داستان جالب تولید مرسدس 500E با کمک پورشه

به نظر می‌رسد درباره W124 به عنوان یکی از محبوب‌ترین و بهترین سدان های تاریخ مرسدس بنز کم‌کاری شده است؛ اما امروز با کمک جیسون کامیسا می‌خواهیم تاریخچه یکی از نسخه‌های این نسل یعنی 500E را بررسی کنیم.

این خودرو که توسط پورشه و برای رقابت با ب‌ام‌و M5 در اتوبان مهندسی شده بود در نهایت به چیزی بسیار فراتر از سدانی اسپورت با پیشرانه‌ای بزرگ بدل شد. در واقع 500E به یکی از بهترین سدان های آلمان تبدیل شد و این موضوعی قابل‌توجه است.

زمانی که W124 معرفی شد از طراحی انقلابی سود می‌برد آن‌هم در زمانی که مهندسان مرسدس آزادی عمل مناسبی داشتند. این خودرو ضریب درگ ۰.۲۶ داشت و کیفیت ساخت مناسب را با سیستم‌های ایمنی زیاد همراه کرده بود؛ اما مرسدس با رقبایی از شرق روبرو شده بود به گونه‌ای که لکسس با LS400 در بازار حضور داشت و در طول یک شب حدود یک‌چهارم فروش مرسدس را دزدیده بود. به این موارد باید پاسخی الزامی به E34 540i و M5 از باواریا را نیز اضافه کرد.

راه‌حل این مشکل قرار دادن نیروگاهی ۸ سیلندر در W124 بود اما نه هر ۸ سیلندری! پیشرانه M119 همان پیشرانه پایه‌ای بود که در بطن سائوبر C9 پیروز مسابقات لمانز قرار داشت. این پیشرانه نه تنها قدرت و قابلیت اطمینان خود را اثبات کرده بود بلکه روی داینو عملکرد بهتری را نشان داد.

اما ریل‌های فریم W124 به اندازه‌ای نازک بود که نمی‌توانستند به راحتی پیشرانه را در آن جای دهند و به همین خاطر باید اصلاحاتی انجام می‌شد. مشکل این بود که مهندسان مرسدس قبلاً به دنبال رقابت با ژاپنی‌ها بودند.

راه‌حل مرسدس همکاری با پورشه و دسترسی به بازوی مهندسی آن بود. این راه‌حلی بسیار عالی تلقی می‌شد زیرا خود پورشه به خاطر افت فروش زیاد در آمریکا به‌شدت نیازمند سرمایه بود.

با پهن‌تر شدن ریل‌های فریم یک مشکل دیگر پدیدار شد. با قدرت ۳۲۲ اسبی این پیشرانه ۸ سیلندر ۵ لیتری مرسدس باید سیستم تعلیق و ترمزهای مدل پهن‌تر SL را نصب می‌کرد. این امر نیازمند بچه گلگیرهایی بود که باعث تمایز 500E از سایر مدل‌های W124 شد. البته 500E در این حالت به حدی پهن شده بود که نمی‌توانست در خط تولید ژرمن‌ها جای گیرد. به همین خاطر دوباره پورشه فرا خوانده شد و وظیفه تولید این سوپر سدان را بر عهده گرفت.

البته کامیسا می‌گوید این خودرو را نباید حاصل همکاری مرسدس-پورشه بدانیم. اگرچه پورشه مهندسی بخش‌های مهمی از 500E را انجام داده و مونتاژ نهایی را نیز بر عهده گرفت اما برخلاف آئودی RS2 آوانت، قطعات و طراحی پایه همگی توسط مرسدس تأمین شده بودند.

همچنین این تقسیم وظایف جزو کاراترین روش‌های تولید نبود. کل فرایند ۱۸ روز طول کشید که حتی با استانداردهای آن زمان نیز طولانی بود. بدنه 300E بایستی برای اصلاحات به مقر پورشه فرستاده می‌شد سپس در اختیار مرسدس برای رنگ‌آمیزی قرار می‌گرفت. پس از آن نیز کارخانه دیگر پورشه کار مونتاژ نهایی را انجام می‌داد و سپس تأییدیه‌ها و تحویل نهایی توسط مرسدس صورت می‌گرفت.

این یکی از چندین دلیلی است که قیمت 500E حدود ۳۵ درصد بیشتر از ب‌ام‌و M5 بود. این خودرو با قیمت ۸۸ هزار دلاری عرضه شد؛ اما با همین مبلغ شما مالک یکی از بهترین سدان‌های تاریخ می‌شدید. با شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعت ۵.۵ ثانیه‌ای، 500E خودرویی فوق‌العاده سریع بود. همچنین برخلاف دیگر مرسدس‌های مجهز به نیروگاه‌های بزرگ، 500E همانند یک سدان اسپورت تمام‌عیار رفتار می‌کرد.