مک‌لارن 650S GT3 در اولین مسابقه

مک‌لارن همیشه در معرفی مدل‌های جدید خود، توجه زیادی را به خود جلب می‌کند و شرایط در معرفی مدل 650S GT3 در جشنواره سرعت گودوود نیز به همین ترتیب بود. مدل گذشته این خودرو، یعنی 12C GT3 تنها سه فصل کامل در مسابقات جهانی حضور داشته و در این مدت سه قهرمانی GT و ۵۱ دور برنده مسابقات و ۷۱ جایگاه از آن خود کرده است. وقتی 650S GT3 جدید در ابوظبی برای شرکت در اولین مسابقه خود حاضر شد، چشم‌های زیادی به سمت آن چرخید.

تنها یک ساعت به پایان شش ساعت دوم از مسابقات ۱۲ ساعته ۲۰۱۲ باقی مانده (در این مسابقات دو وقت شش ساعتی با یک فاصله دو ساعته بین آن‌ها برگزار می‌شود) و تا به اینجا همه‌چیز خوب و عالی به نظر می‌رسید. 650S GT3 همان روند 12C GT3 را در مسابقات ۲۴ ساعته اسپا در سال ۲۰۱۱ در پیش گرفت و در سه ساعت نخست، در بین سه خودروی اول قرار داشت و هنگام ورود به نیمه دوم مسیر، هنوز در جایگاه سوم بود. همزمان با تمرکز رسانه‌ای بر پیت گاراژ ۲۶ در پیست یاس مارینا، به‌دست‌آوردن یک جایگاه و حتی قهرمانی دور از دسترس به نظر نمی‌رسید. به‌علاوه، این خودرو از همان شماره‌هایی استفاده می‌کرد که مدل افسانه‌ای F1 GTR #01R در هنگام برنده شدن در مسابقات ۲۴ ساعته لمان در سال ۱۹۹۵ به کار برده بود؛ یعنی #۶۰ و #۵۹. برای اندرو کرکالدی، سرپرست تیم مک‌لارن GT، این تنها قدم دیگری در راستای یک برنامه آزمایشی ۲ ساله و ادامه یک روند طبیعی موفقیت‌آمیز بود. وی دراین‌باره می‌گوید:

مسابقات ۱۲ ساعته برای ما مفید بوده؛ این بهترین زمان از سال است که می‌توان به این منطقه آمد و در آن مسابقات انجام داد. در همین حال، مشاهده می‌کنیم که چه تغییراتی را باید برای فصل کاملی که در پیش رو داریم انجام دهیم. اندکی مشکل سوخت داریم، ولی در هر حال، از شرایطی که در آن هستیم لذت می‌بریم.

تنها خودروهایی که از شماره ۵۹ یعنی 650S GT3 از تیم مک‌لارن GT جلوتر هستند، یکی برنده سابق AF Corse با یک فراری ۴۵۸ ایتالیا GT3 و دیگری خودروی تیم مسابقه شاهین سیاه ابوظبی با مرسدس SLS AMG GT3 است.

نسل دوم GT مسابقه‌ای مک‌لارن که بر اساس مدل برجسته گذشته خود ساخته شده، محصولی از دانش دینامیک سیالات محاسباتی است و همان‌طور که انتظار می‌رود، پیچیدگی‌های زیادی در خود دارد. به عبارت ساده‌تر، موارد کلیدی آئرودینامیک قدرتمند این مدل در طراحی تهاجمی اسپیلیتر جلو، طراحی بدنه سبک از جنس فیبرکربن، یک بال عقب ۲ متری ثابت و سپر جلوی با مکش قوی دیده می‌شوند. بنابراین با اینکه دو مدل از یک نام استفاده کرده‌اند، ولی اشتراکات کمی بین 650S GT3 با همنام قبلی خود دیده می‌شود. اندرو در این رابطه توضیح می‌دهد:

نسبت به خودروی جاده‌ای، تفاوت بسیاری ایجاد شده است. پنل‌های سقف و کناره‌ها یکسان هستند، ولی تقریباً تمام پنل‌های دیگر بخش‌ها جدید و از جنس فیبرکربن استفاده شده‌اند. سه‌چهارم عقب به شاسی متصل شده و در نتیجه، توانسته‌ایم عقب و جلوی خودرو را به اندازه ۱۰۰ میلی‌متر عریض‌تر کنیم. در نتیجه استفاده از سطوح با عرض بیشتر فراهم شده که البته بر طبق مقررات است، ولی بزرگ‌ترین تفاوت بین 650S GT3 و 12C محسوب می‌شود. تایر به سمت بیرون و جلو پیش آمده تا با شاسی هماهنگ شود و همین امر موجب یک اختلاف دیگر در طراحی بدنه شده است. البته ما به یک حالت آئرودینامیک بسیار خوب رسیده‌ایم و بنابراین، این خودرو چندان به تایرهایش سخت نخواهد گرفت.

اندرو با اشاره به شماره ۵۹ در جلوی ما ادامه می‌دهد:

یکی از نکات قابل‌توجه در مورد این خودرو، این است که این یکی از اولین خودروهای تبدیل شده به یک مدل GT بوده و بنابراین تا به حال بیش از ۵۰ هزار کیلومتر را طی کرده است. در واقع، این شاسی مونوسل زندگی‌اش را به عنوان یک 12C GT3 شروع کرده و حالا به یک 650S: RP02 رسیده است؛ مانند نمونه Race Prototype 02. امّا خودروی دیگر کاملاً جدید است و شاسی شماره یک 650S GT3 را به همراه دارد.

تعجب ندارد که اندرو ابتدا به شاسی مونوسل اشاره می‌کند. صلبیت به کار رفته در ساختار توسط شاسی موجب می‌شود که نیاز به به تغییرات چندانی برای استفاده از آن در مدل‌های 12C و 650S نباشد. اگر بیشتر مک‌لارن را بشناسید، شاید به خاطر داشته باشید که 12C در ابتدا به‌گونه‌ای طراحی شده بود تا یک «اسپایدر» باشد. شاسی مونوسل که برای مسابقه طراحی شده بود، تغییرات اندکی دریافت کرده و در نتیجه، در تأییدیه‌های FIA برای ایمنی صرفه‌جویی کرد. البته یک سری اقدامات برای کاهش وزن مونوسل نیز انجام شده است. در خودرویی که وزن اولیه آن ۱۳۳۰ کیلوگرم است، این کاهش وزن سخت است، ولی غیرممکن نیست. توضیح اندرو در این زمینه:

همان‌طور که پیداست، طراحی داخلی خالی است، بنابراین در اینجا یک صرفه‌جویی عمده در وزن شده است. تمام پنل‌ها از جنس کربن سبک هستند و در نتیجه یک تفاوت وزن ایجاد شده است. ولی در همین حال، به لطف مواردی چون فریم ایمنی، نگه‌دارنده‌های چرخ‌ها و… اندکی به وزن خودرو اضافه شده است. گیربکس خودروی جاده‌ای حدود ۱۳۰ کیلوگرم وزن دارد. این در حالی است که گیربکس مورد استفاده در این مدل حدود ۵۶ کیلوگرم است. دلیل این کاهش وزن نداشتن حالت دوکلاچه است. همچنین به اندکی وزن بیشتر در جلوی GT3 نیاز داشته‌ایم؛ بنابراین گیربکس سبک در عقب ترجیح داده شده است. در این میان، هم از وزن خودرو کم شده و هم به آن اضافه شده و در نتیجه، این مدل نسبت به مدل جاده‌ای تفاوت وزن قابل ملاحظه‌ای ندارد. وزن امروز این خودرو، ۱۲۷۵ کیلوگرم است.

برجسته‌ترین نقطه کیت بدنه آئرودینامیک جدید، تعلیق دوجناغی است که برای تعادل بهتر بهینه‌سازی شده است. همچنین یک مخرن بنزین ۱۲۵ لیتری مخصوص مسابقه بر روی این خودرو نصب شده و دارای یک سیستم پُر کردن سریع سوخت است. یک سیستم ترمز ویژه مسابقه مونوبلاک، چرخ‌های آلومینیومی جدید هشت پره‌ای ۱۸ اینچی و یک سیستم ایر جکینگ از نکات برجسته دیگر 650S GT3 هستند. برای مشتریانی که به دنبال ۱۵ نمونه تولید شده از 650S GT3 هستند باید گفت که این مجموعه فیبرکربنی به اندازه ۵۲۰ هزار دلار قیمت دارد و در عین‌حال، باید به فکر مالیات‌های آن هم بود. البته این قبل از زمانی است که موتور ۳/۸ لیتری M838T با توربوهای دوقلو و V8 به ماجرا وارد شود. در هر حال، با وجود قدرت ۶۴۱ اسب‌بخاری در موتر 650S که ۲۵ اسب‌بخار بیشتر از خودروی جاده‌ای 12C است، ولی آمار عملکرد مسابقه‌ای این دو کمابیش مانند یکدیگر است. اندرو در این زمینه اضافه می‌کند:

می‌خواستیم برخی چیزهای مشخص را در 12C GT3 بهینه‌سازی کنیم؛ بنابراین برخی موارد را طبیعتاً توسعه دادیم که موتور هم بخشی از آن‌ها بود. با این که در میزان قدرت اندکی تفاوت ایجاد شده، ولی در واقع، همان موتور قبلی با کمی اصلاحات کوچک است. M838T در طول مسابقه وارد یک چرخه سخت‌تر GT در طول مسابقات می‌شود؛‌ بر این اساس، برای اطمینان بیشتر نیاز به قدرت بالاتری دارد. ما یک فرمول تعادل عملکرد به کار می‌بریم و قدرت کلی موردنظر حدود ۵۰۰ اسب‌بخار است.

انبوه دست‌اندرکاران، فضا را اشغال کرده‌اند و در همین حال، شماره ۵۹ با موتور V8 توربویش، آتشی بر پا می‌کند. ۱۵ دقیقه مانده به پایان دور اول و حرکت GT3 ها در دور دوم، زمان خوبی است که با یک لبخند و دست‌دادن، اندرو را تنها بگذاریم. این در حالی است که ۶ ساعت بعد، پس از رقابتی هیجان‌انگیز، تنها ۳ ثانیه فاصله نسبت به جایگاه اول AF Corse از شاهین‌های سیاه، مک‌لارن GT جایگاه دوم را برای شماره ۵۹ یعنی 650S GT3 از آنِ خود می‌کند. آلوارو پارنته، کوین استر و راب بل نیز تنها ۲ ثانیه بعد در این مسابقه نیمروزی از خط پایان گذشتند. شاید ۷۰ جایگاه، ۵۱ دور مسابقه و ۶ قهرمانی باقی باشد تا این مدل بتواند با گذشته‌ی برجسته خود برابری کند، ولی در هر حال، 650S GT3 شروع خوبی را پشت‌سر گذاشته است.