تجربه رانندگی با محصولات میتسوبیشی و دی‌اِس در نمایشگاه خودروی تهران

نمایشگاه بین‌المللی خودروی تهران فرصت مغتنمی بود تا فعالان مختلف این عرصه گام‌های تازه‌ای در جهت شناخته شدن و جا افتادن خود بین مردم بردارند. شرکت آرین موتور هم به‌عنوان نماینده رسمی دو برند DS و میتسوبیشی در ایران از این مهلت استفاده و با تهیه یک برنامه تست درایو عمومی، محصولات مختلف خود را در اختیار مردم قرار داد تا بتوانند آن‌ها را از نزدیک مورد بررسی قرار دهند. در این میان برای ما هم فرجه‌ای فراهم شد تا خودروهای هر دو برند را به‌صورت کوتاه و گذرا آزمایش کنیم. آنچه در ادامه می‌خوانید حاصل این دیدار نیمروزی است.

دی‌اِس ۵ (مدل ۲۰۱۶)

اگر به خاطر داشته باشید دی‌اِس ۵ را تابستان امسال به‌صورت مفصل آزمایش کردیم و جوانب مختلف آن را سنجیدیم. به همین دلیل کاملاً برایمان آشنا بود. چرم مرغوب سِمی آنِلین، اِرگونومی مناسب داشبورد، کنسول میانی و سقف، امکانات پیشرفته، سامانه‌های کمکی هوشمند و عملکرد درخور توجه پیشرانه و جعبه‌دنده در کنار هم رانندگی با این هاچبک بزرگ را به تجربه‌ای لذت‌بخش بدل ساخته‌اند. ۵ در مانورها و رانندگی پرفشار تا حد زیادی گوش به فرمان شماست و درواقع پشت ظاهر لوکس خود ته‌مایه‌ای اسپرت و تندخو هم دارد. همزمان، تعلیق بسیار نرم و عایق‌بندی خوبِ کابین محیطی آرام را فراهم کرده و هیچ‌گونه تنش محسوسی به سرنشینان وارد نمی‌شود.

مهم‌ترین مشکل دی‌اِس ۵ بسته بودن و خفگی اتاق، طراحی سوال برانگیز ستون‌های A و C، شیشه عقب کوچک و فضای کم صندلی‌های عقب برای افراد قدبلند است. غیر از این موارد، باقی قسمت‌ها رضایتتان را جلب می‌کنند و مشکل عمده‌ای به چشم نمی‌خورد. بار دیگر باید تکرار کنم که این فرانسوی خاص خودرویی متفاوت، آرام و چابک است و توانایی‌های خوبی در چنته دارد.

دی‌اِس 5LS (مدل ۲۰۱۶)

دومین خودرو مورد بررسی 5LS بود. به‌محض قرارگیری روی صندلی، راحتی فوق‌العاده آن نظرتان را جلب می‌کند. کیفیت عالی چرم، طرح بند ساعت بخش مرکزیِ تکیه‌گاه و نشیمن و ارگونومی مناسب، این صندلی‌ها را به یکی از بهترین نمونه‌های موجود در بازار ایران بدل کرده‌اند. به‌جرئت می‌توان گفت راحتی و آرامش صندلی‌های 5LS بین سدان‌های این گروه قیمتی (داخل کشور) واقعاً کم‌نظیر و شاید بی‌نظیر است. اگر نگاهی به پوشش قسمت‌های مختلف بیندازید خود را میان انبوهی از چرم، فلز و چوب طبیعی خواهید یافت. مواد مورداستفاده برای تودوزی اتاق در سطح بالایی قرار داشته و برخلاف خودروهای کره‌ای و بعضاً ژاپنی، نمره قبولی کامل دریافت می‌کنند.

پیشرانه ۱.۶ لیتری توربو با فشار یک دکمه به‌آرامی روشن می‌شود. فرمان خوش‌دستِ چرمی کاملاً تحت امر است و فرامین راننده را با نرمی تمام اجرا می‌کند. به لطف سامانه تعلیق کارای خودرو هنگام رانندگی به‌ندرت پیش می‌آید که متوجه دست‌اندازها و برجستگی‌های سطح مسیر حرکت شوید. سواری کاملاً نرم بوده و جای هیچ گله‌ای باقی نمی‌گذارد. سر پیچ‌ها هم چسبندگی خوب است و تعادل عمودی تا حدودی قابل‌قبول به نظر می‌رسد؛ اما سرنشینان ردیف عقب ثبات چندان مناسبی ندارند. از دیگر ویژگی‌های مثبت این سدان لوکس فرانسوی می‌توان به دید مناسب به اطراف، چابکی، تحت فرمان بودن و امکانات رفاهی خوب مثل دوربین دید عقب، سامانه تشخیص نقاط کور، صندلی‌های عقب با قابلیت خم شدن تا ۳۰ درجه، ترمز پارک برقی، صفحه‌نمایش ۷ اینچی لمسی، ESP، خروجی USB و سامانه تهویه هوای اتاق اشاره کرد. لگ زیاد توربو، شتاب اولیه کند و ترمزهای نه‌چندان قوی نیز مهم‌ترین نقاط ضعف آن به شمار می‌روند.

میتسوبیشی ASX (مدل ۲۰۱۷)

ASX برای مدل سال ۲۰۱۷ فیس لیفت شده و در بخش دماغه با مدل‌های پیش از خود متفاوت است. قوای فنی نیز همچنان از بلوک چهار سیلندر ۲ لیتری ۱۶ سوپاپ MIVEC سابق با توان ۱۴۷ اسب بخار تأمین می‌گردد.

داخل اتاق، متأسفانه از مواد خیلی باکیفیتی استفاده نشده و بجز دور غربیلک فرمان، پوشش صندلی‌ها و چند نقطه دیگر، در باقی قسمت‌ها پلاستیک فشرده غالبیت کامل دارد. صندلی‌ها نسبتاً راحت هستند اما بدن را در خود نگه نمی‌دارند. طراحی مناسب ستون‌ها و شیشه جلو هم دید کافی موردنیاز راننده را فراهم کرده و موجب تسلط بیشتر وی بر زوایای مختلف می‌شود.

در بحث رانندگی دو نکته مهم اما متفاوت به چشم می‌خورد: اول، ASX یک کراس‌اوور جسور و ماجراجو است و به لطف پاسخ‌های سریع پدال گاز و جعبه‌دنده، در مانورها و حرکات تندوتیز تا حد زیادی به نیازتان پاسخ می‌دهد. دوم، سامانه تعلیق آن‌قدر خشک است که حتی ریگ‌های کوچک روی آسفالت را هم کاملاً حس می‌کنید. با این وضع حتی در سفرهای روزمره درون‌شهری هم مشکل خواهید داشت و ازآنجاکه خیابان‌های شهر دریایی از دست‌اندازها هستند، در زمان کوتاهی خستگی به سراغتان خواهد آمد.
پدال‌های تعویض پشت فرمان، علمکرد قابل‌قبول مجموعه پیشرانه و جعبه‌دنده، پایداری مناسب در مواقع حساس و تجهیزات ایمنی و رفاهیِ رضایت‌بخش چندی از ویژگی‌های مثبت این خودرو را تشکیل می‌دهند. از نکات منفی آن نیز می‌توانم به سامانه تعلیق به شدت خشک، کیفیت پایین متریال داخلی و طراحی کمی خسته‌کننده (مخصوصاً در بخش عقب) اشاره کنم.

میتسوبیشی میراژ (مدل ۲۰۱۷)

میراژ، ته‌تغاری خانواده میتسوبیشی، طی مدت حضور خود در بازار ایران توانسته با تکیه بر دو فاکتور مهم مصرف سوخت کم و امکانات مناسب محبوبیت خوبی دست‌وپا کند. ازآنجایی‌که شخصاً علاقه خاصی به کامپکت‌های شهری دارم، رانندگی با این ژاپنی ۱۲۰۰ سی‌سی ۷۹ اسب بخاری ریزنقش برایم بسیار لذت‌بخش بود. صندلی‌ها راحت هستند و داشبورد و غربیلک فرمان به‌گونه‌ای طراحی شده که همه‌چیز درست زیر دستان شماست. از کیفیت اتاق که بگذریم، سواری، حس قابل‌توجه و خاصی ندارد و کاملاً معمولی و منطقی است. شتاب‌گیری و ترمزها در حد یک خودروی کوچک درون‌شهری بوده و نباید انتظار عملکرد چشمگیری از آن داشت. سامانه تعلیق نسبتاً نرم عمل می‌کند، اما با التفات به کلاس خودرویی میراژ، می‌توانست بهتر از این باشد. مجموعه رینگ و لاستیک ۱۷۵/55R15 با ابعاد بدنه متناسب‌اند و در مواقع لزوم چسبندگی قابل‌قبولی دارند. عایق‌بندی اتاق اما جالب به نظر نمی‌رسد، چون در طول تست صدای بیرون به‌طور خفیف اما مستمر داخل اتاق شنیده می‌شد.

یکی از نکات جالب میراژ، فضای مناسب ردیف عقب است که با توجه به اندازه کلی خودرو یک ویژگی مثبت به حساب می‌آید. دیگر نکته قابل‌ذکر مصرف سوخت ترکیبی حدود ۵ لیتر می‌باشد که برای رفت‌وآمد روزمره (نسبت به خودروهای بنزینی) فوق‌العاده است. از تجهیزات و امکانات این کوچولوی دوست‌داشتنی می‌توان ورود بدون کلید، استارت دکمه‌ای، ABS و EBD، فرمان الکتریکی تلسکوپی، شش کیسه هوا (جلو، جانبی، پرده‌ای)، ایموبیلایزر، چراغ‌ روشنایی در روز (DRL)، صندلی‌‌های تاشو عقب، کامپیوتر سفری دقیق، بلوتوث و خروجی USB، گرم‌کن صندلی‌های جلو و آینه‌های جانبی، دوربین دید عقب و حسگر پارک عقب سفارشی را نام برد.

در مجموع میتسوبیشی میراژ ۲۰۱۷ با طراحی بیرونی زیبا، ابعاد جمع‌وجور، رنگ‌بندی بسیار متنوع، مصرف سوخت کم و تجهیزات ایمنی و رفاهی مناسب یکی از گزینه‌های خوب و معقول بازار خودروی کشور است که البته با برچسب ۷۹ میلیونی، گران به نظر می‌رسد. قدرت ۷۹ اسب بخاری پیشرانه ۱.۲ لیتری آن برای مصارف معمول شهری کفایت می‌کند و اگر توقعاتتان را زیاد بالا نبرید، غالب نیازهایتان را برطرف خواهد ساخت.

میتسوبیشی اوتلندر (تیپ ۳-مدل ۲۰۱۶)

پس از وقفه‌ای کوتاه برای استراحت و عکاسی، سراغ تنها شاسی‌بلند جمع رفتیم. ابهت و تفاوت ذاتی اوتلندر با دیگر محصولات میتوبیشی از همان لحظه اول سوار شدن کاملاً هویداست و ارتفاع زیاد از سطح زمین آن را پررنگ‌تر می‌کند. مواد بکاررفته در کابین به نسبت ASX و میراژ کیفیت بهتری دارند و کمتر دلتان را می‌زنند. فضای کلی اتاق برای انواع جثه‌ها جادار و فراخ است. غربیلک فرمان هم به‌خودیِ‌خود زیبایی خاصی دارد و راننده را به یک تجربه لذت‌بخش دعوت می‌کند.

با فشردن دکمه گرد 4WD روی کنسول میانی وضعیت انتقال نیرو را به 4WD Eco تغییر دادم. شتاب اولیه متوسط بود و چنگی به دل نمی‌زد. سر پیچ‌های عادی و U شکل فشار زیادی به خودرو آوردم و هربار با عملکرد هوشمند، دقیق و کنترل‌شده آن مواجه شدم. با وجود ارتفاع ۱۷۱۰ میلی‌متری پایداری خودرو در چرخش‌ها و مانورها فوق‌العاده است. حتی با چرخاندن پی‌درپی فرمان به چپ و راست در مسیر مستقیم اصلا احساس خطر نمی‌کنید؛ انگار که لاستیک‌ها به زمین میخ شده‌اند و به‌هیچ‌وجه هوای کنده شدن ندارند. فرمان با دقت عمل کرده و تعویض دنده‌ها در حالت خودکار بسیار سریع انجام می‌شود. اتاق ‌عایق‌بندی خوبی دارد و سروصدای بیرون کمتر مواقعی به داخل نفوذ می‌کند. اگر بخواهم سواری و عملکرد فنی اوتلندر را در یک جمله خلاصه کنم باید بگویم که مجموعه بلوک ۲.۴ لیتری ۱۷۰ اسب بخاری، جعبه‌دنده CVT (با قابلیت تعویض دستی دنده‌ها) و سامانه 4WD قدرتمند پتانسیل بالایی داشته و به‌راحتی می‌تواند انواع مختلف سطوح را پشت سر بگذارد.

این عملکرد چشمگیر همچنین با فهرست نسبتاً کاملی از تجهیزات شامل ترمز جلو و عقب دیسکی، سامانه‌های کنترل پایداری و کنترل کشش، ترمز اضطراری کمکی، قفل دیفرانسیل، هفت کیسه هوا، کروز کنترل، چراغ‌های تمام LED، حسگر پارک عقب، آینه‌های جانبی برقی، کنسول میانی صندلی‌های عقب، تهویه دوگانه، درب برقی صندوق بار و… تکمیل می‌شود تا در سفرهای داخل و خارج شهر چیزی کم و کسر نداشته باشید.

میتسوبیشی لنسِر (۱.۸-مدل ۲۰۱۷)

آخر از همه نوبت به لنسِر رسید؛ همان نام باسابقه و کهنه‌کار ژاپنی که امروزه به‌عنوان یکی از نمادهای اصالت در دنیای خودرو شناخته می‌شود.
نمای ظاهری برای مدل ۲۰۱۶ کمی تغییر کرد و به سبک کنونی محصولات میتسوبیشی نزدیک‌تر شد. ازآنجاکه نسخه Evolution در کشورمان یافت نمی‌شود مجبوریم دلمان را به همین مدل ۱.۸ لیتری چهار سیلندر خوش کنیم. طراحی اتاق همان سبک و سیاق ساده موجود در سایر برادرانش را دنبال کرده اما یک تفاوت عمده دارد و آن روح جنگجو و خاص نهفته در کالبد خودرو است. پس از سوار شدن احساس می‌کنید پشت فرمان یک سدان اسپرت تندوتیز نشسته‌اید و پتانسیل زیادی برای تاختن دارید.

برای بیدار کردن لنسر باید از سوییچ استفاده کنید؛ چراکه خبری از دکمه استارت نیست. پیشرانه ۱.۸ لیتری با صدای خفیفی روشن می‌شود و در حالت آماده‌باش قرار می‌گیرد. شتاب‌گیری (در مقایسه با دیگر مدل‌ها) در زمان معقولی انجام می‌شود که البته فرصت کافی برای ثبت دقیق آن وجود نداشت. سرعت عمل چشمگیر پیشرانه راننده را برای ماجراجویی و تاخت‌وتاز بیشتر تهییج می‌کند. چسبندگی خودرو طی مانورها و عبور سریع از پیچ‌ها حقیقتاً قابل‌توجه است. پدال‌های بزرگ پشت فرمان کاملاً تحت امر راننده هستند و به‌محض اشاره انگشت دنده را تعویض می‌کنند. واکنش پدال‌های گاز و ترمز هم دقیق بوده و در کنار فرمان برقی هوشمند، تجربه سواری لذت‌بخشی را به ارمغان می‌آورند.

لنسر ۲۰۱۷ برخلاف کنسول ساده‌ای که دارد، به سامانه‌ها و امکانات متنوعی مجهز شده که ایموبیلایزر، هفت کیسه هوا، کمربند ایمنی سه نقطه‌ای (مجهز به پیش کشنده در ردیف جلو)، تهویه مطبوع خودکار، برف‌پاک‌کن و شیشه‌شوی مجهز به حسگر باران، دوربین دید عقب، آینه‌های جانبی برقی با گرم‌کن، حسگر پارک عقب، سانروف برقی، تنظیم برقی صندلی راننده، گرم‌کن و تهویه صندلی‌ها، رینگ آلومینیومی ۱۸ اینچی، چراغ جلو زنون مجهز به تنظیم ارتفاع خودکار و چرخش هماهنگ با فرمان، چراغ روشنایی در روز، کروز کنترل و شیشه بالابر برقی عقب بخش مهم آن را تشکیل می‌دهند.

در خاتمه باید گفت خوشحالیم که طی چند سال اخیر تعدادی از برندهای روز دنیا توسط نمایندگی‌های رسمی به کشور راه یافته و با ارائه امکانات جدیدی همچون تست درایو عمومی فضای جدی‌تری به بازار خودرو بخشیده‌اند. امید است با مرتفع شدن شرایط قیمت‌گذاری طیف وسیع‌تری از مردم توانایی خرید خودروهای وارداتی را پیدا کنند و “لبخند رضایت از خودرو” بر لبان تعداد بیشتری از هم‌وطنانمان نقش ببندد.