تئاتر روزانه در کانسپت جدید نیسان

این کانسپت جدید نیسان برای نمایشگاه توکیو در روزهای آینده، در نگاه اول، بیشتر به یک نمونه دنباله‌رو مدل جعبه‌ای نیسان کیوب به نظر می‌رسد؛ آن هم احتمالاً با یک اسم عجیب‌تر. ولی فارغ از فرم مشابه، کانسپت جدید که تئاترو فور دیز (Teatro for Dayz) نامیده می‌شود، مفهومی تازه از جابجایی را به نمایش می‌گذارد.

امّا این مفهوم تازه از جابجایی، واقعاً چه معنایی دارند؟ جواب این سؤال دقیقاً مشخص نیست. ولی مطابق اطلاعاتی که در مورد «تئاترو فور دیز» در دسترس قرار گرفته، این خودرو از یک پیشرانه الکتریکی استفاده می‌‌کند و از یک کابین با انعطاف‌پذیری بالا و حال و هوایی شبیه به یک مکان برای استراحت بهره می‌برد. بر این اساس، احتمالاً نسل‌های جدید با علاقه زیادشان به ابزارهای قابل‌حمل، از مخاطبان هدف این کانسپت هستند. به عبارت دیگر، این خودرو برای کسانی است که چندان اهمیتی برای «رانندگی» قائل نیستند. هیدمی ساساکی (Hidemi Sasaki)، مدیر ارشد برنامه‌ریزی محصول در نیسان می‌گوید:

نسل جدیدی که امروز گواهینامه رانندگی خود را دریافت می‌کنند، از طریق دستگاه‌های دیجیتالی، ایمیل، شبکه‌های اجتماعی و بسیاری موارد دیگر با یکدیگر در ارتباط هستند. تجربه عکس‌ها و ویدیوها و اشتراک‌گذاری آنها، چیزی است که نسل دیجیتال را به حرکت وا می‌دارد. دوستان با استفاده از «لایک» واکنش نشان می‌دهند و دامنه این «تجربه» را گسترش می‌دهند. اینکه چیزی به صورت شخصی یا مجازی تجربه شده اهمیت چندانی ندارد، بلکه فرآیند اشتراک‌گذاری آن مهم است.

مطابق گفته نیسان، این نسل هنوز اشتیاق چندانی به خودروها نشان نداده است. چیزی که باعث می‌شود سؤالات زیادی برای ما پیش بیاید. اینکه چه نوع خودرویی می‌تواند توجه این نسل «به‌اشتراک‌گذار» را جلب کند؟ آیا این نسل واقعاً می‌خواهند رانندگی کنند؟ جواب مفهومی برند ژاپنی نیسان به این پرسش‌های معماگونه، «تئاترو فور دیز» است که اولین حضور جهانی خود را در نمایشگاه اتومبیل توکیو ۲۰۱۵ که از ۳۰ اکتبر تا ۸ نوامبر (۸ تا ۱۷ آبان) برگزار می‌شود، تجربه خواهد کرد.

تئاترو فور دیز به عنوان یک «دستگاه موبایل» بر روی چرخ، یک خودروی کوچک است که از باتری استفاده می‌کند. «ساساکی» در این رابطه توضیح می‌دهد:

مینی‌کار‌ها علاوه بر جمع و جور بودن، برای نسل جدید یادآور دستگاه‌های موبایل کوچکشان در جیب است. این «به‌اشتراک‌گذارها» همین حالا نیز به شارژ وسایل‌شان در خانه عادت کرده‌اند و بنابراین، خودروهای الکتریکی نسبت به خودروهای محتاج به رفتن به پمپ بنزین، مطابقت بیشتری با سبک زندگی‌ آنها دارند.

و البته، این مدل شبیه به یک جایگزین مدردن برای نیسان کیوب است؛ مدلی که تولید آن در امریکای شمالی و اروپا متوقف شده، ولی هنوز هم در بازار ژاپن در دسترس قرار دارد. ولی این خودروی جدید دارای یک مزیّت‌های دیجیتالی در خود است. «ساساکی» از کشف یک علاقه رایج خودرویی در نسل جدید می‌گوید:

اول از همه، آنها تمایل دارند تا نگاهی فراتر از نقش اصلی یک خودرو به عنوان یک وسیله حمل و نقل داشته باشند. آنها خودرویی را می‌خواهند که قدرت ابتکاری مانند یک گوشی هوشمند در اختیار آنها قرار دهد؛ چیزی که متفاوت با سفارشی‌سازی یک خودرو است و بیشتر قابلیت یک خودرو برای تنظیم نسبت به حسّ و حال فرد در لحظه است. «به‌اشتراک‌گذارها» از خودروهایشان به شیوه‌ای استفاده می‌کنند که ما حتی نمی‌توانیم آن را تصور کنیم. بنابراین از یک دیدگاه کلی در طراحی یک خودرو، سعی کرده‌ایم که الهام‌بخش آنها شویم.

بر این اساس، مهندسان نیسان، طراحی بیرونی و همین‌طور طراحی داخلی این کانسپت را توسعه داده‌اند. نمایشگرهای تنظیم‌شونده در داخل بیش از همه، جلب‌توجه می‌کنند. در بیرون، نمایشگرهای LED بر روی هر دو سپرها و درها قرار گرفته‌اند که به کاربران امکان بیان احساسات خود را از طریق تصاویر نقطه‌ای و کلمات فراهم می‌کنند.

با این حال، چیزی که بیشتر از همه ما را به حال و هوای یک موبایل نزدیک می‌کند، شرایط داخل کابین است. در حالت «رانندگی»، حالت ساده‌ی سیاه و سفید را در داخل داریم که نشانگر‌ها، کنترل‌ها و نقشه‌ها بر روی یک صفحه کاملاً سفید ظاهر می‌گردند. همچنین شاید طراحی «مکث» و «پخش» برای پدال‌ها برای شما جالب باشد. در همین حال، اگر خودرو را در حالت «پارک» قرار دهید، یک‌سوم داخل کابین، شامل یک پنل داشبورد، صندلی‌ها (که چندان راحت به نظر نمی‌رسند) و حتی قسمتی از درها تبدیل به یک نمایشگر لحظه‌ای می‌شوند؛ چیزی شبیه به گوشی‌های موبایل و تبلت‌ها. البته باید به وجود مواد ارزان قیمت و با کیفیت پایین در این کابین اذعان کرد، ولی با توجه به توسعه بیش از پیش خودروهای بدون‌راننده، طبیعتاً خودروسازان باید به فکر روش‌های جدید برای درگیر کردن سرنشینان باشند و چه چیزی بهتر از نمایشگر‌ها بزرگ داخل کابین؟ اگر هم بخواهیم بیشتر به آن فکر کنیم، شاید استفاده از کلاه ویژه واقعیت مجازی برای تمام سرنشینان، فکر چندان بدی نباشد.