دنیای اقتصاد: در حالی که قائم‌مقام سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) اخیرا اعلام کرده در صورت لغو تحریم‌ها، همکاری با خودروسازان فرانسوی ادامه خواهد یافت، گویا وزارت صنعت، معدن و تجارت چندان موافق این ماجرا نیست. اوایل هفته بود که بهزاد اعتمادی، قائم‌مقام ایدرو عنوان کرد رنویی‌ها سرمایه‌هایی در کشور باقی گذاشته‌اند و منتظرند تا در صورت توافقات سیاسی دوباره (میان ایران و آمریکا) به ایران برگردند.
وی تاکید کرد که همکاری دوباره با رنو بستگی به شرایط دارد و (پس از حصول توافقات سیاسی و لغو تحریم‌ها) اگر رنویی‌ها شروط را بپذیرند، باز هم با آنها همکاری صورت خواهد گرفت. اعتمادی همچنین در مورد همکاری دوباره با پژو نیز عنوان کرد که ایرانخودرو از گذشته با پژو کار می‌کرده و آنها ریشه در فناوری خودروی ایرانی دارند و به همین دلیل نمی‌توان به یکباره رابطه قدیمی با این خودروساز را قطع کرد. اظهارات قائم‌مقام ایدرو نشان داد این سازمان هنوز هم روی خودروسازان فرانسوی به‌عنوان شرکای خارجی حساب می‌کند، آن هم در شرایطی که رنو و پژو در تحریم‌ها صنعت خودروی کشور را تنها گذاشتند. در همین حین معاون طرح و برنامه وزارت صنعت، معدن و تجارت به تازگی اعلام کرده رنو دیگر شریک راهبردی خودروسازی ایران نیست. سعید زرندی تاکید کرده که باید دقت کنیم اگر شرایط بار دیگر عادی شد، کم کاری شرکت‌هایی مانند رنو با دقت بیشتری مدنظر قرار گیرد و دست کم به‌عنوان شریک راهبردی و قابل اطمینان روی آنها حساب باز نشود. هرچند وی در اظهاراتش تنها به رنو اشاره کرده، اما ازآنجاکه صحبت از کم کاری به میان آورده، به نظر می‌رسد پژو نیز به نوعی در لیست خاکستری وزارت صنعت برای شراکت دوباره با خودروسازی ایران قرار گرفته است. رفتار فرانسویها با خودروسازی ایران در دوران تحریم، چشم وزارت صنعت را ترسانده و آنها برای همکاری دوباره با رنو و پژو (در صورت لغو تحریم‌ها) به تردید افتاده‌اند. این تردید البته فقط مختص وزارت صنعت نیست، چه آنکه ظاهرا خودروسازان بزرگ کشور نیز دیگر اعتماد چندانی به دو قلوهای فرانسوی ندارند و بدشان نمی‌آید در آینده با برندهای دیگری مشارکت کنند. به‌عنوان مثال، یک مقام ارشد ایرانخودرو معتقد است این شرکت دیگر به دنبال همکاری با پژو نیست و حتی اگر خودش هم بخواهد، افکار عمومی و نهادهای بالاسری اجازه آن را نخواهند داد.
اینکه وزارت صنعت و خودروسازان و البته افکار عمومی نسبت به همکاری دوباره با خودروسازان فرانسوی به تردید افتاده‌اند، ریشه در رفتارهای رنو و پژو در دوران تحریم دارد. در تحریم‌های سال‌های ۹۱ و ۹۲، پژو به‌طور کامل از ایران رفت و ایرانخودرو را حسابی به دردسر انداخت تا جایی که تیراژ محصولات پژویی این شرکت به شدت افت کرد. رنو نیز هرچند کامل از کشور خارج نشد، اما فعالیت‌هایش به حداقل رسید و در نتیجه، هم ایرانخودرو و هم پارس‌خودرو در تولید محصولات مشترک با این شرکت به چالش بزرگی برخوردند. رنو و پژو اما پس از توافق هسته‌ای و برجام، جزو اولین شرکت‌هایی بودند که برای حضور دوباره در ایران چراغ سبز نشان دادند و در نهایت قراردادهایی میان آنها و طرف‌های ایرانی به امضا رسید. ابتدا این پژو بود که قرارداد همکاری مشترک خود را با ایرانخودرو به امضا رساند و بنا شد تا سال ۲۰۲۲ حدود ۲۰۰ هزار محصول جدید این شرکت در ایران به تولید برسد. در ادامه رنویی‌ها نیز پس از کش و قوس فراوان، قرارداد همکاری مشترک خود با طرف‌های ایرانی (سازمان گسترش و یک شرکت بخش خصوصی) را به امضا رساندند و بنا شد آنها نیز چند مدل محصول جدید در ایران به تولید برسانند. در همان روزهایی که فرانسویها مشغول مذاکره و عقد قرارداد با ایرانی‌ها بودند، تردیدهایی جدی در مورد ماندن آنها در صورت تحریم دوباره کشور ایجاد شد. در نهایت نیز پیش‌بینی‌ها درست از آب درآمد و با خروج آمریکا از برجام و بازگشت تحریم‌ها، این دو خودروساز فرانسوی قید قراردادهایشان را با ایرانی‌ها زده و رفتند.
این موضوع برای خودروسازی ایران بسیار گران تمام شد، چه آنکه اولا دید افکار عمومی نسبت به عملکرد مسوولان صنعتی کشور در حوزه عقد قراردادهای خارجی در صنعت خودرو بسیار منفی شد و ثانیا تیراژ و کلا آینده این صنعت در مسیری خطرناک افتاد. ایرانی‌ها انتظار نداشتند رنو و پژو باز هم بی‌وفایی کرده و سوار بر موج تحریم‌ها، خودروسازی کشور را تنها بگذارند، با این حال این اتفاق به بدترین شکل ممکن رخ داد تا تجربه تلخ دیگری در تقویم همکاری‌های خارجی صنعت خودرو ثبت شود.
حالا اما این بحث مطرح شده که اگر روزی تحریم‌ها لغو و امکان مشارکت با خارجی‌ها فراهم شد، آیا رنو و پژو می‌توانند جزو گزینه‌ها یا حداقل اولویت‌های همکاری باشند؟ در پاسخ به این پرسش گویا نظرات مختلفی در مجموعه وزارت صنعت، معدن و تجارت وجود دارد و برخی موافق همکاری دوباره هستند و برخی نسبت به آن تردیدهایی جدی دارند. هرچند تجربه دو بار ترک ایران از سوی خودروسازان فرانسوی، بی‌اعتمادی به آنها را به اوج رسانده، با این حال نباید این موضوع را نیز فراموش کرد که پس از توافق هسته‌ای و برجام، به جز رنو و پژو، عملا پیشنهاد همکاری جدی و محکمی از سوی دیگر خودروسازان دنیا مطرح نشد. به عبارت بهتر، خودروسازان فرانسوی دست به نقدترین گزینه‌ها برای همکاری با صنعت‌خودروی ایران بودند و چندان خبری از دیگر برندهای معتبر نبود. حال اینکه در آینده چه پیش آید و به جز رنو و پژو، خودروسازان بزرگ و معتبر دیگری حاضر به همکاری با صنعت خودرو ایران بشوند یا نشوند، پرسشی است که برای پاسخ به آن باید صبر کرد. این احتمال وجود دارد که در آینده باز هم فرانسویها تنها گزینه‌های جدی مشارکت با خودروسازی ایران باشند و در این صورت، چاره‌ای جز مشارکت با آنها نخواهد بود. این در حالی است که اگر برندهای معتبر دیگری برای همکاری با خودروسازی ایران چراغ سبز نشان دهند، آنگاه می‌توان از نام پژو و رنو عبور و بی‌وفایی‌شان را تلافی کرد.
علی
۲۸ خرداد ۱۳۹۸چه خوابهای خوبی….!
اگر تحریم ها برداشته شود، چنان کنم چنین کنم…!
صحبت رنو و پژو نیست آقا هر شرکت دیگه ای هم بود با همین سرعت میگریخت…
Hamid3x
۲۸ خرداد ۱۳۹۸با تشکر ا زشاهین عزیز بابت مطلب خوبش
لازمه چند تا نکته رو اضافه کنم
خودروسازی دست چند کشور بزرگ مثل آلمان ،ژاپن،فرانسه،ایتالیا ،امریکا،سوئد و کره است.اصول و استاندارد های خودرویی معمولا توسط این کشور ها تعیین میشه و دانش فنی از این کشور هاست که به کشور های دیگه انتقال پیدا میکنه.از لحاظ استقلال مالی وفنی ودانش خودرویی، فرانسه بیشترین اختلاف رو در استاندارد های خودرویی گروه رنو و پژو(NSA)با امریکا داره و طبیعتا درزمان غیر تحریم بیشترین انتقال فناوری و دانش خودرویی از طریق شرکت های فرانشوی امکان پذیر میشه و تجربه هم نشون داده تو این چند سال متخصصان فرانسوی حضور کامل تری داشتند وبه صنعت قطعه و مونتاژ خودرو ایران کمک زیادی کردند..این رو مقایسه کنید با شرکت های ژاپنی که خیلی خیلی در زمینه انتقال دانش و فناوری محتاطانه عمل میکنند و کاملا تحت تاثیر سیاست های امریکا هستند.صنعت خودرو کره هم مدیون جی ام و باقی شرکت های امریکایی هست.آلمان ها هم بدلیل دانش فنی بلاتر و استاندارد های خودرویی سخت تر امکان همکاری در تیراژ بالا وجود نداره.تنها کشور ایتالیا و سوئد باقی میمونند که بنظرم بدلیل تفاوت های زیادی که با صنعت قطعه سازی ما دارند در بازه کوتاه امکان همکاری به وسعت شرکت های فرانسوی وجود نداره.
خلاصه اینکه بعد لغو تحریم ها یا باید جراحی کامل در صنعت خودرو کشور صورت بگیره
یا اینکه دوباره شرکت های فرانسوی به ایران برگردن همون سیستم گذشته ادامه پیدا میکنه(حتی ممکنه بدتر بشه بدلیل فاصله گرفتن با تکنولوژی روز خودروسازی)
وحید
۲۸ خرداد ۱۳۹۸مرسی بابت نظر هوشمندانه ای که گذاشتید
اصولا بحث هایی از قبیل بد قولی و بی وفایی طرف فرانسوی اظهارنظرهایی احساسی و به دور از کارشناسی هستش و به گونه ای فقط جهت رد گم کنی عوام جامعه از طرف مسئولین بیان میشه (که البته کم کم میبینیم از طرف کارشناسان این حوزه هم مورد استفاده قرار میگیره).
با شرایط فعلی کشور هیچ کمپانی ای قادر به حضور و فعالیت نیست و این قضیه منحصر به فرانسویها نمیشه. دید منفی ای که نسبت به فرانسوی ها در کشور بوجود آمده به دو علت میتونه باش. یک، تولید خودروهای قدیمی با کیفیت پایین از طرف تولیدکننده های ایرانی که تماما طرف ایرانی مقصر هستش نه طرف خارجی. دو، خروج در زمان تحریم، که امری کاملا منطقی هستش برای هر شرکتی که فعالیت اقتصادی میکنه.
محمدامین
۲۹ خرداد ۱۳۹۸ببخشید متوجه نشدم
“کشور ایتالیا و سوئد باقی میمونند که بنظرم بدلیل تفاوت های زیادی که با صنعت قطعه سازی ما دارند در بازه کوتاه امکان همکاری به وسعت شرکت های فرانسوی وجود نداره.”
سوئد رو قبول دارم…اونم خودروی سواریش!چون ما اسکانیا رو مونتاژ میکردیم و انصافا هم مونتاژش مشکلی نداشت.
ایتالیا توی بخش سواری، خب حداقل فیات رو داره که خودروی ارزون قیمتیه و حتی فکر کنم اسون تر از مدل های مد روز فرانسوی (مثل پژو ۲۰۰۸ که خودروی سال اروپاس) مونتاژ بشه و تعمیراتش ساده تر باشه.
واقعا قصدم تمسخر نیست ولی واقعا واسم سوال بزرگی ایجاد شد
علی
۲۸ خرداد ۱۳۹۸اصلا ایران حق انتخاب نداره چون جز خودروسازان فرانسوی هیچ شرکتی حاضر به همکاری با ایران نیست و تازه اونهام با کلی نازو باج گیری میان !
Ahmad
۲۹ خرداد ۱۳۹۸اتفاقاً ایران خیلی حق انتخاب داشت بعد از همین به اصطلاح برجام خیلی از شرکتهای ایتالیایی ، آلمانی و ژاپنی به ایران آمدن و داشتن نمایندگی میزدن که دوباره این برجامشون تبدیل به فرجام شدو همگی گفتن بای بای .
نوید جهرمی
۲۸ خرداد ۱۳۹۸یه شیتیل میگیرن و صلوات میفرستن دعوا میخوابه. برادر فرانسه. برادر چین.
metti
۲۸ خرداد ۱۳۹۸متل جون ، پژویی ها دقیقا تو کدوم فناوری خودرویی ایران ریشه دارن؟
ماشینای ۳۰ سال پیش با کیفیت نابود شده منظورتونه لابد
محمدامین
۲۹ خرداد ۱۳۹۸پژویی ها ۳۰ سال پیش با کیفیت نابود؟؟?
Wft?
MjM
۲۸ خرداد ۱۳۹۸برید گمشید در این کارگاه های مونتاژتونم گل بگیرید!
حمیدرضا
۲۹ خرداد ۱۳۹۸اگر رنو و سیتروئن و حتی پژو اونموقع که گفتن حاضریم همکاری کنیم یه کارخانه بهشون میدادیم و می گفتیم حالا ماشین آلات بیارید بسازید خودتونم بفروشید اگر سیستم کاری دست اونا بود حاضر نمیشدن کل سرمایشونو که در واقع فقط فروش قطعات خودروهای از رده خارج هست در ایران رها کنن
باقی کشورهای خودروسازم همین هستن مگه هیوندای و کیا از ایران نرفتن شرکت های ژاپنی و امریکایی هم که اصلا به ایران نمیان آلمانی ها یه مدت محدود در ایران بودن و محصول خاصی تولید نکردن میمونه چینی ها که اونام فقط دنبال فروش خودرو به صورت کامل یا قطعات منفصله هستن نه اینکه در ایران قطعه سازی کنن