مقایسه نیسان ترا و رونیز، شاسی‌بلندهای ژاپنی از چین!

خودرویی که در ایران با نام رونیز عرضه می‌شد، درواقع نیسان پالادین نام داشت و از چین آمده بود درحالی‌که نیسان ترا مونتاژ مانیان خودرو هم دقیقاً همین شرایط را دارد.

اواخر سال گذشته بود که خبر رسید شرکت مانیان خودرو که زیرمجموعه یا بازوی مونتاژی پرشیا خودرو محسوب می‌شود قصد مونتاژ و عرضهٔ شاسی‌بلند نیسان ترا را دارد. این خودرو در سبد محصولات نیسان درواقع جایگزین شاسی‌بلندی محسوب می‌شود که سال‌ها پیش با نام رونیز در کشورمان عرضه می‌شد. به همین دلیل، در ادامه قصد داریم مقایسه‌ای بین ترا و رونیز داشته باشیم.

همچنین بخوانید:

لئو MX8 شاسی‌ بلند ایستا موتور رونمایی شد

نیسان ترا ۲۰۲۴ قیمت و مشخصات شاسی بلند مانیان خودرو

نیسان رونیز

نیسان در سال ۱۹۹۹ شاسی‌بلندی سرسخت و خارج جاده‌ای را با نام اکسترا معرفی کرد. این خودرو بر اساس شاسی پیکاپ ناوارا (فرانتیر در بازار آمریکا) ساخته شده و حتی بسیاری از قطعات بیرونی آن مثل دماغه و درهای جلو با ناوارا مشترک بود. اکسترا در مرکز طراحی نیسان در کالیفرنیا طراحی شد و اولین خودروی این شرکت بود که طراحی، توسعه و تولید آن به‌طور کامل در آمریکا انجام گرفت. این خودرو طی دو نسل تا سال ۲۰۱۵ در آمریکا تولید شد و سپس بدون جایگزین مستقیم کنار رفت.

هرچند اکسترا در درجهٔ اول برای بازار آمریکا در نظر گرفته شده بود اما در سال ۲۰۰۳ تولید نسل اول آن توسط شرکت ژنگژو نیسان (یکی از زیرمجموعه‌های جوینت ونچر دانگ‌فنگ نیسان) با نام پالادین در چین آغاز شد. پالادین اما در ظاهر تفاوت‌هایی با اکسترای بازار آمریکا داشت زیرا نسخهٔ چینی در قسمت جلو از چراغ‌ها، سپر و جلوپنجرۀ فیس‌لیفت نسل اول ناوارا استفاده می‌کرد که در سال ۲۰۰۰ معرفی شده بود. سپس در سال ۱۳۸۲، پارس‌خودرو مونتاژ پالادین را با نام رونیز در کشورمان آغاز کرد؛ بنابراین، هرچند رونیز اساساً یک شاسی‌بلند ژاپنی محسوب می‌شد اما از راه چین به ایران آمد.

نیسان ترا

هرچند نسل دوم اکسترا در سال ۱۹۹۹ برای بازار آمریکا معرفی شده بود اما در چین همان نسل اول همچنان تا سال ۲۰۱۳ بدون تغییر خاصی در حال تولید بود. در سال ۲۰۱۱ اما زمانی که توسعهٔ نسل سوم ناوارا آغاز شد، نیسان به دنبال توسعهٔ شاسی‌بلندی بر اساس این پیکاپ به‌عنوان جانشین پالادین بود. این خودرو برای بازار رو به رشد چین و خاورمیانه در نظر گرفته شده بود. بااین‌حال، بنا به دلایل مختلفی، این پروژه چند سال متوقف شد و به تعویق افتاد تا اینکه نهایتاً در اوایل سال ۲۰۱۸، نیسان شاسی‌بلندی بنام ترا (Terra) را در نمایشگاه خودروی پکن معرفی کرد.

ترا هم مثل پالادین بر اساس شاسی ناوارا ساخته شده و درهای جلو، کاپوت و چراغ‌ها و سپر جلوی آن با ناوارا مشترک است اما شاسی و سیستم تعلیق از نو مهندسی شده است تا سواری راحت‌تری را فراهم کند. ترا علاوه بر چین، در دیگر بازارهای شرق آسیا مثل فیلیپین، تایلند و اندونزی هم عرضه می‌شود و از اواخر سال ۲۰۲۰ نسخهٔ فیس‌لیفت آن با نام اکسترا راهی بازار خاورمیانه شد. در کشورمان نیز اواخر بهمن‌ماه ۱۴۰۱، شرکتی بنام ایستا موتور ارس، نسخه‌ای از نیسان ترا را با نام لئو MX8 رونمایی کرد و قصد مونتاژ آن را داشت اما با گذشت حدود یک سال و نیم از آن زمان، خبری از آغاز تولید این خودرو نیست و به نظر می‌رسد پروژهٔ لئو MX8 به سرانجام نرسیده باشد.

هرچند ترا چند سالی با برند نیسان در چین عرضه شد اما از سال ۲۰۲۲، این خودرو از طریق برند فنگدو متعلق به دانگ‌فنگ در چین عرضه می‌شود و مثل سلف خود، دوباره نام پالادین را گرفته است. این یعنی در چین دیگر نام و لوگوی نیسان روی این شاسی‌بلند دیده نمی‌شود و خودرویی که توسط مانیان خودرو در کشورمان مونتاژ می‌شود نیز همین فنگدو پالادین است؛ بنابراین، دقیقاً مثل رونیز، ترا هم از راه چین به ایران آمده است. تولید این خودرو نیز مثل پالادین قدیمی توسط ژنگژو نیسان در چین انجام می‌شود.

از پالادین دیروز تا پالادین امروز

رونیز زمانی که در اوایل دههٔ ۸۰ شمسی به ایران آمد، خودروی بروز و جذابی بود و به دلیل ممنوعیت واردات خودرو در آن زمان و بازار کم‌تنوع داخلی به همراه توانایی‌های آفرود بالا، خیلی سریع در ایران محبوب شد و موردتوجه قرار گرفت. همان‌طور که گفته شد، در نمای جلوی نسخهٔ چینی این خودرو یا همان پالادین، از طراحی فیس‌لیفت ناوارا استفاده شده بود که نسبت به اکسترای بازار آمریکا زیباتر و بروزتر به نظر می‌رسید. بااین‌حال، این دو نسخه در دیگر قسمت‌ها تفاوتی باهم نداشتند و همان ویژگی‌های اکسترای آمریکایی مثل افزایش ارتفاع سقف از ستون B، دستگیر درهای عقب روی ستون C و چراغ‌های عقب عمودی در رونیز هم دیده می‌شدند.

از سوی دیگر، برخلاف لئو MX8 که در جلو طراحی متفاوتی نسبت به نیسان ترا داشت، پالادین مونتاژی مانیان خودرو از همان طراحی اصلی ترا استفاده می‌کند و صرفاً جای لوگوهای فنگدو در عقب و جلوی خودرو را لوگوی مانیان خودرو گرفته است. به همین دلیل، ازآنجایی‌که پیشینهٔ این خودرو به سال ۲۰۱۸ بازمی‌گردد، طراحی آن کمی کهنه و سالخورده به نظر می‌رسد. البته همان‌طور که اشاره شد، ترا در اواخر سال ۲۰۲۰ فیس‌لیفتی را تجربه کرد که با بازطراحی دماغه و چراغ‌های عقب، نمای بروزتر و جذاب‌تری به خودرو بخشید و ظاهر آن را به محصولات جدیدتر نیسان نزدیک کرد اما این فیس‌لیفت فقط در خاورمیانه، فیلیپین و تایلند عرضه می‌شود و ترا در چین همچنان با همان ظاهر قدیمی در حال تولید است.

داخل

پالادین یا رونیز داشبورد خود را هم از ناوارا گرفته بود و به همین دلیل، تا حدودی زمخت و خشن به نظر می‌رسید و با پلاستیک خاکستری فراوان، حتی برای زمان خود هم خیلی کابین چشمگیری نداشت. همین موضوع در سری اول ترا هم دیده می‌شد زیرا این خودرو نیز مثل پالادین از داشبورد ناوارا استفاده می‌کرد که پیشینهٔ آن به سال ۲۰۱۴ بازمی‌گشت و با پلاستیک سیاه فراوان و طراحی ساده، رنگ و بوی کهنگی گرفته بود. بااین‌حال، در سال ۲۰۲۲ زمانی که ترا به فنگدو پالادین تغییر نام داد، به داشبورد جدیدی مجهز شد که از پیکاپ دانگ‌فنگ ریچ ۷ گرفته شده است. این پیکاپ درواقع نسخهٔ چینی نیسان ناوارا محسوب می‌شود و داشبورد آن به‌مراتب از کابین قدیمی و پلاستیکی ترا مدرن‌تر و زیباتر است. این کابین جدید با ویژگی‌هایی مثل نمایشگر ۱۰ اینچی بزرگ، تزئینات چوبی و تودوزی چرمی، حال و هوای لوکسی دارد هرچند که از لحاظ کیفیت متریال نباید انتظار خودروهای اصلی نیسان را داشته باشیم.

پیشرانه

رونیز یا پالادین در چین با پیشرانهٔ ۲.۴ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی KA24DE نیسان عرضه می‌شد که در ایران هم همین موتور را دیدیم. این پیشرانه که برای نسل اول اکسترا در بازار آمریکا هم ارائه می‌شد، ۱۵۰ اسب بخار قدرت و ۲۰۸ نیوتن متر گشتاور داشت. انتقال نیروی این موتور هم توسط یک گیربکس پنج سرعته دستی با دنده کمکی صورت می‌گرفت. ترای مونتاژی مانیان خودرو اما زیر کاپوت خود پیشرانهٔ نیسان ندارد. این خودرو در سری اول با برند نیسان و نام ترا در چین با پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی QR25DE نیسان عرضه می‌شد که ۱۹۰ اسب بخار قدرت و ۲۴۵ نیوتن متر گشتاور داشت اما زمانی که به برند فنگدو منتقل شد، جای این موتور را پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ ۴K31TD میتسوبیشی گرفت که این پیشرانه هم از پیکاپ ریچ ۷ قرض گرفته شده است.

در نمونهٔ مونتاژی مانیان خودرو هم همین پیشرانه را می‌بینیم که با تکنولوژی GDI یا تزریق مستقیم سوخت، ۲۳۸ اسب بخار قدرت و ۳۶۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. هرچند این موتور از پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری قبلی ترا خروجی بالاتری دارد اما ازآنجایی‌که به‌صورت تحت لیسانس در چین تولید می‌شود و از نوع توربو GDI است، احتمالاً کیفیت و جان‌سختی موتور اصلی نیسان را نخواهد داشت. درهرحال، نیروی این موتور از طریق یک گیربکس هشت سرعته اتوماتیک ZF با هشت حالت مختلف مثل معمولی، اسپرت، برفی، ماسه‌ای و… به هر چهارچرخ منتقل می‌شود.

ترا با ۴,۸۸۲ میلی‌متر طول، ۱,۸۵۰ میلی‌متر عرض و ۱,۸۷۵ میلی‌متر ارتفاع، به میزان قابل‌توجهی از رونیز با ۴,۵۶۰ میلی‌متر طول، ۱,۸۳۰ میلی‌متر عرض و ۱,۷۷۰ میلی‌متر ارتفاع بزرگ‌تر است اما مثل سلف قدیمی خود، در داخل فقط دو ردیف صندلی دارد که ظرفیت حمل پنج نفر را فراهم می‌کند. فاصله محوری این ماشین ۲,۸۵۰ میلی‌متر و وزن آن ۱۹۵۰ کیلوگرم است درحالی‌که این اعداد برای رونیز ۲,۶۵۰ میلی‌متر و ۱۷۷۰ کیلوگرم بودند.

قیمت

در اولین طرح فروش نیسان ترا که در اواخر فروردین ۱۴۰۳ صورت گرفت، مانیان خودرو برای این شاسی‌بلند چینی ژاپنی قیمت علی‌الحساب ۲ میلیارد و ۹۷۰ میلیون تومان را اعلام کرد که این یعنی قیمت نهایی قطعاً بالای سه میلیارد تومان خواهد بود تا ترا به یکی از گران‌ترین خودروهای مونتاژی کشور تبدیل شود. این در حالی است که رونیز در سال ۱۳۸۲ با قیمت ۳۱ میلیون تومان عرضه می‌شد. برای اینکه مقایسهٔ بهتری داشته باشیم، در سال ۱۳۸۲ پراید به‌عنوان یکی از ارزان‌ترین خودروهای کشورمان، حدود ۷.۵ میلیون تومان قیمت داشت که این یعنی قیمت رونیز چهار برابر پراید بود. امروز اما ساینا با قیمت ۴۴۰ میلیون تومان در بازار، ارزان‌ترین خودروی ایران محسوب می‌شود و اگر قیمت نهایی ترا را ۳.۱ میلیارد تومان در نظر بگیریم، حدود هفت برابر قیمت ساینا خواهد بود. این قیاس به‌خوبی نشان می‌دهد که چگونه طی دو دهه قیمت خودروهای خارجی در ایران پرواز کرده و چقدر قدرت خرید مردم کمتر شده است.

مقایسهٔ مشخصات فنی نیسان ترا و رونیز