کوپه‌های اقتصادی، کلاسی محبوب که دیگر اثری از آن پیدا نیست!

درحال سال‌های اخیر شاهد شکست سدان‌ها و استیشن‌واگن‌ها دربرابر کلاس محبوب کراس‌اوورها بوده‌ایم. چیرگی کراس‌اوور به اینجا ختم نمی‌شود و یکی از محبوب‌ترین کلاس‌های خودرویی گذشته، کوپه‌های اقتصادی، نیز زیر سایه آن قرار گرفته است. در قیمت‌های بالای ۸۰ هزار دلار به‌راحتی می‌توان یک کوپه با کیفیت و سواری مناسب پیدا کرد اما در قیمت‌های پایین چنین خبری نیست. به این حال، ۳۰ سال گذشته داستان چیزی دیگری بوده است.

 

آکورا

زمانی که هوندا برای نخستین‌بار در ۱۹۸۶ آکورا را در آمریکا بنا نهاد، کوپه مشهور اینتگرا (که چندی پیش نسل جدید آن رونمایی شد) را تولید می‌کرد. مدل RSX این خودرو برای ۲۰ سال حافظ نام و یاد آکورا بود تا سرانجام در سال ۲۰۰۶، تولید آن متوقف شد. درست است که بازگشت این نام خاطره‌انگیز اتفاق خوبی به شمار می‌آید اما این نسل از اینتگرا، فقط یک سدان ۵ در با بدنه‌ای لیفت‌بک است.

 

آئودی

آئودی در سال ۱۹۹۱ تولید مدل کوپه خود را متوقف کرد. با وجود اینکه این برند همچنان مدل‌های مشهور TT و A5 کوپه را تولید می‌کند اما تداوم این تولید برای آینده، کمی دور از انتظار است. برخی شایعات می‌گویند که احتمالا خودروی دیگری جایگزین مدل کم‌فروش TT نشود و آئودی کوپه خود را به شکل یک «کراس‌اوور» تولید کند!

 

ب‌ام‌و

غول باواریا در سال ۱۹۹۲ دو مدل کوپه را به جهان معرفی کرد: سری ۳ و سری ۸. هرچند هردوی این نام‌ها امروزه در خط تولید ب‌ام‌و به زندگی خود اداه می‌دهند اما نمی‌توان هیچ یک از آن‌ها را خودرویی مقرون‌به‌صرفه دانست. با این همه، بر همگان روشن است که این اسپورت‌ساز آلمانی با ارائه مدل‌های سری ۲ و سری ۴، نسبت به ۳۰ سال گذشته خودروهای کوپه بیشتری را تولید می‌کند.

 

بیوک

برخی تصور می‌کنند که بیوک تولید کوپه‌های خود را در دهه ۸۰ میلادی و با مدل‌های گرند نشنال و GNX به اتمام رساند اما حقیقت ندارد؛ این خودروساز آمریکایی در دهه ۹۰ مدل اسکای‌لارک را معرفی کرد. طراحی این خودرو به‌قدری ناامیدکننده بود که برخی از طرفداران آرزو می‌کردند ای‌کاش گرند نشنال آخرین کوپه بیوک می‌بود. مدل Reatta نیز در سال ۱۹۹۱ به خاطره تبدیل شد اما اسکای‌لارک تا سال ۱۹۹۷ در خط تولید حضور داشت. هم‌اکنون این برند به تولید شاسی‌بلندها و کراس‌اوورها روی آورده است.

 

شورولت

شورولت مونتی‌کارلو در سال‌های بین ۱۹۸۸ و ۱۹۹۵ تولید می‌شد. خریداران شورولت امکان انتخاب میان دو نسخه دیفرانسیل جلو کاوالیر و بِرِتا و نسخه دیفرانسیل عقب کامارو را نیز در کنار آن داشتند. امروزه هرچند شورولت دیگر مدل‌های کاوالیر و برتا را تولید نمی‌کند اما کامارو حرکت کامارو هنوز به قوت خود باقی است.

 

دوج

دوج چلنجر با سبقت گرفتن از فورد موستانگ، هم‌اکنون به‌عنوان پرفروش‌ترین خودروی عضلانی آمریکایی شناخته می‌شود؛ این نکته با توجه به اینکه در سال ۱۹۹۲ خبری از این مدل نبود کمی جالب به‌نظر می‌رسد. این خودروساز آمریکایی مشهور به‌جای چلنجر دو کوپه دیفرانسیل جلو دیتونا و استلث را تولید می‌کرد. دیتونا براساس پلتفرم K-Car کرایسلر ساخته می‌شد و استلث (به معنای پنهان) هم در واقع همان میتسوبیشی 3000GT/GTO با نشان دوج بود.

 

میتسوبیشی، ایگل و پلایموث

سه شرکت میتسوبیشی، پلایموث و ایگل تصمیم گرفتند تا نشان خود را روی خودروی کوپه ساخته‌شده توسط دایموند استار موتور بزنند. میتسوبیشی تنها برندی است که در این میان دوام آورد و آن هم دیگر هیچ کوپه ارزانی را تولید نمی‌کند. مدل مشهور اکلیپس نیز هم‌اکنون به‌شکل یک کراس‎اوور پنج در به فروش می‌رسد.

 

فورد

فورد همانند رقبایش دوج و شورولت، دو کوپه متفاوت را در سال ۱۹۹۲ به فروش می‌رساند. این شرکت با استفاده از شاسی مزدا ۶۲۶ مدل دیفرانسیل جلوی پراب را توسعه تولید می‌کرد. در کنار آن شاهد عرضه موستانگ نیز بوده‌ایم. این خودروساز هنوز هم پس از گذشت ۳۰ سال موستانگ را در انواع نسخه‌های گوناگون تولید کرده و به فروش می‌رساند. به گفته وبسایت فورد، موستانگ تنها خودروی واقعی این شرکت است.

 

ژئو و ایسوزو

ژئو نخستین تلاش جنرال‌موتورز در سال ۱۹۹۰ برای ورود به بازار خودروهای کوچک بود که با آن به تولید مدل‌های خسته‌کننده‌ای چون مترو پرداخت. داستان اما به آن خودرو ختم نشده و ژئو مدل کوپه استورم بود که با موتوری ۱.۸ لیتری با ۱۴۰ اسب بخار قدرت تولید می‌شد و می‌توانست درعرض ۷ ثانیه به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. (نکته جالب دیگر اینجاست که اگر نام شرکت و این مدل را پشت‌سرهم بگویید، در زبان انگلیسی به‌معنای طوفان جغرافیایی خواهد بود).

متاسفانه تولید استورم و دوقلویش که توسط ایسوزو عرضه می‌شد در سال ۱۹۹۳ متوقف شد. جنرال‌موتورز نیز در سال ۱۹۹۷ ژئو را تعطیل کرد. ایسوزو نیز همان‌طور که همه می‌دانید، امروزه به تولید کامیون‌ها روی آورده است.

 

هوندا

درحالی‌که آکورا تنها تولید اینتگرا به‌عنوان تنها کوپه خود می‌پرداخت، شرکت مادرش یعنی هوندا، کوپه‌های بیشتری را به بازار عرضه می‌کرد؛ نسل چهار پرلود که در سال ۱۹۹۲ تولید می‌شد و مدل دلسول CRX از جمله کوپه‌های هوندا به شمار می‌رفتند.

 

هیوندای

مدل کوپه در سال ۱۹۹۲ اصلی‌ترین خودروی هیوندای در این کلاس بود که تولیدش با مدل جنسیس کوپه ادامه پیدا کرد و نهایتا هم متوقف شد. امروزه این خودروساز کره‌ای تنها مدل ولوستر را به‌عنوان کوپه خود تولید می‌کند.

 

لکسوس و مرسدس‌بنز

برای تهیه این لیست می‌خواستیم از برندهای لوکس بازار دور بمانیم اما این حقیقت که هر دوی آن‌ها امروزه برخی کوپه‌های خود را با قیمت‌های نسبتا معقول و اقتصادی به فروش می‌رسانند ما را مجاب کرد تا از آن‌ها هم یادی کنیم. لکسوس RC با قیمت ۴۳ هزار دلار در مقایسه با کوپه قدیمی این شرکت در سال ۱۹۹۲، SC300، قیمت بهتری دارد. مرسدس آلمانی هم با عرضه مدل C با قیمتی حدود ۴۷ هزار دلار، نسخه‌های مراتب اقتصادی‌تری را نسبت به گذشته تولید می‌کند. از مدل CLA صرف‌نظر می‌کنیم چون حقیقتا یک سدان است که تظاهر به کوپه بودن می‌کند.

 

مزدا

مزدا MX-3 در سال ۱۹۹۲ معرفی شد و به‌خاطر سواری چابک و طراحی داخلی و خارجی زیبایش موردتوجه بسیار قرار گرفت. مزدا این کوپه کوچک را به موتوری ۱.۸ لیتری V6 مجهز کرده بود. برای خریدارانی که نیاز به فضای بیشتری دارند، مزدا مدل‌های بزرگ‌تر RX-8 و RX-7 را معرفی کرده بود.

 

نیسان

نیسان به‌قدری در سال ۱۹۹۲ مدل‌های کوپه تولید می‌کرد که اگر نمی‌دانستید، می‌پنداشتید که این خودروساز فقط مدل‌های کوپه تولید می‌کند. از مدل NX1600 و NX2000 گرفته تا سنترا، 240SX و 300ZX همه‌وهمه خودروهایی به‌یادماندنی برای طرفداران این برند ژاپنی بودند.

امروزه اما داستان کمی متفاوت است. مدل GT-R به‌عنوان یک کوپه پرجمدار قیمتی بیش از ۱۱۴ هزار دلار دارد؛ بنابراین حتی نزدیک گستره قیمتی خودروهای مقرون‌به‌صرفه نیست. با این حال، نیسان قرار دارد تا مدل 400Z با قیمتی منطقی در حدود ۴۰ هزار دلار به فروش برساند.

 

پونتیاک

در گذشته پونتیاک به‌عنوان شرکتی شناخته می‌شد که خودروهایی هیجان‌انگیز می‌سازد. این خودروساز آمریکایی مدل‌های سانبرد و گرند ام را به‌عنوان کوپه‌های دیفرانسیل جلو و مدل فایربرد را به‌عنوان مدل دیفرانسیل عقب خود می‌فروخت.

 

ساتورن

ساتورن SC که در سال‌های بین ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶ تولید می‌شد، طراحی جذاب و یک‌دست داشت و خودروی به‌مراتب بهتر از نسل بعدی‌اش به شمار می‌رفت. این برند در سال ۱۹۹۲ تنها یک کوپه را تولید می‌کرد که با موتوری ۱۲۳ اسب بخاری خطی چهار سیلندر به فروش می‌رفت.

 

سوبارو

۱۹۹۲ سالی دگرگون‌کننده برای سوبارو به حساب می‌آمد. مدل عجیب XT با طراحی پرزاویه بدنه و فرمان پهنش، جای خود را به خودرویی گران‌تر و عجیب‌تر به نام SVX داد. هم‌اکنون این برند تنها مدل BRZ را که به‌عنوان برادر دوقلوی تویوتا ۸۶ شناخته می‌شود، به‌عنوان کوپه خود به تولید می‌رساند.

 

تویوتا

این خودروساز ژاپنی در سال ۱۹۹۲ و در کنار تولید مدل‌های مشهور سلیکا و سوپرا، به تولید مدلی به‌مراتب ارزان‌تر به نام پاسئو می‌پرداخت. امروزه رنج خودروهای کوپه این شرکت کمتر شده و تنها به مدل‌های سوپرا و GR86 محدود شده است.

 

فولکس‌واگن

فولکس‌واگن کار خود در تولید کوپه‌های کوچک را در سال ۱۹۵۵ و با مدل Karmann Ghia آغاز کرد که براساس مدل بیتل ساخته می‌شد. دو دهه پس از آن، شیروکو و کورادو متولد شدند که اسپرت‌ترین خودروهای فولکس‌واگن به شمار می‌رفتند. امروزه متاسفانه حتی مدل‌های گلف GTi و R نیز در نسخه‌های دو در تولید نمی‌شوند چه برسد به کوپه‌های اسپرت!