پیش‌فروش خودروها در انتظار تصمیم شورای رقابت

دو خودروساز بزرگ کشور، با فشار وزارت صنعت، بالاخره وعده پیش‌فروش‌های خود را اجرایی و ۱۰۳ هزار دستگاه محصول را به صورت مجازی به متقاضیان عرضه کردند. دراین‌بین هرچند عنوان می‌شد که اجرای طرح یاد شده به‌منظور کاهش التهابات بازار بوده اما برخی کارشناسان تأکید دارند که پیش‌فروش‌های اخیر نمی‌تواند تأثیر چندانی بر بازار داشته باشد. کارشناسان برای نظر خود، دلایل گوناگونی مطرح کرده‌اند. اولین نکته‌ای که موردتوجه آن‌ها است، فروش خودرو با قیمت غیر‌قطعی است. بر اساس اعلام این دو شرکت، قیمت قطعی خودرو در زمان تحویل مشخص می‌شود. دلیل بعدی دور ماندن دست مصرف‌کنندگان واقعی از خودروهای عرضه شده است.

اما نکته سوم که موردتوجه کارشناسان قرار گرفته، بحث زمان تحویل است. با نگاهی به زمان تحویل محصولات عرضه شده به بازار متوجه می‌شویم که زمان عرضه این محصولات بیشتر به سال آینده موکول شده است. در این زمینه به‌نظر می‌رسد که دلیل اصلی این مسئله بلاتکلیفی خودروسازان در ارتباط با مشخص نبودن میزان افزایش قیمتی شورای رقابت است. شرکت سایپا که در اواسط شهریورماه پیش‌فروش خود را انجام داده، اولین زمان عرضه خود را حدود آذر سال جاری اعلام کرده است، اما در این مقطع تنها دو خودروی سایپا ۱۵۱ و نیسان دوگانه‌سوز را عرضه می‌کند.

ایران‌خودرو نیز اولین موعد تحویل خودروهای پیش‌فروش شده را بهمن‌ماه سال جاری اعلام کرده است. این در شرایطی است که برای بهمن‌ماه، ایران‌خودرو دو محصول وانت آریسان و رانا را تحویل خواهد داد. با نگاهی به محصولات ارائه شده توسط دو خودروساز در اولین ماه عرضه، مشاهده می‌شود که هر دو شرکت، عرضه را با محصولاتی آغاز می‌کنند که در مقایسه با سایر محصولات از اقبال کمتری برخوردار هستند. ساینا، سایپا ۱۳۲، بخش عمده‌ای از تیبا و تیبا ۲، در سال آینده به متقاضیان تحویل داده می‌شود، همین شرایط در ارتباط با محصولات ایران‌خودرو هم به چشم می‌خورد. این شرکت عملاً تحویل محصولات خود را به سال آینده موکول کرده است. در این میان پژو ۲۰۶ تیپ ۵ را با موعد شهریور تا آبان ماه سال ۹۸، به متقاضیان تحویل می‌دهد.

بنابراین به‌نظر می‌رسد که هر دو خودروساز به دلیل نا اطمینانی از روند قیمت‌گذاری جدید محصولات پرتیراژ خود، حتی‌الامکان تحویل پیش‌فروش‌ها را به سال آینده موکول کرده‌اند این در شرایطی است که زمان‌های مدنظر تحویل نیز به دلیل عدم پیش‌بینی تأمین به موقع قطعات و همچنین وضعیت قطعه‌سازان با توجه به تحریم‌ها چندان قابل تکیه نیست.