رانندگی با مک‌لارن سولوس GT در پیست فرمول یک آمریکا

هایپرکار تک‌نفرهٔ مخصوص پیست مک‌لارن سولوس نشان می‌دهد که چرا برخی حاضر می‌شوند برای چند ساعت رانندگی در پیست، ۳.۳ میلیون پوند پرداخت کنند.

مک‌لارن در پیست فرمول یک آمریکا یا به‌طور مخفف COTA، رویدادی را با حضور خاص‌ترین مشتریانش ترتیب داده است. این‌ها خریداران خودروهای سری آلتیمیت یا هایپرکارهای مخصوص پیست مک‌لارن هستند. در پدوک پیست فرمول یک آمریکا ۲۰ نمونه مک‌لارن سنا به‌علاوهٔ چند P1 و مدل وحشی ۷۲۰S GT3X دیده می‌شود ولی من با این خودروها کاری ندارم. من اینجا هستم تا با جدیدترین خودروی مخصوص پیست مک‌لارن یعنی سولوس GT رانندگی کنم. سولوس GT هیچ ارتباطی با خودروهای جاده‌ای یا مسابقه‌ای کنونی مک‌لارن ندارد.

این یک خودروی تک‌نفرهٔ ۹۳۵ کیلوگرمی با شاسی فیبر کربنی اختصاصی، آیرودینامیک افراطی و پیشرانهٔ V10 تنفس طبیعی با ردلاین بیش از ۱۰ هزار rpm است که توسط شرکتی ساخته شده که هیچ‌گونه سابقهٔ همکاری با مک‌لارن نداشته است. پیشینهٔ این خودرو به سال ۲۰۱۰ و پروژه‌ای بازمی‌گردد که توسط طراح سابق مک‌لارن «راب ملویل» آغاز شد. این پروژه نهایتاً به ساخت مک‌لارن ویژن GT برای بازی گرن توریسمو در سال ۲۰۱۷ انجامید. مشتریان به این خودرو علاقهٔ زیادی نشان دادند و بدین ترتیب، سولوس ناگهان به یک پروژهٔ تولیدی تبدیل شد. مک‌لارن برای توسعهٔ این خودرو از شرکت KW اسپشیال پراجکت کمک گرفت. البته عجیب است که شرکتی که سوپراسپرت‌های فیبر کربنی و خودروهای فرمول یک تولید می‌کند، برای ساخت سولوس GT به کمک شرکت دیگری نیاز داشته باشد.

درهرحال، خلوص مهندسی در این ماشین غیرقابل‌انکار است. سیستم تعلیق سولوس GT مثل خودروهای فرمول یک یا LMP، در جلو از نوع پوشراد و در عقب پولراد است. شاسی از فیبر کربن و مثل خودروهای فرمول یک کاملاً با دست ساخته شده است. این خودرو همچنین از پیشرانهٔ ۵.۲ لیتری V10 اختصاصی خود که توسط شرکت Judd ولی با مشارکت مک‌لارن ساخته شده، به‌عنوان عنصری در شاسی استفاده کرده است. این پیشرانه ۸۴۰ اسب بخار قدرت دارد که با ایرباکس ویژه این رقم به ۸۷۰ اسب بخار می‌رسد. با وجود چنین قدرتی در کنار وزن ۹۳۵ کیلوگرمی و لاستیک‌های گودیر متعلق به خودروهای مسابقه‌ای، لپ تایم‌های سولوس را باید با جدیدترین هایپرکارهای لمان مقایسه کنیم.

خریداران سولوس صندلی مناسب خود را از کارخانه دریافت می‌کنند و غربیلک فرمان بر پایهٔ فرمان خودروی فرمول یک لندو نوریس شکل گرفته است. به گفتهٔ مک‌لارن، این خودرو به‌عنوان پلت‌فرمی عالی برای خریداران به‌منظور یادگیری در نظر گرفته شده است. پیشرانهٔ V10 خودرو قبل از آغاز به کار، به مدت ۴۵ دقیقه به پیش گرم کردن نیاز دارد. سولوس GT در ظاهر خیره‌کننده به نظر می‌رسد. با باز کردن کاناپی، این حس که در حال ورود به قلمروی ناشناخته‌ای هستم، بسیار ترسناک است. ورود به خودرو آسان است و موقعیت رانندگی هرچند به شکلی نیمه خوابیده است ولی به‌اندازهٔ آستون‌مارتین والکری افراطی به نظر نمی‌رسد و پدال‌ها و فرمان تنظیمات زیادی دارند.

در داخل کابین، حتی با وجود کلاه ایمنی، میدان دید به‌طور شگفت‌انگیزی عالی است که هدایت خودرو را بسیار آسان می‌کند. پیشرانهٔ V10 در گاراژ صدای وحشتناک بلندی دارد اما وقتی در کاکپیت ماشین هستید، اصلاً خشن و ترسناک به نظر نمی‌رسد و به‌طور عجیبی نرم احساس می‌شود. در سولوس خبری از کلاچ نیست. برای شروع حرکت دنده یک را درگیر می‌کنم، پدال گاز را تا ۲۰ درصد فشار می‌دهم و وارد پیت لین می‌شوم. فرمان سبک و فوق‌العاده دقیق است اما کاملاً با چابکی ذاتی خودرو هماهنگ است. رانندگی با سولوس تجربه‌ای کاملاً جدید و از جهاتی بیگانه احساس می‌شود ولی از سوی دیگر، همه‌چیز کاملاً طبیعی به نظر می‌رسد.

حتی در سرعت‌های محافظه‌کارانه‌تر، خودرو بسیار تیز، فوق‌العاده پایدار و فوق‌العاده چابک احساس می‌شود. موقعیت رانندگی مرکزی فوق‌العاده است، واکنش موتور حس بی‌وزنی به خودرو می‌دهد و گیربکس هفت سرعته سکوئنشال ضرایب دقیقی دارد. برای کسانی که به خودروهای جاده‌ای عادت دارند، حتی خودروهای بسیار خوب، واکنش‌های عالی سولوس بسیار هیجان‌انگیز است. این خودرو شما را کاملاً آزاد می‌گذارد. آزادانه ترمز کنید، سریع‌تر بپیچید و با اطمینان از تمام قدرت استفاده کنید. این یعنی حتی اگر توانایی‌های سولوس فراتر از توانایی‌های راننده باشد، می‌توانید به‌اندازهٔ توانایی‌های خود از خودرو بهره‌برداری کنید.

پیشرانهٔ V10 غرّان سولوس هم خیره‌کننده است. این موتور قدرت بسیار زیادی دارد، دور بسیار بالایی برای لذت بردن دارد و زمانی که تحت‌فشار قرار گیرد سروصدای بسیار زیادی هم دارد. این پیشرانهٔ V10 ساخت جاد انتخاب هوشمندانه‌ای از سوی مک‌لارن بوده است زیرا یکی از بهترین پیشرانه‌های درون‌سوز حال حاضر محسوب می‌شود. به خاطر همین ویژگی‌ها، پس از فقط تنها چند دور، توانستم بفهمم که چرا برخی فکر می‌کنند ۳.۳ میلیون پوند بهای ناچیزی برای چنین تجربهٔ فوق‌العاده‌ای است.

بااین‌حال، چیزی که می‌تواند ثروتمندان را در خرید سولوس GT با تردید مواجه کند، فورد GT MK IV است یعنی نسخه‌ای ویژه و مخصوص پیست از فورد GT که به‌منظور گرامیداشت پیروزی فورد در مسابقه لمان ۱۹۶۷ با الهام از GT40 MK IV ساخته شده است و شانس رانندگی با آن را هم تقریباً هم‌زمان با سولوس GT پیدا کردم؛ بنابراین، GT MK IV یا سولوس GT؟ این سؤال را شاید هیچ‌کس نپرسد زیرا در این بخش هیچ رقابت مستقیمی وجود ندارد و هرکدام از این سوپرکارهای مخصوص پیست، عطروطعم خاص خود را دارند. به همین دلیل، انتخاب برنده از بین این دو کار آسانی نخواهد بود.

پیشرانهٔ V10 تنفس طبیعی، صرف‌نظر کردن از سولوس را غیرممکن می‌کند اما از سوی دیگر، MK IV هم یک فورد GT است. این ماشین نه‌تنها در عقبهٔ خود میراث واقعی موتوراسپرت را دارد، بلکه در کنار خودروهایی ساخته شده است که در کلاس LM GT3 لمان مسابقه می‌دهند و از تکنولوژی کمک‌فنرهای مشترک با خودروهای فرمول یک استفاده می‌کند. همچنین هرچند سولوس هم ارتباط پررنگی با موتوراسپرت دارد ولی در قیاس با شجره‌نامهٔ اصیل فورد، کمی ضعیف به نظر می‌رسد. علاوه بر این، فورد ۱.۷ میلیون پوند ارزان‌تر است و برخلاف مک‌لارن، پس از مدتی نیاز به بازسازی پیشرانه نخواهد داشت.

به همین دلیل، هرچند همان‌طور که گفته شد، در این مقایسه نمی‌توان یک خودرو را انتخاب کرد ولی ترجیح شخصی من به سمت فورد است زیرا این یک GT اصیل است که باعث می‌شود در هنگام طلوع خروشید، رؤیای لمان را در سر داشته باشید. این ماشین از میراث شلبی و حتی انزو فراری نشأت می‌گیرد. سولوس GT و فورد GT MKV IV باهم از خط پایان عبور می‌کنند ولی لمان ۱۹۶۶ به ما یاد داد که همیشه فقط یک برنده وجود دارد.