عصر فضا در موتوگوتسی کالیفرنیا

در سال‌های اخیر، موج علاقه به موتورسیکلت‌های سفارشی بیشتر تحت‌تأثیر واکنش‌ها در برابر تکنولوژی‌های مدرن بوده است. سیستم‌های الکترونیکی «کمک‌راننده»، لبه‌های نوک تیز در طراحی و بدنه پلاستیک از ویژگی‌های این موتورسیکلت‌ها هستند. با این حال، محصول جدید «آفیچینه روسو پورو» از این نظر چیزی متفاوت و عجیب و غریب از آب درآمده است.

طراحی این موتورسیکلت به طرز باورنکردنی پیشرفته است و فاصله زیادی با سبک کلاسیک آفیچینه فاصله دارد. مواد مورد استفاده در ساختار آن نیز کاملاً‌ به عصر فضا تعلق دارند؛ کالیپرهای ترمز آن از جنس Incoloy 800 هستند که یک آلیاژ فوق‌العاده با دوام از نیکل و کروم است و معمولاً در رآکتورهای هسته‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در جاهای دیگر از موادی مانند استیل کروم-وانادیوم و تیتانیوم استفاده شده است. آلیاژ ۷۰۷۵ آلومنیوم نیز برای دوشاخه افقی به کار رفته و بیشتر از سایر بخش‌های موتورسیکت به محصولات «زمینی» شباهت دارد.

این پروژه از زمانی آغاز به کار کرد که فلییپو بارباکانه (Filippo Barbacane)، رئیس آفیچینه، با «والتر توستو SpA» که یک شرکت ایتالیایی دارای تخصص در ساخت تجهیزات نفت و گاز بود، همکاری کرد. والتر توستو نیز به دنبال تولید‌کننده‌ای می‌گشت که بتواند نمایشی بلندپروازانه از قابلیت‌های شرکتش ارائه دهد. «فیلیپو» نیز به دنبال پروژه‌ای بود که شرکتش را از قالب‌های همیشگی خارج کند و افق بازتری در محصولات آن ایجاد کند.

نام «Lvpvs آلفا» چیزی است که در مورد این موتورسیکلت توافق شده است. همچنین موتورسیلکت پایه آن نیز موتو گوتسی کالیفرنیا ۱۴۰۰، برنده جایزه «بهترین کروزر» از مجله «سایکل ورلد» است.

البته نشانه‌های چندان زیادی از گوتسی کالیفرنیا باقی نمانده است. ۹۰ درصد موتورسیکلتی که در حال حاضر می‌بینید، دست‌ساز است و بسیاری از المان‌های آن به صورت دستی در کارگاه «والتر توستو» ساخته است. تنها چیزهایی که به همان حالت اولیه حفظ شده‌اند، موتور و بخشی از شاسی هستند.

دوشاخه افقی، نقطه شروع طراحی بوده و از یک جاذب شوک «اوهلینز» اصلاح‌شده برای دامپینگ استفاده می‌کند. «فیلیپو» ابتدا قالب‌های تمام قسمت‌ها را تولید کرده و سپس از تمام موارد توسط والتر توستو، رندر سه‌بعدی تهیه شده است.در نتیجه، شرایط برای محاسبات سازه و ارزیابی مکانیکی به صورت مجازی فراهم شده است.

سیستم تعلیق عقب نیز دارای یک طراحی نوآورانه است. این سیستم که در زیر قطعه محرک «کاردان» قرار گرفته، بیشتر به انبساطی عمل می‌کند تا فشاری. لوله‌های آلیاژی قطری به اندازه ۲¼ اینچ ضخامت دارند و ترکیبی از کروم، مولبیدنوم و وانادیوم در ساختار آنها به کار رفته است. این لوله‌ها به جاذب‌های شوک تنظیم‌شونده «بیتوبو» متصل شده‌اند.

بازوی نوسان (swing arm) به نظر می‌رسد که اندکی کشیدگی پیدا کرده است، در صورتی که در واقعیت چنین نیست. طول این بازو دقیقاً همانی است که در نسخه اولیه وجود داشته است. اگر چرخ‌های عقب را که از ابعاد ۱۶ به ۱۸ اینچ افزایش داشته‌اند، کنار بگذاریم، «فیلیپو» تقریباً تمام ساختار هندسی «کالیفرنیا» را برای بهره‌مند از سواری فوق‌العاده‌ی آن، حفظ کرده است. وی در این زمینه می‌گوید:

ما نمی‌خواستیم یک موتورسیکلت نمایشی بسازیم، بلکه هدف ما موتورسیکلتی بود که بتوان با آن سرعت گرفت.

باک بنزین از جنس تیتانیوم است و در همین حال، انبوه سیستم الکترونیکی را در یک جعبه کربنی پنهان می‌کند. طراحی چر‌خ‌ها به همان اندازه پیشرفته بوده است. این چرخ‌ها مستقیماً از آلومینیوم تراش داده شده‌اند و به یک سیستم ترمز رادیال با دیسک‌های ۴۱۵ میلی‌متری و کالیپرهای ۶ پیستونه در جلو متصل هستند.

البته قطعات دست‌ساز دیگری نیز در لیست قرار دارند، ولی بیشتر از همه می‌توان به مواردی چون رادیاتور آلومینومی و زین چرمی سطح بالا اشاره کرد.