تاریخچه یک خودروی محبوب: نیسان پاترول

نیسان یک خودروساز چندملیتی است که مرکز فرماندهی‌اش در نیشیکو یوکوهاما قرار دارد. از سال ۱۹۹۹ نیسان بخشی از اتحاد رنو-نیسان شد، شراکتی بین این خودروساز ژاپنی با خودروساز فرانسوی.
کارلوس گوسن مدیرعاملی هر دو شرکت را بر عهده دارد و توانسته که این دو خودروساز را به سود خوبی برساند. نیسان خودروهای خود را تحت برندهای اینفینیتی، داتسون و خود نیسان به فروش می‌رساند. بازوی تیونینگ این شرکت هم نیسمو NISMO نام دارد. نیسان پس از تویوتا، جنرال موتورز، فولکس‌واگن، گروه هیوندای و فورد ششمین خودروساز بزرگ دنیا است. البته با احتساب شراکت با رنو مقام این خودروساز به چهارم می‌رسد. در کشورهای چین، روسیه و مکزیک، نیسان حرف اول و آخر را در بین شرکت‌های ژاپنی می‌زند. با این مقدمه‌ی نسبتاً کوتاه به سراغ بررسی تاریخچه‌ی یکی از قدیمی‌ترین و محبوب‌ترین خودروهای این شرکت می‌رویم. بله این بار می‌خواهیم تاریخچه‌ی پاترول را مرور کنیم.

در زمان معرفی در کشورمان پاترول با استقبال خوبی مواجه شد و یکی از شاسی بلندهای واقعی بازار بود که می‌توانست توانایی‌های خود را به رخ همگان بکشاند. باگذشت زمان و افزایش بهای سوخت، به دلیل مصرف سوخت زیاد از محبوبیت این خودرو کاسته شد اما بار دیگر در این روزها می‌بینیم که با افزایش تب آفرود میان جوانان بازهم پاترول به جمع علاقه‌مندان بازگشته است.

در مطلب پیش رو به معرفی نسل‌های مختلف نیسان پاترول می‌پردازیم. امیدواریم که موردتوجه شما عزیزان قرار گیرد.
نیسان پاترول دسته‌ای از خودروهای چهارچرخ متحرک است که از سال ۱۹۵۱ توسط نیسان تولید می‌شود. نیسان پاترول عموماً به‌عنوان یک خودروی سفت و خشن و کاربردی در کشورهایی مثل استرالیا، نیوزلند، ژاپن و مناطقی مثل خاورمیانه، آمریکای لاتین، آفریقا، اروپا و کارائیب شناخته می‌شود. پاترول مستقیماً با تویوتا لندکروز رقابت می‌کند. در ایالات‌متحده و کانادا، این خودرو حضور ندارد و به‌جای آن در سگمنت شاسی بلندهای لوکس برند اینفینیتی خودنمایی می‌کند.
پاترول در دو نسخه‌ی سه درب بافاصله‌ی بین محورهای کوتاه (SWB) و پنج‌درب بافاصله‌ی بین محورهای زیاد (LWB) در دسترس بوده است. نسخه‌ی LWB علاوه بر نسخه‌ی واگن، در گونه‌های utility و Cab نیز قابل سفارش بوده است. بین سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴، فورد استرالیا پاترول را با نام فورد ماوریک Maverick عرضه نمود. ماوریک و پاترول هر دو در یک‌زمان عرضه می‌شدند. همچنین در برخی کشورهای اروپایی، پاترول به مدت کوتاهی با نام ابرو پاترول Ebro Patrol عرضه شد. تا سال ۱۹۸۰ در ژاپن پاترول را به اسم نیسان سافاری می‌شناختند. پاترول در استرالیا، آمریکای جنوبی و مرکزی، آفریقای جنوبی، بخش‌هایی از جنوب آسیا و غرب اروپا و همچنین ایران و خاورمیانه در دسترس است. همان‌طور که گفته شد پاترول در آمریکای شمالی عرضه نشده و به‌جای آن نیسان آرمادا Armada بخش شاسی بلندهای فول سایز را پر می‌کند. در سال ۲۰۱۰، این خودرو با نام اینفینیتی QX56 در آمریکا عرضه شد که از پلت فرم مشترک با نیسان آرمادای تولیدشده بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ سود می‌برد.
از پلت فرم Y61 هنوز هم به‌عنوان خودروی نظامی در کشورهای آسیایی و خاورمیانه استفاده می‌شود و نسخه‌های مختلف پاترول به‌طور گسترده توسط آژانس‌های سازمان ملل مورداستفاده قرار می‌گیرند. مدل‌های Y61 در کنار مدل Y62 کنونی تولید می‌شوند. نسل‌های چهارم و پنجم پاترول وسیله‌های اصلی حمل‌ونقل ارتش ایرلند هستند.

نسل اول (سری 4W60- 1951 تا ۱۹۶۰)

در سپتامبر سال ۱۹۵۱ 4w60 معرفی شد و مختص نمایندگی‌های ژاپن بود.(نمایندگی‌های نیسان ژاپن Nissan Store خوانده می‌شدند. بعدها در سال ۱۹۶۶ نام این نمایندگی‌ها به Nissan Bluebird Store تغییر یافت.)

استایل کلی این خودرو شبیه جیپ ویلیز بود.4w60 از پیشرانه‌ی NAK نیسان با ۷۵ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد. آن پیشرانه از اتوبوس ۲۹۰ نیسان گرفته‌شده بود. این خودرو از سیستم چهارچرخ متحرک پاره‌وقت و گیربکس چهار سرعته دستی استفاده می‌کرد. جلوپنجره نشان استیل نیسان را نشان می‌دهد. مدل 4w70 واگن هم در دسترس بود. در اوت سال ۱۹۵۵ 4w61 جایگزین 4w60 شد.
تفاوت‌های 4w61 با 4w60 به مواردی همچون جلوپنجره (با همان میله‌های کرومی)، شیشه‌ی جلوی یک‌تکه، نوارهای کرومی در کاپوت و صندلی‌های نابرابر (طرف سرنشین عریض‌تر از راننده بود) خلاصه می‌شد. اما تغییر بزرگ دیگر پیشرانه بود.4w61 از پیشرانه‌ی NB جدید نیسان با ۳.۷ لیتر حجم تغذیه می‌کرد. قدرت تولیدی ۹۲ اسب بخار بود و بعدها با آمدن پیشرانه‌ی ۴ لیتری NC نیسان قدرت پیشرانه به ۱۰۵ اسب بخار افزایش یافت. نشان جلوپنجره کرومی و قرمزرنگ بود و “NISSAN” را نشان می‌داد. در اکتبر سال ۱۹۵۸ نیز به تولید این مدل خاتمه داده شد و 4w65 پا به میدان نهاد.
4w65 هم شبیه مدل 4w61 بود اما مواردی همچون جلوپنجره و گلگیرهای جلو و کاپوت بازطراحی شده بودند. نشان نیسان بر روی جلوپنجره بود و نوشته‌ی پاترول نیز به کناره‌های کاپوت اضافه شده بود. یک واگن ۸ سرنشینه هم با نام WG4W65 در دسترس بود. مدل 4w66 که عمر کوتاهی داشت در دسامبر ۱۹۵۹ معرفی شد. تنها تغییر این بود که منبع قدرت این خودرو پیشرانه‌ی ۴ لیتری P نیسان با ۱۲۵ اسب بخار قدرت بود. تولید این مدل در ژوئن سال ۱۹۶۰ متوقف شد.

سری 4w70
این مدل در سال ۱۹۵۰ و بر پایه‌ی دوج M37 معرفی شد.4w70 از شاسی M37 استفاده می‌کرد اما پیشرانه و سیستم انتقال قدرت متعلق به مدل 4w60 بود. جلوپنجره باریک‌تر شده بود و گلگیرهای جلو هم تغییر کرده بودند. مدل 4w72 در سال ۱۹۵۵ و با تغییراتی در کاپوت، جلوپنجره و چراغ‌های جلو معرفی شد. به لطف استفاده از پیشرانه‌ی NC نیسان قدرت به ۱۰۵ اسب بخار افزایش‌یافته بود. مدل 4w73 هم با اصلاحات دوباره در کاپوت، گلگیرها و جلوپنجره به بازار آمد. این مدل از پیشرانه‌ی P نیسان بهره می‌برد و قدرت آن به ۱۴۵ اسب بخار افزایش‌یافته بود.4w73 در سال ۱۹۵۹ معرفی شد.

نسل دوم (سری ۶۰- ۱۹۵۹ تا ۱۹۸۰)

نیسان پاترول ۶۰ و G60 با سقف نرم خود در سال ۱۹۶۰ در استرالیا فروخته شدند. مدل‌های فرمان چپ L60/GL60 در خارج از استرالیا فروخته می‌شدند. نیسان استرالیا ادعا می‌کند که سری ۶۰ پاترول اولین خودرویی بوده که طول کویر سیمپسون را طی کرده است.

خریداران آمریکایی تنها در خلال سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۹ توانستند به پاترول دست یابند. در آن سال‌ها پاترول‌ها از طریق نمایندگی‌های داتسون فروخته می‌شدند و تنها زمانی بود که پاترول خود را در ایالات‌متحده می‌دید. نسخه‌ی H60 بافاصله‌ی زیادتر بین محورها هم در دسترس بود. نیسان پاترول سری ۶۰ 4WD در نسخه‌هایی بافاصله‌ی بین محورهای کوتاه، متوسط و بلند ساخته شد. این خودرو دارای گیربکس دستی ۳ سرعته و بعدها ۴ سرعته بود. پیشرانه از سری P بود و با ۶ سیلندر ۳۹۵۶ سی‌سی حجم داشت. با داشتن دو درب در جلو و یک درب در عقب و چهار صندلی (راننده و سرنشین در جلو، دو صندلی نیمکت مانند در عقب)، نسخه‌ی H60 بافاصله‌ی طولانی بین محورها می‌توانست ۸ سرنشین را حمل کند.
در سال ۱۹۶۳، مدل‌های KG60 (و KGL60) با سقف سخت معرفی شدند. استایل خودروها شبیه تویوتا لند کروز شده بودند.

جونگا Jonga
در سال ۱۹۶۰ ارتش هند علاقه‌ی خود به دو خودروی نیسان را ابراز کرد: یکی نیسان پاترول P60 و دیگری 4w73. اولین خودروهای تولیدی در سال ۱۹۶۹ و در کارخانه‌ی جبل پور Jabalpur تکمیل شدند. خودرو جونگا نام گرفت که مخفف Jabalpur Ordinance aNd Guncarriage Assembly بود. این خودرو در کنار 4w73 و در همان کارخانه ساخته می‌شد. کارخانه‌ی جبل پور در سال ۱۹۶۵ سه نوع خودروی غیرجنگی برای ارتش هند تولید می‌کرد: کامیون ۳ تنی مان آلمان،4w73 و نیسان پاترول.
جالب‌توجه اینکه هر دو خودروی نیسان از یک پیشرانه و قطعات مشابه فراوان بهره می‌بردند.
در سال ۱۹۹۶ جونگا در تعداد کم به مشتریان عادی و با پیشرانه‌ی دیزل هینو فروخته شد اما به علت قیمت غیررقابتی و ظاهر غیر جذاب، استقبال از این مدل کم بود. در کل کمتر از ۲۰۰ دستگاه فروخته شد.
جونگا تا اواخر دهه‌ی ۹۰ روی خط تولید بود و بعدازآن با جیپ‌های ماهیندرا و ماهیندرای MM550 جایگزین شد.

نسل سوم (۱۹۸۰ تا ۱۹۸۹)

سری ۱۶۰ (MQ/MK)، ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۹
سری ۱۶۰ در سال ۱۹۸۰ و به‌منظور جایگزینی سری ۶۰ در استرالیا معرفی شد. در ایران نیز این مدل از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۹ توسط شرکت پارس‌خودرو تولید شد. در استرالیا این خودرو رسماً با اسم MQ پاترول شناخته می‌شد. پیشرانه‌های در دسترس عبارت بودند از L28،P40 و SD33. همه‌ی مدل‌ها با گیربکس ۴ سرعته دستی در دسترس بودند اگرچه که گیربکس سه سرعته اتوماتیک در مدل‌های بافاصله‌ی بین محورهای طولانی و پیشرانه‌ی L28 به‌عنوان آپشن وجود داشت. همه‌ی مدل‌های سری ۱۶۰ پاترول گیربکس کمکی ۲ سرعته با نسبت ۱ به ۱ برای دنده‌سنگین و سبک داشتند. مدل‌های SD33 دارای سیستم برق ۲۴ ولت بودند. تریم های متنوعی هم در نظر گرفته شده بود و خریدار می‌توانست کف‌پوش‌های وینیل و تریم داخلی آبی یا قهوه‌ای را سفارش دهد. در مدل‌های دولوکس کولر و فرمان هیدرولیک هم دیده می‌شد.
دیفرانسیل جلوی همه‌ی مدل‌ها C200 بود. در استرالیا دیفرانسیل عقب استاندارد H233 بود. برخی نسخه‌ها دیفرانسیل لغزش محدود (LSD) داشتند. دیفرانسیل عقب مدل هوی دیوتی در برخی پیکاپ ها و واگن‌های با پیشرانه‌ی P40 استفاده شد. در بازارهای اروپایی که آفرود طاقت‌فرسای کمتری مورد انتظار بود، دیفرانسیل عقب سبک C200 در برخی مدل‌ها بکار رفت.

در سال ۱۹۸۳ مدل MQ به‌روز شد. مدل‌های جدید عموماً به‌عنوان MK پاترول شناخته می‌شدند. هرچند که این نام در ادبیات نیسان و دفترچه‌های تعمیرات به چشم نمی‌خورد. آپدیت‌ها شامل چراغ‌های جلو و عقب مستطیل شکل و سیستم تعلیق جلوی بهینه‌شده بود. گیربکس ۴ سرعته اصلاح شده بود و دنده‌ی پنجم به اکثر مدل‌ها اضافه‌شده بود. نسخه‌ی سقف بلند (Super Roof) واگن هم همان زمان ارائه شد، زمانی که اولین بار پیشرانه‌ی توربودیزل SD33T قابل سفارش بود. با این پیشرانه پاترول می‌توانست به‌سرعت ۱۴۵ کیلومتر بر ساعت برسد.

پیشرانه‌ی دیزل تنفس طبیعی SD33 هم در این زمان به‌روز شد. اصلاحات دربردارنده‌ی استفاده از سه رینگ پیستون به‌جای پنج‌تا و چند تغییر فنی دیگر بود. در استرالیا و برخی نقاط دیگر پاترول‌های استفاده‌کننده از پیشرانه‌ی SD33 به سیستم برقی ۱۲ ولت مجهز شدند. به‌منظور هماهنگی باقدرت اضافی پیشرانه‌ی توربودیزل، این مدل‌ها به کلاچ و خنک‌کننده‌ی روغن بزرگ‌تر مجهز شدند.
این سری از پاترول‌ها، آخرین‌مدل‌ها با برند داتسون بودند. در سال ۱۹۸۴ برند داتسون به خاطره‌ها پیوست.

سری ۲۶۰- ۱۹۸۶ تا ۲۰۰۲
سری ۲۰۶ نسخه‌ی ساخت اسپانیای (با چراغ‌های مستطیلی) سری ۱۶۰ بود که در اروپا فروخته می‌شد و در انواع SWB/LWB و با پیشرانه‌های L28،SD33 و RD28T در دسترس بود. نسخه‌های دارای پیشرانه‌ی SD، حداقل در بازار انگلستان سیستم برق ۲۴ ولت داشتند. بعدها پاترول ۲۶۰ فیس لیفتی را تجربه کرد که شامل جلوپنجره‌ی مشابه سری Y60 بود. سری‌های ساخت اسپانیا تا سال ۱۹۹۴ صادر شدند اما ساخت آن‌ها برای مصارف داخلی تا سال ۲۰۰۲ ادامه یافت.

نسل چهارم (Y60-1987 تا ۱۹۹۷)

Y60 اساساً ازنظر فنی با پیشینیان خود تفاوت داشت و اولین پاترولی بود که از سیستم فنربندی پیچشی استفاده می‌کرد و باعث می‌شد که در زمین‌های ناهموار و خشن سواری نرم و راحتی داشته باشد. همه‌ی پاترول‌های Y60 اکسل سه اتصالی فعال در جلو داشتند و مدل‌های واگن (SWB/LWB) در عقب از اکسل پنج اتصالی سود می‌بردند. میله‌های نوسان در هر دو اکسل جلو و عقب بکار رفته بودند. در تمام مدل‌ها فرمان هیدرولیک به‌صورت استاندارد وجود داشت و همه‌ی واگن‌ها ترمزهای دیسکی در جلو و عقب داشتند. اکثر مدل‌ها دارای دیفرانسیل با لغزش محدود بودند و برخی نیز قفل دیفرانسیل عقب با کنده‌ی الکترونیکی داشتند.

در ژاپن پاترول به اسم سافاری شناخته می‌شد و به‌جای سیستم الکتریکی ۱۲ ولت از برق ۲۴ ولت استفاده می‌کرد.
مدل‌های TD42 و TB42 با دو گیربکس پنج سرعته دستی و چهار سرعته اتوماتیک قابل سفارش بودند. اما مدل‌های RD28T و RB30 فقط از گیربکس پنج سرعته دستی استفاده می‌کردند.
تریم های مختلف این مدل در استرالیا به شرح زیر بودند:
-DX با آینه‌های دستی، فاقد قفل مرکزی، کف‌پوش وینیل، کولر انتخابی، قفل توپی چرخ‌دستی
-RX (از سال ۱۹۹۵) با آینه‌های برقی، قفل مرکزی، کف‌پوش فرش، کولر، قفل توپی چرخ‌دستی
-ST با شیشه‌های برقی، آینه‌های برقی، قفل مرکزی، کف‌پوش فرش، کولر، قفل توپی چرخ اتوماتیک
-Ti (از اواخر ۱۹۸۹) با شیشه‌های برقی، آینه‌های برقی، قفل مرکزی، کف‌پوش فرش و مخمل، کولر عقب، سیستم صوتی با ۷ بلندگو، چرخ‌ها با رینگ‌های آلیاژی ۳ پره، قفل توپی چرخ اتوماتیک.
مدل Ti تا سال ۱۹۹۱ سقف بلند با سانروف داشت. تریم چرم و چوب در سال ۱۹۹۲ و با سری ۲ به‌صورت استاندارد درآمد.
تریم ها در اروپا به‌طور گسترده‌ای متغیر بودند. برای مثال در فرانسه تریم های SLX،LX و بسیاری دیگر وجود داشت. پاترول‌های آخری با ۲ باتری استاندارد به بازار می‌آمدند.

دو به‌روزرسانی بزرگ در استرالیا صورت گرفت، یکی در سال ۱۹۹۲ (سری ۲ GQ) و دیگری در سال ۱۹۹۵ (فیس لیفت مینور). مهم‌ترین تغییرات در سال ۱۹۹۲ معرفی تزریق سوخت در مدل TB42 و معرفی سوپاپ EGR، خنک‌کننده‌ی روغن، صندلی‌های جدید و تریم جدید در RD28T بود. دیگر تغییرات سری ۲ شامل سیستم تعلیق بازنگری شده، ترمزها و چرخ‌های بزرگ‌تر و استانداردسازی دیفرانسیل لغزش محدود بود.
در سال ۱۹۹۱ چراغ‌های عقب و چراغ‌های ترمز از روی بدنه به روی سپر منتقل شدند، این کار به دلیل قوانین طراحی استرالیا صورت گرفت، البته در مدل‌های اروپایی همان حالت قبلی حفظ شد.
در اوت ۱۹۹۳ مدل TD42 به‌منظور کاهش مصرف سوخت سبک‌تر شد. این مسئله البته اثری منفی روی پیشرانه گذاشت. پیشرانه‌ی اصلی توسط پوشش نقره‌ای تشخیص داده می‌شد درحالی‌که پیشرانه‌ی سبک شده پوششی سیاه داشت. مدل RD28T هم تغییراتی را دریافت کرد، در این مورد پمپ مکش از پشت آلترناتور به بالای پیشرانه انتقال یافت. همچنین ایربگ راننده در برخی مدل‌های اروپایی قرار گرفت.
فیس لیفت سال ۱۹۹۵ دربردارنده‌ی جلوپنجره‌ی بازطراحی شده و معرفی مدل RX در استرالیا بود.

برخی ضعف‌های مشهور هم وجود داشت که ازجمله‌ی آن‌ها می‌توان به لرزش‌های محسوس در جلو (که در دوره‌ی گارانتی رفع شد)، لولاهای شکسته‌ی درب عقب (به علت وزن لاستیک یدک) و فریم‌های فرسوده‌ی پنجره‌های عقب اشاره کرد. همچنین مشهور بود که پیشرانه‌ی RD28T از مشکلات واشر سر سیلندر رنج می‌برد. گیربکس‌های پنج سرعته اروپایی هم از خرابی یاتاقان‌ها در دنده‌ی پنجم و در مسافت‌های طولانی در عذاب بودند. البته از سوی دیگر قابلیت اطمینان مدل TD42 مثال‌زدنی بود. پاترول‌ها با اکسل‌های واقعاً قوی و دیفرانسیل لغزش محدود خوب شناخته می‌شدند.

از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴، فورد استرالیا پاترول Y60 را Rebadge (بازتولید یک خودرو تحت نام یا لوگوی جدید) کرد و با نام فورد ماوریک معرفی نمود. خودرو ازنظر فنی یکسان بود اما ازنظر رنگ‌آمیزی و سطح تریم‌ها با Y60 تفاوت داشت.

نسل پنجم (Y61- 1997 تا ۲۰۱۰)

مدل‌های Y61 (GU) برای اولین بار در دسامبر سال ۱۹۹۷ ظاهر شدند و با پیشرانه‌های ۴.۸ لیتری بنزینی، ۲.۸ لیتری توربودیزل،۳ لیتری توربودیزل،۴.۲ لیتری دیزل،۴.۲ لیتری توربودیزل قابل سفارش بودند. در اواخر سال ۲۰۰۴ مدل فیس لیفت معرفی شد. این مدل دارای چراغ‌های جلوی جدید و درب‌های عقب بزرگ‌تر بود. در همان سال نیسان فروش سافاری در ژاپن را به علت تقاضای کم متوقف نمود. نیسان همچنین نسخه‌ی پیکاپ دو در از سری Y61 را در برخی بازارها به فروش رساند. هرچند مدل جدید به بازار آمده بود، اما این سری از پاترول همچنین در دسترس طرفداران آفرود بود.

پیشرانه‌ی TB48DE برای تیونرهای عربستان سعودی و امارات بسیار مشهور و محبوب بود و آن‌ها به‌راحتی می‌توانستند آن را اصلاح و تنظیم کنند تا جایی که برخی از این پاترول‌ها می‌توانستند سوپرکارهایی مثل لامبورگینی و فراری را شکست دهند! در یکی از این موارد، پیشرانه‌ی TB48DE به‌طور کامل اصلاح‌شده و توانایی تولید بیش از ۲۰۰۰ اسب بخار قدرت را داشت! در سال ۲۰۱۴ نیسان تولید این سری را در سراسر جهان به‌جز استرالیا، آفریقای جنوبی، خاورمیانه، پاکستان، سریلانکا، فیلیپین و… متوقف نمود.

نسل ششم (Y62- 2010 تا حال حاضر)

نسل تماماً جدید نیسان پاترول با سری Y62 در ۱۳ فوریه ۲۰۱۰ و در ضیافتی مخصوص در ابوظبی معرفی گردید. نسخه‌ی لوکس تحت عنوان اینفینیتی QX56 به فروش می‌رسد، البته بعدتر نام آن به QX80 تغییر یافت.
Y62 در سال ۲۰۱۶ و به‌عنوان مدل ۲۰۱۷ بانام نیسان آرمادا در آمریکای شمالی به فروش می‌رسد.

سری Y62 توسط پیشرانه‌ی ۵.۶ لیتری ۸ سیلندری تغذیه می‌شود که ۴۰۰ اسب بخار نیرو و ۵۶۰ نیوتون متر گشتاور دارد. گیربکس ۷ سرعته اتوماتیک هم وظیفه‌ی انتقال نیرو را بر عهده دارد. حالت ۴×۴ می‌تواند بین چهار اسلوب تغییر کند: شن، آنرود، صخره و برف.

سیستم کنترل حرکات بدنه هم به همراه دیفرانسیل عقب با قفل الکترونیکی در دسترس است. امکانات دیگر شامل کنترل صعود و فرود از تپه، هشدار خروج از خط و کنترل پایداری هست. نیسان پاترول در خاورمیانه با ۴ تریم عرضه می‌شود: XE،SE،LE و پکیج شهری.

در سال ۲۰۱۴ فیس لیفتی قابل‌توجه صورت گرفت و باعث اصلاحاتی در درب‌های عقب و افزودن LED های روز روشن گردید.
نیسان همچنین تعداد ۲۰۰ دستگاه از نسخه‌ی خاص بلک اسپشیل ادیشن ساخت. این خودروها دارای تزئیناتی همچون صندلی‌های قرمز، جزئیات کروم و نمای خارجی با رنگ مشکی مات بودند.

پاترول نیسمو

همزمان با معرفی GT-R نیسمو و 370Z نیسمو در دبی، نیسان از پاترول نیسمو هم پرده‌برداری کرد. برخلاف پاترول استاندارد، نسخه‌ی نیسمو با پیشرانه‌ای ۸ سیلندر و ۵.۶ لیتری به میدان آمد که ۴۲۸ اسب بخار نیرو تولید می‌کند و توسط متخصصان تاکومی نیسان تیون شده است. سیستم تعلیق خودرو بهینه‌شده و از ضربه‌گیرهای بیلشتین با رینگ‌های فورج کاری شده ۲۲ اینچی استفاده می‌کند.

پاترول نسخه‌ی صحرا

این نسخه از پاترول در سال ۲۰۱۵ در موتورشو دوبی رونمایی شد. این خودرو توسط محمد بن سولایم طراحی‌شده و فقط در خاورمیانه فروخته خواهد شد.