مک لارن GTR؛ نگاهی به نسخه‌ی ویژه از ابرخودروهای افسانه ای F1 و P1 و سنا

نسخه GTR سوپراسپرت F1، ابرخودروی P1 و سنا چه عملکردی در برابر یکدیگر دارند؟

مک‌لارن تاکنون سه مدل از خودروهای بالارده خود را با پسوند GTR روانه گاراژ متمولان کرده است. این محصولات خاص که با الهام از خودروهای مسابقه‌ای رقابت‌های جهانی استقامت و… طراحی و مهندسی شده‌اند، نهایت لذت و هیجان سواری یک مک‌لارن را به راننده القا می‌کنند و جزو سریع‌ترین مدل‌های این خودروساز به شمار می‌روند.

خانواده مک‌لارن GTR شامل مدل کلاسیک F1، سوپراسپرت هیبریدی P1 و مدل جدیدتر سنا می‌شود که هر سه با بهره‌وری از افزونه‌های مکانیکی گسترده معرفی شده‌اند. خوشبختانه و به‌لطف تلاش‌های یک کانال یوتیوبی، هر سه مدل GTR در یک قاب دورهم جمع شده‌اند.

داستان با مک‌لارن F1 GTR آغاز می‌شود. گوردون موری، مهندسی و طراح ارشد وقت مک‌لارن، با مسابقه‌دادن این ابرخودرو مخالف بود اما پافشاری مشتریان این برند باعث شد تا مدیران مک‌لارن تصمیم متفاوتی بگیرند و نسخه GTR سریع‌ترین خودروی خود را تولید کنند. تیم مهندسی هم تمام تلاش خود را برای خلق محصولی خارق‌العاده کرد تا اینکه نتیجه کارشان، F1 GTR، در مسابقات لمان ۱۹۹۵ به مقام نخست دست پیدا کرد و به رقابت‌های ۱۹۹۶ هم وارد شد اما در برابر پورشه 911GT1 تاب نیاورد.

مک‌لارن برای جبران این باخت، بدنه F1 GTR را کشیده‌تر کرد و تغییرات آیرودینامیکی را به‌گونه‌ای مدیریت کرد تا به سرعت‌های بالاتری دست پیدا کند. به این ترتیب، F1 GTR در سال ۱۹۹۷ هم توسعه پیدا کرد. چند دستگاه از این مدل به درخواست مشتریان مجوزهای لازم برای حرکت در جاده‌ را هم دریافت کرد.

بعدها و با معرفی ابرخودروی بعدی مک‌لارن یعنی P1 هیبریدی، نام و خاطره GTR جانی تازه گرفت؛ P1 GTR متولد شد. چند دستگاه از این خودروی مخصوص پیست هم مانند پدرش برای حرکت در خیابان‌های عمومی آماده شد اما باقی‎‌شان در حالت استاندارد مسابقه‌ای باقی ماندند. تیم لازانته، همکار پیروز مک‌لارن در رقابت‌های لمان، مسئولیت دریافت مجوزها و انجام عملیات مربوط به خیابانی‌کردن این سوپراسپرت‌ها را برعهده داشت. البته نسخه خیابانی همچنان یک ابرخودروی رام‌نشدنی و بسیار سریع به شمار می‌رود.

با معرفی مدل سنا به‌عنوان خودرویی میان P1  و W1، مک‌لارن تصمیم گرفت تا از آن در رقابت‌های استقامت و در کلاس GTE هم استفاده کند اما تصمیم‌گیری‌های نهایی بر آن شد تا این اتفاق هرگز رخ ندهد. به این ترتیب، نسخه GTR این خودرو هرگز به مسابقات نرسید اما بار دیگر توان مهندسی مک‌لارن را به دوست‌داران این خودروساز نشان داد.

در میان این سه خودروی افسانه‌ای و تکرارنشدنی، مدل F1 GTR بزرگ‌ترین پیشرانه را دارد اما کندترین هم به شمار می‌رود؛ درحالی‌که مدل‌های مدرن‌تر P1 GTR و سنا GTR از توان آیرودینامیکی، مهندسی و قدرت بیشتری برخوردار هستند. در ادامه اگر به تماشای این سه خودروی زیبا و قدرتمند علاقه دارید، ویدئوی جذاب زیر را از دست ندهید. نظر شما درباره خانواده مک‌لارن GTR چیست؟ آیا این مدل‌ها بر محصولات سری آیکونا فراری برتری دارند؟