوده است.

اما رندری که مشاهده می‌کنید تقریباً همان طراحی آئرووت را حفظ کرده ولی چراغ‌های جلو جای خود را به نمونه‌های ثابت LED داده‌اند.

منبع: motor1