سرنوشت ناوهای هواپیمابر پس از بازنشستگی چیست؟

شاید برای شما هم این سؤال پیش آمده باشد که سرنوشت ناوهای هواپیمابر پس از اتمام خدمت و بازنشستگی چه خواهد بود.


نیروی دریایی آمریکا از سال ۱۹۲۲ تاکنون ناوهای هواپیمابر را به خدمت گرفته است. قبل از این داستان شنیدنی اولین ناو هواپیمابر آمریکا یعنی یو اس اس لانگلی را در پدال بازگو کرده‌ایم و از آن زمان ناوها به‌طور مداوم رشد کرده و به عنوان پرچم‌داران دریاها انجام‌وظیفه کرده‌اند. البته طول عمر ناوهای هواپیمابر متفاوت بوده و برای مثال یو اس اس لانگلی به مدت ۲۹ سال روی دریا قرار داشته و در سال ۱۹۴۲ غرق شده است. همچنین ناو یو اس اس رنجر فقط ۱۲ سال خدمت کرده است. با این وجود، استفاده از ناوهای هسته‌ای باعث شده طول عمرشان به حداقل ۵۰ سال برسد.

بازنشستگی ناوهای هواپیمابر که در واقع به معنی از رده خارج شدن آن‌هاست فرایند خاصی دارد. در این حالت ناو راهی بندر شده و قطعات آن از هم جدا می‌شود. برخی از ناوها به کشورهای دیگر فروخته می‌شوند و آمریکا بجای اوراق کردن ناو می‌تواند مبلغی را به دست آورد. البته در برخی موارد و پس از باز کردن تمامی قطعات کاربردی و قابل‌استفاده ناو، نیروی دریایی این کشور ساختار باقی مانده ناو را به موزه اهدا می‌کند تا عموم مردم از آن بازدید کنند. همین اتفاق برای یو اس اس میدوی رخ داده و در سن‌دیه‌گو کالیفرنیا می‌توان آن را دید. البته نیروی دریایی آمریکا خلاقیت‌هایی هم در این زمینه داشته است. زمانی که فرایند از رده خارج کردن ناو یو اس اس فارستال آغاز شد، قرار بود این ناو به یک موزه تبدیل شد اما در نهایت تصمیم گرفته شد یو اس اس فارستال غرق شده و به جزیره‌ای مصنوعی بدل گردد؛ اما حتی این تصمیم هم تغییر کرد و در نهایت ناو موردبحث به یک شرکت ثالث جهت اوراق سپرده شد؛ اما سرنوشت ناوهای هسته‌ای چه خواهد بود؟

باید گفت از رده خارج کردن یک ناو هواپیمابر هسته‌ای پیچیده‌تر از ناوهای قدیمی است زیرا در این ناوها راکتورهای هسته‌ای بکار رفته‌اند و دارای مواد رادیواکتیو خطرناکی هستند. زمانی که یک ناو هسته‌ای بازنشسته می‌شود، پسماندهای هسته‌ای آن باید با نهایت دقت و بر اساس دستورالعمل‌های اداره حمل‌ونقل آمریکا حمل و زیر نظر اداره انرژی این کشور کنار گذاشته شود. اولین ناو هسته‌ای آمریکا که از رده خارج شد یو اس اس اینترپرایس نام دارد هرچند ناوهای هسته‌ای دیگری نیز بازنشسته شده‌اند. این ناو از زمان بازنشستگی در سال ۲۰۱۲ در بندر ویرجینیا پهلو گرفته است؛ اما باید گفت این نوع ناوها به موزه تبدیل نمی‌شوند.

آمریکایی‌ها در نهایت تصمیم گرفتند ناو یو اس اس اینترپرایس را اوراق کرده و از قطعات کاربردی آن مجدداً استفاده نمایند. در چند سال آینده ناو کلاس نیمیتز هم سرنوشت مشابهی خواهد داشت. این دو ناو شاید مشابه هم باشند اما ناو اینترپرایس از ۸ راکتور هسته‌ای استفاده می‌کند درحالی‌که ناو کلاس نیمیتز دارای ۲ راکتور است. سخنگوی فرماندهی سیستم‌های دریایی آمریکا می‌گوید:

ناوهای اینترپرایس و نیمیتز از نظر ابعاد و متریال خطرناک سطح پایین مشابه یکدیگر هستند اما در بخش طراحی تفاوت‌های قابل‌توجهی دارند و روش بازنشستگی آن‌ها نیز همین تفاوت‌ها را نشان خواهد داد

فعلاً برنامه‌ای برای تبدیل ناوهای هسته‌ای به موزه وجود ندارد اما شاید عموم مردم اجازه بازدید از ناوهای یو اس اس نیمیتز یا یو اس اس آیزنهاور را در سال ۲۰۲۷ یعنی زمان بازنشستگی آن‌ها داشته باشند. بد نیست بدانید در حال حاضر ۵ ناو شناور آمریکایی به موزه تبدیل شده‌اند. نیروی دریایی این کشور در سال ۱۹۴۳ ناو یو اس اس اینترپید را به کار گرفت و در مارس ۱۹۷۴ نیز برنامه اوراق آن اعلام شد اما خیریه اینترپید تلاش‌های زیادی برای تبدیل این ناو به موزه انجام داد و سرانجام نیز همین اتفاق رخ داد. ناو یو اس اس یورک تاون هم به بخشی از موزه دریایی پاتریوت پوینت تبدیل شده است. به این لیست باید ناوهای یو اس اس لافی، یو اس اس لکسینگتون و یو اس اس میدوی را اضافه کرد.