مقایسه مک‌لارن آرتورا اسپایدر با مک‌لارن 650S اسپایدر، آیا جدیدتر بهتر است؟

هرچند یک دهه از عمر مک‌لارن 650S می‌گذرد اما هنوز هم پرفورمنس فوق‌العاده‌ای دارد و می‌توان یک نمونهٔ کارکردهٔ آن را با نصف قیمت آرتورا خرید.

مک‌لارن به‌تازگی از آرتورا اسپایدر رونمایی کرده است که اولین خودروی هیبریدی روباز آن محسوب می‌شود. بدون شک این خودروی چشمگیری با قیمت ۲۷۴ هزار دلار است اما وقتی به قیمت خودروهای کارکرده نگاه می‌کنیم می‌بینیم که فقط مک‌لارن‌های ویژه و تولید محدود مثل سنا، P1 و اسپیدتیل ارزش خود را حفظ می‌کنند و قیمت خودروهای تولیدی معمولی از لحظهٔ خروج از نمایندگی شروع به کاهش می‌کند. به همین دلیل، هم‌اکنون می‌توان با نصف قیمت آرتورا اسپایدر یک 650S اسپایدر کارکرده خرید. قیمت نمونه‌های دست‌دوم این خودرو از حدود ۱۲۵ هزار دلار آغاز می‌شود و بسته به میزان کارکرد و آپشن‌ها به ۱۵۰ هزار دلار می‌رسد. ما به‌راحتی توانستیم یک 650S اسپایدر مدل ۲۰۱۵ با کارکرد ۲۰ هزار کیلومتر را با قیمت ۱۳۸ هزار دلار پیدا کنیم؛ اما این خودرو در برابر همتای ۱۰ سال جوان‌تر خود چگونه خواهد بود؟

طراحی

اگر به این دو خودرو نگاه کنید متوجه خواهید شد که هردو ساخت یک شرکت هستند و ۱۰ سال باهم اختلاف سن دارند. آرتورا از جدیدترین تکنولوژی LED بهره می‌برد اما تفاوت بزرگ‌تر را می‌توان در عقب دید زیرا در اینجا مک‌لارن طرح کرکره‌ای 650S را با الگوی جدید مشکی‌رنگی جایگزین کرده است. بااین‌حال، سر اگزوزهای بین چراغ‌ها نشان می‌دهد که هنوز هم با یک مک‌لارن طرف هستیم. در دنیای طراحی خودرو یک دهه زمان زیادی است و فقط با نگاه کردن به ویژگی‌های آیرودینامیکی دو خودرو می‌توان متوجه این موضوع شد. دیفیوزر آرتور بسیار تهاجمی‌تری است و دریچه‌های جدیدی روی کاور پیشرانهٔ آن برای خروج هوای گرم دیده می‌شود. این خودرو همچنین فاقد بال عقب تطبیقی است که در 650S به‌صورت استاندارد وجود داشت زیرا مک‌لارن با مدیریت بهتر جریان هوا نیاز به بال برای تولید داون‌فورس را از بین برده است.

پیشرانه

آرتورا اسپایدر در دوران الکتریکی‌سازی ساخته شده و به همین دلیل از قوای محرکهٔ هیبریدی با پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 توئین توربو استفاده می‌کند که با همراهی یک موتور الکتریکی، مجموعاً ۷۰۰ اسب بخار قدرت و ۷۲۰ نیوتن متر گشتاور را در اختیار راننده قرار می‌دهد. به لطف این نیرو، خودرو ظرف ۳ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و می‌تواند به حداکثر سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. تمام این نیرو از طریق یک گیربکس هشت سرعته دوکلاچه به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود. از لحاظ هندلینگ هنوز نمی‌توانیم در مورد آرتورا اسپایدر اظهارنظر کنیم اما باید تفاوت کمی با همتای کوپهٔ خود داشته باشد زیرا به لطف شاسی کربن تیوب مک‌لارن، بین کوپه‌ها و اسپایدرهای این شرکت از لحاظ سواری و هندلینگ تفاوت چندانی احساس نمی‌شود.

ما با آرتورای کوپه رانندگی کردیم و خیره‌کننده بود. تنها چیزی که این ماشین نیاز داشت قدرت بیشتر بود که حالا مک‌لارن در نسخهٔ اسپایدر ۲۰ اسب بخار به قدرت آرتورا افزوده است. علیرغم سیستم هیبریدی و سقف بازشو، آرتورا اسپایدر هنوز هم تنها ۱۵۶۰ کیلوگرم وزن دارد اما بااین‌حال بسیار بیشتر از 650S قدیمی با ۱۴۷۰ کیلوگرم است. ویژگی مثبت آرتورا اما امکان پیمودن تا ۳۰ کیلومتر به‌صورت تمام الکتریکی است. از سوی دیگر، 650S حتی پس از گذشت یک دهه به‌طور ویرانگری سریع است و با شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت ۲.۹ ثانیه، آرتورا را مغلوب می‌کند.

احساس سنتی مک‌لارن

سال ۲۰۱۵ سال مهمی برای سوپراسپرت‌ها بود. فراری مدل ۴۵۸ را با ۴۸۸ جایگزین کرد و اعلام کرد که مسیر پیش رو با توربوشارژر خواهد بود. ۴۵۸ یکی از بهترین سوپرکارهای تاریخ است اما 650S در سطح دیگری بود. این یک جهش عظیم به جلو بر اساس MP4 12C محسوب می‌شد و یکی از اولین سوپرکارهایی بود که از آن به‌عنوان سریعِ ترسناک یاد کردیم. پیشرانهٔ ۳.۸ لیتری V8 توئین توربوی این ماشین ۶۵۰ اسب بخار قدرت و ۶۸۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و به یک گیربکس هفت سرعتهٔ دوکلاچه متصل است. البته از لحاظ سرعت و شتاب، آرتورا و 650S در یک سطح هستند اما بزرگ‌ترین وجه تمایز بین آن‌ها صدا است. پیشرانهٔ V6 آرتورا صدای چندان جذابی ندارد اما موتور V8 هم هرچند به خاطر توربوشارژرها صدای خفه‌ای دارد اما هنوز هم غرش خوبی را ارائه می‌کند.

داخل

کابین استاندارد مک‌لارن یکی دیگر از عناصری است که در طول زمان اصلاح شده و در آرتورا احتمالاً به اوج رسیده است. با غربیلک فرمان شروع می‌کنیم که در هردو خودرو کاملاً بدون دکمه است. این فقط یک غربیلک با پدال‌های پشت آن است. فلسفهٔ اولیهٔ طراحی داخلی مک‌لارن هم شامل یک داشبورد ساده با دکمه‌های ضروری مربوط به رانندگی و یک نمایشگر لمسی عمودی کوچک برای دیگر قسمت‌ها بود. این ایدهٔ درخشانی محسوب می‌شد اما در 650S ضعیف اجرا شد. رابط کاربری در این خودرو جالب نبود و نمایشگر خیلی باریک بود و از راننده فاصله داشت. در طول سال‌ها اما مک‌لارن این مفهوم را بهبود بخشید و حالا در آرتورا شاهد نمایشگر عریض‌تری هستیم که به سمت راننده زاویه دارد و از یک سوئیچ فیزیکی در کنار برای آسان‌تر کردن استفاده بهره می‌برد. مهم‌ترین کنترل‌های رانندگی هم در کنار صفحه آمپر در دید راننده نصب شده‌اند. تنها برتری داخلی 650S نسبت به آرتورا صفحه آمپر آنالوگ با سرعت‌سنج در وسط است یعنی همان چیزی که باید باشد. مک‌لارن اما در آرتورا سرعت‌سنج آنالوگ را کنار گذاشته است زیرا این روزها یافتن تأمین‌کنندهٔ صفحه آمپرهای آنالوگ بسیار دشوار شده است.

نتیجه‌گیری

همان‌طور که در ابتدا اشاره شد، قیمت پایهٔ آرتورا از ۲۷۴ هزار دلار آغاز می‌شود اما نیمی از لذت خرید یک سوپراسپرت سفارشی‌سازی دقیق آن بر اساس سلیقهٔ خریدار است و به همین دلیل است که خیلی‌ها با خرید یک مک‌لارن دست‌دوم مخالف هستند زیرا در این صورت باید خودرویی سوار شوند که طبق سلیقهٔ دیگران سفارشی‌سازی شده است. بااین‌حال، 650S یک سوپراسپرت دست‌دوم معمولی نیست. همان‌طور که اعداد و ارقام این خودرو نشان می‌دهند، ما با خودروسازی طرف هستیم که به ساخت سوپراسپرت‌هایی شبیه هایپرکار شهرت دارد. هرچند یک دهه از عمر 650S گذشته است اما هنوز هم توان رقابت با بهترین سوپراسپرت‌های بازار را دارد. افزایش پرفورمنس در مدل‌های 720S و 750S به نظر زیاده کاری به نظر می‌رسد زیرا یک فرد عادی نمی‌تواند تفاوت شتاب ۲.۷ و ۳ ثانیه را تشخیص دهد. 650S زمانی که تولید می‌شد ۲۸۰ هزار دلار قیمت داشت و اکنون می‌توان با نصف قیمت آن را خرید. آرتورا هم احتمالاً همین افت قیمت را تجربه خواهد کرد؛ بنابراین، چرا اکنون یک 650S نخرید و منتظر بمانید تا شخص دیگری ضرر افت قیمت را متحمل شود؟

مقایسه مشخصات فنی