خودروسازان بریتانیایی در طول تاریخ خود خودروهای اسپرت فوق‌العادهٔ زیادی ساخته‌اند که در اینجا با نمادین‌ترین آن‌ها آشنا خواهیم شد.
اگر بخواهیم لیستی از محبوب‌ترین خودروهای اسپرت تاریخ تهیه کنیم، قطعاً در آن چندین خودروی بریتانیایی جای خواهد گرفت. مدل‌های افسانه‌ای بریتانیایی مثل جگوار E تایپ و آستون‌مارتین DB5 نام خود را در تالار مشاهیر صنعت خودروسازی جاودانه کرده‌اند و حتی میراث برخی خودروهای اسپرت بریتانیایی مثل رودسترهای عصر طلایی انگلستان به کشورهای دیگر هم راه پیدا کرد و منجر به خلق خودرویی همچون مزدا MX-5 شد. ازاین‌رو، قصد داریم در ادامه با نمادین‌ترین خودروهای اسپرت بریتانیایی تاریخ آشنا شویم.
آستین هیلی اسپرایت
معرفی: ۱۹۵۸
اولین خودروی لیست ما شاید در خارج از بریتانیا چندان شناخته‌شده نباشد ولی استایل منحصربه‌فرد آن الگویی را برای چندین خودروی اسپرت بریتانیایی دیگر تعیین کرد. این خودرو به‌منظور ارائهٔ رانندگی جذاب ولی ارزان‌قیمت برای خریداران معمولی طراحی شده بود. اسپرایت محصول همکاری دو شرکت آستین موتور و دونالد هیلی بود که اولی پیشرانه را تأمین کرد و دومی وظیفهٔ طراحی را بر عهده داشت. این خودرو به یک پیشرانهٔ ۹۵۰ سی‌سی چهار سیلندر با ۴۳ اسب بخار قدرت مجهز بود.
جگوار E تایپ
معرفی: ۱۹۶۱
جگوار E تایپ بدون شک یکی از نمادین‌ترین خودروهای اسپرت تاریخ محسوب می‌شود. این خودرو که در نمایشگاه ژنو ۱۹۶۱ رونمایی شد، بر اساس خودروی مسابقه‌ای D تایپ ساخته شده بود که در اواسط دههٔ ۵۰ سه پیروزی متوالی در لمان کسب کرد. E تایپ یکی از زیباترین خودروهای تاریخ به‌حساب می‌آید تا جایی که انزو فراری آن را زیباترین خودروی جهان توصیف کرد. این ماشین در سه سری تا سال ۱۹۷۴ با پیشرانه‌های شش سیلندر خطی و V12 تولید شد.
تریومف اسپیت‌فایر
معرفی: ۱۹۶۲
تریومف اسپیت‌فایر که نام خود را از هواپیمای جنگندهٔ مشهور جنگ جهانی دوم گرفته بود، زاییده ذهن طراح ایتالیایی «جیووانی میچلوتی» بود. این خودرو اولین بار در نمایشگاه خودروی لندن ۱۹۶۲ معرفی شد و به مدت ۱۸ سال طی پنج نسل مختلف تولید شد. اسپیت‌فایر برای رقابت مستقیم با آستین هیلی اسپرایت طراحی شده بود. البته پروژهٔ اسپیت‌فایر در شرف لغو شدن بود زیرا این خودرو زمانی توسعه پیدا کرد که تریومف با مشکلات مالی شدیدی مواجه بود اما زمانی که این شرکت به تملک لیلاند موتور درآمد، طرح‌های میچلوتی در کارخانه پیدا شد و اسپیت‌فایر نهایتاً به تولید رسید.
ام‌جی MGB
معرفی: ۱۹۶۲
دههٔ ۶۰ عصر طلایی خودروهای اسپرت بریتانیایی بود و خودروهای اسپرت جذاب، سبک و ارزان‌قیمت زیادی از سوی خودروسازان مختلف این کشور به بازار عرضه شد. MGB یکی از این خودروها بود که نوآوری‌های تکنولوژیکی و طراحی جذابی را ارائه می‌کرد. این خودرو بجای استفاده از شاسی مستقل که در آن زمان متداول بود، بر پایهٔ یک شاسی یکپارچهٔ مونوکوک ساخته شد. این ساختار جدید اما با قطعاتی قدیمی ترکیب شده بود زیرا ترمزها و سیستم تعلیق از نسل قبلی (MGA) گرفته شده و زیر کاپوت هم موتوری قرار گرفته بود که پیشینهٔ آن به اواخر دههٔ ۴۰ بازمی‌گشت. MGB ابتدا به‌صورت رودستر به بازار آمد ولی بعداً نسخهٔ کوپه هم با نام GT ارائه شد.
آستون‌مارتین DB5
معرفی: ۱۹۶۳
DB5 یکی از مشهورترین محصولات تاریخ آستون‌مارتین محسوب می‌شود که دلیل اصلی آن حضور در چندین فیلم جیمز باند است. اولین حضور DB5 روی پردهٔ نقره‌ای در سال ۱۹۶۴ و فیلم گلدفینگر رقم خورد و سپس یک سال بعد، در فیلم بعدی جیمز باند با نام تاندربال دوباره به پردهٔ سینما بازگشت. دهه‌ها بعد، در قسمت‌های بعدی فیلم‌های جیمز باند DB5 بازگشت و در اواسط دههٔ ۹۰ در فیلم‌های چشم طلایی و فردا هرگز نمی‌میرد دیده شد. آخرین حضور این خودرو در فیلم‌های جیمز باند هم در فیلم کازینو رویال سال ۲۰۰۶ بود که البته بجای خود باند، در اختیار شخیصت منفی فیلم بود.
جنسن اینترسپتور
معرفی: ۱۹۶۶
هرچند نام جنسن به‌اندازهٔ دیگر برندهای این لیست شناخته‌شده نیست و سال‌ها است که به تاریخ پیوسته ولی این شرکت با معرفی کوپهٔ جذاب اینترسپتور برای همیشه نام خود را در تاریخ خودروسازی بریتانیا جاودانه کرد. در دوران رونق خودروهای اسپرت سبک‌وزن بریتانیایی، جنسن رویکرد متفاوتی را در پیش گرفت و کوپه‌ای لوکس و راحت را به بازار فرستاد. بااین‌حال، اینترسپتور به لطف بهره‌مندی از پیشرانه‌های ۶.۳ و ۷.۲ لیتری V8 کرایسلر با حداکثر ۳۳۵ اسب بخار قدرت، در صورت لزوم می‌توانست به یک خودروی اسپرت سریع تبدیل شود. اینترسپتور از برندی بریتانیایی با طراحی ایتالیایی و پیشرانهٔ آمریکایی، ترکیبی از بهترین‌ها بود.
مورگان پلاس ۸
معرفی: ۱۹۶۸
خودروهای مورگان هنوز هم کاملاً شبیه پیشینیان خود هستند و ظاهری رترو دارند که البته برای دوران مدرن تطبیق داده شده‌اند. یکی از محبوب‌ترین و مشهورترین خودروهای تاریخ مورگان، پلاس ۸ است که با یک وقفهٔ هشت‌ساله بین سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲، به مدت نیم قرن با پیشرانه‌های مختلف و تغییرات جزئی طراحی روی خط تولید باقی ماند. پلاس ۸ پس از مدل‌های ۴/۴ و پلاس ۴، سومین خودروی چهارچرخ مورگان بود. این خودرو به گسترش طیف خریداران مورگان کمک کرد و این شرکت بریتانیایی کوچک را طی فراز و نشیب‌های مالی سرپا نگه داشت.
کاترهام سون
معرفی: ۱۹۷۳
پیشینهٔ این خودرو درواقع به لوتوس سون بازمی‌گردد ولی کاترهام در سال ۱۹۷۳ حقوق تولید آن را از لوتوس خرید و باعث محبوبیت و شهرت این ماشین اسپرت مخصوص پیست شد. سون هنوز هم با همان سبک و سیاق اولیه تولید می‌شود و با پیشرانه‌های مختلفی قابل خریداری است. این ماشین هم به‌صورت کاملاً آماده و هم به شکل کیت برای کسانی که علاقه دارند خودشان خودرو را مونتاژ کنند قابل خریداری است. در طول سال‌ها، شرکت‌های دیگری مثل وستفیلد هم اقدام به ساخت خودرویی به این سبک کردند ولی هیچ‌کدام نتوانستند به شهرت کاترهام سون برسند.
لوتوس الیزه
معرفی: ۱۹۹۶
الیزه یکی از مشهورترین خودروهای تاریخ لوتوس محسوب می‌شود. این خودرو تجسمی از اعتقاد بنیان‌گذار لوتوس «کالین چپمن» بود که بشدت روی ساخت خودروهای ساده و سبک تأکید داشت. الیزه که نام خود را از نوهٔ رئیس وقت لوتوس گرفته بود، بدنهٔ فایبرگلاس و شاسی آلومینیومی داشت. این خودرو ادامه‌دهندهٔ میراث خودروهای اسپرت بریتانیایی دههٔ ۶۰ و ۷۰ بود یعنی یک رودستر کوچک، چابک و لذت‌بخش برای رانندگی در پیست در تعطیلات آخر هفته و درعین‌حال قابل‌استفاده به‌صورت روزمره. الیزه به‌سرعت به یکی از محبوب‌ترین خودروهای لوتوس تبدیل و به مدت ۲۵ سال طی سه نسل تولید شد.
آستون‌مارتین ونتیج
معرفی: ۲۰۰۶
هرچند از نام ونتیج در تاریخ آستون چندین بار استفاده شد ولی ونتیج عمدتاً نسخه‌ای قوی‌تر و سریع‌تر از مدل‌های موجود بود درحالی‌که ما در اینجا ونتیج مدرن را در نظر داریم که اولین بار در سال ۲۰۰۶ معرفی شد و هم‌اکنون در نسل دوم خود قرار دارد. ونتیج از همان زمان معرفی خیلی زود به یکی از موفق‌ترین مدل‌های تاریخ آستون‌مارتین تبدیل شد. این ماشین با طراحی ساده و شیک، ظاهر کلاسیک آستون‌مارتین را با حسی مدرن ترکیب کرد. نسل دوم ونتیج به‌تازگی برای مدل ۲۰۲۵ فیس‌لیفت شده و حالا جذاب‌تر از همیشه به نظر می‌رسد.
Hf
۲۹ اسفند ۱۴۰۳واقعا خودرو های جذاب و زیبایی هستند. مخصوصا جگوار و ام جی
تو خود بریتانیا ام جی مثل پیکان برای ما میمونه واقعا خودرو ی مردمی و جذابیه
nima.jdm
۲۹ اسفند ۱۴۰۳ام جی چرا ورشکست شد افتاد دست چین
ساسان
۲ فروردین ۱۴۰۴طراحی این نوع خودروها در دهه 1340 خورشیدی باورنکردنیه! بیهوده نیست که دهه های 1940 تا 1960 میلادی عصر طلایی خودروسازی نام گرفته.
احمدرضا
۲۹ اسفند ۱۴۰۳نبودن مک لارن F1 یکم عجیب نبود ؟!
Arshin
۲۹ اسفند ۱۴۰۳اون یه هایپر کار هست نه ماشین اسپرت
رایان
۲۹ اسفند ۱۴۰۳استون مارتین DB5 به راحتی جزو ۱۰ خودروی برتر تاریخه
SepehrV10
۲۹ اسفند ۱۴۰۳اسپرایت توی فورزا هورایزن هست ماشین خیلی باحالیه
مخصوصا رنگ سبز تیره
AMBarzegar
۲۹ اسفند ۱۴۰۳انصافا همشون عالین و دوست داشتنی
ولی اون استون مارتین DB5 یه عالم دیگه ای داره
کاش یکیشو داشتم 😅
nima.jdm
۲۹ اسفند ۱۴۰۳جگوار e تایپ
Armanbimmer
۲۹ اسفند ۱۴۰۳خودروسازی انگلستان (به ویژه ماشین های اسپورت و پرفورمنس) کمتر بهشون توجه و بعضی از اون ها واقعا لیاقتشون توجه بیشتر بوده و در ضمن حتی بعضی از ماشین ها مثل ac (که البته در مورد ac کسی که واقعا ماشین بازه میفهمه من چی میگم) ریشه ی بریتانیایی داشته.
در آخر هم باید بگم که چنتا ماشین دیگه هم باید توی این لیست می بود:
McLaren F1 _ Aston Martin vanquish _ Bentley continental
Arshia m3csl
۲۹ اسفند ۱۴۰۳کاترهام و استون مارتین ونتج🔥🔥
Hf
۲۹ اسفند ۱۴۰۳ترایومف استگ هم حقش بود باشه
مزدک
۲۹ اسفند ۱۴۰۳جای تی وی آر های چیمارا و سرابرا خالی (در بحث عجیب ترین داشبوردها هم جای سرابرا خالی بود…)!
مارکاس مانترا و لوتوس اسپریت وی ۸ و قطعا مدل هایی از AC، بریستول (به ویژه اون آرنولت بریستول زیبا)، و گل سرسبد اسپورت های بریتانیا دی بی ۴ جی تی زاگاتو هم همچنین
چند روز پیش، دوستانی که طبیعتا تجربه ی سواری مورگان رو نداشتن تا به حال (که البته اصلا عجیب نیست، و بنده هم از منظر سلبی و به عنوان ایراد مطرح نمی کنم این مساله رو! چون تعداد مورگان های موجود در کشور، تنها دو دستگاه هست، و مالکان اون نمونه ها، به شدت کنترل می کنن شرایط خودروهاشون رو، و طبیعتا فرصت سواری با این نمونه ها، تنها نصیب معدود افرادی، با بختیاری فراوان شده!)، تعجب کرده بودن از چوبی بودن شاسی این خودرو! ولی شاسی مورگان، به شکل هفت لایه (البته در مدل های تا قبل از ۱۹۹۸ میلادی)، از ترکیب لایه های یک و دو دهم میلیمتری چوب بسیار مستحکم زبان گنجشک، با ورق های استیل ۲ میلیمتری در بین لایه های چوب؛ از نظر استحکام هیچ کمبودی نداشته، و در حقیقت به عنوان یک شاهکار کلاسیک مهندسی، با پویایی و انعطاف پذیری بسیار بالا، در بین متخصصان شهره بود.
یادم می یاد اولین باری که بعد از تجربه ی لذت سواری با پلاس ۸ سفید رنگ دهه ی هفتاد (به واسطه ی شغل اون زمانم در موزه ی خودروهای تاریخی تهران)، روبروی باغ سفارت ایتالیا در چهارراه فرمانیه، یک دستگاه مورگان آئرو ۸ قهوه ای متالیک، با هاردتاپ کوهان مانند زیباش رو دیدم، تبدیل شد به دست نیافتنی ترین آرزوی زندگیم! نه به عنوان یک اتومبیل برای مصرف روزمره (که توهینی هست به اون زیباروی بزرگوار!)، که به جانشینی یک تندیس هنرمندانه ی کلاسیک، به عنوان زینت بخش محوطه ی یک ویلای مدرن واقعی، در کنار استخر، زیر یک سایه بان به دقت طراحی شده، با برداشت کاملا نو و استیلیزه شده از طاق های ضربی ایرانی، در یک فضای معمارانه ی بیونیک! (نه از این آشغال های مثلا پست مدرنی، که با سر هم بندی کردن یک سری مکعب خام، که همه هم شبیه به همدیگه هستن، در نرم افزارهای سه بعدی ساز، توسط تازه فارغ‌التحصیل های معماری ساخته می شه، که در نود و نه درصد موارد -به واسطه ی نوع نگاه تکنسینی و بدون خلاقیتی، که هم در دانشکده های معماری کشور بهشون حقنه می شه، و هم در تقاضای بازار حقیر مصرفی، که بجای ذوق و خلاقیت طراح؛ دنبال کپی های نازل Pinterest می گرده- هنوز به این آگاهی نرسیده و هرگز نخواهند رسید، که هنر؛ حاصل حرکت نوک قلم یک طراح واقعی، بر روی سطح دو بعدی و سفید کاغذ هست، نه حرکت محدود موس، بر روی موس پد بی روح! در فضای فاقد خلاقیت یک نرم افزار کامپیوتری، که تنها برای اجرای ایده های از پیش اندیشیده و به قلم اجرا شده اختراع شده، نه برای به فعل تبدیل کردن قوه ی خلاقیت ذهنی! و به اسم ویلای مدرن مینی مال، به خورد سرمایه دار ناآگاه و زیبایی نشناس داده می شه! …بلکه از اون ویلاهای زیبای دهه ی سی تا پنجاه خورشیدی، که مثلا تحت تأثیر ویلاهای مشهور فرانک لوید رایت _خانه ی روبی_ طراحی می شدن، اما زیباترین عناصر معماری ایرانی، به نبوغ آساترین اشکال و ترکیب های ممکن، در اون آثار زیبا آنالیز و بازآفرینی می شد، و با وسواس کامل معمار و مجری سازه، با دقت، آگاهی، زیبایی شناسی حقیقی و حجم وسیعی از انصاف و وجدان و ذوق ساخته می شدن، و امروز تبدیل شدن به خوراک ارگان های همه چیز خوار! که کمر به نابودی همه ی نشانه های حقیقی زیبایی بستن، و جایگزین کردن اونها، با حجم های کرخت و بی روح و بی ضابطه؛ به عنوان نشانه های منحوس قدرت مخرب کنترل ناپذیر…)
توی یک دوران طلایی، اون موتور آلومینیومی ۳ و نیم لیتری بیوک، که انگلیسی ها (گروه منحل شده ی روور-لیلاند!) مشکلات نسخه ی آمریکایی ش رو تا حدودی (البته فقط تا حدی تونستن جلوی روغن ریزی ش رو بگیرن!) حل و فصل کردن، قدرت خیلی از شاهکارهای صنعت خودروهای اسپرت انگلستان رو تأمین می کرد! یادش بخیر… قبل از اینکه پورشه باکستر و مرسدس اس ال کا و بی ام و زد ۳، با حجم زیادی از پلاستیک های بی کیفیت (که خود اونها هم در برابر محصولات امروزی، به عنوان نمادهای کیفیت از دست رفته شناخته می شن!)، به بازار بیان و مفهوم مدرن کانورتیبل اسپرت کوچک رو بازتعریف کنن، این شاهکارهای ساده، ظریف و بی ادعا؛ لذت رانندگی رو معنا می کردن. ماشین هایی که اگر توی جاده خراب می شدن هم، راننده شون می تونست پیاده بشه، و توانایی های خودش رو در دانش مکانیک خودرو؛ به چالش بکشه، و این بخش شیرینی از لذت تملک یک ماشین کلاسیک بود…
یک جمله ی طلایی، که توی یکی از شماره های سال ۱۹۹۳ ی مجله ی Car اروپا؛ درباره ی هندلینگ تی وی آر چیمارا نوشته شده بود رو؛ هیچوقت فراموش نمی کنم (اگر درست به خاطر بیارم؛ در اون شماره ی مجله، تعدادی از کانورتیبل های کوچک اون سال های بریتانیا، شامل: مورگان پلاس۸، جنینا جی ۳۳، ام جی آر وی ۸، مارکاس مانترا و تی وی آر چیمارا؛ به شکل گروهی تست شده بودن. نکته ی مهم این تست، انجین های یکسان تمام اون خودروها بود! که همگی به جز چیمارا، که ۲۴۰ اسب قدرت داشت، قدرتی حدود ۱۹۰ اسب بخار داشتن):
“هندلینگ تی وی آر در پیچ های مسیر پیست؛ معادل نقض تمامی قوانین فیزیک نیوتون است “…
مازیار
۳۰ اسفند ۱۴۰۳👍👍👍👍
کاش بیشتر کامنت بزاری مزدک
Titanium
۳۰ اسفند ۱۴۰۳بنتلی و رولز رویس: آیا من برای تو یک لطیفه هستم؟؟؟
Mr Tiger
۳۰ اسفند ۱۴۰۳اون تریومف چقد زیبا و هماهنگه خدای من😍😍😍😍😍 حال کردم… ماشینای بریتانیایی همشون خوشگلن… بخصوص من با طراحیای آستون مارتین حال میکنم… کاش واکسهال بریتانیایی نبود😁 میدونید چی میگم؟
محمد کیان شهسوار
۱ فروردین ۱۴۰۴واکس هال هرچند وقت یک بار یه طرح میزنه خوشم میاد😁😁🙄🤣
محمد کیان شهسوار
۱ فروردین ۱۴۰۴آقا مزدک زدی تو خال دقیقا جای TVR کلا خالی بود
تی وی آر کلا ماشیناش از زمانشون جلوتر بودت اصلا یک سری ماشین های خوشگل اما وحشی مثل ساگاریس یا سربرا اسپید ۱۲ یا توسکان
آقا آستون مارتین وان رو چرا نیاوردین؟
سرچ کنید Aston martin one خیلی خوشگله سریع هم هست
محمد کیان شهسوار
۱ فروردین ۱۴۰۴تی وی آر اسپید ۱۲ که اصلا یک جور عجیبی بود که حتی رئیس تی وی آر رفت با این هیولا یه دوری بزنه که خداروشکر سالم برگشت گفت این ماشین خیلی قوی هستش و اصلا قابل کنترل نیست!!!
به همین دلیل تولیدش تموم شد!
تی وی آر ساگاریس که شاید برای خیلی از ما در نگاه اول به نظرمون یه خودروی عجیب و بدون خلاقیت باشه ولی یکم اگه بر فرض محال باهاش رانندگی کنی یا اینکه فرو بری توی جزئیاتش،میفهمی که این ماشین روح داره!
یک معماری خیلی با خلاقیت و بی بند و بار در کمال تعجب زیبا با یک موتور پر قدرت…
اگه به سقفش دقت کنید می‌بینید که بالای سر راننده سقفش کلفت تره که دقیقا یادم نمیاد دلیلش چی بود اما خب دیگه!😅😁