بمان و مبـــارزه کن

تصمیم گرفتیم بدون درنظر گرفتن کلاس خودروها یا مشخصه فنی آنها، چهار دستگاه از برترین سوپراسپرت‌های جهان را در یک گروه قرار داده و با هم مقایسه کنیم. خودروهایی که برای این منظور انتخاب شد را در تصویر زیر مشاهده می‌کنید: مرسدس‌بنز SL65 AMG سری سیاه، لامبورگینی مورچیه‌لاگو LP640 ، شورولت کوروت ZR1 و دوج وایپر SRT10.

به جز سری سیاه مرسدس که به عنوان مدل ۲۰۱۰ حضور داشت، مابقی خودروها مدل ۲۰۰۹ میلادی بودند. هدف ما یافتن این نکته بود که نسبت به هزینه پرداختی، کدام خودرو بیشترین امکانات را در اختیار مالکش قرار می‌دهد. با ما همراه این تست زیبا که توسط Car&Driver منتشر شده بمانید تا همه چیز را به چالش بکشیم!

**** مقام چهارم: دوج وایپر SRT10 مدل ۲۰۰۹ ****

نسل سوم دوج وایپر از سال ۲۰۰۳ به صورت رودستر و مدل کوپه آن نیز از سال ۲۰۰۶ راهی بازار شد. سال ۲۰۰۸ میلادی کرایسلر فاز دوم نسل سوم آنرا آغاز نمود. در فاز دوم، حجم پیشرانه‌ V10 آن از ۸.۳ لیتری به ۸.۴ لیتر افزایش یافت. سپس سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها نیز برای اولین‌بار به وایپر افزوده شد. سایر بهبودهای صورت گرفته بر روی این خودرو کرایسلر را بر آن داشت تا فاز دوم نسل سوم وایپر را به عنوان نسل چهارم معرفی کند.

در وایپر SRT10 نیز که برپایه نسل چهارم بهبود یافته، قدرت ۵۰۰ اسبی نسل گذشته وایپر به ۶۰۰ اسب‌بخار افزایش یافت. همچنین گیربکس Tremec خودرو از مدل T56 به مدل T6060 تغییر کرد تا شتاب صفرتاصد آن به کمتر از ۳.۴ ثانیه و حداکثر سرعتش نیز به ۳۲۵ کیلومتر برساعت برسد. سیستم تعلیق و نوع تایرها نیز تغییر یافتند.

یکی از مهم‌ترین تغییرات صورت گرفته در نسل چهارم وایپر عدم استفاده از خروجی‌های ماتریسی سیستم اگزوز سابق بود که دمای کابین را به صورت خنده‌داری افزایش می‌داد! در سیستم اگزوز نسل چهارم وایپر هرچند این مشکل برطرف شده اما بازهم در پیمودن مسافت‌های طولانی گرمای کابین حس می‌شد که میل ما را به روشن‌کردن کولر خودرو بیشتر می‌کرد. افزودن کنترل‌کننده گشتاور دیفرانسیل GKN نیز پایداری خودرو را بیشتر از گذشته نشان می‌داد.

SRT10 در هنگام تست توانست در زمان رسیدن به سرعت صد پابه پای کوروتZR1 و مرسدس SL65 حرکت کند اما در ادامه مسیر و برای رسیدن به یک‌چهارم مایل بخت تنها با او یار بود چرا که با اختلافی در حدود ۰.۱ ثانیه، زودتر از بقیه به انتهای این مسیر رسید. در میزان تحمل شتاب جانبی، SRT10 از میان چهار خودروی موجود، با ثبت عدد ۱.02g به رتبه دوم دست یافت. وایپر همچنین ۱۸.۱ لیتر بنزین در شهر و ۱۰.۷ لیتر در جاده سوزاند که به لحاظ پرمصرف‌ترین عضو گروه می‌توان آنرا بعد از مورچیه‌لاگو LP640 قرار داد.

درحالیکه مدل‌های استاندراد وایپر با حدود قیمتی ۶۴,۰۰۰ دلار آغاز می‌شوند، مدل SRT10 موجود در تست بیش از ۹۸,۰۰۰ دلار قیمت داشت اما با این حال ارزان‌ترین عضو گروه ما بود. SRT10 با کاپوت بسیار کشیده خود، کابینی کوچک، رنگ قرمز بدنه و همچنین وجود دو نوار سفید رنگ به قیمت ۳۰۰۰ دلار، اگرچه بیشتر از آمریکایی دیگر گروه یعنی ZR1، در زمان انجام تست جلب توجه می‌کرد اما با این حال به رتبه‌ای بهتر از چهارم دست نیافت.

شاید بپرسید چرا؟ چیدمان اجزای کابین SRT10 فوق‌العاده ساده و بدون هیچ هیجانی بود. سوار و پیاده‌شدن از آن نیز تمرکز ذهن بالایی می‌خواهد؛ چرا که فضای موجود مابین فرمان و صندلی و سقف کوتاه آن به هیچ‌وجه در تناسب با قامت اکثر افراد روی کره زمین نیست! و اگر بی‌تعارف بگوییم، در آن احساس راحتی نمی‌کنید. گرمای کابین SRT10 که ناشی از سیستم اگزوز آن بود، در کنار تلاش‌های مداوم ما برای فهمیدن اینکه سیستم راهیبای خودرو بالاخره چگونه کار می‌کند، همگی مزیدی بر علت شده بودند تا ما در نزدیک‌ترین پارکینگ از دست این مار خطرناک خلاص شویم!

جمع‌بندی: وایپر حقیقتا یک موجود خشن بود، رانندگی با آن کار هرکسی نیست و صبر و تحمل بالایی می‌خواهد، با داشتن صندوق‌باری که حدود ۴۲۴ لیتر حجم داشت اگرچه بیشترین فضای بار از میان چهار خودروی موجود به خود اختصاص داد اما به‌نظر می‌رسید که بیشتر برای ماجراجویی آختر هفته‌ها در حوالی تگزاس مناسب است.

****  مقام سوم: مرسدس بنز SL65 AMG سری سیاه مدل ۲۰۱۰  ****

همیشه با شنیدن نام AMG ناخودآگاه تصویر خودرویی اسپرت از مرسدس بنز در ذهنمان نقش می‌بندد. اما وقتی صحبت از سری سیاه (black series) می‌شود همه‌جای ذهنمان تیره‌وتار شده و دیگر چیزی نمایان نیست . . .

سری سیاه برای نخستین‌بار با مدل SLK55 AMG معرفی شد. سپس با مدل CLK55 AMG که بیش از ۱۴۰ هزار دلار قیمت داشت در اواخر سال ۲۰۰۷ آمد. حال نوبت به سومین سری سیاه رسید که همین SL65 AMG موجود در تست ماست. از SL65 سری سیاه، دقیقا ۳۵۰ دستگاه تولید شد که ۱۵۰ واحد آن تنها مختص ایالات‌متحده بود.

قوی‌ترین عضو گروه ما کسی جز SL65 نبود. مهندسان AMG در این خودرو علاوه‌بر فیبرکربن، از پلاستیک‌های تقویت‌شده نیز برای سپر جلو، کاپوت، صندوق عقب و از همه مهم‌تر در سقف ثابت این خودرو که جایگزین نمونه‌های هاردتاپ سابق شده، استفاده کرده‌اند. SL65 دارای پیشرانه‌ای V12 به حجم ۶ لیتر است که استفاده از دو توربوی بزرگ، قدرت آنرا به مرز ۶۶۱ اسب‌بخار می‌رساند. دیسک‌های ترمز جلویی آن ۱۵.۴ اینچ و در عقب ۱۴.۲ اینچ بود که برای مهار عصبانی‌ترین عضو گروه ما کاملا منطقی به نظر می‌رسید.

رینگ‌های آلومینیومی SL65 نیز در جلو ۱۹ اینچ و در عقب ۲۰ اینچی بودند که به ترتیب با تایرهای ۲۶۵ میلی‌متری و ۳۲۵ میلی‌متری دانلوپ پوشانده شده‌اند. گیربکس پنج سرعته تیپ‌ترونیک SL65 دارای چهار حالت مختلف است؛ دستی M1، دستی M2 که تعویض‌ها را ۲۰ درصد سریعتر از M1 انجام می‌دهد، Comfort و Sport. درحالت دستی تعویض‌دنده‌ها به کندی صورت می‌گرفت؛ درست مثل فرمان و پدال ترمز که حساسیت قابل قبولی نداشتند.

درحالیکه در مابقی SLها سیستم کنترل پایداری تنها دو حالت روشن/خاموش را داراست در SL65 این سیستم در صورت روشن بودن به حالت sport نیز مجهز شده تا اندکی بیشتر از حالت استاندارد اجازه انجام حرکات خطرناک را به راننده خودرو بدهد. باله عقبی خودرو نیز به محض عبور از سرعت ۱۲۰ تا حدود 12cm جابجا می‌شد تا پایداری این مرسدس ۱۹۱۴ کیلوگرمی که سنگین‌ترین عضور گروه بوده را افزایش دهد.

SL65 خودرویی است که مرسدس برای رانده‌نشدن آنرا ساخته! درحالیکه SL65 AMG به صورت استاندراد قیمتی در حدود ۱۹۸,۰۰۰ دلار دارد، افزودن پسوند BlackSeries ناگهان قیمت آنرا تا ۱۰۰,۰۰۰ دلار افزایش می‌دهد بگونه‌ای که نمونه موجود در تست بیش از ۳۰۴,۰۰۰ دلار می‌ارزید. اما سوال اینجاست آیا تغییرات داده شده ارزش این بهای اضافی را داشت؟ متاسفانه خیر.

****  مقام دوم: لامبورگینی مورچیه‌لاگو LP640 مدل ۲۰۰۹  ****

مورچیه‌لاگو مدت زمان بیشتری نسبت به دوج وایپر در خط تولید قرار داشته پس احتمالا تجربیات بیشتری باخود دارد! این خودرو اگرچه از سال ۲۰۰۱ مهمان بازارهای جهانی است اما اصل و نسب آنرا باید در کنتاچ‌های ۱۹۷۴ میلادی جست‌وجو نمود. لامبورگینی در سال ۲۰۰۷ برای نخستین‌بار نسخه‌های LP آنرا روانه بازار کرد و اولین مدل تولیدی نیز LP640 نام گرفت که موتوری ۶.۵ لیتری V12 با قدرت ۶۳۲ اسب‌بخار داشت.

سواری چندین ساعته‌ با LP640 به ما نشان داد که همیشه علم بهتر از ثروت نیست! برخلاف سه خودروی دیگر، وقتی به آهستگی LP640 را در خیابان‌ می‌رانید، خواهید دید که سرنشینان خودروها و علی‌الخصوص عابران ناخودآگاه لنز دوربین موبایل‌هایشان را به سمت شما می‌گیرند؛ حتی آنهایی که دوربینی دم‌دستشان نیست هم با گفتن « خدای من ! » به خودشان اعتماد به نفسی کاذب می‌دهند!

نشستن درون LP640 درست مثل پوشیدن یک کاپشن تمام چرم ایتالیایی است؛ مهم نیست که این کاپشن واقعا شما را گرم می‌کند یا نه؛ مهم‌ این است که همه زیرچشمی شما را به یکدیگر نشان می‌دهند.

LP640 در زمان تست توانست پس از پیمودن ۵۰.6m از سرعت ۷۰ مایل (112km/h) به حالت سکون برسد. این لامبو در شهر مصرفی در حدود ۲۳.۵ لیتر داشت که حریص‌ترین خودروی گروه ما در خالی‌کردن هرچه زودتر جیب مالک ثوتمندش بود. شنیدن صدای آن به تنهایی ارزش سه خودروی دیگر گروه را داشت! صدای عجیبی که از دور ۳۰۰۰ آغاز شده و تا رسیدن به 8500rpm نیز دست بردار شما نیست.

LP640 پس از SL65 ، سنگین‌ترین خودروی گروه بود که توانست شتاب جانبی ۱.0g را در پیچ‌ها تحمل کند. البته با درنظر گرفتن دودیفرانسیل بودن آن چنین عددی غافلگیرمان نکرد. حال نوبت جواب‌دادن به طرفداران لامبوست؛ چرا LP640 به مقام دوم رسید؟ ساده است، چون نمونه موجود در تست بیش از ۴۴۰,۰۰۰ دلار قیمت داشت و اصلا نباید به این تست می‌آمد!

****  مقام نخست: شورولت کوروت ZR1 مدل ۲۰۰۹  ****

کوروت ZR1 اواخر ۲۰۰۸ و به عنوان مدل ۲۰۰۹ راهی بازار شد. ZR1 به محض عرضه خود لقب گرانترین و سریعترین کوروت ساخته شده تا آن زمان را به خود اختصاص داد. بدنه‌ای فیبرکربنی، ترمزهای گران‌قیمت کربن/سرامیکی و پیشرانه small-block جنرال‌موتورز، همه‌چیز را برای یک شروع خوب آماده کردند. موتور این آمریکایی ۶.۲ لیتری V8 سوپرشارژ از سری LS9 شورولت و با قدرت خروجی ۶۳۸ اسب‌بخار است.

ZR1 با تحمل ۱.07g بیشترین شتاب جانبی گروه را از آن خود کرد که موجب تعجب ما شد. همچنین توانست با طی مسافت 43m از سرعت ۷۰ مایل (112km/h) به سرعت صفر برسد که این مقدار ۳.5m کوتاه‌تر از SL65 است. ZR1 همچنین کم اشتهاترین خودروی گروه در میزان مصرف سوخت بود بگونه‌ای که با سوزاندن ۱۶.۸ لیتر در سیکل شهری همه را خوشحال کرد!

اگر با ZR1 سپربه سپر LP640 حرکت کنید، صدای سیستم اگزوز اسپرت کوروت براحتی در نعره‌های لامبو گم می‌شود اما بازهم نباید از فشردن پدال گاز هراسی داشته باشید چرا که در تست ما، ZR1 به لطف بهترین نسبت قدرت به وزن، توانست با ثبت رکورد ۱۴ ثانیه، زودتر از سه خودروی دیگر از حال سکون به سرعت ۱۴۰ مایل برساعت (225km/h) برسد.

گیربکس دستی شش سرعته خودرو در هنگام تعویض‌ها بسیار سریع عمل می‌کرد و پاسخ‌های آن اگرچه به سرعت گیربکس نیمه اتومات LP640 نبود اما بازهم با هر تعویض در صندلی‌ها فشرده می‌شوید!

ZR1 یک سوپراسپرت شهری است که برخلاف LP640 و SL65 و SRT10 ، برای استفاده روزانه بیشتر از همه انعطاف‌پذیر بود. قیمت پایه‌ای شورولت کوروت ZR1 حدود ۱۱۰,۰۰۰ دلار است یعنی حدودا دو برابر کوروت‌های معمولی. اما نمونه موجود در تست بیش ۱۲۳,۰۰۰ دلار قیمت داشت. نکته جالب‌تر آنکه بازار نمونه‌های دست‌دوم آن بسیار پر رونق است بگونه‌ای که معمولا کمتر از ۶۰,۰۰۰ دلار خریدوفروش نمی‌شود.

و سخن آخر: جنرال‌موتورز با ساخت ZR1 نشان داد که با قیمتی به مراتب پایین‌تر از اکثر برندهای اروپایی می‌توان خودرویی بسیار خاص و با توانایی‌های بیشتر را تولید کرد. اگر با شکل و شمایل این خودرو که هیچ خشونتی در او موج نمی‌زند مشکلی ندارید، شورولت کوروت ZR1 بهترین انتخاب شما به لحاظ توانایی‌های فنی در برابر هزینه پرداختی ازمیان سه مدل دیگر است.