تاریخچه‌ میتسوبیشی لنسر اِوولوشن (قسمت دوم و آخر)

جملات «از بچگی حتی موقعی که اسم برند ماشین‌ها رو بلد نبودم، میتسوبیشی رو دوست داشتم.»، «فقط یه جمله میتونم بگم: اوو یعنی عشق,,,, عشق یعنی اوو…» و «عاشقتم میتسو … هرچقدم بی‌خیال ماشینات باشی بازم عاشقتم» آشنا به نظر نمی‌رسند؟ این‌ها نظرات خود شما پدالی‌ها در مورد میتسوبیشی لنسر اوولوشن است که در قسمت اول این تاریخچه برایمان نوشتید! چرا بعضی از کمپانی‌ها و «برند» ها این چنین در ذهن و خاطرات ما جای گرفته‌اند؟ چرا وقتی به کودکی‌مان رجوع می‌کنیم، اغلب تصاویر خاصی را به یاد داریم؟ بگذریم… به دومین و آخرین جلسهٔ «تاریخچهٔ میتسوبیشی لنسر اِوولوشن» خوش آمدید.

راستی، اگر هنوز قسمت اول این کلاس تاریخ را نخوانده‌اید،‌ پیشنهاد ما این است که هرچه سریع‌تر و قبل از مطالعهٔ ادامهٔ این متن، آن را از اینجا بخوانید.

از به هم پیوستن سه فندق ژاپنی، چه چیزی خواهیم داشت؟
یک فندق بزرگ؟ یا یک فندق با سه سر؟

میتسوبیشی لنسر اوولوشن نسل هفتم:

اووی نسل هفتم از یک پلتفرم سدان جدید و البته دقیقاً در چهارچوب نسخهٔ قبلی، اوولوشن ۶، بهره می‌برد.

پیتر لیون- مجلهٔ خودرو و راننده

به تصویر پایین نگاه کنید، آیا تغییرات ظاهری آن را نسبت به نسل قبلی پیدا کردید؟ میتسوبیشی لنسر اوولوشن ۷ ضمن صاف‌تر کردن گلگیرها و از بین بردن زوایا و طراحی خشن، به دلیل استفاده از پلتفرمی بر پایهٔ لنسر سدی‌ای سال ۲۰۰۱ از نظر ابعاد نیز نسبت به نسل(های) قبلی افزایش پیدا کرده است. هرچند این خودرو کمی «بزرگ‌تر» از نسل‌های قبلی است، اما هنوز هم نشانگر تفکر ژاپن نسبت به خودروهای رالی است و به همین دلیل این افزایش ابعاد در جهت بهبود اصول آئرودینامیک و وضعیت کلی خودرو اعمال شدند،‌ نه صرفاً حرکت به سمت علاقه و خواستهٔ بازار. هرچند اووی ۷ هنوز هم یک خودروی کامپکت دوست‌داشتنی است، اما گول ظاهرش را نخورید. شاید از لحاظ اسب‌های بخار، این نسل از قدرتی برابر نسخهٔ مخصوص Tommi Makinen اووی ۶ بهره می‌برد، اما گشتاور آن به ۲۸۲ پوند-فوت (معادل ۳۸۳ نیوتن‌متر) در ۳۲۰۰ دور موتور رسیده است! این کوچولو حسابی قدرتمند است!

در آخر شاید بد نباشد که به تکنولوژی‌های بکار رفته در این نسل نیز اشاره‌ای داشته باشیم. در این نسل شاهد استفاده از سیستم Yaw (کنترل انحراف فعال)، ABS و دیفرانسیل جلو و عقب بهبودیافته و اسپرت‌تر، توزیع نیروی ترمز الکترونیکی و دیسک‌های ترمز باکیفیت برمبو نیز هستیم. در نهایت، شاید هنوز هم ظاهر این خودرو همان حس «قدیمی» بودن را پس از مدتی استفاده به شما القا کند، اما فراموش نکنید که همین اصالت طراحی میتسوبیشی است که نظرات اول این مطلب را -که با هم خواندیم- بوجود آورده است!

اووی ۷؛ ستارهٔ سینما و بازی‌های ویدئویی

سال ۲۰۰۳ بود که یونیورسال پیکچرز قسمت دوم سری فیلم‌های محبوب سریع و خشن (Fast & Furious) را با کمک میتسوبیشی منتشر کرد! شاید با خود بگویید که: «میتسوبیشی را چه به صنعت فیلم‌سازی و هالیوود؟». در حقیقت یکی از شخصیت‌های اصلی این نسخه از فیلم، همین میتسوبیشی اووی نسل هفتم بود که به‌عنوان یکی از خودروهای برایان آ کانر (با بازی پائول واکر) به ایفای نقش می‌پرداخت! هرچند همین کافی بود تا اوو به‌عنوان معروف‌ترین پرفورمنس‌کار وقت خود بر سر زبان‌ها بیفتد، اما پس از انتشار نسخهٔ سوم فرنچایز محبوب بازی ویدئویی Gran Turismo (که در انحصار کنسول‌های پلی‌استیشن است) و معرفی بیش از ۱۰ مدل مختلف از اوو در لیست خودروهایش بود که تقاضای عرضهٔ این خودرو سر به آسمان کشید! تبریک می‌گویم اوو، تو یک ستارهٔ سینما و بازی‌های ویدئویی نیز هستی!

میتسوبیشی لنسر اوولوشن نسل هشتم:

میتسوبیشی بالاخره لنسر اوولوشن را ژانویهٔ پیش در نمایشگاه ماشین لس‌آنجلس به آمریکا معرفی کرد!

-دن پاند، مجلهٔ خودرو و راننده

سال ۲۰۰۳

بالاخره ژاپنی‌ها به تقاضای آمریکایی‌ها جواب مثبت دادند و پس از یک دهه، نسل هشتم اوو را در طی نمایشگاه ماشین لس‌آنجلس معرفی کردند. البته میتسوبیشی تنها ژاپنی حاضر در این نمایشگاه نبود و سوبارو نیز با WRX به سراغ بازار آمریکا آمده بود. هفتهٔ خیلی خوبی بود! سوبارو WRX و اووی نسل هشتم دوشادوش هم به رقابت می‌پرداختند؛ میتسوبیشی دائماً حول برتری ۴۴ اسب‌بخاری‌اش نسبت به سوبارو تبلیغ می‌کرد و سوبارو هیچ حرفی برای گفتن نداشت. اما خوشی مدیران میتسوبیشی خیلی زود در دیترویت (طبق گفتهٔ شاهدین) به خراشیدن صندلی‌ها تبدیل شد؛ سوبارو غول ۳۰۰ اسب‌بخاری‌اش را تحت نام WRX STi معرفی کرد!

اما جالب است که بدانید در مقایسه‌ای که مجلهٔ خودرو و راننده بین سوبارو WRX STi و میتسوبیشی لنسر اوولوشن نسل هشتم انجام داد، برندهٔ بی‌چون‌وچرا اووی ۸ بود! طی تجربهٔ دن پاند، موتور DOHC (میل‌سوپاپ‌رو) ی ۲ لیتری اوولوشن به‌راحتی با کمک توربوشارژش حتی بیشتر از ۲۹ اسب‌بخاری که بین این ۲ خودرو فاصله بوده را جبران می‌کرده است. تنها نکتهٔ منفی که در مورد اوولوشن نسل هشتم ایراد شده، طراحی داخلی آن است که باز هم به طرز تفکر ژاپنی‌ها برمی‌گردد. همین حالا هم طراحی داخلی ژاپنی‌ها از بسیاری از رقیبان غربی و حتی کره‌ای خود ضعیف‌تر است.

میتسوبیشی لنسر اوولوشن MIEV (که فعلاً تنها یک کانسپت باقی مانده است!)

طی نمایشگاه‌های خودروی سال ۲۰۰۵ میلادی بود که میتسوبیشی با نمایش کانسپتی از یک خودرو با ۴ موتور الکتریکی (۱ موتور برای هر چرخ) و یک دسته باتری که این موتورها را تغذیه می‌کردند، جایگزین احتمالی آینده‌نگرانهٔ سری لنسر اوولوشن را معرفی کرد. نام این خودرو که هنوز رنگ واقعیت به خود ندیده، میتسوبیشی لنسر اوولوشن MIEV است. به هر حال با توجه به تمرکز فعلی میتسوبیشی به حوزهٔ انواع خودروهای هیبریدی و الکتریکی، دور از انتظار نیست که روزی سری لنسر اوولوشن با همین تکنولوژی‌ها به خیابان‌ها بازگردند! حداقل امیدواریم!

میتسوبیشی لنسر اوولوشن نسل نهم:

آوریل سال ۲۰۰۵ میلادی است و میتسوبیشی برای اولین بار نسل نهم لنسر اوو را در نمایشگاه خودروی نیویورک معرفی کرد. تغییرات ظاهری خارجی نسبت به نسل قبل به چند مورد کوچک مانند طراحی جدید گلگیرهای جلو و عقب، بالهٔ عقب جدید و چرخ‌های آلومینیومی مستحکم و البته سبک‌تر (۳/۳ پوند) خلاصه می‌شود. طبق گزارش مجلهٔ خودرو و راننده در همان سال، تغییرات ملایمی چون آلومینیومی شدن پدال‌ها، پوشش فیبر کربنی پنل داشبورد و صندلی‌های چرم و شبه جیر ساخت ریکارو (Recaro- سازندهٔ صندلی معروف اروپایی) نیز در داخل کابین خودرو دیده می‌شود.

اما در زیر کاپوت آلومینیومی نسل نهم اوو، هنوز هم همان موتور 4G63T آخرین نفس‌های خود را می‌کشد؛ این موتور با بهبودها و بهینه‌سازی‌های مهندسان میتسوبیشی حالا با افزایش ۱۰ واحدی از ۲۸۶ اسب‌بخار بهره می‌برد. همچنین گشتاور این نسل نیز با ۳ واحد افزایش به ۳۸۹ نیوتن‌متر رسیده است. هرچند این رویهٔ «پیشرفت اندک نسبت به نسل قبل» همواره سرلوحهٔ میتسوبیشی بوده است، اما باید قبول کنیم که نسل ۹، هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای برای خرید یک خودروی جدید نبود! شاید میتسوبیشی از همین دوران بوده که قصد توقف تولید لنسر اوو را داشته است!

در آخر هم بد نیست که به یکی از مدل‌های فرعی لنسر اوو بپردازیم؛ لنسر اوولوشن واگن که تنها در ژاپن به تعداد چند هزار تولید شد و به فروش رسید. شاید میتسوبیشی قصد سنجش بازار برای «خانوادگی» تر کردن این نسل را داشته است. نظر شما چیست؟

میتسوبیشی لنسر اوولوشن نسل دهم:

تجارت همین است! میتسوبیشی لنسر اوولوشن ۱۰ هیچ شباهتی به نسل‌های قبلی‌اش ندارد! بزرگ‌تر، جدی‌تر و خشک‌تر، سنگین و البته کم‌سرعت‌تر از اووی قبلی است. وقتی تمام بازار «تغییر» را فریاد بزنند، همین پیش می‌آید! مثلاً یکی از مواردی که دیگر اصلاً لذت قبل را ندارد، فرمان‌پذیری حساس و اسپرت خودرو بود که البته دیگر در این نسل شاهدش نیستیم!

-مایکل آستین، مجلهٔ خودرو و راننده

نسل دهم و آخر لنسر اوولوشن در حالی در سال ۲۰۰۸ معرفی و عرضه شد که دیگر هیچ شباهتی با نسل‌های پیشینش نداشت. درست است که آمار فروش نسل‌های قبلی از تکراری شدن آن‌ها حکایت داشتند، اما میتسوبیشی به کل فلسفه و هر چیزی که پدربزرگان اوو را موفق کرده بود، فراموش کرد و خب، در نهایت هم شکست خورد! البته این لنسر اوولوشن «کاملاً جدید و تغییر یافته»، تمامش نکات منفی نبود و منتقد مایکل آستین معتقد است که این خودرو، حال بیشتر بر روی رانندگان «عادی» تر تمرکز کرده و تجربهٔ رانندگی نرم و راحت‌تری را به همراه دارد.

بالاخره موتور دوست‌داشتنی و باتجربهٔ 4G63T نیز بازنشسته شد و میتسوبیشی به استقبال موتور ۴ سیلندری ۲ لیتری توربوشارژ جدیدش بنام رمز 4B11 رفت. این موتور آلومینیومی با تغییراتی که در چرخهٔ کار و زمان‌بندی سوپاپ‌هایش ایجاد شده بود موفق شد تا به‌راحتی رکورد «بیشترین اسب‌بخار» را در تاریخ میتسوبیشی لنسر اوولوشن برجای بگذارد. نسل دهم اوو با ۲۹۵ اسب‌بخار و گشتاور ۴۰۰ نیوتن‌متری‌اش قوی‌ترین اوولوشن تاریخ است؛ حیف که پس از آن هیچ اووی جدیدی به قصد چالش نسل دهم تولید نشد. این خودرو در ۲ مدل ۵‌ سرعتهٔ دستی بنام GSR و ۶ سرعتهٔ اتوماتیک بنام MR روانهٔ بازار شد.

ای‌کاش اشتباهات میتسوبیشی در نسل دهم به پایان می‌رسید. اما متأسفانه شاید برچسب قیمتی میتسوبیشی لنسر اوولوشن نسل ۱۰ بزرگ‌ترین اشتباه سازنده به شمار می‌رفت؛ به‌طوری‌که مجلهٔ راننده و خودرو به‌وضوح تعجب خود را از قیمت این خودرو در همان سال ۲۰۰۸ اعلام کرد:

شروع قیمت مدل MR میتسوبیشی لنسر اوولوشن نسل ۱۰ حتی از BMW 335i نیز بیشتر است! ۴۱.۵۱۵ دلار! چه خبر است میتسوبیشی؟

اما این آخرین اشتباه «گران‌قیمت» میتسوبیشی نیست! به قول مایکل آستین «همه‌چیز این خودرو گران است! مخصوصاً وقتی‌که به مصرف سوخت آن نگاهی بیاندازید!». حقیقت هم چیزی جز این نبوده و نیست! این سدان که روزی طلایه‌دار کلاسش بود، همانند یک SUV بنزین می‌خورد و با مصرفی معادل ۱۶/۶ و ۱۲/۸ لیتر در هر کیلومتر برای به ترتیب شهر و جاده، جیب هر راننده‌ای را به‌سرعت خالی می‌کرد.

باک بنزین ۵۵ لیتری این خودرو اصلاً سیر نمی‌شود!‌ کمتر سدانی با چنین مصرف سوختی وجود دارد. ای‌کاش حداقل قیمت این خودرو مناسب‌تر بود، یا اصلاً امکانات و به‌روزرسانی‌هایش بیشتر بود! اصلاً چه می‌شد که هم قیمتش مناسب بود و هم امکاناتش؟

میتسوبیشی دیگر در مسابقات رالی جهانی شرکت نمی‌کرد و حقیقتاً اصلاً اهمیتی هم به این چیزها نمی‌داد! موج تقاضای خودروهای کامپکت اسپرت کم‌کم رنگش را می‌باخت و در کنار همهٔ این‌ها، اوو روزبه‌روز گران‌تر می‌شد! دیگر چه انتظاری دارید؟ فروش اوو هر روز کمتر از دیروز می‌شد و سرنوشت این سری خودروهای دوست‌داشتنی در هاله‌ای از ابهام به سر می‌برد.

بالاخره میتسوبیشی تیر خلاص را با یک کانسپت «نهایی» شلیک کرد. دیگر آینده‌ای برای اوویی که ما می‌شناختیم وجود نداشت. اگر واقعاً میتسوبیشی توانایی تولید یک اوو با ۴۷۳ اسب‌بخار را داشت، چرا آن‌را زودتر اجرایی نکرد و تنها روی برچسب کانسپت نهایی به ذکر آن کفایت کرده بود؟ میتسوبیشی بسیار خوب و پرانرژی شروع کرد، روند پیشرفتش مناسب بود و مسیر درستی را در پیش گرفته بود، اما ناگهان سیاست‌هایش به کلی عوض شد! واقعاً چه آینده‌ای در انتظار لنسر اوولوشن است؟ نظر اغلب رسانه‌ها و متخصصان این حوزه، یک کراس‌اور بر پایهٔ نسل بعدی میتسوبیشی اوت‌لندر اسپرت است. مطمئناً قدرتمند خواهد بود، اما دیگر اوویی که ما می‌شناختیمش نخواهد بود.

تبریک می‌گویم. شما تاریخچهٔ میتسوبیشی لنسر اوولوشن را کامل مطالعه کردید. الآن همانند مهندسانی که پشت این خودرو بودند از آن خبر دارید! به‌عنوان جایزه، شما را به مشاهدهٔ چند تصویر از میتسوبیشی لنسر اِوو در حال انجام کارهایی که برای همان هم ساخته شده بود، دعوت می‌کنم:

نظرتان چیست؟ باز هم مانند قسمت قبلی، از خاطراتتان بگویید. ما در پدال منتظر تک‌تکشان هستیم!

منبع: Car And Driver