همواره شاهد صحنههایی هستیم که در آنها هموطنان موتورسوارمان به دلیل بیاحتیاطی حوادثی را رقم میزنند که منجر به تلفات جانی و یا نقص عضو میگردد. طبق آمارهای منتشرشده سالانه ۵۰۰۰ موتورسوار در ایران جان خود را از دست میدهند که یکسوم آنها در بازهٔ سنی ۱۸ تا ۲۴ سال قرار دارند. همچنین علت اصلی مرگ ۵۰ تا ۷۰ درصد از این افراد ضربه به سر است و این یعنی آمار مرگومیر موتورسواران میتوانست با استفاده از کمی پلاستیک و یونولیت (کلاه کاسکت) کاهشی چشمگیر داشته باشد. متأسفانه شاهدیم که موتورسواران با علم به اینکه قرار است موتور خود را بهطور غیرمسئولانه بتازانند باز هم از گذاشتن کلاه کاسکت امتناع میکنند. حال آنکه این کلاه میتواند آنها را از مرگ، ضایعات مغزی و دفرمه شدن چهره که همگی فاجعه محسوب میشوند، حفظ کند. تخمین زده میشود که در ۹۰ درصد این تصادفات موتورسوار مقصر باشد.
این آمارها مخصوص ایران نیست و در کشورهای غربی نیز نتایج مشابهی ثبت شده است طبق تحقیقی که توسط اداره نظارت بر حمل و نقل امن بزرگراههای آمریکا (NHTSA) در سال ۲۰۱۳ انجام شده، میزان تلفات موتورسواران به ازای مسافت پیموده شدهٔ یکسان ۲۶ برابر (!) رانندگان خودروهای سواری بوده است که بسیاری از آنها را موتورسواران تازهکار و کمتجربه تشکیل میدهند. اوج فاجعه وقتی آشکار میشود که این نکته را در نظر بگیرید که تعداد سرنشینان خودروها هنگام تصادف از موتورسیکلتها بیشتر است و این بدان معنی است که خطر موتورسواری از ۲۶ برابر خودرو سواری هم بهمراتب بیشتر است. یکی از عوامل میزان بالای این تصادفها در دسترس بودن موتورسیکلتهای سوپر اسپرت با قیمتهای ناچیز است بهطوری که با مبالغی حدود ۱۳ هزار دلار (نزدیک ۳۰ میلیون تومان در زمان نگارش) میتوان موتورهایی با سرعت بالای ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت و شتاب صفر تا صد ۳ ثانیه تهیه کرد! یکی از نتایج قابل توجه این تحقیق هم این است که کلاه کاسکت بهطور متوسط احتمال مرگ راکب را نزدیک به ۴۰ درصد کاهش میدهد. متأسفانه بسیاری از موتورسواران به کلاه کاسکت به دید وسیلهای حیاتی نگاه نکرده و از نمونههای بسیار بیکیفیت آن استفاده میکنند که نه جنس مناسبی دارند و نه از تمام صورت محافظت میکنند. در صورت استفاده از کلاههای با کیفیت امید آن میرود که نرخ کاهش تلفات آن از این هم بیشتر شود. کلاه کاسکت باید همواره از نوع کامل، با محافظ فک ثابت و جنس مناسب تهیه شود.
در شکل زیر نمونه یک کلاه کاسکت مناسب را میبینید:
اگر شما یک راکب موتورسیکلت هستید ناراحت نباشید. دنیا آنقدر تیرهوتار نیست! راههایی هستند که میتوانید از بسیاری از حوادثی که در مسیر زندگیتان کمین کردهاند در امان بمانید. علاوه بر کلاه ایمنی، یکی از چیزهایی که باعث میشود صدمات ناشی از تصادف کاهش یابد لباس موتورسواری است. این لباسها مجهز به ضربهگیرهایی هستند که آسیب را به حداقل میرسانند و همچنین با رنگهای متنوع کمک میکنند که رانندههای کم-حواس شما را ببینند. موتورسیکلتها اندازهٔ کوچکتر، زاویه دید ۱۸۰ درجه، قدرت مانور بیشتر و ترمزهایی قویتر (به غیر از موتورهای طرح هوندا کلاسیک) از اتومبیلهای عادی (خصوصاً خودروهای وطنی) دارند که همگی نکات بسیار مثبتی در پیشگیری از تصادف هستند.
این را بدانید که وظیفه سالم به مقصد رسیدن به عهدهٔ شماست زیرا این موتورسوار است که در هرگونه تصادفی بیشترین خسارت جسمی را دریافت میکند. بگذارید رازی را با شما در میان بگذارم: جان شما برای هیچ غریبهای بیشتر از خودتان ارزش ندارد. اگر شما حاضر نباشید برای نجات جان خود نکات ایمنی را رعایت کنید، از هیچکس انتظار نداشته باشید برای نجات جانتان این کار را بکند. میخواهیم در سایت پدال به ۱۰ مورد از حوادث متداولی که جان موتورسواران را میگیرد پرداخته و راه جلوگیری از آنها را در طول روزهای آتی بررسی کنیم. امید است با رعایت این نکات حوادث کمتری گریبان موتورسواران آیندهنگر را بگیرد.
- قفل شدن چرخ جلو:
در حال شکستن آخرین رکورد ثبتشدهٔ سرعت موتورتان هستید که ناگهان یک عابر پیاده یا یک اتومبیل راه شما را سد میکند، بلافاصله با چنگ و دندان به جان دستهٔ ترمز بینوا افتاده و تا به خود بیایید میبینید که روی زمین افتادهاید، مقداری پوست انداختید و موتورتان هم در حال تمرین اسکی روی آسفالت است. دلیل آن این است که بهمحض لیز خوردن چرخ، نیروی اصطکاک که تا این لحظه وظیفهٔ نگاهداشتن موتور در مسیر حرکت را به عهده داشت از این لحظه به بعد تنها صرف کاهش سرعت موتور شده و دیگر از لغزش چرخ در جهت عمود بر حرکت جلوگیری نخواهد کرد که این دقیقاً همان مکانیسم دستی کشیدن با خودرو است با این تفاوت که دیگر خبری از تعادلِ حاصل از وجودِ چهار چرخ نیست.
راه پیشگیری: خیابان پیست سرعت نیست و شرایط لازم برای رانندگی سرعتی را ندارد. حتی اگر فرض کنیم که مهارت فردی در موتورسواری بسیار زیاد و بیمانند باشد باز هم عملکرد وی به قوانین فیزیک محدود است و این یعنی در سرعتهای بالا برای جلوگیری از برخورد، نه میتوان مانوری داد و نه ترمزی گرفت. به همین دلیل کسانی که چنین عاداتی در رانندگی دارند در حال قمار کردن روی جان خود بوده و دیر یا زود شانسشان تمام میشود. به یاد داشته باشید اینکه در شرایط عادی تصادفی نداشته باشید وظیفهٔ شماست و هنر خاصی ندارد. هنر رانندگی در این است که در شرایط غیر ایده آل و زمانی که شخص دیگری اشتباهی مرتکب شده با پیشبینی و تبحر از بروز حادثه جلوگیری شود.
هر موتورسواری باید قبل از هر چیز نحوهٔ صحیح ترمز گرفتن را بیاموزد. اگر هنوز هنر ترمز گرفتن را یاد نگرفتهاید مکان امنی پیدا کرده و با سرعتی نزدیک ۴۰ کیلومتر بر ساعت ترمز چرخ جلو و عقب را بهطور همزمان بگیرید. از ترمز آرام شروع کرده و کمکم شدت آن را بیشتر کنید تا جایی که چرخها شروع به لیز خوردن کنند. از لحظهٔ آغاز قفل شدن چرخ کمتر از یک ثانیه وقت دارید تا ترمز را رها کنید در غیر این صورت احتمال دارد زمین بخورید. بنابراین باید آماده باشید تا در صورت لیز خوردن موتور پای خود را روی زمین بگذارید. از آنجا که سرعتتان پایین است نباید کنترل موتور از دستتان خارج شود. یک تکنیک کاربردی این است که ابتدا فقط با انگشت سبابه ترمز بگیرید که گشتاورش محدود است سپس با دو انگشت سمت چپ و پس از آن با سه انگشت تا جایی که موتور در آستانهٔ لغزش قرار گیرد. پس از آن باید همواره ترمزهای شدید خود را مانند تمرینهایتان بگیرید بهطوری از ۸۰ تا ۹۰ درصد ظرفیت ترمزتان استفاده شود و بر غریزهٔ خود که میخواهد ترمزها را تا آخر بگیرد غلبه کنید زیرا این کار باعث قفل شدن چرخها، لیز خوردن موتور و درنهایت زمین خوردن راکب میشود که در سرعتهای بالا وضعیت را از آنچه که هست وخیمتر میکند.
اگر بودجهٔ شما محدود نباشد میتوانید موتورسیکلتی برای خود تهیه کنید که دارای تکنولوژی ترمز ABS باشد و کلک این قضیه را یکبار برای همیشه بکنید. نکتهای که باید به آن توجه داشته باشید این است که عملکرد ترمز برخی از موتورها تا حدی قوی است که در هنگام ترمز گیری با آنها باید وزن خود را تا جای ممکن عقب بیندازید تا از واژگونی و معلق زدن آنها جلوگیری کنید.
در ویدیوی زیر میتوانید اشتباهات مربوط به قفل کردن ترمز جلو و ترمز بسیار شدید را مشاهده کنید
shahryar
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴قسمت اخر فیلم بیچاره گیر کد زیر موتور چار دستو پا اومد بیرون :D
انگار از ماشین چپ کرده میاد بیرون :D
بنده خدا
Mostafa&S
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴ماها که بیشتر ماشین بازیم و تو ماشینیم باید همیشه حواسمون به موتورسوارا و پیاده ها باشه…
سامورایی
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴من عاشق موتورم
وسیله ای عالی به شرط رعایت کردن قوانین
احسان(احسان سابق)
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴باید در مورد موتور سیکلت زیاد صحبت کرد.ظاهرا قوانین راهنمایی رانندگی برای موتورسوارای کشور کاربرد نداره.از خط ویژه رد میشن تو پیاده رو گاز میدن حق تقدم براشون معنی نداره چراغ قرمز واسشون بی معنیه واسشون اهمیت نداره چراغای موتورشون کار کنه یا نه و از کلاه ایمنی خبری نیست و از پلاستیک میوه گرفته تا کولر و یخچال و گاو و گوسفند و شتر هم سوار می کنن.مگه چی میشه کمی رعایت کنن اول جون خودشون بعد امنیت ملت رو حفظ کنن
سعید
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴من حدودا 10 سال موتور سوار میشدم،با اینکه تاحدودی قوانین رو رعایت میکردم و معمولا کلاه میذاشتم ولی موتور یه حسی به آدم میده که نمیشه خیلی کارها رو باهاش نکرد،مثل رفتن از پیاده رو،پارک کردن تو پیاده رو،رفتن از لابلای ماشینا،تو بازار،سرعت زیاد تو کوچه ها،تک چرخ زدن!!!و… خیلی از موتورهای ایران هم نه چراغ درست و حسابی دارن نه آینه و نه راهنما میزنن و حتی گواهینامه و بیمه هم ندارن، الان که ماشین سوارم میفهمم ماشینا چقدر از دست موتوری ها عذاب میکشن؛با این طرز رانندگیشون هم خودشون رو به خطر میندازن و هم باعث اذیت و ناامنی دیگران میشن
ahmad
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴من خودم شخصا سه سال هست که دارم موتور سوار میشم و از موتورسیکلت آپاچی 180 استفاده میکنم.
باور کنید اگر راننده موتورسیکلت فردی باشه که به خودش و قانون احترام بزاره و برای شخصیت و سلامتیش ارزش قائل باشه، هیچوقت دچار سانحه خاصی نمیشه.
من کار های روزانه و اداری خودم رو با موتورسیکلت انجام میدم چون هم خیلی خیلی سریع تر از وسایل دیگست و هم اینکه لذت بخشه.
طی این سه سال با وجود استفاده زیاد از موتورسیکلت، هیچگونه تصادف خاصی نداشتم و کوچکترین صدمه ای ندیدم.
باور کنید عده زیادی از افراد که فرهنگ رانندگی موتورسیکلت رو ندارن باعث شدن که چهره ای زشت و ترسناک از این وسیله در جامعه ما ایجاد بشه.
بدون شک موتور بهترین وسیله درون شهری هست ( به شرط رعایت قوانین)
کافر مقدس
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴تو ایران هیچ کدوم معنا نداره . زیرا توجه همه به پیاده رو و گشت ارشاد ست:p
کافر مقدس
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴اون کلاهی که گذاشتید کلاه استریت و ریس نیست! کلاه تریال و کراس است
خوده من با سی جی وقتی پشت چراغ وامیسم موتوری ها مثل زنبور از کنارم رد میشند و پوزخند میزنن بهم:( از اون سمت هم مامور سریع مییاد سوییچمو بر میداره:(
نیما امیری
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴حرفتون درسته. این عکس به خاطر شکل زیباتر انتخاب شده و همچنین این کلاه ها از چانه نیز بسیار بهتر محافظت میکنند. من تا به حال به میدان دید کمترشون دقت نکرده بودم. ولی انصافا خیلی خوش رخ تر هستن!
ahmad
۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۴واقعا حرفت درسته. متاسفانه بعضی وقت ها پلیس به جای ایجاد نظم و قوانین برای ایمنی بیشتر به دنبال نگاه کاسبکارانه به قوانین هست. میاد و موتورسیکلت های سر به زیر رو به بهونه های واهی و بی منطق جمع آوری میکنه در مقابل موتورسیکلت های نا به هنجار و قاون گریز فقط وایمیسته نگاه میکنه (البته در بعضی مواقع و بعضی پلیس ها)
سارا
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴نمیدونم کی یه عده میخوان بفهمن که ماشین و موتور وسیله جابجایی هست نه ژانگولر بازی … کاشکی همه ی موتور ها رو برقی میکردن که هم اینقدر ویراژ ندن هم اینکه آلودگی صوتی کم تر شه !
وقتی موتوری نزدیک ماشین میشه صداش هست خودش نیست باید مثل فوتبالیست ها چشماتو ببندی تا از روی صدا پیداش کنی چون توی آیینه ها هم نمیبینیش !
فرشید
۲ آذر ۱۳۹۹خوب دوست گرامی ، اگه موتور ها رو برقی کنن که دیگه صدا هم ندارن و چون دید آینه های اتوموبیل محدوده ماشین رو میگیرید رو ما موتور سوارا ، ما هم بخاطر اینکه شما نزنید نابودمون کنید مجبوریم خودمون و موتور رو بزنیم زمین
احمد باقری
۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۴مطلب مفیدی بود. منتظر ادامه هستیم.
Mahyar
۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۴عالی بود ، واقعا جالب بود.
صحرا
۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۴من از مطالبی که خوندم واقعا لذت بردم. من کوچکترین علاقه ای به موتور ندارم اما خیلی اتفاقی ! گذرم افتاد به این وب سایت و این متن رو خوندم و انقدر جذبش شدم که بقیشم خوندم. فکر می کنم نویسنده این متن “آقای نیما ا میری” درک جالبی از قوانین خشک و خالی فیزیک و دنیای هیجان داره. دلم می خاد هرچه زودتر یه موتور سوار شم و این نکات رو روش امتحان کنم!!
عشق موتور
۱۳ تیر ۱۳۹۴من از 8 سالگی عاشق موتور و موتورسواری بودم و الآنم ک 18 سالمه دقیقا مثل روزای اول از موتور سواری لذت میبرم
البته اینو بگم ک تا قبل از 17 سالگی به هیچ وجه تو خیابونای شهر رانندگی و موتورسواری نکردم و همیشه تو مکان های بسیار خلوت و ترجیحا روستا این کارو میکردم
میخوام بگم که اگه همیشه احتیاط و دقت مد نظرمون باشه هیچ وقت هیچ حادثه تلخی برامون پیش نمیاد
پدر من هم به موتور سواری علاقه داره با این تفاوت که پدرم از 14 سالگی موتورسواری تو شهر رو شروع کرده و متاسفانه الانم که نزدیک 44 سال سن داره هنوز گواهی نامه موتور نداره ،هروقت هم بخواد تنها جایی بره همیشه موتور انتخاب اولشه و باوجود اینکه 30 سال از اولین تجربه موتور سواریش تو شهر میگذره حتی یک بارهم تصادف و زمین خوردگی نداشته ، دقت واحتیاط پدرم تو موتور سواری واقعا حرف نداره
من خودم معتقدم بدون داشتن گواهینامه فکر رانندگی ومخصوصا موتورسواری تو خیابونای شهر از ریشه اشتباهه حالا هرچقدر هم با احتیاط رانندگی کنیم بازم ی سری حوادث میان دنبالمون و نمیشه کاریش کرد
متاسفانه الان موتورسواری تو شهر بین نوجوونای کمتر از 18سال رسم شده و هرسال خبر چند حادثه تلخ موتورسواری و بدبخت شدن چند نوجوون به گوش خود من میرسه
Mahdi
۲۱ مرداد ۱۳۹۵تو آموزشگاه موتور به ما میگفتن ترمز جلو نه، فقط ترمز پایی!ترمز گرفتن رو تازه فهمیدم چطوریه.
سعید
۳۰ مرداد ۱۳۹۸سلام دقیقا همین حرفو تو اموزشگاه گفتن.افسری که اومده بود امتحان عملی بگیره میگفت اصلا” فراموش کنید ترمز جلو دارین.حالا شما درست میگی یا اون افسره
داوود
۱۵ خرداد ۱۳۹۶اولین خطر باز شدن ناگهانی در ماشین مسافر کش هاست.دومی سر بودن زمین بخاطر گازوئیل و روغن هست.سومی خطر بزرگ نداشتن قاب زنجیر و رفتن پای سرنشین تو پره های موتور در ایران.و البته حتما از بتون های با فاصله که طرح نوابغ شهرداریه دوری کنید چون افتادن کنار اونا مرگ قطعی میاره.
محمدرضا
۲۵ تیر ۱۴۰۳اینطوری که هیچوقت موتور امنیت نداره
پس کسی بخواد موتور سوار بشه چکار میتونه انجام بده؟ مخصوصا وقتی رو زمین روغن یا مایعات لغزنده هست؟
محسن فرجامی
۱۰ مهر ۱۳۹۷سلام، ویدئو در گوشی آندروید، دیده نمیشود.
محمدرضا
۲۴ تیر ۱۴۰۳سلام
دوچرخه دارم که عالیه فقط سربالایی واقعا آدم خسته میشه میگم ای کاش سربالایی با موتور میرفتم
قصد خرید موتور در آینده نزدیک دارم ولی وقتی نظرات حوادث موتور رو میخونم واقعا تردید دارم که موتور بخرم یا نه؟