ادغام مکلارن با یک شرکت ناشناخته نزدیک به گوردون موری و برندهای چینی!

برای رشد هر کسب و کار بزرگی؛ سرمایه گذاری هنگفت لازمه! حالا تفاوتی نداره که اون سرمایه از کجا تهیه بشه! شاید وقتی نگاه می کنیم به شرایط امروز لندرور و جگوار و لوتوس و ولوو و گروه های استالانتیس و فولوکس واگن و شرکت های تحت تملکشون، پیش خودمون ناراحت باشیم که “ای وای! اون همه اصالت نابود شد و رفت پی کارش!”.
بله! ناراحت کننده ست؛ مخصوصا برای من و شمایی که الان وسط دهه ی پنجم زندگی مون هستیم؛ و تجربه ی شخصی و عینی ی زندگی در جهان پایان دوران مدرنیسم صنعتی رو (که از انقلاب صنعتی اروپا_مشخصا همین انگلستان مورد بحث_ در قرن هجدهم میلادی آغاز شد)، در فضای اجتماعی پیش از انقلاب بنیان کن اطلاعات و اینترنت داشتیم، و هنوز هم به یاد داریم، که زندگی بدون اینترنت و گوشی های هوشمند و شبکه های اجتماعی در فضای مجازی، ماشین هایی که پایداری شون با کمک کامپیوترها انجام میشه، نه هندلینگ مکانیکی واقعی اونها (که شرایطی بوجود اورده، که در نتیجه ی اون؛ یک کیا K4 مدل امسال، از پورشه ۹۱۱ مدل ۱۹۸۹ میلادی پایدارتره! اما اگر اون سیستم های الکترونیکی که دارن کیا رو کنترل می کنن، به هر دلیل از مدار خارج بشن، آیا واقعا در اون شرایط هم، K4 ها روی جاده پایدار خواهند بود؟ نه به اندازه ی پورشه ۹۱۱ کاملا مکانیکی، بلکه حتی در حد و اندازه ی یک هوندا سیویک سال ۱۹۸۹!)، اسکرین های عظیم هوشمند، با قابلیت اتصال به اینترنت پرسرعت؛ و سیستم رانندگی اتوماتیک، بدون دخالت راننده، در یک خودروی برقی یا هیبریدی، نه تنها امکان پذیر؛ که بسیار هم لذت بخش و توأم با آرامش بود. دورانی که وقتی از خونه خارج می شدیم، و با ماشین جگوار xj6 سبز رنگ و تمام مکانیکی پدر، که باک های عظیمش رو، با بنزین بسیار با کیفیت لیتری ۱۵ تومن پر می کرد، و توی سرمای زمستون، بخاریش گرم بود، و در هرم گرمای تابستون، بوی گاز cfc کولرش، به معنای واقعی خنکمون می کرد، به مدرسه یا دانشگاه می رفتیم، و تا غروب از خونه دور می موندیم، کسی خبر نداشت کجا هستیم، و گوشی تلفن همراه آشغالمون دائم زنگ نمی خورد، تا اخبار اغلب مزخرف و یأس آور بهمون برسونه، و تنهایی مون واقعی؛ و متعلق به خودمون بود!
بله! امروز اون جگوار دیگه وجود نداره، و اون چیزی که تاتای هند، به اسم لندرور و رنجرور و جگوار، تحویل خلایق می ده، هیچ ارتباطی با اونچه که ما از این خودروها به یاد داریم، نداره! اما؛ قطعا سود گروه لندرور چندین برابر شده، و جگوار هم (حتی با همین لوگوی بی حس جدید؛ و اون کانسپت احمقانه و بی ربط صورتی رنگ!)، بالاخره و دوباره؛ جایگاه خودش رو، جهت سودآوری در بازارهای جدید بازتعریف خواهد کرد، و ما همچنان با نوستالژی هامون دلخوش خواهیم بود، در حالیکه مالک تاتا موتورز، پول هایی رو که از این محصولات از نظر ما بی ربط، و حتی مطلقا بد! بدست میاره، مثل اسکروچ روی هم می چینه، و از دیدن مناره های بلند بالای دلارهاش دلخوش می شه! تعداد زیادی کارمند و کارگر، بخش کوچکی از اون دلارها رو به خونه هاشون می برن، و دلخوش به بیمه های درمانی و امکانات اولیه ی نسبتا مناسب زندگی شون، بی توجه به تقسیم ظاهرا ناعادلانه این ثروت های عظیم، به واسطه ی امید به پیشرفت در سلسله مراتب کمپانی ای که در خدمت ش هستن؛ یا اقلا بخاطر شرایط معقول و نسبتا پایداری که دارن، راضی و خوشحال هستن.
مشتری ها هم که اگر رضایت نداشتن، فروش دیفندر اینقدر خوب نبود؛ و رنجرور هم پرفروش ترین خودروی لوکس دنیا نمی شد! یقین داشته باشید که جگوار هم، حالا با هر حربه ای که شده باشه، حتی شاید با چندین بار آزمون و خطایی، که پشتوانه ی امکان پذیر بودنش، سرمایه ی بی حساب و کتاب و بالیوودی تاتاموتورز هست، به فروشی که برای سودآور بودنش کفایت کنه؛ خواهد رسید. چرا؟ چون اون خریدارهایی که امروز دارن محصولات این کمپانی ها رو سوار می شن، از نسل نوستالژیک ما نیستن، که هنوز درگیر مفهوم خودرو؛ به عنوان یک عینیت ملموس کاملا مکانیکی هستیم، و اگر نهایتا ABS و ESP و ایربگ رو هم پذیرفته باشیم (که البته خیلی هامون حتی همین حد از دخالت الکترونیک رو هم قلبا نپذیرفتیم!)، به این دلیل هست که این ها خوشبختانه ابداعات خیلی جدیدی نیستن! برقی شدن نسل های جدید ماشین های مورد علاقه مون رو، که چیزی معادل کفر می دونیم، و عامل اجرای چنین نقشه های شومی رو، مفسد فی الارض! بلکه اینها عاشقان به قول خودشون “رخ” ماشین هستن (که گویا با ویژگی های ظاهری و عینی خودرو متفاوته، و بنده پس از تلاش بسیار، هنوز معنای دقیق اون رو نفهمیدم؛ چون حتی می شنوم که مثلا: این پژوی ۴۰۵ رخ داره؛ در حالی که اون یکی پژوی ۴۰۵، باور بفرمایید؛ همون ۴۰۵! رخ نداره!)، عاشق ماشین های “شاسی” هستن (که این واژه رو گویا در وصف کرامات عظیم SUV ها، Of Roader ها و بعضی Crossover ها تولید فرمودن، و برای بکاربرندگان اون تفاوتی نداره، که اون خودرویی که به واسطه ی تشبه به این واژه، براشون معیار کمال، و خداوندگار خودروهاست؛ یک ماشین دیفرانسیل جلو، با موتور یک و نیم لیتری بسیار ضعیف و ناهماهنگ، و گیربکس آشغال CVT هست، که بلندای شاسی اون، نه تنها نکته ی مثبتی نیست، که به واسطه ی بالا رفتن غیراستاندارد مرکز ثقل خودرو، حتی از نمونه های سواری مشابه هم، هندلینگ و عملکرد بسیار ضعیف تری داره!). اینها دیوانگان اسکرین های سرتاسری روی داشبورد، آپشن های بسیار زیاد و اکثرا غیرکاربردی حتی ظاهرا موجود، رشد تکنولوژی صنعت خودرو، به واسطه ی تلاش های خلاقانه و “انگیزشی” ایلان ماسک؛ و بسیار موارد دیگه ی مشابه اینها هستن! پس با لذت و افتخار سوار این محصولات خواهند شد…

2

1