ورود وسپای الکتریکی به بازار

من ساکن ایالات متحدم . ساکن یکی از محلات لوس انجلس
کارگر فست فودی ساده تو برگرکینگ و مکدونالدز که همیشم دنبال کارگر هستن، ساعتی حدودا ده دلار ایالات متحده. اینجا یه شیفت کاری معمولا هشت ساعته بیشتر از هشت ساعت اضافه کاری حساب میشه و بسته به سختی اضافه کاری ممکنه به ساعتی پنجاه دلارم برسه. تازه این حقوق شیفت روزه کسایی که تو شعبه های ۲۴ ساعته هستن برا شیفت شب و یا بعد از ۵ عصر تا شیفت ساعت ۷ صبح ساعتی حداقل ۱۵ دلار میگیرن.
به طور معمول یه فرد تو یه هفته ۴۵ ساعت کار میکنه که حقوقش تو یه هفته میشه چهارصد و پنجاه دلار. تو یه ماه میشه حدودا هزار و هشتصد دلار.
برگر کینگ و مک دونالدز و کی اف سی چون زنجیره ایی هستن حقوقشون استانداره یعنی نه کمه و نه زیاد. ولی خوبیش اینه شما دنبال کار باشی و بری برا مک دونالز کار کنی همون روز اول استخدام میشی.
خود من یه مدت رستوران ایتالیایی کار میکردم. چند ماهیم رفتم سر کار ولی بعدش یه کار بهترتر گیر اوردم. حقوق من تو این رستوران ساعتی ۲۰ دلار بود. کار منم تو رستوران به قولی پادویی بودش. چون این رستورانا شخصی هستن حقوق بیشتره ولی استخدام سخت تره.
یعنی منی که رومیزی ها و ظروف رو از رو میز جمع میکردم و سفارشای اشپزخونه رو میاوردم و غیره دستمزدم ماهی حدودا ۲۶۰۰ دلار بودش.
تو امریکا کار بد و دستمزد بد وجود نداره. مثلا من دستمزد خوبی تو رستوران میگرفتم ولی دستمزد کار بعدیم بهترتر بودش. دستمزدها به اندازه کاری که میکنی کاملا عادلانه س
حالا درسته ایرانی و ساکن لوس انجلسم و شاید یکیتون بپرسه پس چرا تو رستوران کار میکردم. باید بگم که چیزی به اسم نخبگی اصلا وجود نداره ولی چیزی به اسم تلاش وجود داره. بعدم این ذهنیتی که همه ایرانیایی که ساکن لوس انجلسن حتما ساکن بورلی هیلز و اونوران رو بریزین دور شاید ۵ درصدمون وضعمون توپ توپ باشه. بقیمون زندگی معمولی مثل بقیه داریم و از این زندگی معمولی با استانداردای امریکا کاملا راضی هستیم. ولی تلاش میکنیم تا بهتر تر بکنیم زندگیمون رو