اولین تجربه سواری با موتورسیکلت لایو وایر وان

هارلی دیویدسون لایو وایر را در جولای ۲۰۱۹ (تیر ۱۳۹۸) معرفی کرد و با توجه به قیمت ۲۹۷۹۹ دلاری آن تعداد کمی از علاقه‌مندان به آن توانایی خرید آن را داشتند. می ۲۰۲۱ (اردیبهشت ۱۴۰۰)، لایو وایر هنوز به دنبال جایی در خط تولید هارلی دیویدسون است که شرکت مادر تصمیم می‌گیرد آن را با برند خودش روانه بازار کند.
این کار جان تازه‌ای به لایو وایر می‌دهد و در سال ۲۰۲۱ مدل وان با حدود ۸۰۰۰ دلار کاهش قیمت به قیمت ۲۱۹۹۹ دلار به بازار آمد.

در مدل جدید تنها قیمت دستخوش تغییر نشده، بلکه در مقایسه با مدل هارلی دیویدسون، گشتاور آن به ۱۱۴ نیوتن متر و قدرت آن به ۱۰۰ اسب بخار کاهش‌یافته است اما برد ۲۳۵ کیلومتری داخل شهری آن به قوت خود باقی است.
این عدد شاید تحسین‌برانگیز به نظر برسد اما تجربه ثابت کرده نتایج کارخانه سازنده همیشه با چاشنی خوش‌بینی سرو می‌شود.

برای آزمایش صحت این اعداد، ما یک ماه را با لایو وایر وان در شهر لس‌آنجلس کالیفرنیا گذراندیم. با برد کافی برای مسافرت درون‌شهری، قدرت کافی برای سواری‌های آخر هفته و قیمت کمتر، لایو وایر وان گزینه معقولی برای تازه‌کاران به شمار می‌رود.
گرچه موتورسیکلت‌ها (حتی انواع الکتریکی) تنها مشخصات فنی نیستند، بلکه باید این ادعاها را روی جاده به اثبات برسانند.

داخل شهر

لایو وایر ادعا می‌کند که مدل وان می‌تواند به برد ۲۳۵ کیلومتری در داخل شهر، ۱۱۲ کیلومتری در بزرگراه و ۱۵۳ کیلومتری ترکیبی دست یابد.
برای افرادی که با موتورسیکلت مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند شاید این اعداد مسخره باشند و باوجود تجمع ایستگاه‌های شارژ در مراکز شهرها، بیشتر لایو وایر سواران مجبور به استفاده از آن در داخل شهر خواهند بود.

به همین دلیل لایو وایر وان را در شرایط مختلف شهری مورد آزمایش قراردادیم. برای به حداکثر رساندن برد حرکتی، حالت Range در تمامی آزمایش‌ها فعال بود.

در مقایسه باحالت جاده و اسپرت، حالت Range قدرت را به ۴۰ درصد، حساسیت گاز را به ۵۵ درصد کاهش و بازیابی انرژی را به ۸۰ درصد افزایش می‌دهد. به نظر می‌رسد این تنظیمات باعث کاهش شدید قدرت می‌شوند اما شتابگیری فاصله زیادی با کند دارد، همچنین شتاب کندتر به راحت‌تر شدن مسیریابی در ترافیک شهری کمک می‌کند، گرچه کنترل آن در حالت اسپرت هم بسیار راحت است.

درست است که توان موتور کمتر از قبل است، اما درصد بالای بازیابی انرژی، برد حرکتی را افزایش داده است. این ویژگی در زمان‌هایی که شتابگری کند. کاهش سرعت متعدد است خود را بهتر نشان می‌دهد، همچون حرکت و توقف پیاپی در ترافیک شهری یا حرکت در کوچه‌پس‌کوچه‌های محله.

متأسفانه بازیابی انرژی در لایو وایر وان به‌اندازه‌ای تأثیر نداشت تا بتوان با آن به ۲۳۵ کیلومتر برد حرکتی در شهر دست‌یافت، اما بااین‌حال این موتورسیکلت به برد قابل‌تحسین ۱۹۳ کیلومتر در داخل شهر دست‌یافت.
راندن با ۴۰ تا ۵۰ کیلومتر سرعت می‌توانست دستیابی به ۲۳۵ کیلومتر برد را عملی کند اما محدود کردن موتورسوار به این حد از سرعت واقع‌بینانه یا حتی ایمن نیست.

۱۹۳ کیلومتر برد حرکتی برای حرکت در شهر مقدار قابل‌توجهی است، گرچه محدود کردن مسیر حرکت به خیابان‌های شهر برای بسیاری از موتورسواران ایده‌‍‌‌آل نیست و موتورسوار می‌تواند در بزرگراه لذت واقعی سواری یک موتورسیکلت الکتریکی را بچشد.

بر روی جاده

لایو وایر شاید در مورد برد شهری وان خوش‌بین بوده باشد، اما خود را هنگام اعلام برد حرکتی در بزرگراه می‌بازد. تا قبل از اینکه نیروگاه لیتیومی ۱۵.۴ کیلووات ساعتی وان نیاز به شارژ مجدد پیدا کند، این موتورسیکلت توانست در حالت Range به برد ۱۳۰ کیلومتری دست یابد. در کنار کمک‌های حالت Range به افزایش برد حرکتی در بزرگراه، کروز کنترل هم نقش فراوانی ایفا کرد.

برد حرکتی در حالت ترکیبی را می‌توان حدود ۱۵۳ کیلومتر تخمین زد که می‌تواند برای بسیاری از موتورسواران شهری عدد قابل‌توجهی است.
متأسفانه شارژ کامل لایو وایر از طریق برق شهری حدود ۱۲ ساعت و ۳۰ دقیقه به طول می‌انجامد که می‌تواند موتورسوارانی که مسافت‌های طولانی را در داخل شهر طی می‌کنند، از انتخاب آن منصرف کند.

خوشبختانه ایستگاه‌های شارژ سریع سطح ۳ زمان شارژ را به‌شدت کمتر می‌کند، اما یک ساعت و ۱۵ دقیقه زمان شارژ در این حالت بیشتر از زمان یک‌ساعته ادعایی لایو وایر است.

در حالت جاده توان لایو وایر به ۸۰ درصد می‌رسد و بازیابی انرژی به ۳۰ درصد کاهش میابد. حالت اسپرت قدرت را به ۱۰۰ درصد، حساسیت گاز را به ۸۰ درصد و بازیابی انرژی را به ۸۰ درصد می‌رساند. اگر می‌خواهید برد حرکتی را فدای لبخند کنید، حالت اسپرت باید انتخاب اولتان باشد.

آن‌ها که به دنبال قدرت منطقی‌تر هستند، می‌توانند حالت جاده را انتخاب کنند، اما با حساسیت گاز یکسان، قدرت بیشتر و بازیابی انرژی کمتر در مقایسه باحالت Range، ازلحاظ مصرف انرژی چندان به نفع سوار نیست. به همین دلیل، حالت اسپرت و Range در جاده‌های پرپیچ‌وخم بهترین گزینه‌ها هستند.

حالت اسپرت به سوار اجازه می‌دهد در زمان خروج از پیچ سریع شتاب بگیرید و بازیابی انرژی زیاد نیز، ترمز موتوری قوی را برای ورود به پیچ‌ها بازسازی می‌کند. حساسیت زیاد گاز در حالت اسپرت می‌تواند در فضاهای محدود کمی بیش‌ازحد باشد، در این شرایط حالت Range می‌تواند همان محدوده سرعت را با حساسیت کمتر گاز در اختیار سوار قرار دهد.
البته موتورسواران می‌توانند حالت سفارشی مخصوص به خود را برای سبک راندن خود ایجاد کنند.

مهم نیست که موتورسوار چه حالتی را انتخاب می‌کند، لایو وایر به‌اندازه مدل قبلی خود چابک و فرمان پذیر است. وزن ۲۵۵ کیلوگرمی به نظر زیاد می‌آید اما در سرعت احساس نمی‌شود. با زاویه ۲۴.۵ درجه دوشاخ جلو نسبت به بدنه و فاصله محوری ۱۴۹۱ میلی‌متری، وان در پیچ‌های تند تحت کنترل باقی مِهم‌اند.

شاید دوشاخ جلو شووا و تک کمک‌فنر عقب رانندگی اسپرت را به کروز ترجیح بدهند اما برای مسیرهای شهری ناصاف نیز به‌اندازه کافی نرم هستند.
حفره‌ها و سرعت‌گیرها می‌توانند کمی ناراحت‌کننده باشند ولی قابلیت تنظیم در کمک‌فنرها این امکان را به موتورسوار می‌دهد که نرمی آن‌ها را به‌دلخواه تنظیم کند.

بازگشت به گذشته

شاید وان دارای آخرین فناوری‌های روز باشد اما سبک طراحی دسته‌فرمان و بادگیر جلو هنوز خود را به رخ لوگو جدید لایو وایر روی مخزن سوخت می‌کشد. برخلاف طراحی آینده‌نگرانه لایو وایر قطعات مخصوص هارلی از خط تولید کروزرهای آن به این موتورسیکلت راه‌یافته‌اند. بسیاری از این قطعات باعث کمتر شدن گیرایی طراحی می‌شوند.

دکمه‌های بزرگ و چهارگوش شاید برای کروزرها مناسب باشند اما برای یک موتورسیکلت الکتریکی بدون بدنه یک‌قدم به عقب محسوب می‌گردند.
با سرمایه‌گذاری جدید بر روی لایو وایر و استقلال آن از شرکت مادر، امیدواریم این شرکت بتواند تجهیزات مخصوص به خود را طراحی و تولید یا حداقل کنترل‌های فعلی راکمی هماهنگ‌تر کند.

نتیجه‌گیری

لایو وایر وان ۲۰۲۱ نه‌تنها از لذت سواری مدل قبل برخوردار است بلکه آن‌ها باقیمتی کمتر ارائه می‌کند. وان برای مسافت‌های طولانی ساخته نشده اما هیچ موتورسیکلت الکتریکی ساخته نشده که چنین ادعایی داشته باشد. فناوری و زیرساخت‌های فعلی هنوز این‌قدر پیشرفت نکرده‌اند تا بتوانند چنین مسافت‌های طولانی و زمان شارژ کم را پشتیبانی کنند.

گرچه لایو وایر وظیفه خود را به نحو احسن انجام می‌دهد. این موتورسیکلت الکتریکی شاید نمی‌تواند به برد ادعایی خود دست یابد و زمان شارژش از زمان ادعایی بیشتر می‌شود اما در انجام تمام انتظارات دیگری که از آن می‌رود سربلند بیرون می‌آید.