کانسپت‌های فراموش‌شده: مرسدس بنز C112

مرسدس C112، سوپراسپرتی موتور وسط با پیشرانهٔ V12، درهای گالوینگ و آئرودینامیک فعال

چرا باید آن‌را به یاد داشته باشیم؟

C112 پیشرفت‌های تکنولوژیکی زیادی را برای مرسدس بنز به همراه داشت و به همین دلیل کانسپت مهمی است. از سوی دیگر، طراحی فوق‌العادهٔ این خودرو به همراه درهای گالوینگ آن بسیار جالب‌توجه هستند.

پس از ساخت چهار پروتوتایپ مختلف از مدل C111 در دههٔ ۷۰، حدود بیست سال بعد مرسدس بنز تصمیم به ساخت جایگزینی برای آن گرفت. این سوپراسپرت جدید که C112 نام گرفته بود، در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۹۱ رسماً رونمایی شد. در این سوپراسپرت نیز بار دیگر از درهای نمادین مرسدس موسوم به گالوینگ استفاده شده بود. این کانسپت اما به‌نوعی نسخهٔ جاده‌ای و قانونی خودروی مسابقه‌ای مرسدس-سائوبر C11 محسوب می‌شد؛ اما همان‌طور که اشاره شد، C112 به تکنولوژی‌های پیشرفتهٔ بسیار زیادی مجهز شده بود که بعدها از آن‌ها در محصولات تولیدی مرسدس بنز استفاده گردید.

C112 اولین محصول مرسدس بود که به سیستم تعلیق فعال مجهز شده بود. این سیستم که «کنترل فعال بدنه» نام گرفته بود، چندین سال بعد به خط تولید مرسدس بنز راه پیدا کرد و برای اولین بار در CL کلاس تولیدی سال ۱۹۹۹ مورداستفاده قرار گرفت. در C112 از تعلیق فعال هوشمندی استفاده شده بود که بر اساس اطلاعات دریافت شده از سنسورها، خود را تنظیم می‌کرد. برای این کار، هریک از چرخ‌های خودرو به ترکیبی از فنرها و سروُسیلندرهای هیدرولیکی مجهز شده بودند. در آن زمان مرسدس بنز اعلام کرد که این کانسپت در جاده‌ها سطح بی‌نظیری از پایداری را ارائه می‌کند. علاوه بر این، C112 به سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب هم مجهز شده بود که پویایی آن‌را افزایش می‌داد.

امروزه آئرودینامیک فعال در سوپراسپرت‌های سطح بالا ویژگی غیرمعمولی نیست اما در اوایل دههٔ ۹۰ این ویژگی نایابی بود؛ اما در همان دوران، مرسدس C112 در جلو و عقب به اسپویلرهای کاملاً قابل تنظیم مجهز بود که به‌صورت الکترونیکی کنترل می‌شدند تا ترکیب مطلوبی از ضریب آئرودینامیک پایین و داون‌فورس بالا ارائه گردد. علاوه بر این، اسپویلر عقب که در هنگام رانندگی معمولی بی‌حرکت بود، هنگام افزایش سرعت و یا هنگام عبور از پیچ‌ها بیرون می‌آمد. همچنین هنگام توقف از سرعت‌های بالا، این اسپویلر به‌عنوان ترمز هوایی عمل می‌کرد. این ویژگی، حدود دوازده سال پس از C112، برای اولین بار در سوپراسپرت تولیدی SLR مک‌لارن مورداستفاده قرار گرفت. یکی دیگر از افتخارات مهم C112 سیستم کروز کنترل هوشمند آن بود که بعدها در S کلاس W220 سال ۱۹۹۸ مورداستفاده قرار گرفت.

علاوه بر این، C112 از سیستم الکترونیکی پایش باد تایرها هم برخوردار بود که این سیستم هم چند سال بعد برای اولین بار در CL کلاس سال ۱۹۹۹ دیده شد؛ اما علاوه بر ویژگی‌ها و تکنولوژی‌های پیشرفته، C112 به پیشرانهٔ قابل‌توجهی هم مجهز بود. این موتور یک واحد ۶ لیتری V12 تنفس طبیعی با ۴۱۰ اسب بخار قدرت و ۵۸۰ نیوتن متر گشتاور بود که در میانهٔ خودرو نصب شده بود. با تکیه بر این موتور، C112 می‌توانست ظرف تنها ۴.۹ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر در ساعت رسیده و نهایتاً به حداکثر سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند؛ اما با وجود اینکه حتی مرسدس بنز ۷۰۰ سفارش خرید برای C112 دریافت کرده بود، این سوپراسپرت فوق‌العاده هرگز به تولید نرسید. البته مرسدس بنز تلاش کرده که با کمک سائوبر راهی برای تولید C112 پیدا کند اما متأسفانه نهایتاً پروژهٔ تولید آن لغو شد.